ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ FACE TO…FACES ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΜΠΙΜΠΗ & ΤΗΝ ΛΙΛΑ ΜΠΑΚΛΕΣΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΉ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΟΙ ΚΑΤΩ ΑΠ’Τ’ΑΣΤΕΡΙΑ» ΤΟΥ Τ. ΤΣΑΡΔΑΚΑ

της Λίλας Παπαπάσχου

«Οι κάτω απ’τ’αστέρια» face to…faces με το Θεαθήναι! Μία συνάντηση που  μας γέμισε χαρά και ελπίδα για το αύριο του ελληνικού θεάτρου (και της τηλεόρασης-κινηματογράφου…), με δύο όμορφους (μέσα κι έξω), γοητευτικούς και πάνω απ’ όλα ταλαντούχους ανθρώπους.

Παρακολουθούμε και θαυμάζουμε την πορεία τους, η οποία είναι σταθερά ανοδική και με τον Κωνσταντίνο Μπιμπή, Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Θεάτρου Άλφα, έχουμε συναντηθεί πολλές φορές ραδιοφωνικά, ενώ με την ιδιαίτερα δημοφιλή ηθοποιό Λίλα Μπακλέση μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε πρόσφατα, κερδίζοντάς μας από την πρώτη στιγμή με την γλυκύτητα, την αμεσότητα και  την επικοινωνιακή της διάθεση.

Φέτος, μετά από μία εξαιρετικά επιτυχημένη περιοδεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό, - και μεταξύ άλλων καλλιτεχνικών υποχρεώσεων και των δύο - οι «Κάτω απ’ τ’αστέρια» επιστρέφουν στη «βάση» τους για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων και τους ευχόμαστε ολόψυχα να συνεχίσουν την ίδια θριαμβευτική πορεία στο Θέατρο Άλφα.  Ανάμεσα σε πρόβες και νέα καλλιτεχνικά σχέδια βρήκαν το χρόνο να μας "ταξιδέψουν" ως την όμορφη Χίο και να μας μιλήσουν για δύο ήρωες που αγαπήσαμε πολύ, την Μενίτα και τον Νικολή, τον Νικολή και τη Μενίτα...Τους ευχαριστούμε πολύ και σας τους...παραδίδουμε!

Αν και έχω τη χαρά να σας γνωρίζω και τους δύο – με τον Κωνσταντίνο έχουμε βρεθεί και ραδιοφωνικά αρκετές φορές - πρώτη φορά συναντιόμαστε στο «Θεαθήναι» και είμαι πολύ χαρούμενη που η αφορμή είναι μία αγαπημένη μου παράσταση, που γνωρίζει από πέρυσι τεράστια επιτυχία με συνεχόμενα sold out και μετά από μία μεγάλη καλοκαιρινή περιοδεία εντός και εκτός συνόρων, φέτος επαναλαμβάνεται στο ανανεωμένο Θέατρο Άλφα. «Οι κάτω απ’ τ’αστέρια», του Τηλέμαχου Τσαρδάκα είναι μία γλυκόπικρη ερωτική ιστορία που μας αφορά τελικά όλους;

Κ.Μ. Μετά από μία παράσταση μας ένα έφηβος 17 χρονών έμεινε στην καρέκλα του για 40 λεπτά. Όταν τον πλησίασα με κοίταξε με ανοιχτά βουρκωμένα μάτια και χωρίς λέξη με πήρε μια αγκαλιά. Μετά από μια άλλη παράσταση ένα κύριος 91 χρονών με ανοιχτά βουρκωμένα μάτια μου είπε πως του θυμίσαμε το πρώτο του φλερτ στα 15 του στο νησί του. Νομίζω λοιπόν πως ναι. Μας αφορά όλους.

Λ.Μ. Νομίζω εκεί έγκειται η επιτυχία της παράστασης. Οι κάτω απ' τ' αστέρια είναι η ερωτική μας ιστορία, τα ξέρουμε αυτά τα παιδιά, η Μένια και ο Νικολής μέσα στην απλότητά τους μας είναι οικείοι. Ο Τηλέμαχος Τσαρδάκας κατάφερε με ένα κείμενο ποιητικού ρεαλισμού να δημιουργήσει δυο ανθρώπους με σάρκα και οστά. 

Η συγκεκριμένη παράσταση κατάφερε να φέρει στο θέατρο ακόμα και ανθρώπους που δεν ανήκουν σε αυτό που λέμε αμιγώς θεατρόφιλο κοινό. Πιστεύετε πως αυτό έχει να κάνει με το γεγονός πως έχει έναν γρήγορο, σχεδόν κινηματογραφικό ρυθμό που είναι πιο οικείος και σε νεότερους ηλικιακά θεατές, σε συνδυασμό με πολλά κωμικά στοιχεία;

Κ.Μ. Πέρα από αυτό που εντοπίζεις νομίζω έχει να κάνει και με το γεγονός ότι η παράσταση είναι βιωματική και αφτιασίδωτη. Έχει έναν ρεαλισμό και αποφεύγει τα σκηνοθετικά ευρήματα και τους σκηνικούς συμβολισμούς. Το συμβολικό και το μεταμοντέρνο θέατρο έχουν διώξει τον κόσμο απ’ τα θέατρα. Αυτός είναι ο δικός μας τρόπος να τον καλέσουμε πίσω στις αίθουσες.
 
Λ.Μ. Νομίζω είναι ένας συνδυασμός πολλών πραγμάτων. Το βασικό ίσως είναι ότι κάθε βράδυ ανεβαίνουμε στη σκηνή και προσπαθούμε να πούμε μια ιστορία. Ο στόχος είναι ίδιος σε κάθε παράσταση ,η διαδρομή όμως είναι κάθε μέρα διαφορετική. Οι θεατές αντιλαμβάνονται ότι αυτό που συμβαίνει είναι μια εμπειρία που δεν επαναλαμβάνεται, ζούμε κάτι μοναδικό εκείνη τη στιγμή μαζί τους, είναι δηλαδή και για εμάς κάθε παράσταση ένας αγώνας να δικαιώσουμε τους κάτω απ΄τ΄αστέρια μας. Ο Κωνσταντίνος τον Νικολή του και εγώ τη Μένια μου. 

"Οι κάτω απ'τ'αστέρια", του Τηλέμαχου Τσαρδάκα, σε σκηνοθεσία Άρτεμης Γρύμπλα και των δύο πρωταγωνιστών της, που καταθέτουν δύο συγκλονιστικά αληθινές ερμηνείες 

Συναντάμε τη Μενίτα και τον Νικολή παιδιά και στην πορεία τους παρακολουθούμε να ενηλικιώνονται – κυριολεκτικά και μεταφορικά – μέσα από διάφορες καταστάσεις που τους φέρνουν πιο κοντά ή αντίθετα τους απομακρύνουν. Πιστεύετε πως στην ουσία το έργο του Τηλέμαχου Τσαρδάκα είναι ένα τρυφερό και ταυτόχρονα σκληρό «ταξίδι» προς την…ωριμότητα;

Κ.Μ. Είναι ένα αδυσώπητο ταξίδι προς την ωριμότητα του έρωτα. Τι γίνεται όταν η τρέλα του εφηβικού έρωτα συναντά την καθημερινότητα.Τι συμβαίνει όταν έρχεται αντιμέτωπη με την αλήθεια της συμβίωσης. Τι ψυχικές διαπραγματεύσεις απαιτούνται.

Λ.Μ. Είναι ακριβώς αυτό που περιγράφετε. Βλέπουμε αυτά τα δυο παιδιά να λυγίζουν κάτω από το βάρος της ευθύνης που αναπόφευκτα έρχεται μαζί με την ενηλικίωση. 

Το έργο διαδραματίζεται στη Χίο, τη γενέτειρα των δύο ηρώων και κάθε του λέξη, κάθε του σιωπή, κάθε του ανάσα, διαπνέεται από αυτήν την αύρα της ελευθερίας που βιώνουν όσοι έχουν γεννηθεί σε μέρη που ο ουρανός και τα αστέρια δεν καλύπτονται από νέφος, πολυκατοικίες και ατμοσφαιρική ρύπανση. Κάτι τέτοιο εμείς οι άνθρωποι της πόλης το βιώνουμε μόνο στις διακοπές ή έστω σε κάποια ολιγοήμερη απόδραση. Πιστεύετε πως το φυσικό τοπίο επιδρά καταλυτικά στον ψυχισμό των ανθρώπων;

Κ.Μ. Φυσικά. Μένω στο Ψυχικό και κάθε φορά που ανεβαίνω σπίτι από τον περιφερειακό στα Τουρκοβούνια με πιάνει η ψυχή μου. Σκιάζομαι. Τι τσιμεντίλα θεέ μου και τι σκλαβιά. Φτιάξαμε στην Αθήνα την κόλαση μας. Μπαζώσαμε τα ποτάμια της και χτίσαμε ο ένας πάνω στον άλλον. ΠΑΣΟΚ και αντιπαροχή και ό,τι αρπάξει ο κ... μας. Μια νευρωτική πόλη χωρίς αστέρια. Φοβερό.

Λ.Μ. Φυσικά! Οι δυνάμεις όμως είναι αντίρροπες .Μπορεί το να μεγαλώνεις σε ένα περιβάλλον στο οποίο κυριαρχεί η φύση να σου προσφέρει μια γαλήνη και μια ηρεμία ,ταυτόχρονα όμως σε κάνει σκληρό. Και γι'αυτό "παλεύουν" σαν αγρίμια διεκδικώντας τα θέλω τους.

Στην περίπτωση της Μενίτας και του Νικολή πάντως το κοινωνικό περιβάλλον της Χίου στα τέλη της δεκαετίας του ‘80– σε αντίθεση με το φυσικό τοπίο – λειτουργεί εγκλωβιστικά. Βρίσκονται μόνοι τους εναντίον όλων και αντιμέτωποι με όλες τις παθογένειες της επαρχίας. Πιστεύετε πως εν έτη 2019 συμβαίνουν τα ίδια και χειρότερα στην ελληνική επαρχία – και όχι μόνο ;

Κ.Μ. Πιστεύω δυστυχώς πως οι άνθρωποι μέσα και έξω αλλάζουν αν αλλάζουν με πολύ αργούς ρυθμούς. Υπάρχουν οι παθογένειες της επαρχίας αλλά και αυτές της πόλης. Οι άνθρωποι δεν ζουν ελεύθεροι, δεν είμαστε ελεύθεροι άρα δεν ερωτευόμαστε ελεύθερα, δεν αγαπάμε ελεύθερα και πάντα υπάρχει κάτι εχθρικό γύρω από τις επιλογές μας που δεν μοιάζουν με αυτό που θεωρείται κοινωνικά ορθό. Ο δρόμος μοιάζει μακρύς και οι ελευθερίες δεν μπορούν να περιμένουν. Οπότε όπως μπορεί ο καθένας πρέπει να μάχεται για αυτές τις ελευθερίες. Έχω την αίσθηση πως αυτή η ιστορία έχει από κάτω της κάτω το επαναστατικό λυτρωτικό για αυτούς τους έρωτες που δεν αγαπιούνται από τη σύγχρονη πραγματικότητα.

Λ.Μ. Νομίζω έχουμε πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουμε ως κοινωνία για να καταφέρουμε να αποβάλλουμε τη λογική του "τι θα πει ο κόσμος" .Οι ρίζες του προβλήματος όμως θεωρώ ότι βρίσκονται στις πολιτικές των κυβερνήσεων μας .Όταν το κράτος στερεί από ομάδες πολιτών βασικά ανθρώπινα δικαιώματα σε επίπεδο ισότητας τότε αυτό αντικατοπτρίζεται και στις συναναστροφές μας με την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους μας. Σίγουρα έχουν γίνει σημαντικές αλλαγές ,έχουμε όμως και εμείς ευθύνη ως πολίτες να πιέσουμε για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ανοιχτής σε όλους.

Ο τίτλος του έργου αποτελεί για όλους εμάς τους ρομαντικούς μία ελπίδα ότι παρόλο που η ζωή είναι γεμάτη περιορισμούς και απαγορεύσεις, πάντα θα υπάρχει κάτι στις ζωές όλων μας που θα μας θυμίζει την ανεμελιά, την αθωότητα και την χαρά των παιδικών και εφηβικών μας χρόνων. Τι σημαίνει για εσάς αυτός ο τίτλος;
 
Κ.Μ. Κάθε φορά που αντικρίζω έναν πεντακάθαρο έναστρο ουρανό το συναίσθημα είναι διττό. Πάντα τρομάζω. Και πάντα αισθάνομαι τόσο ευτυχισμένος. Μαζί αυτά. Όταν όμως τα κοιτάζω μαζί με κάποιον που αγαπώ και με κρατάει ένα χέρι οικείο. Ο τρόμος μικραίνει και μένει η ευτυχία. Αυτό σημαίνει ο τίτλος του έργου για μένα.
 
Λ.Μ. Εκτός του ότι πλέον κοιτάζω τα αστέρια πολύ περισσότερο από παλιότερα, πλέον αυτός ο τίτλος για εμένα είναι άμεσα συνδεδεμένος με αυτά που έχουμε ζήσει αυτά τα δυο χρόνια με τον Κωνσταντίνο, τον Τηλέμαχο και την Άρτεμη. Σκέφτομαι τα μέρη που παίξαμε και τους ανθρώπους που γνωρίσαμε σε αυτή τη διαδρομή.

Στη συγκεκριμένη παράσταση, επιλέξατε να αυτοσκηνοθετηθείτε, με την πολύτιμη φυσικά συνδρομή της Άρτεμης Γρύμπλα. Το αποτέλεσμα όχι μόνο σας δικαίωσε, αλλά έδωσε και μια ηχηρή απάντηση σε όσους θεωρούν – και δίκαια ενδεχομένως – ότι δεν μπορούμε όλοι να τα κάνουμε όλα. Είχατε ενδοιασμούς αρχικά; Σκεφτήκατε ποτέ ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να υπογράψει κάποιος άλλος τη σκηνοθεσία;

Κ.Μ. Σίγουρα δεν μπορούν όλοι να τα κάνουν όλα. Ωστόσο κατά τη γνώμη μου η τέχνη του ηθοποιού και του σκηνοθέτη δεν έχουν τόσο μεγάλη απόσταση.
Ξέραμε εξ’ αρχής την κατεύθυνση που θέλαμε να ακολουθήσουμε στο έργο και συνσκηνοθετήσαμε την παράσταση με την Άρτεμη Γρύμπλα που ήταν το ζωτικής σημασίας μάτι από κάτω. Κι Όλα έγιναν όπως τα ονειρευτήκαμε και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι αυτό.

Λ.Μ. Η αλήθεια είναι ότι από την πρώτη στιγμή είχαμε  με τον Κωνσταντίνο μια κοινή λογική προσέγγισης του κειμένου και δεν θέλαμε να υπηρετήσουμε το σκηνοθετικό όραμα κάποιου άλλου. Θέλαμε απλώς να πούμε την ιστορία της Μένιας και του Νικολή. Όταν ζητήσαμε από την Άρτεμη να σκηνοθετήσουμε μαζί την παράσταση συνειδητοποιήσαμε ότι η αμερικανική λογική της "μη σκηνοθεσίας" είναι αυτή που θα μας απελευθερώσει  θα μας οδηγήσει σε διαδρομές προσωπικές και θα μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στο να δημιουργήσουμε δυο ανθρώπους που έχουν υπόσταση πάνω στη σκηνή, σε δυο ανθρώπους αληθινούς.

Κωνσταντίνος Μπιμπής & Λίλα Μπακλέση...Νικολής & Μενίτα...Μενίτα & Νικολής στην πιο όμορφη ,  αστεία, τρυφερή και οικεία ιστορία αγάπης που είδαμε τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό θέατρο

Έχετε απίστευτη χημεία στη σκηνή, η οποία πρόσφατα επεκτάθηκε και στην τηλεόραση, συμπρωταγωνιστώντας σε γνωστή τηλεοπτική σειρά, όπου ήσασταν πραγματικά καθηλωτικοί. Η επιτυχία της συγκεκριμένης παράστασης θα μπορούσε να αποτελεί και τη γέννηση ενός νέου καλλιτεχνικού «ζευγαριού», όπως συνέβαινε παλιότερα στο θέατρο και τον κινηματογράφο;

Κ.Μ. Θα ζητήσω από τη Λίλα live σε κάποια παράσταση να με «παντρευτεί» θεατρικώς και θα σας καλέσουμε όλους!

Λ.Μ. Με τον Κωνσταντίνο λόγω της φύσης της παράστασης έχουμε δημιουργήσει έναν κώδικα επικοινωνίας που βασίζεται στην εμπιστοσύνη και στην αλληλοεκτίμηση. Νιώθω μεγάλη ασφάλεια να μοιράζομαι με τον Κωνσταντίνο τη σκηνή (ή το πλάνο!) .Το σίγουρο είναι ότι αυτή η συνεργασία είναι μόνο η αρχή. 

Η δική μου εμπειρία από την παράσταση ήταν κάτι παραπάνω από έντονη. Με γυρίσατε πίσω σε χρόνια που και για μένα υπήρξαν γλυκόπικρα και παρόλο που όσα διαδραματίζονται επί σκηνής κάτω από την κωμική τους επίφαση είναι απόλυτα δραματικά, έφυγα από το θέατρο ανάλαφρη και γεμάτη θετικά συναισθήματα…Ποια είναι τα πιο συγκινητικά σχόλια που έχετε ακούσει από θεατές;

Κ.Μ. Είναι πολλά και εξίσου όμορφα. Καθώς ανάφερες και συ την κωμική επίφαση των πραγμάτων θα σταθώ στο σχόλιο ενός φίλου που ουδεμία σχέση έχει με το θέατρο και ως θεατής παρακολουθεί σχεδόν μονάχα τις δικές μου δουλειάς απο αγάπη λόγω της μακράς φιλίας μας. Μετά το τέλος της παράστασης, τον βλέπω να με περιμένει στο μπαρ του θεάτρου μας παρέα μ’ ένα ποτήρι ουίσκι. Με κοιτάζει, με παίρνει μια αγκαλιά και μου λέει: «Κωστάκη μου, αυτά που λένε πως οι άντρες δε κλαίνε, τελικά είμαι μ%#^_» . Και πέρα από τα εύλογα γέλια που ακολούθησαν εμένα με συγκίνησε αυτό. Η ευαισθητοποίηση του φίλου μου.

Λ.Μ. Το συγκινητικό με τη συγκεκριμένη παράσταση είναι ότι μετά το τέλος της οι θεατές έχουν την ανάγκη να μοιραστούν μαζί μας αυτά που αισθάνθηκαν.Και βλέπω ότι αφορά και επηρρεάζει με την ίδια ένταση όλες της ηλικίες.Όσες φορές όμως παίξαμε την παράσταση σε νησιά η ανταπόκριση ήταν συγκλονιστική ,κυρίως γιατί ένα μεγάλο μέρος του κοινού έχει αναμετρηθεί με τα ίδια ακριβώς διλήμματα και είχαν να αντιμετωπίσουν τον περιορισμό που αναγκαστικά σου επιβάλλει η ζωή σε ένα μέρος που περικλείεται από θάλασσα. 

Η παράσταση έκανε μία μεγάλη περιοδεία εντός και εκτός Ελλάδας και παρουσιάστηκε σε πολλά ανοιχτά θέατρα. Ήταν διαφορετικό το συναίσθημα όταν βρεθήκατε πραγματικά «κάτω απ΄τ’αστέρια»;

Κ.Μ. Πάντα μια παράσταση όταν ανοίγει στον ουρανό στον καλοκαιρινό αέρα και στ’ αστέρια αλλάζει. Έτσι και στη δική μας αποκαλύφθηκαν πολλές ποιότητες, πολλά χρώματα και μυρωδιές που τα φυλάξαμε και τώρα θα τα’ χουμε μαζί μας και στη σκηνή του Άλφα.
 
Λ.Μ. Την πρώτη φορά που παίξαμε την παράσταση σε ανοιχτό θέατρο ήταν στην Άνδρο και τη στιγμή κατά την οποία ο Κωνσταντίνος,ως Νικολής σηκώνει το χέρι του και μου δείχνει τα αστέρια λέγοντας μου : "Μόνο εμείς υπάρχουμε Μενίτα μου,σε ολόκληρο τον πλανήτη ,σε ολόκληρο το σύμπαν,μόνο εμείς, Οι κάτω απ'τ'αστέρια " ήταν ανατριχιαστική και δεν θα τη ξεχάσω ποτέ. 

Είστε δύο από τους πιο όμορφους, ταλαντούχους και δημοφιλείς νέους ηθοποιούς, ενώ έχετε ήδη διαγράψει μία πολύ ενδιαφέρουσα – και σταθερά ανοδική – πορεία στο χώρο με προσεγμένες επιλογές και αξιόλογες συνεργασίες. Τι άλλο κάνετε φέτος;

Κ.Μ. Ευχαριστούμε κατ’ αρχάς για τα όμορφα και ζεστά λόγια σου. Εγώ παραλλήλως θα βρίσκομαι στο «Πόλεμος και Ειρήνη» του Τολστόι σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά το Γενάρη θα ταξιδέψω μα τους «Όρνιθες» του Νίκου Καραθάνου στη Χιλή ενώ το Φλεβάρη θα είμαι ο «Επιθεωρητής» του Κώστα Φιλίππογλου στο θέατρο Άλφα. Είναι μια πολύ απαιτητική χρονιά λοιπόν και η μάνα μου, μου λέει να παίρνω βιταμίνες.

Λ.Μ. Στις 19 Δεκεμβρίου βγαίνει στους κινηματογράφους η ταινία "Ευτυχία" για τη ζωή της στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου σε σκηνοθεσία Άγγελου Φραντζή ,στην οποία υποδύομαι την Καίτη ,την κόρη της Ευτυχίας. Επίσης συζητώ για μια ακόμα ταινία αλλά δεν μπορώ να ανακοινώσω κάτι ακόμα! 

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και το υπέροχο «ταξίδι» στον κόσμο των «Κάτω απ’ τ’ αστέρια»…Καλή επιτυχία σε ό,τι κάνετε! Εύχομαι ολόψυχα η παράσταση να «σκίσει» και φέτος, αλλά και για όσο συνεχίζει να συγκινεί και να αφορά!

Κ.Μ.  Εμείς ευχαριστούμε για την όμορφη κουβέντα μας

Λ.Μ. Εμείς ευχαριστούμε για τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις!
 

"Μενίτα, κοίτα ένα αστέρι...μπορεί να είναι το δικό μας!"

ΟΙ ΚΑΤΩ ΑΠ’ Τ’ ΑΣΤΕΡΙΑ
του Τηλέμαχου Τσαρδάκα
2ος Χρόνος
 
ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 02 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019
ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΙΣ 23:00, ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΙΣ 18:30 ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ 21:00

ΜΕΝΙΤΑ: “Μέσα στα μάτια του κάτι σκοτεινό λαμπύριζε. Αλλά η κοιλιά μου, μέσα της, με γαργαλούσε. Και σε αυτές τις περιπτώσεις οι κοιλιές δεν κάνουν ποτέ λάθος.”
ΝΙΚΟΛΗΣ: Μόνο εμείς υπάρχουμε. Σε ολόκληρο τον πλανήτη. Σε ολόκληρο το σύμπαν. Υπάρχουμε μόνο εμείς. Οι “Κάτω απ’ τ’ αστέρια”.

Μετά την επιτυχία σε Λονδίνο και Άμστερνταμ, τα δεκάδες sold out σε παραστάσεις στη σκηνή του Θεάτρου Άλφα και πολλά sold out σε διάφορες πόλεις της περιφέρειας, τις διθυραμβικές κριτικές κοινού και κριτικών, ο μεγάλος, αγνός και εφηβικός έρωτας της Μενίτας και του Νικολή, του Νικολή και της Μενίτας, επιστρέφει κάτω από τα αστέρια του Θεάτρου Άλφα για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

Είναι εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 80, σε ένα γνωστό ελληνικό νησί του Αιγαίου, που δυο νέοι, η Μενίτα και ο Νικολής ανταμώνουν, ερωτεύονται, ονειρεύονται κάτω απ΄ τ’ αστέρια και ξεκινούν την πιο ωραία ερωτική ιστορία που θα τους συντροφεύει για πάντα.

Είναι η τελική συνάντηση δυο ανθρώπων που πρόλαβαν να αγαπήσουν ο ένας τον άλλον για πάντα και βρίσκονται για να πουν όσα δεν πρόλαβαν, όσα δεν κατάφεραν, όσα χρωστούν ο ένας στον άλλον.
Κάτω από τον έναστρο ουρανό, δίπλα στη θάλασσα, στα μέρη που μεγάλωσαν, θα θυμίσουν ο ένας στον άλλον την πραγματική εφηβική αγάπη, “εκείνη που σου τη δείχνει το γαργαλητό στην κοιλιά”. Θα φωνάξουν, θα τσακωθούν, θα γελάσουν, θα αγκαλιαστούν, θυμίζοντας σε όλους πως ο πρώτος μας εφηβικός έρωτας μένει για πάντα χαραγμένος στις καρδιές μας, μας ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή, αφήνοντας τα χνάρια του ανεξίτηλα πάνω μας.

Ο Τηλέμαχος Τσαρδάκας γράφει με κωμικοτραγικό τρόπο μια σύγχρονη ερωτική ιστορία, καταφέρνοντας να μας θυμίσει την πρώτη μας αγάπη, να μας ταξιδέψει πίσω στο χρόνο και να μας κάνει να αισθανθούμε ζωντανοί, παρασέρνοντας μας σε ένα υπέροχο νοσταλγικό, ερωτικό ταξίδι.

Μια ιστορία με χιούμορ, συγκίνηση, θυμό και καυγάδες, που τροφοδοτεί τις αναμνήσεις μας.
Αυτή είναι η γλυκόπικρη ιστορία των «κάτω απ’ τ’ αστέρια».

Αυτή είναι η ιστορία της Μενίτας και του Νικολή.

Αυτή είναι η ιστορία όλων μας.
 
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Κείμενο: Τηλέμαχος Τσαρδάκας
Ερμηνεύουν: Λίλα Μπακλέση, Κωνσταντίνος Μπιμπής
Σκηνοθεσία: Άρτεμις Γρύμπλα, Λίλα Μπακλέση, Κωνσταντίνος Μπιμπής,
Σκηνικά: Αντώνης Χαλκιάς
Σχεδιασμός φωτισμού: Σεσίλια ΤσελεπίδηΦωτογραφίες: Σοφοκλής Μπιμπής
Δ/νση παραγωγής: Λευτέρης Πλασκοβίτης
Παραγωγή: K2L ΑΛΦΑ.ΘΕΑΤΡΟ Ε.Ε

Διάρκεια: 70 λεπτά χωρίς διάλλειμα
Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ (προπώληση) / Ταμείο: 15 ευρώ, 12 ευρώ (ΑΜΕΑ, φοιτητικό, ανέργων)
Προπώληση εισιτηρίων: Από το ταμείο του θεάτρου (11:00 – 13:00 και 17:00 – 21:00 /
Τηλ 210 5221444 & 210 5238742) και viva.gr