ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ «ΑΝΕΒΗΚΕ» ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ KAI ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΦΥΓΕΙ!

του Θοδωρή Παπαντωνίου

Ανεβήκαμε Θεσσαλονίκη και…δεν θέλαμε να φύγουμε!
 
Μία μέρα στη Θεσσαλονίκη; Σιγά…Κι όμως ακόμη και δύο ώρες είναι αρκετές!
Ναι, είναι αρκετές για να καταλάβεις ότι θέλεις τουλάχιστον ένα μήνα για να την γνωρίσεις και μάλιστα όχι ολόκληρη…

Η καλή μας τύχη παρόλα αυτά μας έστειλε για λίγες ώρες και μάλιστα Σαββάτο στην πιο λαμπερή πόλη της Ελλάδας! Και η τύχη μας δεν σταματά εδώ αφού η "λάμψη" της, όχι μόνο είχε καλωσορίσει τα Χριστούγεννα, αλλά στην πορεία μας απέδειξε για ακόμη μια φορά, ότι δίκαια θεωρείται -και είναι-  η απόλυτη Χριστουγεννιάτικη Πόλη!

Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…και όπως λένε και οι μαθηματικοί: έστω Θεσσαλονίκη, έστω για λίγες ώρες έστω ότι έχεις να πας μόνο στο κέντρο… άρα τι κάνεις;

Η ιστορία μας ξεκινά από το Αεροδρόμιο «Μακεδονία», άφιξη λίγο πριν τις 10:00 - με θερμοκρασία στους 10 βαθμούς - και ομίχλη, που παραλίγο να ακυρώσει το ταξίδι, εάν ο πιλότος δεν έκανε για αρκετή ώρα (μέχρι να διαλυθούν τα σύννεφα) κύκλους πάνω από το Βόλο. 

Έξω από το αεροδρόμιο σε περιμένει το Λεωφορείο, νούμερο «78» κι εάν είσαι τυχερός προλαβαίνεις να μπεις στο πρώτο μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές με βαλίτσες και σακίδια. Δυστυχώς δεν ήμασταν (τυχεροί), ήμασταν όμως μαζί με τους υπόλοιπους φοιτητές στην αναμονή για το επόμενο.

Μπήκαμε εν τέλει στο λεωφορείο. Δύο ευρώ το κανονικό  εισιτήριο και ένα ευρώ το φοιτητικό… Πρώτη στάση η Γεωργική Σχολή, δεύτερη ΙΚΕΑ, τρίτη τέταρτη…κατεβήκαμε πολύ αργότερα στη ΧΑΝΘ, από εκεί κατεύθυνση προς το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο μέσω της Λεωφόρου Αγγελάκη, προς τη Λεωφόρο Εγνατίας. 
​

Τελειώνοντας τις υποχρεώσεις του Πανεπιστημίου επιστροφή από τους ίδιους δρόμους και η ζωή ξεκινά από τη Λεωφόρο Τσιμισκή, που σε φέρνει στο κέντρο της πόλης και σου δείχνει το Λευκό Πύργο πριν ακόμη το καταλάβεις 

Κατηφορίζοντας την Τσιμισκή συναντάς τη Δημητρίου Γούναρη ένα απίστευτο πεζόδρομο που ξεκινά από τη Θάλασσα (τη Λεωφόρο Νίκης) και καταλήγει στη Ροτόντα, εννοείται τον διασχίζεις μέχρι τέλους και μέχρι τη διάσημη Ροτόντα. Δρόμος γεμάτος φοιτητές, νέους και τουρίστες

Κι αφού περάσεις τα Ανάκτορα του Γαλέριου και διασχίσεις την Εγναντίας συναντάς το μνημείο της Ροτόντας, αφού πρώτα μείνεις στην Καμάρα και μείνεις για αρκετή ώρα στα πεζούλια της πλατείας χαζεύοντας τον κόσμο γύρω σου.
​

Επειδή είσαι στην Εγνατία κατηφορίζεις προς το κέντρο της πόλης και στρίβεις αριστερά στην οδό Αγ. Σοφίας και αφού περάσεις τον Ναό Παναγίας Αχειροποίητου, σημαντικό μνημείο της πόλης, η κατεύθυνση είναι προς τον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Δημητρίου λίγα λεπτά πιο πάνω. Πρόκειται για δύο Εκκλησιαστικά μνημεία που δεν πρέπει με τίποτα κάνεις να χάσει στην περιήγησή του στην πόλη

Επιστροφή όμως και πάλι στο κέντρο της πόλης, κατηφορίζουμε προς την οδό Αριστοτέλους, η οποία ξεκινά μπροστά από την Εκκλησία του Αγ. Δημητρίου, αφού περάσουμε τη Ρωμαϊκή Αγορά και την Πλατεία Αρχαίας Αγοράς με το άγαλμα του Ελ. Βενιζέλου.
​

Εκεί συναντάμε το διάσημο πεζόδρομο Αριστοτέλους… την καρδιά της πόλης, εκεί που οι σφυγμοί ξεπερνούν τους 100 και η πόλη δεν κοιμάται ποτέ!
​

Συνεχίζουμε να κατηφορίζουμε και δεν βιαζόμαστε καθόλου παρατηρούμε τα πάντα, τους ανθρώπους, τα κτίρια, τα μαγαζιά, τη γιορτινή διάθεση, τα Χριστούγεννα που ήρθαν και έμειναν στην πόλη, ξεχνιόμαστε στους ήχους της και… στρίβουμε δεξιά στο Καπάνι την ιστορική αγορά με τους πάγκους γεμάτους ψάρια, κρέας φρούτα κλπ. Όλα πολύ γραφικά και πολύ όμορφα .
​

Επιστρέφουμε στην Αριστοτέλους και κατηφορίζουμε προς την παραλία. Στα δεξιά μας στην οδό Βασ. Ηρακλείου συναντάμε διάφορα μαγαζιά με αλλαντικά. Όλα όσα πρέπει να ξέρεις για τα αλλαντικά και ότι ακόμη πρέπει να μάθεις τα βρίσκεις σε αυτό τον δρόμο, μαγαζιά με ξηρούς καρπούς, μπαχαρικά και βεβαία με street food.

Επιστροφή στην Αριστοτέλους και μένουμε για πάντα στην Τσιμισκή!! Η πιο χριστουγεννιάτικη λεωφόρος του κόσμου! Χαμογελαστοί άνθρωποι, μαγαζιά, χρώματα, μπαλόνια και ήχοι συνθέτουν ένα απίστευτο εορταστικό τοπίο και μία ατμόσφαιρα παραμυθένια. 

Η Αριστοτέλους όμως σε μαγνητίζει τελείως. Ο κόσμος, η διάθεση, τα στολίδια και τα χρώματα είναι όλα αυτά που ζητάμε για τα Χριστούγεννα. Είναι γεμάτη με μικρά παραμυθένια σπιτάκια, ένα μεγάλο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, πολλά μπαλόνια και μεθυστικές μυρωδιές και ήχους.

Όλη η πόλη μία γιορτή αλλά είπαμε πρέπει να φύγουμε σε λίγες μόνο ώρες! Προλάβαμε όμως να ζήσουμε τη λάμψη της και να νοιώσουμε τη μαγεία της, συνειδητοποιώντας για πολλοστή φορά ότι η Θεσσαλονίκη έχει τόσα μυστικά να σου αποκαλύψει, που δύσκολα φεύγεις μακριά της…
​
Επιστροφή λοιπόν από την Οδό Μητροπόλεως - κάθετη στην Αριστοτέλους- μέχρι το Λευκό Πύργο εκεί που είναι η στάση του Λεωφορείου… του περίφημου «78» και χαιρετώντας τον "Λευκό τον Πύργο" που είναι ακριβώς μπροστά μας ανανεώνουμε και πάλι το ραντεβού μας μαζί της...Εις το επανιδείν όμορφη μας Σαλονίκη και σύντομα...πολύ σύντομα.