ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΕΙΔΕ ΣΤΟ ΘΤΝΚ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΜΥΡΤΟΣ» ΤΟΥ Π. ΜΑΤΕΣΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ 4FRONTAL ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΘΑΝΑΣΗ ΖΕΡΙΤΗ

της Λίλας Παπαπάσχου

Ο «Μύρτος» είναι μία παράσταση που ανυπομονούσα να δω, για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι ο Παύλος Μάτεσις και η πάντα επίκαιρη, πικρά σαρκαστική και αθυρόστομη «γλώσσα» του, που κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει.
 
Βρέθηκα λοιπόν πρόσφατα, στο «Δώμα» του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, έναν χώρο που αγαπώ ιδιαίτερα για την μίνιμαλ αισθητική του, αλλά και για τις πολύ αξιόλογες παραστάσεις που συνήθως φιλοξενούνται εκεί και ήρθα αντιμέτωπη με μια παράσταση που αντικατοπτρίζει μία πραγματικότητα τόσο νοσηρή, που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν αυτό που ονομάζουμε «άνθρωπος» είναι απλά ένας ευφημισμός για το πιο τρομακτικό πλάσμα σε αυτή τη γη, που μόνο σκοπό έχει την αλληλοεξόντωση, την καταστροφή του φυσικού του περιβάλλοντος και κατ’ επέκταση την τελική αυτοκαταστροφή του.
 
Η ομάδα 4Frontal, μετά τον Μουνή, την Οικογένεια Μπες-Βγες, την Σοφία Λασκαρίδου - μια αγάπη μεγάλη, «ξαναχτυπά», συνεχίζοντας την αναζήτηση της σκηνικής αναπαράστασης ενός λογοτεχνικού κειμένου και ανοίγοντας έναν σκανδαλιστικά ειλικρινή διάλογο με το κοινό, το οποίο απ’ ότι φαίνεται από την αποδοχή και την επιτυχία της συγκεκριμένης παράστασης, είναι πιο έτοιμο από ποτέ να έρθει αντιμέτωπο με κάποιες σκληρές αλήθειες – και παραδοχές.

​"ΜΥΡΤΟΣ" η πλήρης αποκαθήλωση της "κανονικότητας"....

Ο Θανάσης Ζερίτης επεξεργάστηκε δραματουργικά μαζί με τη Νεφέλη Μαϊστράλη ένα από τα πιο σκοτεινά και δυσοίωνα έργα του πάντα ανατρεπτικού Π.΄Μάτεσι και σκηνοθέτησε με «βλάσφημη» τόλμη και εξίσου αποδομητική διάθεση με αυτήν του συγγραφέα, μια παράσταση που παρουσιάζει τα πιο εξωφρενικά γεγονότα με τον πλέον φαιδρό και συναισθηματικά αποστασιοποιημένο τρόπο.

Οι ηθοποιοί Χρηστίνα Γαρμπή, Σταύρος Γιαννουλάδης, Γιώργος Κισσανδράκης, Χάρης Κρεμμύδας, Τατιάνα Άννα Πίττα  επέδειξαν μια υποκριτική  βιρτουοζιτέ άξια πολλών συγχαρητηρίων, μπαίνοντας και βγαίνοντας από τους εκάστοτε βασικούς τους ρόλους, για να γίνουν οι ίδιοι αφηγητές μίας αποτρόπαιης ιστορίας, που πάντα θα βρίσκει ιδιαίτερα πρόσφορο έδαφος στην ελληνική επαρχία – και όχι μόνο.

Οι θεατές εισερχόμενοι στο Δώμα απολαμβάνουν μία εξόχως σατιρική έναρξη, η οποία όμως παράλληλα αποτελεί ένα δηκτικό σχόλιο πάνω στις έννοιες του φαίνεσθαι και της έξωθεν καλής μαρτυρίας. Αυτές οι δύο έννοιες διέπουν όλη την παράσταση, φέρνοντας εν δήμω τα εν οίκω μιας εύπορης και επιφανειακά ευυπόληπτης οικογένειας, την οποία παρακολουθούμε μέσα από τα αδηφάγα και χαιρέκακα μάτια της οικογένειας του Μύρτου, ενός οκτάχρονου αγοριού που κοιμάται εκ γενετής για αδιευκρίνιστους λόγους και... ποιητική αδεία…
 
Μεταφερόμαστε λοιπόν, στο μακρινό 1939 (με έναν ακόμα πόλεμο να καιροφυλακτεί), σε μια ελληνική κωμόπολη, όπου η καθωσπρέπει οικογένεια Γαβριήλ, που ανήκει στην ανώτερη κοινωνική τάξη, γίνεται αντικείμενο παρατήρησης των λιγότερο προνομιούχων «απέναντι» που επιχαίρουν κάθε νέας τρομακτικής αποκάλυψης για το ποιόν των μελών της οικογένειας, αλλά και του υπηρετικού της προσωπικού, που εμπλέκεται άμεσα ή έμμεσα, ακούσια ή εκούσια, σε όλα τα μικρά και μεγάλα εγκλήματα που συντελούνται πίσω από τις κλειστές πόρτες του πεντακάθαρου, τακτοποιημένου και αστραφτερού πλουσιόσπιτου.

Ο Θανάσης Ζερίτης και η ομάδα 4FRONTAL μεταφέρουν στο θέατρο με το δικό τους μοναδικό και πολύ προσωπικό τρόπο, άλλο ένα σπουδαίο λογοτεχνικό έργο

Εντείνοντας σταδιακά το ρυθμό της παράστασης και οδηγώντας τη δράση σε πολλές μικρές κορυφώσεις πριν το εμφατικό φινάλε, ο Θανάσης Ζερίτης συνομιλεί σκηνοθετικά με το κείμενο του Π. Μάτεσι επί ίσοις όροις, παρουσιάζοντας μια πολύ ξεχωριστή, πολύ προσωπική και ταυτόχρονα πανανθρώπινα επίκαιρη παράσταση με έντονο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον, αφού όλα όσα συμβαίνουν επί σκηνής υποστηρίζονται άριστα από σκηνογραφικής, ενδυματολογικής, κινησιολογικής, μουσικής και φωτιστικής άποψης.
 
Στο εκπληκτικό, γλυκερά κουκλίστικο σκηνικό της Γεωργίας Μπούρδα, που εγκιβώτισε σε υψηλής αισθητικής μακέτες τους ήρωες και τους προσωπικούς τους χώρους (η ίδια επιμελήθηκε και τα κοστούμια της παράστασης), με τις ρομαντικές, νοσταλγικές μουσικές του Σταύρου Γιαννουλάδη να μας θυμίζουν συνειρμικά την σκηνή από το αγαπημένο Κουρδιστό Πορτοκάλι, όπου ο κεντρικός ήρωας, πριν σωφρονιστεί, σκοτώνει χορογραφικά υπό τους ήχους κλασικής μουσικής τα θύματα του, πέντε πολύ ταλαντούχοι και πολύ αφοσιωμένοι στην τέχνη τους ηθοποιοί απέδωσαν σκηνικά όλες τις ελληνικές παθογένειες (ενδεχομένως και παγκόσμιες), ξεκινώντας από την «αγία ελληνική οικογένεια», προχωρώντας στην θρησκευτική και κρατική εξουσία, για να στρέψουν εν τέλει τον καθρέφτη στον καθένα από εμάς που αισθάνεται καλός και τίμιος πολίτης, αιώνιο θύμα μίας διεφθαρμένης κοινωνίας, της οποίας προφανώς δεν θεωρεί ότι αποτελεί μέλος  βλέποντας το κακό και το λάθος μόνο στους άλλους.
 
Καθοριστική η συμβολή του Πάνου Τοψίδη στην επιμέλεια της κίνησης, σε μια παράσταση που όλα σωματικοποιούνται, σκέψεις, συναισθήματα, πάθη και απωθημένα, μέσα από μία πολύ ιδιαίτερη κινητική συνθήκη που υπερτονίζει την τήρηση των τύπων ακόμα κι όταν όλα καταρρέουν, αφήνοντας τους ήρωες "γυμνούς" απέναντι στην κοινή γνώμη, υπογραμμίζοντας επίσης και την απουσία πραγματικής συναισθηματικής εγγύτητας των ηρώων. 
 
Παιδιά βιάζονται, ευνουχίζονται (κυριολεκτικά και μεταφορικά), δολοφονούνται πριν καν προλάβουν να αντικρίσουν το φως της ζωής, άνθρωποι διασύρονται (πλέον και μιντιακά-ψηφιακά!), τρελαίνονται, μετατρέπονται σε στυγνούς δολοφόνους, σε ένα λογοτεχνικό και θεατρικό σύμπαν  που μοιάζει σουρεαλιστικό, υπερβολικό, τραβηγμένο από τα μαλλιά, αλλά φευ! δεν είναι τίποτα από όλα αυτά. Γιατί κανένα καλλιτεχνικό έργο όσο ρεαλιστικά κι αν αποτυπώνει μια κατάσταση, δεν συγκρίνεται με την πραγματικότητα,  που βιώνουν δεκάδες χιλιάδες παιδιά, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι ανά τον κόσμο, την ώρα που εμείς αποποιούμαστε των ευθυνών μας, θεωρώντας πως δεν αποτελούμε μέρος του προβλήματος, άρα δεν οφείλουμε να αποτελέσουμε και μέρος της λύσης, ενώ παράλληλα διαιωνίζουμε άκριτα όσα μάθαμε να θεωρούμε ορθά και κοινωνικά αποδεκτά. 
 
Στην χώρα του «να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα» το ζητούμενο δυστυχώς δεν είναι η προσωπική μας βελτίωση και πρόοδος, αλλά η καταβαράθρωση του άλλου, γι’ αυτό και ο Μύρτος,  όπως κάθε νέος οφείλει φέρων εξ’ ορισμού το σπόρο της επανάστασης, ξυπνάει από τον βαθύ του ύπνο και βάζει φωτιά στο παλιό, το παρωχημένο, το σάπιο, κινδυνεύοντας να πνιγεί και ο ίδιος από τις αναθυμιάσεις ενός κόσμου που καλύπτει τη δυσωδία του κάτω από το μανδύα της κανονικότητας, με το ψάρι να βρωμάει πάντα από το κεφάλι…
 
Μέχρι τις αρχές Απριλίου ο «Μύρτος» θα σας περιμένει στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου για να σας ταρακουνήσει όπως μόνο το θέατρο (η τέχνη γενικότερα) ξέρει και μπορεί. 

Μ Υ Ρ Τ Ο Σ
Παράσταση βασισμένη
στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Παύλου Μάτεσι
 
Ομάδα 4Frontal
 
Δώμα
Παράταση Παραστάσεων
12.02.2020 – 02.04.2020

Συντελεστές της παράστασης
Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης 
Δραματουργική επεξεργασία: Νεφέλη Μαϊστράλη, Θανάσης Ζερίτης 
Σκηνικά - Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Επιμέλεια κίνησης: Πάνος Τοψίδης
Μουσική επιμέλεια: Σταύρος Γιαννουλάδης
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Κουτσιούμπα 
Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Χριστίνα Τσουτσουλίγα
HairStyling: Κωνσταντίνος Κολιούσης
Φωτογραφίες: Δομνίκη Μητροπούλου
 
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Χρηστίνα Γαρμπή, Σταύρος Γιαννουλάδης, Γιώργος Κισσανδράκης, Χάρης Κρεμμύδας, Τατιάνα Άννα Πίττα  
 
Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
 
ΧΩΡΟΣ
Δώμα
Έως 02.04.2020
 
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 95 λεπτά
 
ΜΕΡΕΣ / ΩΡΕΣ
Τετάρτη 21:15
Πέμπτη 21:15
 
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Κανονικό 13€
Μειωμένο 10€
 
Εισιτήρια για την παράσταση προπωλούνται
https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-neou-kosmou-doma/mirtos/
 
[email protected]
www.nkt.gr
www.facebook.com/theatroneoukosmou
 
Υπεύθυνη Επικοινωνίας:
Μαρία Τσολάκη
210 76 27 966 | [email protected]