ΤΑΤΙΑΝΑ ...FOR PRESIDENT

του Χρήστου Σούτου

Ο σημερινός τίτλος νομίζω ότι είναι σε όλους, ή τουλάχιστον στους περισσότερους, λογικό να προκαλεί εύλογα ερωτήματα. Ειδικότερα όσοι δεν πήραν χαμπάρι τι έχει γίνει στην τελετή απονομής των φετινών βραβείων στις Χρυσές Σφαίρες με την ομιλία της γνωστής παρουσιάστριας τηλεοπτικών εκπομπών, Όπρα Γουίνφρεϊ και το χαμό που αυτή προκάλεσε στα social media σε Αμερική και Ευρώπη πιθανότατα κουνούν αυτή τη στιγμή με απορία το κεφάλι τους. Για τους γνώστες της ιστορίας φαντάζομαι ότι και η αναγωγή του τίτλου προς το ελληνικότερον είναι εύκολη υπόθεση. Πάμε όμως να βάλουμε στο παιχνίδι και τους μη μυημένους στο σκηνικό.

Οι φετινές Χρυσές Σφαίρες, ένας θεσμός με σημασία που προηγείται της μεγάλης βραδιάς της απονομής των Όσκαρ και που μαζί με τα βραβεία του Σωματείου Ηθοποιών φτιάχνουν και το κλίμα ενόψει της συνέχειας, ήταν ο πρώτος μεγάλος θεσμός που έγινε μετά τις αποκαλύψεις για τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις που έχουν δεχτεί διάφορες μεγάλες ή μικρότερες σταρ του Χόλιγουντ ή αλλιώς σκάνδαλο Γουάνστάιν ή Γουάνστιν.

Οι περισσότερες από τις πρωταγωνίστριες που παραβρέθηκαν στην τελετή " τίμησαν" τον αγώνα κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης με άκρως προκλητικά φορέματα διαδηλώνοντας με αυτό το τρόπο την αντίθεση τους στην πρακτική ορισμένων παραγωγών της βιομηχανίας του κινηματογράφου να θεωρούν την γυναίκα ηθοποιό ως σκεύος ηδονής και μόνο. Τώρα, ότι όλες αυτές οι μεγάλες κυρίες της έβδομης τέχνης αποφάσισαν να μιλήσουν μετά από πάρα πολλά χρόνια από το συμβάν, αφού έχουν καταγράψει άπειρα χιλιόμετρα σε σελιλόιντ και κυρίως μετά την εδραίωση τους στον αστραφτερό κόσμο του Χόλιγουντ, μόνο τυχαίο δεν το λες.

Το σημαντικό όμως δεν ήταν μόνο η ατμόσφαιρα στην αίθουσα, αλλά και η βράβευση της Όπρα  με το βραβείο "Σεσίλ Μπ. Ντεμίλ" για τη συνολική της προσφορά στο χώρο της τηλεόρασης. Μέχρι εδώ θα πει κανείς όλα καλά, που είναι το περίεργο. Πουθενά θα σας πω εγώ. Όλα ξεκίνησαν μετά το τέλος της ομιλίας της κ. Γουίνφρεϊ. Από το πουθενά, κυριολεκτικά όμως, άρχισε στα social media αρχικά και στα κανονικά ΜΜΕ στη συνέχεια μια πρωτοφανής για την εποχή που διανύουμε, δηλαδή πάνω από δύο χρόνια πριν τις εκλογές για την ανάδειξη του νέου Προέδρου, εκστρατεία να πλασαριστεί η δημοφιλής τηλεοπτική παραγωγός ως η επόμενη διεκδικήτρια του προεδρικού θώκου. Πολλοί άρχισαν να δηλώνουν τη συμπάθεια τους στο πρόσωπο της λέγοντας ότι αποτελεί το ιδανικό αντίβαρο στη μάχη που θα κληθούν να δώσουν οι δημοκρατικοί κόντρα στον Ντόναλντ Τράμπ και να εκθειάζουν τα προσόντα της, αν τελικά εκλεγεί.

Το θέμα δεν είναι η άποψη που ακούγεται από πολλούς για την ικανότητα της εν λόγω κυρίας. ίσως μάλιστα να αποδειχθεί και ικανότερη πολλών που έχουν βρεθεί σε αυτή τη θέση. Το ζήτημα που προκύπτει, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι στην ισχυρότερη χώρα του πλανήτη για μια ακόμη φορά, το φαινόμενο Τράμπ αποτελεί την πιο τρανή απόδειξη, ότι η θέση του Προέδρου χάνει χρόνο με το χρόνο, εκλογική αναμέτρηση με εκλογική αναμέτρηση, την αίγλη της.

Κάθε άνθρωπος έχει κάθε δικαίωμα να διεκδικήσει όποιο αξίωμα επιθυμεί. Είναι όμως δυνατόν η θέση, από την οποία και τον τρόπο που το πρόσωπο που βρίσκεται σε αυτήν ενεργεί και καθορίζονται στο σύνολο τους οι πολιτικές εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο, να οδεύει προς χέρια που το μόνο φανερό προσόν που έχουν είναι η αναγνωρισιμότητα; Η περίπτωση του τωρινού Προέδρου αποδεικνύει στο μέγιστο βαθμό ότι η πολιτική σκηνή σε παγκόσμιο επίπεδο βιώνει τη μεγαλύτερη κρίση αξιών στην ιστορία. Το γεγονός ότι μια τηλεπερσόνα με μια ομιλία είναι ικανή να διεκδικήσει την ισχυρότερη θέση του κόσμου πραγματικά με ξεπερνάει ως λογική και σκέψη. Γι΄αυτό λέω εμείς θα μείνουμε πίσω; Εμπρός στο δρόμο που άνοιξαν οι Αμερικάνοι. Αν και αμφιταλαντεύτηκα ανάμεσα σε Τατιάνα Στεφανίδου και Ζήνα Κουτσελίνη τελικά επιλέγω, λόγω εμπειρίας και ....ειδικού βάρους, Τατιάνα με χίλια.....