ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ A SMALL ARGO FULL OF ART & ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΑΜΛΕΤ ΟΡΓΗ» ΣΕ ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ & ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΛΑΖΑΡΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

της Λίλας Παπαπάσχου

«Άμλετ Οργή», στο Α small Argo full of Art. Ο νέος υποκριτικός - και σκηνοθετικός - άθλος του Λάζαρου Γεωργακόπουλου. Το πιο δημοφιλές και πολυανεβασμένο έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ μετατρέπεται στα έμπειρα και ικανά χέρια του καταξιωμένου καλλιτέχνη στο απόλυτο «ρέκβιεμ» του σύγχρονου οργισμένου μεν, αλλά και αναποφάσιστου ανθρώπου, που αναλώνεται σε βαθυστόχαστες, υπαρξιακές αναζητήσεις αναβάλλοντας συνεχώς να πράξει. 

Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος δεν είναι μόνο ένας πολύ καλός ηθοποιός. Είναι ένας καλλιεργημένος και οξυδερκής άνθρωπος, ταγμένος στην τέχνη του, που παραμένει πάντα ανήσυχος και αντισυμβατικός. Τον παρακολουθώ εδώ και χρόνια και κάθε φορά που τον βλέπω να μεταμορφώνεται στη σκηνή ή στην οθόνη σαν χαμαιλέοντας (όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό στην περίπτωση του είναι αλήθεια) μου έρχονται στο μυαλό συνειρμικά ξένοι και εξίσου ταλαντούχοι συνάδελφοί του, ο Γκάρι Όλντμαν ή ο Ρέιφ Φάινς  για παράδειγμα, που διαθέτουν, όπως και εκείνος, αυτήν τη μοναδική ικανότητα να σε πείθουν ότι δεν υποδύονται απλά έναν ρόλο, αλλά μετουσιώνονται στον εκάστοτε ήρωα που καλούνται να ερμηνεύσουν.

Ο καταξιωμένος ηθοποιός διασκευάζει και σκηνοθετεί τον «Άμλετ» του Σαίξπηρ, χωρίς να «αλλοιώσει» τη δραματουργική συνοχή του κειμένου και ερμηνεύοντας παράλληλα όλους τους κομβικούς ρόλους του έργου. Για μία ακόμη φορά τα εκφραστικά του μέσα και τα ψυχικά του αποθέματά συνεργάζονται αρμονικά για να αποδώσουν με αδρές υποκριτικές γραμμές, τραγωδιακές προεκτάσεις και αξιοσημείωτη ερμηνευτική ευελιξία, μερικούς από τους πιο εμβληματικούς ρόλους του παγκόσμιου ρεπερτορίου, που στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσαν να μην είναι καν αυθύπαρκτοι ήρωες, αλλά τα πολλά και διαφορετικά  πρόσωπα του ίδιου του Άμλετ.

O χαρισματικός ηθοποιός ήταν ένας πονηρός και χειριστικός Πολώνιος, ένας θρασύδειλος Κλαύδιος, μία σαγηνευτική, σχεδόν υποτονική Γερτρούδη, μία συγκλονιστική Οφηλία, ένας ολόκληρος θίασος θεατρίνων...και πάνω απ' όλα ο Άμλετ. Όλα αυτά τα πρόσωπα, όλες οι αποτρόπαιες πράξεις τους, παρουσιάζονται καλά ενορχηστρωμένες σε  ένα πολυπρόσωπο μουσικοθεατρικό σόλο, με τις εμπνευσμένες μουσικές επιλογές του Δημήτρη Χασιούρα, σε συνδυασμό με τα επιμελώς ακατέργαστα ηχητικά αποσπάσματα, να προσδίδουν στην παράσταση μία διάσταση σχεδόν αποκρυφιστική.

Όλοι οι ήρωες του έργου είναι κρίκοι μιας αλυσίδας βίας και αίματος. Ο ραδιούργος Πολώνιος, η αθώα(;) Οφηλία, η «παραστρατημένη» Γερτρούδη, ο αδελφοκτόνος και σφετεριστής του θρόνου Κλαύδιος, οι διπρόσωποι Ρόζεγκραντζ και Γκιλντεστέρν, ο πιστός φίλος Οράτιος, ο τραγικός γιος και αδελφός Λαέρτης. Λείπει από τη σκηνή (εσκεμμένα προφανώς) ο Νορβηγός Φόρτινμπρας, αφού δεν θα χρειαστεί να κατακτήσει αυτό το βασίλειο. Στο τέλος όπως όλα τα κάστρα, θα πέσει εκ των έσω.

Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος διασκευάζει, παίζει και σκηνοθετεί Άμλετ ....

Εξουσία, προδοσία, μίσος, τρέλα, φόνος, αίμα, εκδίκηση. Αυτή θα μπορούσε να είναι συμπυκνωμένη σε λίγες λέξεις η ιστορία της ανθρωπότητας. Αναρίθμητα και τα ερωτήματα που αναβλύζουν ορμητικά, σαν φιλοσοφικός, υπαρξιακός και κοινωνικοπολιτικός χείμαρρος, μέσα από το πυκνογραμμένο και γεμάτο συμβολισμούς κείμενο του πιο διάσημου Άγγλου δραματουργού. Ο βασίλιας της Δανίας είναι νεκρός ή δολοφονημένος;  O γιος του είναι τρελός ή πεφωτισμένος; Άν το φάντασμα του πατέρα του λέει την αλήθεια, ο Άμλετ οφείλει να εκδικηθεί τους δολοφόνους του. Θέλει όμως; Και πόσο αληθινό μπορεί να είναι εν τέλει ένα φάντασμα; Τι είναι αλήθεια και τι ψέμα; Μήπως όλο αυτό δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναν εφιάλτη; Να ζεις, να μη ζεις; Tο ερώτημα είναι αυτό.

Στο εφιαλτικά σκοτεινό – σαν κατακόμβη -  αλλά και γεμάτο κρυφές «προοπτικές» σκηνικό περιβάλλον που δημιούργησε η Μαρία Πανουργιά, η οποία επιμελήθηκε και τα πολυχρηστικά κοστούμια της παράστασης, ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος φωτισμένος υποδειγματικά από τον Γιάννη Δρακουλαράκο, που ανέδειξε στο έπακρο την μεταφυσική διάσταση χαρακτήρων και σχέσεων, εκμεταλλεύεται κάθε σπιθαμή του χώρου (εσωτερικού και εξωτερικού) αλλάζοντας συνεχώς πρόσωπα και αναδεικνύοντας τις διαφορετικές πτυχές και τα κρυμμένα κίνητρα πίσω από τη συμπεριφορά του Άμλετ και των υπόλοιπων ηρώων του έργου.  

Στο δύσκολο έργο της σκηνοθεσίας και ταυτόχρονης ερμηνείας βοήθησε τον γνωστό ηθοποιό ο Γιώργος Λαμπίρης, ο οποίος εμφανίζεται σε καίρια σημεία της παράστασης, στην αρχή πιο διακριτικά και στην πορεία κάνοντας πιο αισθητή την παρουσία του, όπως συνέβη και με τους υπόλοιπους ήρωες του έργου, τους οποίους υποδύθηκε με συνέπεια και υποκριτική δεινότητα ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος, αφήνοντάς τους να εισέλθουν σταδιακά στον «διαταραγμένο» κόσμο του Άμλετ, για να τον παρασύρουν – ή να τους παρασύρει - στον όλεθρο. ​

Λάζαρος Γεωργακόπουλος, ένας Άμλετ με..οργή...ορμή και αλήθεια!

Ο φόνος του πατέρα του, ο οποίος εξειδανικεύεται ως το ιδανικό πρότυπο πατέρα και βασιλιά, ο «αιμομικτικός» γάμος της μητέρας του με το δολοπλόκο  θείο του,  οι αμφιβολίες του για την αγάπη της Οφηλίας, η κατά – λάθος δολοφονία του Πολώνιου και η προδοσία των Ρόζεγκραντζ και Γκιλντεστέρν εξωθούν τον Άμλετ σε μία βίαιη, οργισμένη ενηλικίωση, αναγκάζοντας τον να πάρει αποφάσεις για τις οποίες δεν ήταν ακόμη έτοιμος και αυτήν ακριβώς την αμφιθυμία του ήρωα απέδωσε με λόγο γεμάτο μουσικότητα και ψυχαναλυτική διάθεση ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος, δίνοντας μέσω του μύθου του Άμλετ σάρκα και οστά, σε μερικά από τα πιο διαχρονικά, υπαρξιακά μας διλήμματα.

Ο νεαρός πρίγκιπας περιφέρεται στο βασίλειό του ως άλλος παρίας, ένας «τρελός» ανάμεσα σε «λογικούς» που απειλούνται από τα λεγόμενα και την παρουσία του, χάνοντας σιγά-σιγά και ο ίδιος την αίσθηση της πραγματικότητας. Μέσα σε ένα σάπιο βασίλειο,  σαπίζει κι ο ίδιος, ανήμπορος να βρει την πολυπόθητη γαλήνη και να δραπετεύσει από το προσωπικό – και κοινωνικό – αδιέξοδό του.
​
Ο Άμλετ του Λάζαρου Γεωργακόπουλου με το πρόσχημα της τρέλας αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται. Καθώς όμως η πλοκή εξελίσσεται αυτό που ξεκίνησε ως ένα νοσηρό παιχνίδι, ένα θέατρο μέσα στο θέατρο προς αναζήτηση της αλήθειας και αποκατάσταση της δικαιοσύνης, «πειράζει» το μυαλό και μολύνει την ψυχή του, οδηγώντας σε ένα μπαράζ θανάτων, σφραγίζοντας στο τέλος και τον δικό του επίλογο με αίμα. Το παλάτι βάφεται με αίμα, στο ποτάμι ρέει το αίμα κι όλα πάλι από την αρχή. Να ζεις, να μη ζεις; Το ερώτημα είναι…αυτό.​

"Να λέτε την ιστορία μου"...

Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος δεν κάνει επίδειξη βιρτουοζιτέ, ούτε φιλοδοξεί να απαντήσει σε όλους τους θεμελιώδεις προβληματισμούς, που αναδύονται από το πιο πολυεπίπεδο ίσως έργο όλων των εποχών. Αυτό που θέλησε και εν τέλει κατάφερε, είναι να αφηγηθεί μια ιστορία. Στο τέλος αντί της δραματουργικής «σιωπής», προτείνει τη διάδοση της ιστορίας του Άμλετ, που εκφράζει όσο κάνενας άλλος ήρωας τον σύγχρονο, σκεπτόμενο άνθρωπο. «Να λέτε την ιστορία μου» προστάζει. Το πιο σημαντικό είναι...αυτό.                       

                                                   
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Άμλετ Οργή 

από 28 Ιανουαρίου 2019 
κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
A Small Argo full of Art
Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο

Ταυτότητα της παράστασης

Διασκευή / Σκηνοθεσία / Ερμηνεία: 
Λάζαρος Γεωργακόπουλος
Επιμέλεια Σκηνικού χώρου / Κοστούμια: 
Μαρία Πανουργιά
Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιάννης Δρακουλαράκος
Μουσικές Επιλογές: Δημήτρης Χασιούρας
Βοηθός Σκηνοθέτη / Συμμετοχή: Γιώργος Λαμπίρης
Β' βοηθός Σκηνοθέτη: Ευγενία Καραμπεσίνη
Φωτογραφίες / Video trailer: Γιάννης Βολιώτης (Volition)
Curator: Χρύσα Καψούλη
Υπεύθυνος επικοινωνίας-μάρκετινγκ: Άρης Σομπότης

INFO
Χώρος: A Small Argo full of Art, Θέατρο Αργώ, Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων: €12, €10 (φοιτητικό), €5 (ατέλειες και ανέργων)
Προπώληση εισιτηρίων στο viva.gr και στο ταμείο του θεάτρου
Πληροφορίες: 210 5201684 (ταμείο θεάτρου)