της Λίλας Παπαπάσχου «ναι είπα ναι θέλω Ναι.» (Οδυσσέας σελ. 1096) Αυτό το "ναι" που εμπεριέχει όλα τα "όχι", τα "μη" και τα "πρέπει" της ανθρωπότητας, θα μπορούσε να είναι και ο εναλλακτικός τίτλος της παράστασης που είδαμε χθες στο Χώρο Η της Πειραιώς 260, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Οι Εlephas Τiliensis, που ιδρύθηκαν το 2013 από τους Δημήτρη Αγαρτζίδη και Δέσποινα Αναστάσογλου, μετά από τις επιτυχημένες παραστάσεις τους - τη φετινή θεατρική περίοδο - «Η βοσκοπούλα» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και «Κυρά της Θάλασσας» του Ίψεν, - "εισβάλλουν"στον σημαντικότερο πολιτιστικό θεσμό της χώρας μας για να παρουσιάσουν τον "Οδυσσέα" του Τζέης Τζόυς, αυτό το αριστουργηματικά βλάσφημο κείμενο του σπουδαίου Ιρλανδού συγγραφέα, που κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει. Ο Δημήτρης Αγαρτζίδης και η Δέσποινα Αναστάσογλου, που υπογράφουν την απόδοση, τη δραματουργική επεξεργασία και την σκηνοθεσία της παράστασης, βασίστηκαν στα κεφάλαια «Ναυσικά» και «Πηνελόπη» του κορυφαίου έργου του Τζόυς και δημιούργησαν ένα ιδιόμορφο, στα όρια του ψυχεδελικού, ορατόριο για έναν άντρα τραγουδιστή-ίνδαλμα, μια γυναίκα ηθοποιό-πριμαντόνα, έναν σέξι χορό γυναικών (Σειρήνες) και μια μουσική μπάντα. Σύμφωνα με τους δημιουργούς της η παράσταση θέλει να είναι μια «φιλοσοφική stand up comedy», κάτι που πέτυχε σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό, κάνοντας μας να γελάμε ασυναίσθητα και αβίαστα, με πράγματα που και μόνο η σκέψη τους μας συνθλίβει. Έχοντας στο επίκεντρο της σκηνικής αφήγησης τη φιγούρα της Πηνελόπης - που κάθε άλλο παρά πιστή είναι εδώ - ο "Οδυσσέας" βάζει φωτιά στο ομηρικό πρότυπο του Οδυσσέα και,σε όσα παιδιόθεν διδαχτήκαμε για το πρόσωπό του, θέτοντας σε αμφισβήτηση και όσα μας έχουν επιβληθεί από τον πατριαρχικό τρόπο ύπαρξης και σκέψης στη Δύση. Οι δύο ταλαντούχοι και αδιαμφισβήτητα τολμηροί, συνδημιουργοί της παράστασης, εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο το γεγονός ότι στην ουσία στο συγκεκριμένο έργο του ο Τζόυς γράφει από την αρχή τον μύθο του Οδυσσέα, δημιουργώντας ένα άγριο, αθυρόστομο, γεμάτο σεξουαλικές αναφορές, ανατρεπτικό κείμενο, που στηλιτεύει με διαπεραστικό χιούμορ τον εθνικισμό, την πατριδοκαπηλία, την εκκλησία και όλες τις κοινωνικοπολιτικές νόρμες που επινόησε ο άνθρωπος για να καταπιέσει και να συγκρατήσει την κτηνώδη και εξ' ορισμού αυτοκαταστροφική φύση του. Το σεξ ως αμαρτία, ως ταμπού, ως βρωμιά, ως βίτσιο, αλλά και ως έκσταση, εξαγνισμός, απόλαυση, πηγή της ζωής, πρωταγωνιστεί σ' αυτούς τους δύο επί της ουσίας κατακερματισμένους μονολόγους που παρακολουθήσαμε επί σκηνής, ακούγοντας τα επιχειρήματα των δύο αρχετυπικά αντιμαχόμενων πλευρών, της γυναίκας και του άνδρα, του θηλυκού και του αρσενικού πόλου. "ΟΔΥΣΣΕΑΣ", μια ωδή στο "μέσα άνθρωπο" αυτόν που αντίθετα με τον "έξω" δεν κλείνει ποτέ τα μάτια απέναντι στην αλήθεια.... Δουβλίνο, 16 Ιουνίου του 1904. Για τον συγγραφέα αυτή η ημερομηνία είναι κάτι παραπάνω από σημαδιακή για λόγους που δεν χρειάζεται να αναλύσουμε εδώ, γι΄' αυτό και για εκείνον η γενέτειρά του μετατρέπεται έστω και στιγμιαία σε σύμπαν των ανθρώπων, της ιστορίας, της θρησκείας, του πατριωτισμού, της λαγνείας, της προδοσίας, κάτι που οι δημιουργοί της παράστασης φαίνεται να συμμερίζονται απόλυτα, τοποθετώντας τους ήρωες σε έναν ολισθηρό λόφο - "Γολγοθά" - όπου δεσπόζουν χριστιανικά σύμβολα, όλα δημιουργήματα της Μαγδαληνής Αυγερινού (η ίδια επιμελήθηκε και τα απλά μεν, αλλά ψαγμένα κοστούμια της παράστασης), σε μία σκηνική σύνθεση που ακροβατεί ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, πραγματοποιώντας τα νοηματικά και χωροχρονικά άλματα που κάνει και ο ίδιος ο Τζόυς στον Οδυσσέα του. Έξι αξιόλογοι καλλιτέχνες ζωντανεύουν με το δικό τους τρόπο και λόγο τους συμβολικούς ήρωες των επιλεγμένων κεφαλαίων από την κατά Τζόυς Οδύσσεια, με τη Μαρία Σκουλά να υπερβαίνει ακόμη και αυτόν τον ίδιο τον εξαιρετικό - υποκριτικά - εαυτό της και να καταθέτει επί σκηνής...την ψυχή της, γυμνή από φορμαλιστικά φτιασίδια, αλλά απόλυτα εναρμονισμένη με το ύφος της παράστασης. Η υπέροχη αυτή ηθοποιός που όσο περνούν τα χρόνια "μικραίνει" εμφανισιακά και "γιγαντώνεται" υποκριτικά ερμήνευσε με απίστευτη δύναμη την Πηνελόπη που στον διεστραμμένο, ποιητικά ρεαλιστικό κόσμο του Τζόυς γίνεται η Μόλλυ Μπλουμ, η μοιχαλίδα σύζυγος ενός άντρα - παιδιού που ποτέ δεν αποκόπηκε από το στήθος της μάνας του και μας μιλάει για τα γυναικεία πάθη της, από τα οποία δεν μπορεί - και εν τέλει - δεν θέλει να ξεφύγει. Μέσα από την καταιγιστικά ανθρώπινη, γεμάτη λεπτές αποχρώσεις συναισθημάτων, ήχων, σωματικών και φωνητικών συσπάσεων ερμηνεία της, η Μαρία Σκουλά εξέφρασε μία κραυγή - κοινή για όλες τις γυναίκες, κοινή για όλους τους ανθρώπους - για λίγη ελευθερία. Για μια προσωπική στιγμή που να είναι εντελώς δική της. Η μοναξιά της μητρότητας, η συζυγική πίστη, ο φεμινισμός, η φθορά του χρόνου, η βία, η ρουτίνα της καθημερινότητας, το τέλος του πάθους, η παράνοια μίας πραγματικότητας που μας επιβάλλεται ερήμην από τη μέρα που ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο, η κοινωνική υποκρισία, όλα μα όλα ήταν γραμμένα στο πρόσωπο και το σώμα της, που έγινε ένας ζωντανός καμβάς, για να αποτυπωθεί πάνω της το πορτραίτο ενός Οδυσσέα πολύ διαφορετικού από αυτόν που διδαχθήκαμε. Και πολύ πιο αληθινού. Η εξαιρετική Μαρία Σκουλά Ο Οδυσσέας/Λεοπόλδος Μπλουμ του αγαπημένου Παύλου Παυλίδη ήταν αν μη τι άλλο αξιοπρεπής και πειστικός. Θα ήταν παράλογο άλλωστε κάποιος να αξίωνε κάτι περισσότερο από εκείνον, αφού δεν δήλωσε ποτέ και σε κανέναν ότι διεκδικεί τον τίτλο του ηθοποιού. Κατάφερε παρόλα αυτά να υποδυθεί τον Οδυσσέα - Λεοπόλδο Μπλουμ μέσα από ένα εντελώς δικό του εκφραστικό φίλτρο, στο οποίο ενσωμάτωσε όλη τη μουσικότητα και την ποίηση της ύπαρξης του και συνεργαζόμενος ταυτόχρονα - ως γνήσιος επαγγελματίας ηθοποιός - με την υπόλοιπη ομάδα ηθοποιών και μουσικών. Ο Παύλος Παυλίδης γέμισε την σκηνή με αυτό που φέρει τόσα χρόνια ως δημιουργός, θυμίζοντας μας γιατί αγαπάμε τόσο τη μουσική του, με την οποία μεγαλώσαμε και συνεχίζουμε να μεγαλώνουμε αφού εκείνος είναι ακόμη εδώ,παραμένοντας πάντα ο "τραγουδιστής-ίνδαλμα", που με την όπως πάντα διακριτική και εκκωφαντικά σιωπηλή μεν. αλλά πάντα ηχηρή παρουσία του, κατάφερε να μας αγγίξει εκεί που πονάμε, ανακαλύπτοντας τις κρυφές πτυχές του, μέσα από μία πραγματική φιλότιμη προσπάθεια. Ο ένας και μοναδικός Παύλος Παυλίδης αντιμέτωπος με τον Οδυσσέα - Λεοπόλδο μέσα του... Τέσσερις νέες ηθοποιοί, τρεις ως σαγηνευτικές "Σειρήνες" και μία ως αγνή (για πόσο;) και αμόλυντη κόρη, αποτέλεσαν τον οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρο των κεντρικών ηρώων, υποδυόμενες τον "έξω κόσμο" που στο τέλος βρίσκει τρόπο να υπερισχύσει, διαβρώνοντας την πραγματική - φυσική ταυτότητα - του κάθε ανθρώπου. Οι ταλαντούχες και αποτελεσματικές στους ρόλους τους Βίκυ Κατσίκα, Μαρία Μοσχούρη και Τατιάνα Άννα Πίττα αποτέλεσαν την "παραποιημένη" ηχώ μιας "δυτικής" Πηνελόπης που απατά και την απατούν, εντείνοντας ή αμβλύνοντας τους φόβους, τις επιθυμίες και τα πάθη της, αλλά λειτούργησαν και ως το ανομολόγητο αντικείμενο του πόθου ενός Οδυσσέα που όχι μόνο δεν κλείνει τα αυτιά του στις Σειρήνες, αλλά ανοίγει διάπλατα και την αγκαλιά του, αφήνοντας το σώμα, το πνεύμα και την ψυχή του βορά στις ορέξεις τους. Οι τρεις νέες και πολλά υποσχόμενες ηθοποιοί, κινήθηκαν στο χώρο άλλοτε νωχελικά και άλλοτε με την υστερία που διέπει τις περισσότερες γυναίκες που γίνονται δέσμιες των επιταγών της μόδας., της κοινωνίας, των γονιών τους, των παιδιών τους και δεν. συμμαζεύεται....παρασύροντας μας στο λαβύρινθο του γυναικείου ψυχισμού και μάλιστα χωρίς καν την υποψία της ύπαρξης ενός...Μίτου, έστω της Αριάδνης.... Στο ρόλο της Μίλλυ Μπλουμ, η Ελένη Ποζατζίδου με το αθώο παρουσιαστικό και την αγγελική φωνή της, δεν αποτέλεσε ακριβώς τον αντίποδα της μοιχαλίδας μητέρας της (άλλωστε της χωρίζει μόνο ένα φωνήεν από την πλήρη ταύτιση!). αλλά μάλλον την νεώτερη εκδοχή της, που φαινομενικά μοιάζει ανέπαφη από την ασχήμια του κόσμου, αλλά που μέσα της κυοφορεί τον σπόρο της αμαρτίας, όπως η μητέρα της, όπως κάθε γυναίκα που - άκουσον άκουσον! - τολμά να διεκδικήσει την αυτοέκφρασή της, την σεξουαλική της αφύπνιση και την ελευθερία να διαθέτει το σώμα της, όποτε και όπως της αρέσει. Μήπως τελικά πολλοί από τους "αφορισμούς" που υφίσταται μία γυναίκα δεν οφείλονται στο πατρικό, αλλά στο μητρικό πρότυπο. Μήπως τελικά πίσω από τις κοινωνίες που θεωρούμε πατριαρχικές, κρύβεται μια καταδυναστευτική, ύπουλη μητριαρχία; Η Μίλλυ και κάθε Μίλλυ ανά τον πλανήτη ξέρουν καλύτερα και είναι στο χέρι τους να σπάσουν κάποια στιγμή αυτόν τον φαύλο κύκλο της εξάρτησης από την αρχέγονη μήτρα.. ή έστω από αυτήν που τις γέννησε. Σειρήνες, Κόρες...Γυναίκες... Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσει κανείς τους "λάμδα" μία μπάντα-συμπρωταγωνιστή που δεν εκτελούσε απλά ζωντανά τα μουσικά κομμάτια της παράστασης, αλλά συνομιλούσε καθ' όλη τη διάρκειά της με όσα συνέβαιναν -η δεν συνέβαιναν- επί σκηνής, την οποία απαρτίζουν οι μουσικοί: Θοδωρής Σοφόπουλος (τύμπανα, κρουστά), Χάρης Παρασκευάς (τύμπανα, bass synthesizer), Παντελής Νικηφόρος (ηλεκτρική κιθάρα), Κώστας Κωστίδης (synthesizer), τους ατμοσφαιρικούς και λειτουργικούς φωτισμούς του Αλέκου Αναστασίου και την καθοριστική συμβολή στην κίνηση της Σοφίας Μαυραγάνη, προκύπτει μία ολοκληρωμένη καλλιτεχνική πρόταση - που ναι μεν ενδέχεται να ενοχλήσει πολλούς με την αθυρόστομη ελευθεριότητά της και την γκροτέσκα αισθητική της, αλλά σίγουρα δεν θα αφήσει κανέναν ανέπαφο...από όσους τουλάχιστον τολμήσουν να την παρακολουθήσουν, ανακαλύπτοντας την ποίηση που κρύβεται πίσω από τις πιο τετριμμένες και καθημερινές στιγμές μας. Ο Δημήτρης Αγαρτζίδης και η Δέσποινα Αναστάσογλου δημιούργησαν -όπως δηλώνουν και οι ίδιοι - μία φιλοσοφική stand up comedy, με λεξιλόγιο δανεισμένο από παρακαταθήκες της σύγχρονης ιστορίας και λογοτεχνίας, με το σκοτεινό και παιγνιώδες της μουσικής των "λάμδα" να δημιουργεί το κατάλληλο ηχητικό περιβάλλον στο οποίο στέκεται και βρίσκει τον χώρο της η μουσικότητα του κειμένου και το βαθύ - μαύρο - χιούμορ των Μπλουμ, που αντί να κλαίνε για όλα αυτά που δεν είναι, γελούν με αυτό που είναι και όσο κι αν προσπαθούν δεν μπορούν και να το αλλάξουν. Στο τέλος εξαντλημένοι από τις εσωτερικές και εξωτερικές περιπλανήσεις και τις πραγματικές ή φαντασιακές ερωτικές ατασθαλίες τους, ο Οδυσσέας και η Πηνελόπη, ο Λεοπόλδος και η Μόλλυ Μπλουμ, κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλον, εκεί που πριν έχουν αφήσει άλλοι το αποτύπωμά τους...Απόψε και αύριο στις 21.00, στο Χώρο Η, Πειραιώς 260... . Θέλω να πω την αλήθεια μα εδώ ξεκίνησα ήδη μ'ένα ψέμα, ότι μπορώ δήθεν μονάχος να ζω στον κόσμο αυτό χωρίς εσένα. Συντελεστές Απόδοση – Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου Μουσική: λάμδα Σκηνικά – Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου Κίνηση: Σοφία Μαυραγάνη Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδριάννα Χαλκίδη Βοηθός σκηνογράφου: Τζίνα Ηλιοπούλου Εκτέλεση παραγωγής: Άννα Γκόμεζ Παίζουν: Παύλος Παυλίδης (Οδυσσέας / Λεοπόλδος Μπλουμ), Μαρία Σκουλά(Πηνελόπη / Μόλλυ Μπλουμ), Βίκυ Κατσίκα, Μαρία Μοσχούρη, Τατιάνα Άννα Πίττα (Σειρήνες), Ελένη Ποζατζίδου (Μίλλυ Μπλουμ) Μουσικοί επί σκηνής: Θοδωρής Σοφόπουλος (τύμπανα, κρουστά), Χάρης Παρασκευάς (τύμπανα, bass synthesizer), Παντελής Νικηφόρος (ηλεκτρική κιθάρα), Κώστας Κωστίδης (synthesizer) Εισιτήρια Α Ζώνη: 20€ Β Ζώνη: 10€ – 15€ Προπώληση Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να προμηθευτούν εισιτήρια στα κεντρικά εκδοτήρια του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου (Πανεπιστημίου 39, εντός στοάς Πεσμαζόγλου) Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Παρασκευή 10:00-16:00, Σάββατο 10:00-15:00 Πωλήσεις εισιτηρίων: +30 210 3272000 Ομαδικές αγορές: +30 210 3222720, Δευτέρα-Παρασκευή 09:00-17:00 Κρατήσεις για ΑμΕΑ: +30 211 7800056, Δευτέρα-Παρασκευή 09:00-17:00 Άλλα σημεία πώλησης Ωδείο Ηρώδου Αττικού: Δευτέρα-Κυριακή 10:00-14:00 (και 18:00-21:00 μόνο για την παράσταση της ημέρας) Πειραιώς 260: ημέρες παραστάσεων 19:00-21:00 (από 20:00 μόνο για την παράσταση της ημέρας, έως 23:15 τις ημέρες διπλών παραστάσεων) Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου: Δευτέρα Πέμπτη 18:00-20:00 & Παρασκευή-Σάββατο 18:00-21:00 Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν επίσης να προμηθευτούν εισιτήρια στο greekfestival.gr, στο viva.gr και στα φυσικά σημεία πώλησης της Viva: Τεχνόπολις Δήμου Αθηναίων (Πειραιώς 100, Αθήνα) Yoleni’s Πολυχώρος (Σόλωνος 9, Κολωνάκι) Viva Kiosk Σύνταγμα (Πλατεία Συντάγματος 4) Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης (Λεωφόρος Κηφισίας 310, Κηφισιά – Ανδρέα Παπανδρέου 11, Χαλάνδρι) Media Markt (11 καταστήματα εντός Αττικής) Seven Spots (14 σημεία της πόλης) Reload Stores (Ταϋγέτου 19, Άγιος Δημήτριος – Πλατεία Γεωργίου Α’ 3, Τρίπολη) Comments are closed.
|
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
July 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
[email protected]
[email protected]
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος