ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ FACE TO FACES ΜΕ ΤΟΝ ΓΝΩΣΤΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΣΠΥΡΟ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ «TANGO BAR» & ΤΙΣ «ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ»

της Λίλας Παπαπάσχου

Είχα την χαρά και την τιμή να γνωρίσω τον γνωστό και καταξιωμένο σκηνοθέτη Σπύρο Μιχαλόπουλο και να συνομιλήσω μαζί του ραδιοφωνικά, αποκομίζοντας τις θετικότερες των εντυπώσεων. Ήρεμος και κατασταλαγμένος, λακωνικός μα όχι απρόσιτος, γνώστης του αντικειμένου του και «εραστής» της τέχνης, δημιουργεί ασταμάτητα τα τελευταία 36 χρόνια στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο,  διατηρώντας πάντα τους δημιουργικούς του ορίζοντές...ανοιχτούς.

Φέτος συνυπογράφει σκηνοθετικά μία από τις μεγαλύτερες τηλεοπτικές επιτυχίες της σεζόν, τις αγαπημένες «Άγριες Μέλισσες», που βασίζονται στο σενάριο της Μελίνας Τσαμπάνη και προβάλλονται από τον τηλεοπτικό σταθμό ANT1, ταξιδεύοντάς μας πίσω στο 1958 και στον Θεσσαλικό κάμπο και ενθουσιάζοντας τους τηλεθεατές  με την προσεγμένη αισθητική και τις δυνατές ερμηνείες των πρωταγωνιστών τους.

Εκτός όμως από την τηλεόραση, ο Σπύρος Μιχαλόπουλος βάζει την σκηνοθετική του σφραγίδα και στο θέατρο, παρουσιάζοντας για 2η χρονιά στο θέατρο Άβατον την παράσταση «Tango Bar» του Περικλή Κοροβέση, μία γλυκόπικρη ιστορία για την αντρική φιλία, την ενηλικίωση, την επιτυχία και την αποτυχία και πολλά ακόμη βαθιά ανθρώπινα και…αυθεντικά.

Τον ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο του και όσα ενδιαφέροντα και ουσιαστικά μοιράστηκε μαζί μας, απαντώντας με αμεσότητα και αφοπλιστική ειλικρίνεια στις ερωτήσεις που του θέσαμε. 

Κύριε Μιχαλόπουλε, χαίρομαι πολύ που ξανασυναντιόμαστε, μετά από την πρόσφατη σχετικά ραδιοφωνική μας συνάντηση, αυτήν τη φορά στο «Θεαθήναι» και μάλιστα σε μια ιδιαίτερα ευτυχή συγκυρία για σας, αφού υπογράφετε σκηνοθετικά (μαζί με τους Λευτέρη Χαρίτο και Σταμάτη Πατρώνη). τις «Άγριες Μέλισσες», την μεγαλύτερη τηλεοπτική επιτυχία της σεζόν, ενώ  στο θέατρο δικαιώνεστε εξίσου, με την επανάληψη της παράστασης «Tango Bar», που παρουσιάζεται για 2η χρονιά στο Θέατρο Άβατον. Πως εισπράττετε όλη αυτήν την «αποθεωτική» κριτική, θεατρική και τηλεοπτική;

ΑΠ: Κατ'αρχάς να σας ευχαριστήσω για την συνάντηση αυτή. Είναι γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα και οι δύο δουλειές μου χαίρουν άκρας αποδοχής από το κοινό. Αυτό με ευχαριστεί, συγχρόνως με γεμίζει ευθύνες για την συνέχεια και τη συνέπεια στη πορεία μου. Οπότε σαν δημιουργός θέλω να είμαι συνεπής σε μια όμορφη πορεία, που σκοπό θα έχει την έκφρασή μου μέσα από αυτό που κάνω.

Ας τα πάρουμε όμως ένα- ένα. Η παράσταση «Tango Bar», του Περικλή Κοροβέση, με πρωταγωνιστικό ντουέτο τους αξιόλογους ηθοποιούς Χρήστο Αυλωνίτη και Κώστα Κονταράτο, μας μυεί στα άδυτα μίας γνήσιας αντρικής φιλάς, ανάμεσα σε δύο… «αποτυχημένους» με βάση τα κοινωνικά πρότυπα – και στερεότυπα – ανθρώπους, με φόντο τη δεκαετία του ’80. Σας γοητεύουν γενικά  οι «αντιήρωες;

ΑΠ: Δεν πιστεύω σε ήρωες, επομένως ούτε στο αντίθετό τους. Πιστεύω στους ανθρώπους με τη μαύρη ή την άσπρη πλευρά τους. Όλο είναι ένα σύνολο που αποδεχόμαστε ή όχι. Οι κοινωνικές συμβάσεις έχουν φτιάξει όρια, και χαρακτηρίζουν τους “έξω” από αυτά αντιήρωες.

Σαφώς όμως είναι πιο εύκολο για έναν δημιουργό να ασχοληθεί με παραβατικούς η περιθωριακούς, γιατί έχει μια πλήρη ελευθερία. Οι ιδιαίτεροι και ενδιαφέροντες χαρακτήρες με γοητεύουν. Έχουν να μου πουν.

Στο «ποιητικά ρεαλιστικό» έργο του Περικλή Κοροβέση ο Λάκης – αποτυχημένος θεατρικός συγγραφέας – και ο Φώντας – ιδιοκτήτης μπαρ και αποτυχημένος ηθοποιός - μοιράζονται μία συγκρουσιακή σχέση, αγάπης και μίσους, μπήγοντας ο ένας στον άλλο «το μαχαίρι στο κόκαλο». Οι αληθινές, ουσιαστικές σχέσεις προϋποθέτουν αυτήν τη συνθήκη.

ΑΠ: Οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους είναι σαν το Συμπαν...Άγνωστο και ανεξερεύνητο. Ο δημιουργός καλείται να ισορροπήσει, και να παραδώσει στο κοινό την θεώρηση του. Δεν είναι εύκολο αυτό το μονοπάτι, ούτε αντικειμενικό. Οι πραγματικές συνθήκες είναι απείρως δυσκολότερες. Ακουμπάνε στην ψυχή.

Μέσα από την τρικυμιώδη αυτή σχέση, οι δύο ήρωες του έργου βιώνουν μία όψιμη ενηλικίωση, αφού πολλά από τα «θέματά» τους εδράζονται στην παιδική τους ηλικία. Πόσο «ενήλικες» είμαστε οι σύγχρονοι άνθρωποι; Είναι εν τέλει τόσο καλό να είσαι «ενήλικας»;

ΑΠ: Η λέξη ενήλικας υποδηλώνει χρονική κατάσταση. Τι σημαίνει όμως αυτό; Κάποιος χαρακτηρίζεται ενήλικας όταν οι γύρω του αποδεχτούν το ηλικιακό status ή όταν κινείται σε μια συνθήκη-σύμβαση, που λέει ότι έτσι λειτουργούν οι ενήλικες κι έτσι οι ανήλικοι .Δεν είναι όμως έτσι στη ζωή…Ο καθένας λειτουργεί μέσα απο τα βιώματα του, τις ανάγκες του, και τις σκέψεις του. Θα ήθελα λοιπόν να κρίνω τους ανθρώπους, αν δικαιούμαι, σαν αυθεντικούς ή όχι. Και αυθεντικοί είναι οι ήρωες του Τάνγκο Μπαρ.

​

"Tango Bar" στο θέατρο Άβατον...μία γλυκόπικρη ιστορία για την αντρική φιλία και τα κοινωνικά στερεότυπα

Από το Tango Bar και την Αθήνα της δεκαετίας του ’80 , μεταφερόμαστε στο Θεσσαλικό Κάμπο του 1958, για να συναντήσουμε τρεις ορφανές αδελφές που παλεύουν να επιβιώσουν σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο.. Ήταν πιο δύσκολο για σας να αποτυπώσετε με την κάμερά σας τον ψυχισμό αυτών των τριών διαφορετικών ηλικιακά και ιδιοσυγκρασιακά γυναικών, προκειμένου να φωτίσετε όλες τις πτυχές της προσωπικότητάς τους;

Είναι τόσο δύσκολο όσο να εντρυφήσει κάποιος σε οποιονδήποτε χαρακτήρα. Η διαφορά στις Μέλισσες είναι το περιβάλλον. Κάτι που συμβαίνει 62 χρόνια πριν. Άλλες κοινωνικές συνθήκες, άλλες συμπεριφορές, άλλα ερεθίσματα. Αυτό με γοήτευσε. Οι προσωπικότητες φωτίζονται απο το σενάριο της Μελίνας Τσαμπάνη. Εμείς με σεβασμό ακουμπάμε πάνω σ’ αυτές τις γυναίκες...και τις ακούμε. Για αυτό και οι ερμηνείες ειναι συγκλονιστικές. Δεν εκβιάζουμε το συναίσθημα. Έρχεται μόνο του μέσα απο τις καταστάσεις. Δεν κρίνουμε τους χαρακτήρες, αφηγούμαστε τα γεγονότα.

Αν δεν κάνω λάθος οι Άγριες Μέλισσες είναι το πρώτο σήριαλ εποχής που σκηνοθετείτε;

ΑΠ: Όχι, είναι το πρώτο στην Ελλάδα. Έχω κάνει άλλα δύο στην Κύπρο. Το ένα του ‘73 (Γυμνοί Άγγελοι) και ένα από το 1924 έως το 2013 (Πρεμιέρα).

Απ’ ότι έχει γίνει γνωστό, τα γυρίσματα της σειράς πραγματοποιούνται σε ειδικά διαμορφωμένο στούντιο, στο οποίο έχει προσομοιωθεί ένα χωριό της εποχής εκείνης, ενώ η φωτογραφία της σειράς ντύνει τα πάντα με ένα χλωμό λευκό πέπλο, σαν να θέλει να καλύψει το σκοτάδι που κρύβουν οι ήρωες στην ψυχή τους. Πόσο ρόλο παίζει για σας η αισθητική και ειδικά σε ένα μέσο όπως η τηλεόραση, που τελευταία ειδικά δεν την χαρακτηρίζει;.

ΑΠ: Η αισθητική πάει με το project. Σε μας έπαιξε ρόλο η δημιουργία μιας ατμόσφαιρας. Οι διευθυντές φωτογραφίας (Β. Κατριτζιδάκης, και Δ. Θεοδωρίδης) κατάφεραν να αποδώσουν αυτή την αίσθηση. Σ’ αυτό βοήθησε και το υπέροχο ντεκόρ του Αντώνη Χαλκιά. Η αισθητική δεν χάνεται, αν την έχεις. Εμείς στις Μέλισσες αποφασίσαμε να εμπιστευτούμε την αισθητική μας και να την πλησιάσουμε όσο μπορούμε. Το αποτέλεσμα ειναι αυτό που βλέπετε.

Οι «Άγριες Μέλισσες»  έχουν μεγάλη απήχηση και σε ένα πιο νεανικό κοινό, που μεγαλώνει με Netflix, video games & «απεριόριστο» chat. Πόσο αφορά έναν νέο άνθρωπο ένα δράμα εποχής;

ΑΠ:    Δεν έχει να κάνει αν είναι δράμα εποχής ή σύχρονο. Έχει να κάνει με το τι λες στον Θεατή… Τι του πουλάς. Έμεις εδώ δεν πουλάμε ακριβά ντεκόρ και εφέ, ή διάσημο κάστιγκ. Εμείς εδώ αφηγούμαστε με έναν αισθητικό τρόπο μιά ιστορία που έγινε το ‘58 με ταλαντούχους ηθοποιούς και σενάριο που μιλάει αλήθειες. άρα θα αφορά και τον νέο. Και η αλήθεια ειναι ότι αυτό δείχνουν οι μετρήσεις στο νεανικό κοινό.

Μέσα από την επιτυχημένη σειρά του ANT1 προέκυψαν νέα «αστέρια»,  με κορυφαία φυσικά την – κάτι παραπάνω από ταλαντούχα – Μαρία Κίτσου, που μετά την εντυπωσιακή της πορεία στο θέατρο, έγινε ευρύτερα γνωστή χάρη στη δική σας τηλεοπτική «ματιά» υποδυόμενη τη μεγαλύτερη κόρη της οικογένειας Σταμίρη, την Ελένη. Νιώθετε περήφανος που συστήσατε στο ευρύ κοινό τόσο σπουδαία ταλέντα, τα οποία συμπρωταγωνιστούν με μερικούς από τους πιο γνωστούς και καταξιωμένους έλληνες ηθοποιούς;

ΑΠ: Νοιώθω περήφανος για το αποτέλεσμα. Νοιώθω περήφανος και μεγάλη τιμή που δουλεύω με τόσο ταλαντούχα παιδιά. Νοιώθω περήφανος για τους συναδέλφους μου σκηνοθέτες που κάνουν τόσο αξιόλογη δουλειά. Δεν νοιώθω όμως περήφανος που συστήσαμε εμείς αυτα τα παιδιά στο ευρύ κοινό. Θα έπρεπε να είχε γίνει απο μόνο του. Οι ηθοποιοί της σειράς είναι όλοι με μεγάλη θεατρική πορεία και πολύ μεγαλύτερη θεατρική εμπειρία. Θα έπρεπε να τους ξέρει ο κόσμος για τη δουλειά τους στο θέατρο, να πηγαίνει ο κόσμος να βλέπει θέατρο. Μικρές ομάδες, μεγαλύτερα σχήματα. Να βλέπει θέατρο.

"Άγριες Μέλισσες" η σειρά που μονοπωλεί φέτος το ενδιαφέρον μας, από Δευτέρα έως Πέμπτη στον ANT1

Οι «Άγριες Μέλισσες» έκαναν πρεμιέρα στις 29 Σεπτεμβρίου και έκτοτε μονοπωλούν το ενδιαφέρον των τηλεθεατών και των Μ.Μ.Ε., με τις πληροφορίες για τα προσεχή επεισόδια να «διαρρέουν» σε διάφορα μέσα. Συνήθως τόσο ποιοτικές δουλειές προβάλλονται εβδομαδιαία,, εντείνοντας το ενδιαφέρον των θεατών. Φοβηθήκατε ποτέ ότι η τόση δημοσιότητα και η σχεδόν καθημερινή προβολή της σειράς μπορεί να «υποβιβάσει» μία άρτια καλλιτεχνική δημιουργία σε…απλό τηλεοπτικό «προϊόν»;

ΑΠ: Δεν κάνουμε καθημερινή σειρά, κάνουμε μια σειρά που παίζει  κάθε μέρα. Έχει διαφορά. Ο λόγος που προβάλλεται 4 φορές τη βδομάδα έχει να κάνει με την ιστορία και με τον προγραμματισμό του καναλιού. Το να προβάλλεται πολύ δεν το ευτελίζει. Έχουμε δει και εβδομαδιαίες σειρές για πέταμα. Τηλεοπτικό προϊόν είναι έτσι κι αλλιώς. Αλλά αξιοπρεπές.

Στη δημοφιλή σειρά του ANT1, απεικονίζονται όλες οι παθογένειες της ελληνικής επαρχίας, ενώ ταυτόχρονα εγείρονται ζητήματα όπως η ισότητα των φύλων, οι ταξικές διαφορές, ο σεβασμός στο διαφορετικό και η βία, ψυχολογική και σωματική. Με βάση την καθημερινή επικαιρότητα, τι έχει πραγματικά αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, από το 1958 έως σήμερα;

ΑΠ: Πολλά έχουν αλλάξει τα 62 αυτά χρόνια. Μπήκαν στη ζωή μας νέα πράματα. Νέα τεχνολογία, τηλεπικοινωνίες, άλλες αξίες…Παρέμειναν όμως και πολλά από τότε. Όπως η κατανόηση της διαφορετικότητας, η ενδοοικογενειακή βία, η σεξουαλική βία...δυστυχώς σ αυτά δεν προοδεύσαμε.

Θα μπορούσαν οι «Άγριες Μέλισσες» να γίνουν και ταινία; O κινηματογράφος σας ενδιαφέρει;

ΑΠ: Και βέβαια μ ενδιαφέρει το σινεμά, όπως και το θέατρο. Τώρα αν οι Μέλισσες θα γινόταν ταινία δεν ξέρω... Δεν νομίζω μ’ αυτήν τη σεναριακή μορφή. Είπαμε και πριν, ότι δεν χρειάζεται να κάνεις επεμβάσεις δομικές στα έργα. Οι Μέλισσες είναι σειρά, και σαν σειρά γράφτηκε.

Με δεδομένο πως πλέον είστε ακόμα πιο περιζήτητος απ' ότι ήδη είστε όλα αυτά τα χρόνια, ετοιμάζετε κάτι νέο  για το θέατρο, την  τηλεόραση ή τον κινηματογράφο; Υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο;

ΑΠ:  Δεν αισθάνομαι αυτό που λέτε περιζήτητος. Δεν μπήκα χτες στον χώρο αυτό. Είμαι 36 χρόνια. Κάθε χρόνο έχω προτάσεις για κάτι. Αυτή τη χρονιά θα ασχοληθώ με το θέατρο περισσότερο. Έχω στα σκαριά κάποια έργα. Ένα από αυτά θα είναι η «Οδός Ονείρων» με πραγματικούς ερασιτέχνες (εραστές της τέχνης). Είναι μια συνεργασία με τη μουσική Σχολή Σείστρον, την Χριστίνα Κανάκη (που έγραψε τη μουσική στο Tango Bar) και την Αγγέλικα Φαμέλου. Συχρόνως ετοιμάζω και το σενάριο της δεύτερης μεγάλου μήκους ταινίας μου.

Κύριε Μιχαλόπουλε, σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και εύχομαι να μην σας εξάντλησα με τις ερωτήσεις μου, αλλά η αλήθεια είναι ότι είχαμε πολύ υλικό προς συζήτηση.  Καλή συνέχεια και καλή επιτυχία σε ό,τι κάνετε!

ΑΠ: Εγώ σας ευχαριστώ για την τιμή. Ήταν απόλαυση οι ερωτήσεις σας.

Βιογραφικό 

Ο Σπύρος Μιχαλόπουλος είναι απόφοιτος της Ανώτατης Σχολής Σκηνοθεσίας Κινηματογράφου, Θεάτρου και Τηλεόρασης του Λοτζ (Πολωνία), καθώς και της Σχολής Κινηματογράφου Τηλεόρασης Λυκούργου Σταυράκου. Ξεκίνησε το 1984 σαν βοηθός σκηνοθέτη, ενώ σύντομα πέρασε και στην παραγωγή. Έως σήμερα έχει σκηνοθετήσει ταινίες, ντοκιμαντέρ, θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικές σειρές, εκπομπές και διαφημιστικά σποτ. Ενδεικτικά κάποιες από τις δουλειές του: η ταινία μεγάλου μήκους «Λούνα Μπαρ», σε σενάριο της Ειρήνης Λουκάτου, οι τηλεοπτικές σειρές «Παρθένα Ζωή»-Antenna, «Ευτυχίας 22»- ΣΚΑΪ, «Πολυκατοικία»-Mega, καθώς και οι παραστάσεις «Ένα» της Ειρήνης Λουκάτου στο Θέατρο Ροές και «JORDAN» του Bufini-Reynolds. Την περασμένη σεζόν σκηνοθέτησε μαζί με τους Αλέξανδρο Πανταζούδη και τον Αντώνη Σωτηρόπουλο την καθημερινή σειρά μυστηρίου του Antenna «Η Επιστροφή», ενώ φέτος σκηνοθετεί τις «Αγριες Μελισσες» μαζί με τον Λευτέρη Χαρίτο και τον Σταμάτη Πατρώνη. 

Είναι μέλος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και της Ελληνικής Εταιρείας Σκηνοθετών.

Ταυτότητα παράστασης 
Tango Bar 

Κείμενο: Περικλής Κοροβέσης 
Σκηνοθεσία: Σπύρος Μιχαλόπουλος 
Παίζουν: Χρήστος Αυλωνίτης (Λάκης), Κωστας Κονταράτος (Φώντας) 
Σχεδιασμός φωτισμού: Γιώργος Παπαδόπουλος 
Επιμέλεια σκηνικού: Γιάννης Μυρσιώτης 
Μουσική: Χριστίνα Κανάκη 
Μουσική επιμέλεια: Σπύρος Μιχαλόπουλος 
Βοηθοί σκηνοθέτη: Μάρω Χασιώτη, Κατερίνα Σκέμπη 
Προβολή και επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will 
Έναρξη: Σάββατο 19 Οκτωβρίου στις 21:00 
Πού: Θέατρο Άβατον, Ευπατριδών 3, Γκάζι, τηλ.: 210 3412689 
Πότε: Κάθε Σάββατο και Κυριακή μέχρι τις 7 Μαρτίου 
Διάρκεια: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα) 
Εισιτήρια: 12 € (γενική είσοδος), 8 € (μειωμένο) 
Προπώληση: Στα ταμεία του θεάτρου

Η ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ "ΆΓΡΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ"
​ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΑ ΈΩΣ ΠΕΜΠΤΗ 
ΣΤΟΝ ΑΝΤ1