ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ & ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 2019 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

επιμέλεια παρουσίασης Λίλα Παπαπάσχου & Χρήστος Σούτος

Το Θεαθήναι βρέθηκε στην παρουσίαση του φετινού προγράμματος του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, στην κατάμεστη Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ωδείου Αθηνών. Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, ήδη από τν έναρξη της ομιλίας τους αναφέρθηκε στο γεγονός ότι η θητεία του λήγει στα τέλη Απριλίου, αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά και κάνοντας έναν απολογισμό των τριών χρόνων λειτουργίας του Φεστιβάλ υπό τη δική του διεύθυνση,  αναφερόμενος ως επί το πλείστον στις καινοτομίες, τις διεθνείς συμπαραγωγές, στο θεσμό του Λυκείου της Επιδαύρου, στην ενίσχυση του εκπαιδευτικού χαρακτήρα του Φεστιβάλ, την έντονη και ουσιαστική παρουσία του χορού και της μουσικής κα.  

Το φετινό Φεστιβάλ όπως τόνισε πολλές φορές  είναι κοινωνικά ευαίσθητο, αγκαλιάζοντας τη διαφορετικότητα και προτείνοντας μέσα από την Τέχνη την έμπνευση και την αφορμή να λειανθούν οι αντιθέσεις και οι διαφορές που διχάζουν τους ανθρώπους  και γεννούν βία και εγκληματικότητα, κυρίως ενάντια στις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, αλλά και σε ότι ξενίζει ως διαφορετικό, ξένο...άλλο. Ας δούμε όμως τι ανέφερε ο ίδιος στην ομιλία του, με την ευχή όλα να εξελιχθούν ομαλά τόσο γι τον ίδιο προσωπικά, όσο και για την αξιόλογη ομάδα συνεργατών του και φυσικά για το Ελληνικό Φεστιβάλ, που είναι και θα πρέπει να παραμείνει ο σημαντικότερος - και με διεθνή ακτινοβολία - πολιτιστικός φορέας της χώρας. Καλή αρχή λοιπόν και καλή επιτυχία σε όλους!

"Στο τέλος Απριλίου συμπληρώνονται τρία χρόνια από τη στιγμή που ανέλαβα την καλλιτεχνική διεύθυνση του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου και ολοκληρώνεται η θητεία μου.

Δέχτηκα αυτή τη θέση με την πεποίθηση ότι ένας τέτοιος θεσμός μπορεί και πρέπει να συμβάλει με τη δική του δημιουργική πρόταση σε μια εποχή κρίσης σαν τη δική μας.

Τρία χρόνια αργότερα, μετά από μια γοητευτική αλλά και περιπετειώδη διαδρομή και παρά τις αντίξοες συνθήκες του ελληνικού δημοσίου και τις αγκυλώσεις της γραφειοκρατίας −που δυστυχώς ταλαιπωρεί και το Φεστιβάλ−, χάρη στην επιμονή, την πίστη και τη σκληρή δουλειά − τη δική μου και της ομάδας των συνεργατών που ήταν από την αρχή δίπλα μου – μπορώ να καταθέσω με ικανοποίηση ότι, πράγματι, οι βασικοί στόχοι μας έχουν αρχίσει να γίνονται πραγματικότητα με ορατά αποτελέσματα και σταδιακά με μεγάλη αποδοχή από το κοινό, τους κριτικούς και τους δημοσιογράφους:

Πρώτον, το Λύκειο Επιδαύρου, ο εκπαιδευτικός θεσμός που σχεδιάσαμε και υλοποιήσαμε σε συνεργασία με το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών στο Ναύπλιο του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, στο οποίο η φοίτηση μάλιστα πιστοποιείται πλέον με διδακτικές μονάδες ECTS. Αυτό το «Διεθνές θερινό σχολείο αρχαίου δράματος», με υπεύθυνη τη σύμβουλο στα Εκπαιδευτικά Προγράμματα του Φεστιβάλ, Τζωτζίνα Κακουδάκη, μετά τις δύο πρώτες χρονιές λειτουργίας του, έχει ήδη κερδίσει μια θέση στο χώρο της έρευνας και της ερμηνευτικής του αρχαίου δράματος διεθνώς, με τους έγκυρους δασκάλους που έχουν κληθεί να διδάξουν απ’ όλα τα μέρη του κόσμου, την πολυφωνία και τη διαπολιτισμικότητα που αποτελούν βασική του επιδίωξη, αλλά και τη μοναδική σχέση του με την περιοχή της Επιδαύρου που το φιλοξενεί, καθώς ο τόπος αυτός μπολιάζεται από την παρουσία νέων ανθρώπων από κάθε γωνιά της γης.

Το Λύκειο όμως είναι μόνο μία, ίσως η πιο δυναμική, πτυχή της ευρύτερης πολιτικής μας για τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα του φεστιβάλ. Δίνουμε έμφαση στους νέους και στο νεανικό κοινό, γι’ αυτό και επεξεργαζόμαστε κάθε χρόνο ένα σύνολο εκπαιδευτικών δράσεων στο θέατρο, το χορό και τη μουσική, που βοηθούν την επαφή μας με τα έργα του προγράμματος τόσο κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, όσο και σε μια πιο μακροπρόθεσμη βάση. Αναφέρθηκα αναλυτικά στη σύνδεση της καλλιτεχνικής παραγωγής με την εκπαίδευση, που δίνει το στίγμα της ταυτότητάς μας, στην συνέντευξη τύπου τον Οκτώβρη που μας πέρασε. Ιδιαίτερα στην Επίδαυρο, θυμίζω ότι έχουμε εφαρμόσει μια σειρά ποικίλων δράσεων και εκτός του Λυκείου: «Εκπαιδεύοντας το κοινό στο αρχαίο δράμα», «Διάλογοι», «Εκπαιδεύοντας το διεθνές κοινό» αλλά και «Δημιουργική απασχόληση για παιδιά», παράλληλα με τις παραστάσεις στο Θέατρο της Επιδαύρου, που φέτος θα λειτουργήσει για τέταρτο συνεχόμενο καλοκαίρι. Και στην Αθήνα όμως, εκτός των συζητήσεων με τους διεθνείς σκηνοθέτες που γίνονται συστηματικά μετά τις παραστάσεις, έχουν θεσμοθετηθεί με επιτυχία κάποιες «πλατφόρμες» που δημιουργούν υποδομές σκέψης, ενθαρρύνουν τους νεότερους δημιουργούς και ενισχύουν τη συλλογικότητα στον καλλιτεχνικό χώρο: η Ημερίδα σε συνεργασία με την Ελληνική Ένωση Κριτικών Θεάτρου & Παραστατικών Τεχνών, που φέτος θα είναι αφιερωμένη στη σύγχρονη κριτική και τις σχέσεις της με τη νέα θεατρική αγορά, το Young Greek Classics, σε συνεργασία με το Ωδείο Αθηνών, που φέτος θα είναι αφιερωμένο στο τσέλο και θα παρουσιάσει νέους έλληνες μουσικούς με σπουδαίες σολιστικές διακρίσεις, τα εργαστήρια που θα οργανώσουν ο Γιο-Γιο Μα (Yo-Yo Ma) και ο Ρικάρντο Μούτι (Ricardo Muti), η Ημέρα Χορού, αυτή η πληθωρική πλατφόρμα συνάντησης γύρω από την τέχνη του χορού.

Δεύτερη τομή που πραγματοποιήσαμε είναι το «Άνοιγμα στην πόλη». Αυτή η ενότητα δράσεων με χαρακτήρα site specific, που πραγματοποιείται στην Αθήνα και στον Πειραιά με την υποστήριξη του Athens Culture Net και του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά αντίστοιχα, στόχο είχε, από τη στιγμή που εγκαινιάστηκε, το 2017, να επεκτείνει την εμβέλεια του Φεστιβάλ και εκτός των παραδοσιακών του τειχών, καθιστώντας την καλλιτεχνική δημιουργία όχημα για την καλύτερη γνωριμία της πόλης αλλά και την ενεργοποίηση των συλλογικοτήτων που δρουν σ’ αυτήν. Πιστεύω ότι το πέτυχε. Το βλέπει κανείς στις περισσότερες εκδηλώσεις που αναζητά ο κόσμος κι όπου συμμετέχει ενεργά – όχι μόνο λόγω της ελεύθερης εισόδου αλλά, κυρίως, λόγω της προσέγγισης του δημόσιου χώρου μέσα από ένα ιδιαίτερο καλλιτεχνικό βλέμμα, μέσα από τη θεατρική αφήγηση, μέσα από το φίλτρο της λογοτεχνίας, εντέλει μέσα από το διαφορετικό μοίρασμα μιας γνωστής ή λιγότερο γνωστής ιστορίας.

Τρίτον, ήδη στην πρώτη μας προγραμματική εμφάνιση, μιλούσαμε για την υποστήριξη του εγχώριου δημιουργικού κεφαλαίου και των νεότερων δημιουργών στο θέατρο και το χορό, κάτι που υλοποιήσαμε συνδυαστικά με την ανάδειξη των πιο ζωντανών τάσεων από τον διεθνή χώρο με έντονο το ενδιαφέρον για τις περιφερειακές κουλτούρες και ανερχόμενους καλλιτέχνες, που ο κόσμος γνώρισε χάρη στο Φεστιβάλ.

Όσο κι αν οι δυναμικές είναι διαφορετικές, καθώς στο διεθνές πρόγραμμα επιλέγουμε κατά κανόνα έτοιμες παραγωγές ενώ στο ελληνικό τις δημιουργούμε στη βάση προτάσεων και αναθέσεων, μας ενδιαφέρει πολύ η ισορροπία μεταξύ τους: Για να επιμείνω στη σημασία που έχουμε δώσει στο ελληνικό πρόγραμμα, ενδεικτικά θα αναφέρω τα εξής: παρότι ως πρακτική αποφεύγεται στα εγκυρότερα διεθνή φεστιβάλ, εμείς απευθύνουμε κάθε χρόνο ανοιχτή πρόσκληση ενδιαφέροντος σε έλληνες καλλιτέχνες, και το πρόγραμμα που συγκροτούμε αντλεί πολλές επιλογές από αυτή τη δεξαμενή – κάτι που απαιτεί συστηματική μελέτη και μια επίμοχθη επεξεργασία προκειμένου να επιλεγούν οι πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις, οι πιο καινοτόμες, οι πιο «φεστιβαλικές», με γνώμονα την τόλμη και τη θεματολογία τους. Η ανάδειξη νέων ελλήνων καλλιτεχνών, ιδιαίτερων τάσεων και εγχειρημάτων αποτελεί λοιπόν αποδεδειγμένη προτεραιότητά μας, ταυτόχρονα με την ένταξη αναγνωρισμένων δημιουργών, σε παραγωγές φεστιβαλικών διαστάσεων...

Ζητούμενο όμως σ’ ένα «ελληνικό φεστιβάλ» δεν είναι μόνο η υποστήριξη της σύγχρονης ελληνικής δημιουργίας αλλά και η σύνδεσή της με την παράδοση, αρχαία και νεότερη, ως προϋπόθεση ανανέωσης και αναπροσδιορισμού μιας εθνικής αισθητικής ταυτότητας. Σ’ αυτή την κατεύθυνση, ιδιαίτερη σημασία έχει για μας η υιοθέτηση μιας θεματικής που συνδέει τη σύγχρονη θεατρική έρευνα με το αρχαίο δράμα και φέτος ευρύτερα και με τον αρχαίο μύθο, η οποία προσέδωσε ευδιάκριτο στίγμα στη Μικρή Επίδαυρο ως χώρο εναλλακτικών προσεγγίσεων πάνω στο αρχαίο δράμα και φυτώριο νεότερων ελλήνων δημιουργών.

Αντίστοιχη σημασία είχε το αφιέρωμα που οργανώσαμε πέρυσι στη σπουδαία μεταπολεμική δραματουργό Λούλα Αναγνωστάκη και τα Δωμάτια μνήμης, μια βιωματική εγκατάσταση - προσομοίωση του κόσμου της δημιουργού, την οποία επιμελήθηκε η Δήμητρα Κονδυλάκη, σύμβουλος για το σύγχρονο ελληνικό θέατρο και υπεύθυνη για τις εκδόσεις και για όλα τα εντυπά μας.

Η υποστήριξη της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας έχει λοιπόν για μας κεντρική σημασία, όπως είχαμε δηλώσει και υποστηρίξει από την αρχή. Με μια όμως ποιοτική, όχι ποσοτική έννοια – κάτι που σημαίνει ότι στο ενδιαφέρον για τα ελληνικά έργα και τους έλληνες συγγραφείς, που διαπιστώνει κανείς όπως θα δούμε και στο φετινό πρόγραμμα, προτάσσεται το περιεχόμενο, όχι η εθνικότητά τους.

Τέταρτον, στους αρχικούς προγραμματικούς μας στόχους περιλαμβάνονταν η ενίσχυση της εξωστρέφειας και οι συμπαραγωγές με διεθνείς οργανισμούς. Σημειωτέον ότι όλες οι ελληνικές παραγωγές και στην Πειραιώς υπερτιτλίζονται πλέον στα αγγλικά για διευκόλυνση του διεθνούς κοινού (κάτι που παλαιότερα συνηθιζόταν μόνο για τις παραστάσεις της Επιδαύρου), ενώ στις ελληνικές παραστάσεις έχουμε καθιερώσει και τους ελληνικούς υπέρτιτλους για τους κωφούς (και όλους τους άλλους θεατές). Όχι μόνο λοιπόν στηρίξαμε την ελληνική δημιουργία αλλά, ταυτόχρονα, ενισχύσαμε τον διεθνή χαρακτήρα του Φεστιβάλ: πήραμε το ρίσκο των διεθνών συμπαραγωγών για σημαντικά σχήματα και καλλιτέχνες, όπως ο Kαστελλούτσι και ο Βαρλικόφσκι στο θέατρο, ή η Φρέιτας, ο Σέχτερ και ο Λασκαρίδης στο χορό. Οι συμπαραγωγές με διεθνείς οργανισμούς αναδεικνύουν το Φεστιβάλ σε σημαντικό παράγοντα πολιτιστικής παραγωγής σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Επιπλέον, οι συνεργασίες με δίκτυα όπως το ευρωπαϊκό δίκτυο χορού DNA και φορείς όπως το διεθνές πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών και επιμελητών Onassis AiR του Ιδρύματος Ωνάση, που ξεκινάει φέτος, υποστηρίζουν τους έλληνες δημιουργούς μέσα από δομές και συμπράξεις που υπερβαίνουν την απλή παρουσίαση ενός έτοιμου έργου, δίνοντας βάρος στη διαδικασία της δημιουργίας και ευνοώντας συνεργασίες και ανταλλαγές με τη διεθνή σκηνή.

Ο διεθνής προσανατολισμός αποτελεί πλέον σταθερή στόχευσή μας και για την Επίδαυρο. Όπως ήδη έχουμε ανακοινώσει, καλούμε φέτος την Κομεντί Φρανσαίζ στην πρώτη κάθοδό της στο αργολικό θέατρο με το Ηλέκτρα / Ορέστης του πρωτοπόρου και διεθνώς αναγνωρισμένου Ίβο βαν Χόβε, μια συνεργασία που «χτίστηκε» σε βάθος χρόνου. Στην Επίδαυρο θα κατέβει για πρώτη φορά και ο Μπομπ Γουίλσον με τον Οιδίποδά του, ενώ τρίτη πρωτιά για φέτος, στον Προμηθέα Δεσμώτη, μια συμπαραγωγή του Φεστιβάλ με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, όπου τον ομώνυμο ρόλο θα παίξει, και μάλιστα στα ελληνικά, μια από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της αγγλικής σκηνής, η Ελληνίδα Κάθρην Χάντερ. Και για να σας δώσω μια πρόγευση του καλλιτεχνικού προγράμματος 2020, έχουμε ήδη κλείσει για την Επίδαυρο τον Κριστόφ Βαρλικόφσκι.

Τέλος, η επιδίωξη συμπαραγωγών και εντός των συνόρων, με ΔΗΠΕΘΕ αλλά και ιδιώτες, έχει πλέον εδραιωθεί ως πρακτική με θετικά αποτελέσματα τόσο στον προϋπολογισμό όσο και στην κυκλοφορία και στην προβολή των παραστάσεων.

Φυσικά, η ισορροπία μεταξύ διεθνούς και ελληνικού  προγράμματος χαρακτηρίζει και το Ηρώδειο. Φέτος λοιπόν, με τη συμβολή του συνεργάτη μας Κώστα Πηλαβάκη, περίφημες ξένες ορχήστρες όπως η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λουξεμβούργου με την διάσημη σολίστα της Γιούτζα Γουάνγκ, η Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης με μαέστρο και σολίστα τον Λεωνίδα Καβάκο, η ορχήστρα των νέων Λουίτζι Κερουμπίνι του Φεστιβάλ της Ραβέννας με μαέστρο τον Ρικάρντο Μούτι, η Εθνική Ορχήστρα της Κίνας αλλά και κορυφαίοι σολίστες σαν τον Γιο-Γιο Μα που ερμηνεύει τις Σουίτες για τσέλο του Μπαχ  συνυπάρχουν με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και τον Μαξίμ Βενγκέροφ υπό τη διεύθυνση του Στέφανου Τσιαλή, την Αλτσίνα του Χαίντελ με τους Μουσικούς της Καμεράτας και τον Γιώργο Πέτρου με τη σπουδαία μας σοπράνο Μυρτώ Παπαθανασίου, αλλά και την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ που στο πλαίσιο του έτους Σκαλκώτα θα ερμηνεύσει το έργο Η θάλασσα του σημαντικότατου συνθέτη. Να σημειώσω εδώ ότι η Εθνική Λυρική Σκηνή συμμετέχει στο φεστιβάλ με δυο καινούριες παραγωγές, τη Νόρμα σε μουσική διεύθυνση Γιώργου Μπαλατσινού και σκηνοθεσία Κάρλους Παντρίσα των Φούρα ντελς Μπάους και την Τραβιάτα σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού και σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου.

Και διεθνείς καλλιτέχνες της σύγχρονης μουσικής σκηνής, όπως οι Τζέθρο Ταλ (Jethro Tull), οι Ντεντ καν ντανς (Dead can Dance), η Λωρίνα Μακένιτ (Loreena Mc Kennit) και οι Tίντερστικς (Tindersticks), συνυπάρχουν με κορυφαίους έλληνες συνθέτες και ερμηνευτές όπως η Ελένη Καραΐνδρου, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, η Μαρία Φαραντούρη, ο Γιώργος Νταλάρας. Σημαντικότατη βέβαια στιγμή του φετινού προγράμματος του Ηρωδείου είναι μια παράσταση χορού, από την κορυφαία ερμηνεύτρια και χορογράφο, Αν Τερέζα ντε Κεερσμάκερ και την περίφημη ομάδα της Rosas, που έρχεται για πρώτη φορά στο Ηρώδειο με τη δική της εκδοχή στις 6 Σουίτες για τσέλο του Μπαχ.

Όλοι οι άξονες που ανέφερα υπηρετούν μια ευρύτερη αρχή και προσπάθεια: να εδραιώσουμε την εμβέλεια και το κύρος του Φεστιβάλ εντός και εκτός συνόρων, καθιστώντας το ταυτόχρονα εθνικό και διεθνές. Σύγχρονο. Πληθωρικό. Αλλά και με ισχυρά κοινωνικά αντανακλαστικά. Ανοιχτό σ’ όλες τις κατηγορίες κοινού. Με πρώτιστο μέλημα να παράγει πολιτισμό, έργα και συνεργασίες, όχι απλώς να τα φιλοξενεί. Μια ανάσα ζωής, ψυχαγωγίας, στοχασμού και συνδημιουργίας για όλους. Αυτό είναι το υψηλό ζητούμενο για μας και είμαστε περήφανοι για την κοινωνική διεύρυνση και τον διεθνή προσανατολισμό που έχουμε πετύχει, όσο και για το σύγχρονο καλλιτεχνικό στίγμα του Φεστιβάλ. Αυτό δε σημαίνει ότι μπορεί κανείς να επαναπαυτεί. Υπάρχει δρόμος ακόμα.

Με την κοινωνία εν βρασμώ και άπειρα ζητήματα να απειλούν την κοινωνική συνοχή, σήμερα θέλουμε να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο τον κοινωνικό χαρακτήρα του Φεστιβάλ ως φορέα παιδείας και πολιτισμού, τονίζοντας μια παράμετρο κομβικής σημασίας για την κοινωνική συνύπαρξη: το σεβασμό του διαφορετικού λόγω εθνικότητας, φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού. Γι’ αυτό και η φετινή σαιζόν είναι αφιερωμένη στη «διαφορετικότητα», σ’ αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε: «το δικαίωμα στο αυτονόητο», το δικαίωμα δηλαδή να είσαι αυτό που είσαι και αυτό που θέλεις να είσαι. M’ αυτό το αίτημα συνδέεται και η νέα μας οπτική ταυτότητα, που εικονίζει μια φιγούρα ερμαφρόδιτου, ανοιχτή σε πολλαπλές ερμηνείες.

Υπάρχουν, παγκοσμίως, αλλά και στη χώρα μας, κοινωνικά προβλήματα που δεν μπορούμε να τα παρακάμψουμε, ένας ολοένα μεγαλύτερος φόβος απέναντι στο διαφορετικό, μια στροφή σε κακώς εννοούμενες παραδοσιακές αξίες, που υποθάλπει πρακτικές αποκλεισμών, μια μεγάλη άνοδος του φασισμού. Μας απασχολεί το πώς θα μιλήσουμε γι’ αυτό. Πώς θα ευαισθητοποιήσουμε έναν κόσμο που δεν ανήκει κατ’ ανάγκη στο κοινό των θεατρόφιλων, υποψιασμένων θαμώνων του Φεστιβάλ, πώς θα κάνουμε να συναντηθούν διαφορετικές ομάδες κοινού, πώς θα απαντήσει η τέχνη και η «ψυχαγωγία» στις κοινωνικές ανάγκες, διατηρώντας ένα υψηλό αισθητικό επίπεδο.

Στην Ελλάδα πριν λίγους μήνες δολοφονήθηκε με άγριο τρόπο ένας νέος άνθρωπος, ο Ζακ Κωστόπουλος, gay, ντραγκ ερμηνευτής, ηθοποιός, ακτιβιστής, οροθετικός. Λίγο αργότερα, με ακόμα πιο άγριο τρόπο δολοφονήθηκε, αφού βιάστηκε, μια κοπέλα στη Ρόδο. Πρόπερσι, ένα παιδί που σπούδαζε στα Γιάννενα έδωσε τέλος στη ζωή του λόγω των βασανιστηρίων που υπέμενε από συμφοιτητές του, επειδή ήταν διαφορετικός απ’ αυτούς. Και τελευταία, για να μην μακρηγορήσω άλλο, μαθητές ενός Γυμνασίου στην  Καλαμαριά, με την υποστήριξη των γονιών τους, κάνουν κατάληψη στο σχολείο τους για έναν αναπάντεχο λόγο: όχι για κάποιον κακό εκπαιδευτικό νόμο, ούτε για την αποκατάσταση μιας αδικίας, αλλά διεκδικώντας αυτό που θεωρούν δικαίωμά τους: να απομακρύνουν έναν συμμαθητή τους που τον χαρακτηρίζουν ως προβληματικό! Το δικό τους δικαίωμα στο «αυτονόητο», που παραβιάζει όμως το δικαίωμα του άλλου στη διαφορά. Και προωθεί το μοντέλο μιας κοινωνίας που τείνει στην ομοιογενοποίηση με κύρια συνεκτική ουσία το φόβο. Ναι, η τέχνη μπορεί να παίξει ρόλο εδώ!

Το φετινό πρόγραμμά μας εμβαθύνει σ’ αυτή την κατεύθυνση περισσότερο από ποτέ, με το ζήτημα της διαφορετικότητας να αναπτύσσεται σχεδόν σε όλες του τις πτυχές – και λέγοντας «διαφορετικότητα» δεν εστιάζουμε αποκλειστικά σε ζητήματα φύλου, αλλά και σε κάθε είδους μειοψηφικές ή περιθωριακές κουλτούρες.

Από τη Γιαννούλα την κουλουρού του Γιώργου Παπαγεωργίου και τις Ξένες πόρτες, ένα ανέκδοτο κείμενο που ο πρόσφατα χαμένος Μάνος Ελευθερίου είχε εμπιστευτεί στη Νένα Μεντή και σκηνοθετεί ο Μάνος Καρατζογιάννης, ως το Χίμμελβεγκ του σύγχρονου ισπανού συγγραφέα Χουάν Μαγιόργκα που σκηνοθετεί η Έλενα Καρακούλη ή τα Ερωτευμένα άλογα της Ελένης Ευθυμίου, τα έργα που θα δούμε στο σύγχρονο ελληνικό πρόγραμμα στην Πειραιώς 260 θέτουν στο μικροσκόπιο περιπτώσεις ατόμων ή ολόκληρων ομάδων στις παρυφές του κοινωνικού συνόλου και στοχάζονται πάνω στην αντιμετώπιση που τους επιφυλάσσει η κοινωνία. Είτε πρόκειται για τη σκληρότητα και την κοινωνική αδικία της επαρχίας απέναντι στον κάθε είδους διαφορετικό όπως στη Γιαννούλα ή στο Ξένες πόρτες, είτε πρόκειται για μια ολόκληρη φυλή που εξοντώνεται, όπως οι Εβραίοι στο στρατόπεδο συγκεντρωσης στην Πράγα, όπου τοποθετεί το έργο του ο Μαγιόργκα, ή για μια κατηγορία συνανθρώπων μας σήμερα που διεκδικούν το μη αυτονόητο, στα μάτια των πολλών, δικαίωμά τους στον έρωτα, δηλαδή στη ζωή, ζητούμενο είναι να στοχαστούμε πάνω στο διαφορετικό και στις συνέπειες της άρνησής του.

Επίσης, θέλουμε να υπογραμμίσουμε ότι γνώμονας συγκρότησης του προγράμματος είναι πάνω απ’ όλα οι ίδιοι οι δημιουργοί. Ήταν καιρός να παρουσιάσουμε έργο του αιρετικού Δημήτρη Δημητριάδη, και ο Χρύσιππος, που ανεβαίνει για πρώτη φορά, σε σκηνοθεσία Θάνου Σαμαρά, δίνει αντίστροφη έμφαση στη διαφορά: προσωποποιώντας το απόλυτο κάλλος, σκιαγραφεί μια φιγούρα μοιραίου ήρωα για τους άλλους. Είναι ο ήρωας που διαλύει το περιβάλλον του, όχι το περιβάλλον που τον καταστρέφει. Αντίστοιχη, όπως γνωρίζουμε, είναι και η περίπτωση του Ριχάρδου Γ’ από τη δυναμική Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων και τον Χρήστο Θεοδωρίδη οι οποίοι πρωτοπαρουσιάστηκαν στο πρόγραμμά μας πάλι μ’ ένα ελισαβετιανό δράμα το 2016. Κι εδώ το κοινωνικό περιβάλλον καταστρέφεται από αυτόν το δαιμόνιο διαφορετικό, που εκπροσωπεί το απόλυτο κακό. Εστιάζοντας λοιπόν στη διαφορά, καθόλου δεν επιδιώκουμε μια εύκολη καταγγελία, αλλά μας ενδιαφέρει το θέμα σφαιρικά.

Το πρόγραμμα του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου στην Πειραιώς συμπληρώνεται από δυο παραστάσεις που εστιάζουν με χιούμορ κι αυτοσαρκασμό στη μοναξιά και στην απομόνωση του σύγχρονου ανθρώπου και στη μάταιη επίκληση μιας πραγματικής διεξόδου. Πρόκειται για το Κόντρα στην ελευθερία του Καταλανού Εστέβα Σολέρ, που σκηνοθετεί ο Βασίλης Μαυρογεωργίου, και τα Καλοκαιρινά μπάνια του Κώστα Κουτσολέλου και της Βάσως Καμαράτου, που εξελίσσονται σε μπεκετικές φιγούρες της ελληνικής σκηνής. Και ολοκληρώνεται με τις Μεταμορφώσεις του Οβιδίου, μια παράσταση της ανερχόμενης ομάδας C. for Circus για τη μετουσίωση της βίας σε ομορφιά.

Μια ιδιαίτερη όμως κατηγορία στην κοινωνία μας είναι και τα παιδιά. Φέτος για πρώτη φορά εντάσσουμε λοιπόν στο πρόγραμμα της Πειραιώς 260 και καλλιτεχνικές δράσεις για παιδιά, με στόχο να ενθαρρύνουμε τη δημιουργικότητά και την ενεργητική συμμετοχή τους. Συγκεκριμένα, το Προαύλιο της Πειραιώς θα ζωντανέψει από δράσεις γεμάτες χρώματα, κίνηση και θεατρικό παιχνίδι. Κατ’ αρχάς, ο διεθνής εικαστικός καλλιτέχνης Μαρκ Χατζηπατέρας − δημιουργός site-specific εγκαταστάσεων σε γκαλερί, μουσεία και δημόσιους χώρους σε Ευρώπη και Αμερική (όπως το μετρό της Νέας Υόρκης και η Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης) − εγκαθιστά από τις 30 Μαΐου ως τις 30 Ιουνίου στο Προαύλιο της Πειραιώς ένα διαδραστικό έργο τέχνης και ταυτόχρονα, ένα μεγάλο παιχνίδι που τα παιδιά καλούνται να συναρμολογήσουν, χτίζοντας πολιτείες, κτίρια, γέφυρες και κάθε είδους περιβάλλοντα. Κατόπιν, σε συνεργασία με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, και ειδικότερα συνδέοντας με το φετινό μας πρόγραμμα την έκθεση Πικάσο και Αρχαιότητα. Γραμμή και Πηλός, που θα εγκαινιαστεί στο Μουσείο στις 20 Ιουνίου, θα πραγματοποιηθεί στο Προαύλιο της Πειραιώς, σε δύο σαββατοκύριακα, ένα ιδιαίτερο εργαστήρι που εστιάζει στο διάλογο των αρχαίων αντικειμένων από πηλό με τα σύγχρονα κεραμικά του Πικάσο. Φιλοδοξία μας είναι να απευθυνθούμε κατά προτεραιότητα στα παιδιά της περιοχής, ελληνάκια και ξενάκια, γι’ αυτό και το παραπάνω πρόγραμμα θα υλοποιηθεί σε συνεργασία με το δήμο Νίκαιας - Ρέντη. Εικαστικό περιεχόμενο θα έχει και η συνεργασία μας με το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, που θα ετοιμάσει στο Προαύλιο της Πειραιώς έκθεση παιδικών έργων με αφορμή τις παραστάσεις μας στην Επίδαυρο, όπου στη συνέχεια επιθυμούμε να μεταφέρουμε την έκθεση. Παράλληλα με την εικαστική δράση στην Πειραιώς 260, το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, από τα μέσα Ιουνίου έως και τα μέσα Ιουλίου, θα φιλοξενήσει στην έδρα του στην Πλάκα κάθε σαββατοκύριακο εργαστήρια για παιδιά και γονείς με τίτλο «Στο Ηρώδειο με το ΜΕΠΤ».

Τέλος, με στόχο να υποστηρίξουμε την ανοχή απέναντι στο διαφορετικό, στην κατεύθυνση όλης της οικογένειας, εντάσσουμε στο πρόγραμμα το Drag Queen Story Time, όπου ντραγκ κουήν συστήνονται σε γονείς και παιδιά και αφηγούνται ιστορίες με θέμα τη διαφορετικότητα. Πρόκειται για ένα εκπαιδευτικό εργαστήρι που ξεκίνησε στο Σαν Φρανσίσκο το 2015 και το φέρνει στο φεστιβάλ η Δώρα Ανδρουλιδάκη, η οποία δραστηριοποιείται στο Βερολίνο σε συνεργασία με μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Στόχος του προγράμματος, που πραγματοποιείται σε σχολεία, βιβλιοθήκες και φεστιβάλ σε πολλές πόλεις ανά τον κόσμο, είναι η καταπολέμηση των κοινωνικών στερεοτύπων.

Και στο «Άνοιγμα στην πόλη» όμως, το διαφορετικό αγγίζει ποικίλες κατηγορίες και χώρους: Από το χώρο της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, με την οποία συνδέεται η πλατφόρμα Αφροδίτη* καθώς και η περφόρμανς New Era (?) – στα ελληνικά Μια νέα εποχή με ερωτηματικό – που εξετάζει μέσα από αφηγήσεις και ζωντανό διάλογο με τους θεατές το τι σκέφτεται και πώς ζει η νέα γενιά των ΛΟΑΤΚΙ+, αν δηλαδή έχουν πραγματικά μετακινηθεί οι αντιλήψεις μας και κατά πόσον έχουμε μπει σε μια νέα εποχή ουσιαστικής αναγνώρισης του δικαιώματος στην ελευθερία ταυτότητας, ως το χώρο της εξάρτησης από τα ναρκωτικά, που αποτελεί αφορμή έμπνευσης της ξεχωριστής έκθεσης του εικαστικού Ηλία Πούλου, με τίτλο Αυτό που δεν βλέπουμε μας κοιτάζει, με σπάνιο φωτογραφικό υλικό από φιγούρες ναρκομανών του Μεσοπολέμου· στο πλαίσιο της έκθεσης θα γίνουν συζητήσεις, ενώ θα υπάρξει και βραδιά με ρεμπέτικα τραγούδια που αναφέρονται στη χρήση απαγορευμένων ουσιών. Επίσης θα έχουμε και μια σειρά ηχητικών περιπάτων που συνδιοργανώνουμε με το Πολιτιστικό στέκι του ΚΕΘΕΑ. Φέτος υιοθετούμε εξάλλου και τις «Αόρατες διαδρομές» της Σχεδίας, περιηγήσεις σε κοινωνικές δομές του κέντρου (συσσίτια, υπνωτήρια, κέντρα απεξάρτησης, κέντρα ημέρας), με οδηγούς νυν και πρώην άστεγους συμπολίτες μας.

Η έννοια του διαφορετικού αγγίζει όμως και την «ξενότητα» και το κατά πόσον μπορούμε να αφομοιώσουμε στην καρδιά της κάθε γειτονιάς πρόσφυγες και μετανάστες. Αυτό είναι το θέμα της παράστασης του Παντελή Φλατσούση, που, με κύριο όχημα τις αφηγήσεις παιδιών διαφόρων εθνικοτήτων που μεγαλώνουν στην Kυψέλη, επιχειρεί να δώσει μια διαφορετική οπτική της εκεί καθημερινότητας.

Στο « Άνοιγμα » παραμένουμε φυσικά πιστοί και στη θεματική της ποίησης και της λογοτεχνίας, που ξεκλειδώνει την προσωπική σχέση του καθενός με την πόλη, φιλοξενώντας τρεις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες προτάσεις: Τη Σινε-παρμένη  του Ερνάν Ριβέρα Λετελιέρ (Hernán Rivera Letelier), μια ιστορία που συνδέει το σινεμά με τη δίψα της αφήγησης, την οποία σκηνοθετεί ο Θανάσης Χαλκιάς σε αγαπημένα θερινά σινεμά της Αθήνας· το Amica mea, μια σκηνική σύνθεση ερωτικών επιστολών του Oβιδίου για το πάθος και την απώλεια, από τους Lotus eaters και τον υποσχόμενο σκηνοθέτη από τη Θεσσαλονίκη Πάνο Δεληνικόπουλο, στο χώρο του Κεραμικού· και μια σύνθεση από τα άπαντα του σημαντικού πεζογράφου και ποιητή Μάριου Χάκκα, που η Ζωή Ξανθοπούλου, με παρουσία στην Ελλάδα και το εξωτερικό, θα παρουσιάσει γύρω από το σπίτι του στην Καισαριανή με τη συμμετοχή κατοίκων της γειτονιάς.

Eπίσης συνεχίζονται οι πολύ επιτυχημένες συνεργασίες μας με το Ωδείο Αθηνών, την Ταινιοθήκη της Ελλάδας, την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού με τις δημοφιλείς ξεναγήσεις του Μανώλη Κορρέ και φυσικά, με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, που προτείνει για το φετινό πρόγραμμα την πολύ ενδιαφέρουσα σειρά δράσεων Ανθρωπότητες, με ποιητικό περικείμενο την Αγία Γραφή σε συνεργασία με κοινωνικές δομές του Πειραιά.

Να πω εδώ ότι φέτος υπογράψαμε μνημόνιο συνεργασίας και με το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδας και την Ένωση Ξενοδόχων Αθηνών - Αττικής & Αργοσαρωνικού στο πλαίσιο της οποίας εντάσσεται η πετυχημένη δράση Οι πέτρες μιλούν, με θεατρικά δρώμενα σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία της Αθήνας. Στόχος της συνεργασίας είναι η ευρύτερη διασύνδεση του Φεστιβάλ με τον χώρο του τουρισμού μέσω κοινών δράσεων των τριών  φορέων.

Στις διεθνείς παραγωγές τώρα, εγκαινιάζουμε μια συνεργασία με την Κάρολιν Χόχλαϊχτερ (Carolin Hochleichter), τη νέα μας σύμβουλο, με πλούσια εμπειρία επιμελήτριας, μεταξύ άλλων στο διεθνές πρόγραμμα του Μπερλίνερ Φεστσπίλε (Berliner Festspiele) και της Ρουρτριενάλε (Ruhrtriennale), η οποία παίρνει τη σκυτάλη από τον συνεργάτη και φίλο μας Ματίας Φον Χάρτς. Το φετινό διεθνές πρόγραμμα είναι ιδιαιτέρως πληθωρικό, αφού περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις και θεατρικές γλώσσες από εξίσου πολλές διαφορετικές χώρες με ιδιαίτερη έμφαση στις γυναίκες δημιουργούς. Αξίζει να αναφερθεί ότι για πρώτη φορά στην ιστορία των διεθνών παραγωγών του Φεστιβάλ πάνω από 50% των φιλοξενούμενων καλλιτεχνών είναι γυναίκες.

Δύο μεγάλα ονόματα και αγαπημένοι του αθηναϊκού κοινού παρουσιάζουν τις τελευταίες δημιουργίες τους και υπόσχονται να μαγέψουν το κοινό με τις ποιητικές αφηγήσεις τους και τις εκπληκτικές εικόνες τους. Ο Ρομπέρ Λεπάζ, μαζί με τον θρυλικό θίασο του Θεάτρου του Ήλιου, θα παρουσιάσουν το Kanata - Επεισόδιο 1ο - Η Διαμάχη, μια πολυσυζητημένη παράσταση με θέμα τους αυτόχθονες του Καναδά και τη σχέση σύγχρονης τέχνης και κοινωνίας. Ενώ ο κορυφαίος Ρομέο Καστελλούτσι αναμένεται να μας καθηλώσει με την υπνωτιστική, ονειρική «Νέα ζωή» του.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ισχυρές γυναικείες παρουσίες, μεταξύ αυτών και τρεις δημιουργούς που έχουν καθιερωθεί με το ιδιοσυγκρασιακό ύφος τους. Την Ανχέλικα Λίντελ (Angélica Liddell), που επανέρχεται στο φεστιβάλ με ένα από τα τελευταία της έργα, το Γένεσις 6, 6-7, που εμπνέεται από την Παλαιά Διαθήκη. Μια παράσταση που θίγει υπαρξιακά ζητήματα με τον χαρακτηριστικό τρόπο της περφόρμερ-δραματουργού, που θα βρίσκεται και η ίδια επί σκηνής.

Την εξίσου εκρηκτική Νόρα Τσιπομίρ (nora chipaumire) από τη Νέα Υόρκη, η οποία θα παρουσιάσει το #PUNK, με αφετηρία τα παιδικά και εφηβικά χρόνια της στην Ζιμπάμπουε. Μια υβριδική περφόρμανς στο μεταίχμιο θεάτρου και χορού, που «κεντάει» στο μουσικό ιδίωμα της Πάτι Σμιθ.

Και την νοτιοαφρικανή Κάντις Μπράιτς (Candice Breitz) με την βίντεο εγκατάσταση Λαβ Στόρι, με πρωταγωνιστές τους σουπερστάρ Άλεκ Μπάλντουιν και Τζούλιαν Μουρ, που παρουσιάζει παράλληλα τις πραγματικές μαρτυρίες προσφύγων με τις αναπαραστάσεις τους από χολιγουντιανούς σταρ. Μεταξύ αυτών και τη συγκλονιστική μαρτυρία της Σάρας Μαρντίνι από τη Συρία που ξεβράστηκε στη Λέσβο, ανέπτυξε ακτιβιστική δράση στην περιοχή και πέρυσι κατηγορήθηκε από τις ελληνικές αρχές για παράνομη διακίνηση ανθρώπων.

Συγχρόνως, ο θίασος Μάπα Τεάτρο (Mapa Teatro), που ενθουσίασε πέρυσι το κοινό του Φεστιβάλ Αθηνών, επιστρέφει με τους Αγνοούμενους, ένα τρίπτυχο που εξετάζει τις διαφορετικές όψεις της βίας στη σύγχρονη Κολομβία.

Εκτός όμως από τα πιο καταξιωμένα ονόματα, το πρόγραμμα περιλαμβάνει παραστάσεις από δυναμικές καλλιτεχνικές φωνές στην πρώτη τους αθηναϊκή εμφάνιση: τις Αυτόχειρες παρθένες της Σουζάνε Κένεντι (Susanne Kennedy), μια οπτικά εντυπωσιακή και εμπνευσμένη διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Τζέφρι Ευγενίδη· το βαθιά συγκινητικό Σαϊγκόν της Καρολίν Γκουιέλα Νγκιουγέν (Caroline Guiela Nguyen), που σκαλίζει τα τραύματα της γαλλοβιετναμέζικης ιστορίας, το Κορίτσι από το εργοστάσιο της ομίχλης του Τομ Λουτς (Thom Luz ), ένα σύγχρονο παραμύθι για την ομορφιά στην εποχή του καπιταλισμού και τον Μυστηριώδη Λάι Τεκ του διακεκριμένου σκηνοθέτη και εικαστικού Χο Τζου Νύεν (Ho Tzu Nyen) από τη Σιγκαπούρη που μας μεταφέρει στο σκοτεινό κόσμο των κατασκόπων της Νοτιοανατολικής Ασίας την εποχή της αποικιοκρατίας.

Τέλος, οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τη βίντεο εγκατάσταση της Μπουχρά Καλιλί (Bouchra Khalili), The Tempest Society. Η περφόρμανς, που βιντεοσκοπήθηκε αρχικά στην Πειραιώς 260 για την Documenta 14, παρουσιάζεται τώρα σε μορφή βίντεο εγκατάστασης στον ίδιο χώρο που αρχικά φιλοξενήθηκε, προσκαλώντας τους θεατές να συμμετάσχουν με την παρουσία τους σε ένα έργο-διάλογο για τη σημασία της αλληλεγγύης και της κοινότητας.

Τελευταίος αλλά όχι έσχατος, ο προγραμματισμός του χορού. Όπως και τα προηγούμενα χρόνια, ο χορός φέτος περιλαμβάνει παραγωγές, συμπαραγωγές, παράλληλες δράσεις αλλά και συνεργασίες που επεκτείνονται και πέρα από τα χρονικά όρια του Φεστιβάλ με σκοπό την υποστήριξη της καλλιτεχνικής δημιουργίας με ποικίλους τρόπους και σε διάφορα στάδια της καλλιτεχνικής πορείας. Σύμβουλος για το χορό είναι, όπως ξέρετε, η Στεριανή Τσιντζιλώνη.

Ένα μεγαλόπνοο σχέδιο με τον τίτλο Return Trip είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας του Φεστιβάλ Αθηνών με το Εθνικό Κέντρο Χορού της Ιταλίας Aterballetto, με την υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Το πρόγραμμα έχει δύο άξονες: έναν καλλιτεχνικό και έναν εκπαιδευτικό. Στον καλλιτεχνικό άξονα, οι έλληνες χορογράφοι, Πατρίσια Απέργη, Χρήστος Παπαδόπουλος και Ευριπίδης Λασκαρίδης παρουσιάζουν το έργο τους στην Ιταλία. Αντίστοιχα, η χορευτική ομάδα Aterballeto, μια από τις σημαντικότερες της Ιταλίας, θα παρουσιαστεί στο ΦΑ με ρεπερτόριο Χόφες Σέχτερ (Hofesh Schechter) και Γιόχαν Ίνγκερ (Johan Inger). Στον εκπαιδευτικό άξονα, μετά από ακρόαση δόθηκαν δέκα υποτροφίες σε Έλληνες χορευτές (18-25 ετών) ώστε να συμμετάσχουν σε ένα πρόγραμμα απόκτησης καλλιτεχνικής εμπειρίας στην Ιταλία με έλληνες και ιταλούς χορογράφους.  

Διευρύνοντας τις συνεργασίες του, το Φεστιβάλ συμπράττει με το νεοσύστατο διεθνές πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών και επιμελητών Onassis AiR του Ιδρύματος Ωνάση. Στο πλαίσιο του προγράμματος 2019 «Πιλοτικές Συνεργασίες», έξι επιλεγμένοι καλλιτέχνες από το φετινό πρόγραμμα του φεστιβάλ θα συμμετάσχουν σε έναν ειδικά σχεδιασμένο κύκλο εργαστηρίων υπό την καθοδήγηση της επιμελήτριας και χορογράφου Σάτου Χεράλα (Satu Herrala), του δραματουργού Πέτερ Στάμερ (Peter Stamer) και της παραγωγού και επιμελήτριας Ζίλκε Μπάκε (Silke Bake), με στόχο τη στήριξη της καλλιτεχνικής έρευνας, παραγωγής και διεθνούς προώθησης του έργου τους.

Τονίζουμε τη συνεργασία του Φεστιβάλ με την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. Η ομάδα χορού της Σχολής, έχοντας στους κόλπους της τη νέα γενιά χορευτών, παρουσιάζει έργα ελλήνων χορογράφων με διεθνή καριέρα, όπως ο Γιάννης Μανταφούνης, ο Αντώνης Φωνιαδάκης και ο Χρήστος Παπαδόπουλος, αναδεικνύοντας τη ζωντάνια που υπάρχει στη χορευτική σκηνή της χώρας μας.

Με μεγάλη χαρά ανακοινώνουμε ότι το πρόγραμμα του χορού περιλαμβάνει την παγκόσμια πρεμιέρα του νέου έργου του Μπορίς Σαρμάτς (Boris Charmatz), χορογράφου που γοήτευσε το κοινό στο περσινό μας πρόγραμμα. Πρόκειται για διεθνή συμπαραγωγή του Φεστιβάλ με τίτλο ανφινί (infini), που σηματοδοτεί το νέο στάδιο στην πορεία του ευφυούς καλλιτέχνη μετά την ολοκλήρωση της θητείας του στο Χορογραφικό Κέντρο της Ρεν.

Επίσης, φέρνουμε για πρώτη φορά στο Ηρώδειο την Αν Τερέζα ντε Κεερσμάκερ (Anne Teresa De Keersmaeker) και την ομάδα της Rosas με το έργο Εν τω μέσω της ζωής, βρισκόμαστε (Mitten wir im Leben) πάνω στις Σουίτες για τσέλο του Μπαχ που ερμηνεύει ο τσελίστας Ζαν Γκιγιέν Κεράς (Jean-Guihen Queyras).   

Ακόμα, παρουσιάζουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τον Λιβανέζο Ομάρ Ρατζέχ (Omar Rajeh), έναν καλλιτέχνη που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του σύγχρονου χορού στη Μέση Ανατολή. Το έργο του, με αφορμή την καταστροφή του Χαλεπιού, μιλάει για τη βία και την καταστροφή αλλά και τη δική μας ευθύνη απέναντι σε τέτοια φαινόμενα. Για πρώτη φορά στην Αθήνα έρχεται επίσης και ο ανερχόμενος καλλιτέχνης της πορτογαλέζικης σκηνής, Μάρκο ντα Σίλβα Φερρέιρα (Marco Da Silva Ferreira), με το έργο Brother. Ο Φερρέιρα, προερχόμενος από το χιπ χοπ, εξελίσσεται σε μια μεγάλη χορογραφική δύναμη της ευρωπαϊκής σκηνής.

Τέλος, η ελληνική δημιουργία εστιάζει σε καλλιτέχνες με ιδιαίτερη γραφή και έντονο προσωπικό στίγμα, που ερευνούν εις βάθος τις συνισταμένες της χορογραφικής κατασκευής: σχέση με το κοινό, θεματολογία, συνθήκες θέασης, ερευνητικές μεθόδους. Η Ανδρονίκη Μαραθάκη, οι Άρης Παπαδόπουλος & Μάρθα Πασακοπούλου, και ο Κώστας Τσιούκας, στην Πειραιώς 260, και η Εύη Σούλη και η Κατερίνα Φώτη στο « Άνοιγμα » στην πόλη, μας προσκαλούν να τους γνωρίσουμε.

Το πρόγραμμα ολοκληρώνεται με δύο ιδιαίτερες παραστάσεις στο « Άνοιγμα στην πόλη ». Το μεγάλο πάρτι στο Πεδίο του Άρεως, που έχει σχεδιάσει για δημόσιους χώρους η χορογράφος Ναταλί Περνέτ (Nathalie Pernette), με τη συμμετοχή από ελληνικής πλευράς των Πόλκαρ, μια συνεργασία του Γαλλικού Ινστιτούτου, του Fluxum Foundation και του Flux Laboratory, της Περιφέρειας Αττικής και του Φεστιβάλ, και μια περφόρμανς της Έλενας Αντωνίου σε μουσειακό χώρο.

Τέλος, θα ήθελα να θυμίσω ότι το Φεστιβάλ από το 2017 έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα ΕΣΠΑ 2014-2020, χάρη στο οποίο έχουν υλοποιηθεί πολλές παραστάσεις μας θεάτρου και χορού, ιδίως στο «Άνοιγμα στην πόλη», τα δύο τελευταία χρόνια.

Όπως φάνηκε από την παρουσίαση των αξόνων που θέσαμε στη διάρκεια της θητείας μου αλλά και του σκεπτικού της φετινής χρονιάς, τα τρία αυτά χρόνια υπηρετήσαμε με σφαιρικό τρόπο στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα το όραμα ενός δημόσιου, ανοιχτού πολιτιστικού θεσμού. Τα τρία αυτά χρόνια διαχειρίστηκα τον προϋπολογισμό του καλλιτεχνικού προγράμματος χωρίς υπερβάσεις, που σημαίνει ότι για πρώτη φορά στην ιστορία του φεστιβάλ δεν χρειάστηκε έκτακτη χρηματοδότηση ούτε αύξηση του προϋπολογισμού, παρότι βέβαια μια αύξηση είναι πάντα υπέρ του καλλιτεχνικού προγράμματος. Σ’ αυτό συνέβαλαν οι δεκάδες συνεργασίες που έκλεισα με ιδρύματα, φορείς, οργανισμούς και ιδιώτες, που ανέλαβαν μόνοι τους το κόστος των παραγωγών τους. Επίσης, σημαντικό ρόλο έπαιξε η αύξηση των συμπαραγωγών, η αύξηση των θεατών και συνεπώς η αύξηση των εσόδων από τα εισιτήρια. Το αποτέλεσμα σε οικονομικό επίπεδο είναι ότι και τα τρία χρόνια της θητείας μου το φεστιβάλ είναι πλεονασματικό. Το γνωρίζετε και από τους απολογισμούς που παρουσιάζουμε κάθε χρόνο. Αυτό που δεν έχουμε πετύχει είναι να ξεκινά η προπώληση μαζί με την παρουσίαση του προγράμματος, όπως γίνεται σε όλα τα φεστιβάλ του κόσμου.

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσοι και φέτος συνέβαλαν στην πραγματοποίηση αυτού του προγράμματος. Ο κατάλογος είναι μακρύς. Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να αναφέρω μόνο τους συμβασιούχους, που αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων του Φεστιβάλ, οι οποίοι δουλεύουν εδώ και δυο μήνες που έχει λήξει η σύμβασή τους απλήρωτοι, στηρίζοντας την υλοποίηση του καλλιτεχνικού έργου. Δεν τους το ζήτησα, το κάνουν από μόνοι τους. Χωρίς όλους αυτούς, δεν θα φτάναμε στη σημερινή παρουσίαση. Τους ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου.
​
Να πω, τέλος, ότι τα δωράκια που συνοδεύουν το δημοσιογραφικό φάκελλο είναι φιλοτεχνημένα στα πλαίσια του κοινωνικού περιβαλλοντικού πρόγραμματος «Σχεδία Art» από ανακυκλωμένο χαρτί παλιών προγραμμάτων του Φεστιβάλ.
Η δημιουργία ανατροφοδοτείται, μεταδίδεται, αντλεί έμπνευση και ζωή από τις ίδιες της τις δυνάμεις!

Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος εμφαμίστηκε συγκινημένος, μιλώντας για ένα πλεονασματικό Φεστιβάλ, με πραγματικό όραμα και πολλές καινοτομίες

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ & ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 2019


ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος


ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Πέτρος Σταυριανός


ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ
Ελευθερία Ράπτου


ΜΕΛΗ
Έφη Γιαννοπούλου
Νίκος Ερηνάκης
Γιώργος Κουρουπός
Βασίλης Λαμπρινουδάκης
Μάρθα Φωστέρη

ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ

Carolin Hochleichter – Διεθνείς παραγωγές
Τζωρτζίνα Κακουδάκη – Εκπαιδευτικά προγράμματα
Δήμητρα Κονδυλάκη – Σύγχρονο ελληνικό θέατρο
Κώστας Πηλαβάκης – Μουσική
Στεριανή Τσιντζιλώνη – Χορός

Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2019


ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
Ρόμπερτ Γουίλσον, Οιδίπους

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Ορέστεια Αισχύλου
Ιώ Βουλγαράκη, Αγαμέμνων
Λίλλυ Μελεμέ, Χοηφόροι
Γεωργία Μαυραγάνη, Ευμενίδες

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ – ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΥΠΡΟΥ
Στάθης Λιβαθινός, Ικέτιδες Ευριπίδη


Κ. Μαρκουλάκης, Οιδίπους Τύραννος Σοφοκλή


ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
Γιάννης Καλαβριανός,
Ιφιγένεια η εν Αυλίδι Ευριπίδη


ComÉdie-Française
Ivo van Hove, Ηλέκτρα / Ορέστης Ευριπίδη


Δημήτρης Καραντζάς, Νεφέλες Αριστοφάνη

Σταύρος Τσακίρης, Προμηθέας Δεσμώτης Αισχύλου

Μικρο θεατρο
αρχαίας Επίδαυρου

9o Φεστιβάλ Θερινού Κινηματογράφου
της Αθήνας
Δεσμώτης του ιλίγγου Άλφρεντ Χίτσκοκ
Εναλλακτική Σκηνή ΕΛΣ
Κασσάνδρα Ιάννη Ξενάκη
Αναπαράστασις Ι: Ο βαρύτονος Γιάννη Χρήστου
Σκην. επιμέλεια Αλέξανδρος Ευκλείδης
Έκτορας Λυγίζος, Έσσεται ήμαρ... Γ. Κουμεντάκη

Σοφία Πάσχου, Θεογονία Hσιόδου

Ιωάννα Πορτόλου – Griffón, Kaos

Δημήτρης Μπογδάνος, Δάφνις + Χλόη Λόγγου

Έφη Θεοδώρου, Φαίδρα Ρακίνα

Νατάσα Τριανταφύλλη, Οι Δαναΐδες Α. Κάλβου
ΗΡΩΔΕΙΟ
Εθνική Λυρική Σκηνή – Κάρλους Παντρίσσα –
Λα Φούρα ντελς Μπάους – Γιώργος Μπαλατσινός , Νόρμα του Μπελλίνι

Ελένη Καραΐνδρου, Tous des oiseaux

Jethro Tull, 50 χρόνια Jethro Tull
Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λουξεμβούργου –
Yuja Wang – Gustavo Gimeno

Γιώργος Νταλάρας – Συμφωνική Ορχήστρα της Σμύρνης – Hakan Sensoy

Εθνική Συμφωνική Oρχήστρα ΕΡΤ – Aναστάσιος Συμεωνίδης, Παγκόσμια ημέρα μουσικής

Συμφωνική Oρχήστρα της Βιέννης –
Λεωνίδας Καβάκος

Kρατική Ορχήστρα Αθηνών,
Αφιέρωμα στον Στήβεν Σπήλμπεργκ

Loreena McKennitt, Το ξωτικό των κέλτικων ήχων

Γιάννης Μαρκόπουλος

Yo-Yo Ma – 6 σουίτες για τσέλο του Μπαχ, χωρίς συνοδεία

Anne Teresa De Keersmaeker – Jean-Guihen Queyras / Rosas, Εν τω μέσω της ζωής, βρισκόμαστε / 6 σουίτες για τσέλο του Μπαχ
Dead Can Dance, Dionysus
Μουσικοί της Καμεράτας – Μυρτώ Παπαθανασίου – Γιώργος Πέτρου, Αλτσίνα του Χαίντελ

Ravenna Festival – Ορχήστρα Νέων Luigi Cherubini – Riccardo Muti, Concert of Friendship
Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ –
Μαρία Φαραντούρη – Αναστάσιος Συμεωνίδης,
Πάμε σινεμά;

Tindersticks

Κρατική Ορχήστρα Αθηνών – Μαξίμ Βενγκέροφ – Στέφανος Τσιαλής

Εθνική Λυρική Σκηνή – Κωνσταντίνος Ρήγος – Λουκάς Καρυτινός, Τραβιάτα του Βέρντι

Εθνική Ορχήστρα της Κίνας – Παιδική Χορωδία του Σάλτσμπουργκ – Enjott Schneider – Otto Sauter – Ten of the Best, Ceremony of Harmon

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260

ΣΥΧΡΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

Νέες οπτικές της ελληνικής ταυτότητας

Θάνος Σαμαράς, Χρύσιππος Δημήτρη Δημητριάδη
Γιώργος Παπαγεωργίου, Γιαννούλα η κουλουρού

Βάσω Καμαράτου – Κώστας Κουτσολέλος, Καλοκαιρινά μπάνια
Μάνος Καρατζογιάννης, Ξένες πόρτες
Μάνου Ελευθερίου

Εν δυνάμει – Ελένη Ευθυμίου, Ερωτευμένα άλογα
Eυρωπαϊκό ρεπερτόριο
C. for Circus, Μεταμορφώσεις Οβίδιου

Έλενα Καρακούλη, Himmelweg Χουάν Μαγιόργκα
Βασίλης Μαυρογεωργίου, Κόντρα στην ελευθερία Εστέβα Σολέρ


Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων – Χρήστος Θεοδωρίδης, Η τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ΄ Γουίλλιαμ Σαίξπηρ

Ημερίδα
Σε συνεργασια με την ελληνικη ενωση κριτικων θεατρου & παραστατικων τεχνων
Οι κριτικοί, το θέατρο και η νέα αγορά: η ανατομία μιας αβέβαιης σχέσης


ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ
Angélica Liddell, Γένεσις 6, 6-7


nora chipaumire, #PUNK


Mapa Teatro, Οι αγνοούμενοι


Thom Luz, Το κορίτσι από το εργοστάσιο της ομίχλης


Caroline Guilea Nguyen, ΣΑΪΓΚΟΝ
Susanne Kennedy, Αυτόχειρες παρθένοι
Romeo Castelluci, Η νέα ζωή
Ho Tzu Nyen, The Mysterious Lai Teck
Στο Μεγαρο μουσικησ
Robert Lepage, Kanata - Επεισόδιο 1ο - Η διαμάχη
ΧΟΡΟΣ
Κώστας Τσιούκας, Ζιζέλ

Ανδρονίκη Μαραθάκη, It’s not about if you will love me tomorrow_Μέρος 2

Omar Rajeh – Maqamat, #minaret

arisandmartha, Lucy. tutorial for a ritual

Marco da Silva Ferreira, Brother

Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, Splendid Fusions

Ημέρα χορού

Fondazione Nazionale della Danza / Aterballetto Hofesh Schechter, Wolf
Johan Inger, BLISS

Boris Charmatz – Terrain, infini

Στο Ηρωδειο
Anne Teresa De Keersmaeker – Jean-Guihen Queyras / Rosas, Εν τω μέσω της ζωής, βρισκόμαστε / 6 σουίτες για τσέλο του Μπαχ


ΒΙΝΤΕΟ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
Bouchra Khalili, The Tempest Society


Candice Breitz, Love story


ΠΡΟΑΥΛΙΟ


9ο Φεστιβάλ Θερινού Κινηματογράφου
της Αθήνας
Πήτερ Γκρήναγουεη, O μάγειρας, ο κλέφτης, η γυναίκα του και ο εραστής της
Για παιδιά
Μαρκ Χατζηπατέρας, Building Ηope

Εκπαιδευτικό εργαστήρι στο προαύλιο
της Πειραιώς 260
Σε συνεργασία με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης
Over the rainbow – Δώρα Ανδρουλιδάκη,
Drag Queen Story Hour_ Athens Chapter
Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης
Έκθεση με έργα παιδιών στην Πειραιώς 260
Εργαστήρια στο Μ.Ε.Π.Τ. (Κόδρου 9)

Ανοιγμα στην πόλη - αθηνα

ΘΕΑΤΡΟ

Ποίηση & Λογοτεχνία στην πόλη
Θερινά Σινεμά
Θανάσης Χαλκιάς, Σινε-παρμένη
Hernán Rivera Letelier

ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ
Ζωή Ξανθοπούλου, Μάριος Χάκκας: Κανένα ρετούς. Θέλω την πραγματικότητα
Κεραμεικός
Lotus eaters – Πάνος Δεληνικόπουλος, Amica mea

Πλατφόρμα: Διαφορετικότητα
Ηλίας Πούλος, Αυτό που δεν βλέπουμε μας κοιτάζει

Θερινός κινηματογράφος λαϊς, amoqa, beaver
Αφροδίτη*

six dogs
Bέρα Λάρδη – Αλεξάνδρα Βασιλείου,
A New Era (?)
15ο ΛΥΚΕΙΟ ΚΥΨΕΛΗΣ
Παντελής Φλατσούσης, Κυψέλη - New Kids on the Block

ΧΟΡΟΣ
Πεδίον του Άρεως
Compagnie Pernette, Μπαλ Περνέτ
Με τη συμμετοχή των Πόλκαρ

Aterballetto, In/Finito

Έλενα Αντωνίου, In situ

Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης –
Γιάννης Μανταφούνης
Stereo Nero Dance Co., Φθογγικά πάθη

ΜΟΥΣΙΚΗ
Αστεροσκοπείο Αθηνών
Θοδωρής Οικονόμου, Ανάσα - solo piano

Ωδείον Αθηνών
Υoung Greek Classics 2019, Αφιέρωμα στο τσέλο - 6 τσελίστες

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Σε συνεργασία με την ταινιοθήκη της Ελλάδος
Θερινός κινηματογράφος Λαϊς
Ζόζεφ Χεπ, Οι περιπέτειες του Βιλλάρ
Ρόμπερτ Σίοντμακ κ.ά., Άνθρωποι την Κυριακή
Στέλιος Τατασόπουλος, Κοινωνική σαπίλα

ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ

ΚΕΘΕΑ / ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ ΚΕΘΕΑ ΔΙΑΒΑΣΗ
Ιστορίες από μια παράλληλη πραγματικότητα

Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού,
Αθήνα: τόποι μνήμης

Σχεδία, Αόρατες διαδρομές
Οι πέτρες μιλούν
Σε συνεργασία με την Ένωση Ξενοδόχων Αθηνών - Αττικής και Αργοσαρωνικού


ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (Νεοφ. Δούκα 4)
Έκθεση Πικάσο και αρχαιότητα. Γραμμή και πηλός

ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ – ΠΕΙΡΑΙΑΣ
Σε συνεργασία με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Ανθρωπότητες

7 ημέρες, 7 βιβλικά κείμενα, 7 επικράτειες ανθρώπων

Μαργαρίτα - εργαστήρι ειδικής αγωγής –
ειδικό σχολειό αυτιστικών Πειραιά
Ανδρέας Κολίσογλου, Ζωή

Περιοδικό Δρόμου σχεδία – Όμιλος για την unesco Πειραιώς και Νήσων – κο.δ.ε.π.
Πέρης Μιχαηλίδης, Ομάδα Coeval: Άννα Δανέζη – Κωνσταντίνα Βισβιροπούλου, Μοναξιά

Μονάδες οδοντιατρικής φροντίδας του Πειραιά Μαρία Κουλούρη – Λευτέρης Παπακώστας, Τροφή

«Πυξίδα» - οικοτροφείο και μονάδα ψυχικής υγείας, Χρήστος Χρυσόπουλος - Δανάη Παπουτσή Βοήθεια

Οικοτροφείο ανηλίκων «Ο καλός ποιμένας»
Μαρία Ρεντίφη – Πειραϊκός Σύνδεσμος –
Μουσικό Σχολείο Πειραιά, Χαρά

Εργατικές πολυκατοικίες της Κοκκινιάς
Καλλιόπη Παναγιωτίδου – Μαρίνα Κανελοπούλου, Καρτερία

Χατζηκυριάκειο Ιδρυμα Παιδικής Προστασίας
Γεράσιμος Δεστούνης – Βίλμα Ανδριώτη, Αγάπη

ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

Ημέρα παρουσίασης δράσεων

Εικαστική έκθεση «Τα πετεινά»

ΗΡΩΔΕΙΟ

5, 7, 9, 11 Ιουνίου
Εθνική Λυρική Σκηνή – Κάρλους Παντρίσσα – Λα Φούρα ντελς Μπάους –
Γ ιώργος Μπαλατσινός
Νόρμα του Βιντσέντζο Μπελλίνι
Η Νόρμα επιστρέφει στο Ηρώδειο, από την Εθνική Λυρική Σκηνή. Τη φιλόδοξη παραγωγή υπογράφουν ο Κάρλους Παντρίσσα (Carlus Padrissa) και οι αναπτρεπτικοί Λα Φούρα ντελς Μπάους (La Fura dels Baus). Τον απαιτητικό επώνυμο ρόλο αναλαμβάνει μια διάσημη πρωταγωνίστρια, η ιταλίδα υψίφωνος Κάρμεν Τζανναττάζιο (Carmen Giannattasio), η οποία τον ερμήνευσε πρόσφατα στην Κρατική Όπερα της Βαυαρίας, στο Μόναχο. Πάντα ανήσυχοι, με διαρκή διάθεση πειραματισμού, οι διάσημοι Iσπανοί θα παρουσιάσουν στη σκηνή του ρωμαϊκού ωδείου μια Νόρμα, καρπό συλλογικής δημιουργίας, εμπνευσμένη από τις ποιητικές μελωδίες –όπως η περίφημη προσευχή «Αγνή θεά» («Casta diva»)– που συνέθεσε ο Μπελλίνι.
Μουσική διεύθυνση Γιώργος Μπαλατσινός • Σκηνοθεσία - Σκηνικά Κάρλους Παντρίσσα – Λα Φούρα ντελς Μπάους • Κοστούμια Τσου Ούροθ • Ερμηνεύουν: Κάρμεν Τζανναττάζιο, Τσέλια Κοστέα, Άρνολντ Ρουτκόβσκι, Τάσος Αποστόλου κ.ά.
Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία και μονωδούς της ΕΛΣ

14 Ιουνίου
Ελένη Καραΐνδρου
Tous des oiseaux (Όλοι ελεύθεροι σαν τα πουλιά)

Στις 14 Ιουνίου, το Ηρώδειο θα πλημμυρίσει από χρώματα και ρυθμούς της διάσημης ελληνίδας συνθέτριας Ελένης Καραΐνδρου. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και 31 χρόνια μετά την εμβληματική της συναυλία στο Ηρώδειο το 1988, η Ελένη Καραΐνδρου θα παρουσιάσει ένα πλούσιο μουσικό πρόγραμμα σε δύο ενότητες.
Στο α΄ μέρος θα ακουστούν τα νέα της έργα από τη διεθνή έκδοση της ECM New Series Tous des oiseaux, που γνωρίζει παγκόσμια επιτυχία. Το άλμπουμ, με εξώφυλλο του κορυφαίου ζωγράφου Χρήστου Μποκόρου, περιλαμβάνει δύο έργα: τη μουσική για την παράσταση Tous des oiseaux, σε κείμενο και σκηνοθεσία του Wajdi Mouawad, καλλιτεχνικού διευθυντή του παρισινού Εθνικού Θεάτρου La Colline, και τη μουσική για την ταινία του ιρανού σκηνοθέτη Payman Maadi, Bomb, A Love Story. Η μουσική απέσπασε υποψηφιότητα στο 12ο Asia Pacific Screen Αwards.
Στο β΄ μέρος θα παρουσιαστούν έργα αγαπημένα από τις συνεργασίες της με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, την Τώνια Μαρκετάκη, την Μαργκαρέτε φον Τρόττα, τον Χριστόφορο Χριστοφή, τον Ζυλ Ντασέν και τον Αντώνη Αντύπα.
Η Ελένη Καραΐνδρου θα παίξει πιάνο, πλαισιωμένη από κορυφαίους σολίστ, παλαιότερους αλλά και νέους, όπως οι: David Lynch (τενόρο σαξόφωνο), Βαγγέλης Χριστόπουλος (όμποε), Νίκος Γκίνος (κλαρινέτο), Στέλλα Γαδέδη (φλάουτο), Αλέξανδρος Μποτίνης (βιολοντσέλο), Γιάννης Ευαγγελάτος (φαγκότο), Κώστας Σίσκος (κόρνο), Ντίνος Χατζηιορδάνου (ακορντεόν), Άρης Δημητριάδης (μαντολίνο). Συμμετέχουν o Σωκράτης Σινόπουλος, δεξιοτέχνης της πολίτικης λύρας και του λαούτου, μαζί με τους Νίκο Παραουλάκη (νέι), Στέφανο Δορμπαράκη (κανονάκι) και Γιώργο Κοντογιάννη (κρουστά και κρητική λύρα). Σύνολο εγχόρδων με κονσερτίνο την Ηρώ Σειρά εκτελεί τον κορμό των συνθέσεων έχοντας λάβει μέρος τόσο στις ηχογραφήσεις των έργων όσο και στις συναυλίες της συνθέτριας στο παρισινό Εθνικό Θέατρο La Colline τον περασμένο Δεκέμβριο. Θα τραγουδήσει η Σαβίνα Γιαννάτου, δίνοντας νέο χρώμα στα έργα της κορυφαίας ελληνίδας συνθέτριας.
Την καλλιτεχνική επιμέλεια της συναυλίας έχει ο Manfred Eicher και τη σκηνοθετική ο Αντώνης Αντύπας. Στον σχεδιασμό του ήχου θα είναι ο μόνιμος συνεργάτης της συνθέτριας εδώ και 30 χρόνια, Γιώργος Καρυώτης. Τους φωτισμούς έχει αναλάβει ο Περικλής Μαθιέλης.
Η Ελένη Καραΐνδρου, που ανήκει στο δυναμικό της ECM μαζί με τον Σωκράτη Σινόπουλο και τη Σαβίνα Γιαννάτου, αφιερώνει τη συναυλία της στον Manfred Eicher για την επέτειο των 50 χρόνων από την ίδρυση της ECM.

15 Ιουνίου
Jethro Tull
50 χρόνια Jethro Tull

Μετά την πρώτη τους ιστορική εμφάνιση στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού το 2003, οι Jethro Tull επιστρέφουν για να γιορτάσουν με το ελληνικό κοινό τα 50 τους χρόνια. Έχοντας διαγράψει ξεχωριστή πορεία στη ροκ σκηνή, καθοδηγούμενοι από τη μουσική ευφυΐα του πολυτάλαντου Ίαν Άντερσον, οι Jethro Tull έχουν επηρεάσει γενιές και γενιές. Μ’ ένα πληθωρικό μουσικό ύφος που κινείται από το μπλουζ και τη χάρντ ροκ ως progressive φόρμες, art rock και πολύπλοκες συνθέσεις, με τη δεξιοτεχνική ερμηνεία φλάουτου από τον Άντερσον, η εκκεντρική βρετανική μπάντα από το Λούτον δίκαια συγκαταλέγεται στη λίστα με τα σημαντικότερα σχήματα της ροκ μουσικής. Οι πρώτοι τους πέντε δίσκοι –This Was, Stand Up, Benefit, Aqualung και Thick As A Brick (ιδιαίτερα οι τρεις τελευταίοι), από το 1968 έως το 1972– αλλά και τραγούδια-ύμνοι, όπως τα «Locomotive Breath» και «Too Old To Rock 'n' Roll Too Young To Die», τους έφεραν στην κορυφή, καθιστώντας τους από τα πιο επιτυχημένα μουσικά συγκροτήματα της prog rock.
Στη μοναδική τους εμφάνιση στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, το Σάββατο 15 Ιουνίου, οι Jethro Tull θα κάνουν μια μεγάλη αναδρομή στη μακρόχρονη πορεία τους. Μισός αιώνας μουσικής διαδρομής σε μια βραδιά που σίγουρα θα μείνει αξέχαστη.

17 Ιουνίου
Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λουξεμβούργου – Yuja Wang – Gustavo Gimeno
Έργα Τσαϊκόφσκι, Γκέρσουιν, Σοστακόβιτς, Στραβίνσκι
Η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λουξεμβούργου ιδρύθηκε το 1933 και σήμερα απαρτίζεται από 98 μουσικούς, καταγόμενους από περισσότερες από 20 χώρες. Με πλήθος βραβείων στην πορεία της (Grammy Award, Grand Prix Charles Cros, Preis der deutschen Schallplattenkritik, BBC Music Choice, Diapason d’Or, Choc du Monde de la Musique κ.ά.), η ορχήστρα έχει δώσει συναυλίες σε όλη την Ευρώπη, την Ασία και την Αμερική. Αναπτύσσει επίσης δυναμική δράση με εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά και νέους και με παραστάσεις σε σχολεία και νοσοκομεία. Υπό τη διεύθυνση του Γκουστάβο Χιμένο, που διανύει την τέταρτη θητεία του, έχει δώσει έμφαση στην ευρύτητα του ρεπερτορίου της. Η σπουδαία κινέζα πιανίστρια Γιούτζα Γουάνγκ ανακηρύχτηκε Artist in Residence στη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λουξεμβούργου για την καλλιτεχνική περίοδο 2018-2019. Το άστρο της Γουάνγκ ανέτειλε το 2007, όταν κλήθηκε να αντικαταστήσει τη Μάρτα Άργκεριχ (με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βοστόνης), και στη συνέχεια κατέκτησε το κοινό με τη δεξιοτεχνία και την καθηλωτική ερμηνεία της. Το πρόγραμμα της μοναδικής αυτής σύμπραξης, που θα είναι και η πρώτη μεγάλη συναυλία κλασικής μουσικής στο φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ, περιλαμβάνει στο α΄ μέρος τα έργα Τρικυμία, Συμφωνική φαντασία - Εισαγωγή, έργο 18 σε φα ελάσσονα του Τσαϊκόφσκι και Γαλάζια ραψωδία του Τζωρτζ Γκέρσουιν, ενώ στο β΄ μέρος το Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ. 2 σε φα μείζονα, έργο 102 του Ντμίτρι Σοστακόβιτς και το Πουλί της φωτιάς - Σουίτα του Στραβίνσκι.

19 Ιουνίου
Γιώργος Νταλάρας – Συμφωνική Ορχήστρα της Σμύρνης – Hakan Sensoy

Σμύρνη: Πόλη, βίωμα, έννοια που δημιουργεί σε όλους ανάμικτα συναισθήματα. Του πόνου, της καταστροφής και του ξεριζωμού, από τη μια, της αγάπης και της περηφάνιας για έναν σπουδαίο τόπο, όπου έζησαν πατεράδες και μανάδες, παππούδες και γιαγιάδες μας, από την άλλη. Ποιος δεν έχει στην οικογένειά του ή στην παρέα του έναν Μικρασιάτη;
Ο Γιώργος Νταλάρας, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, παρουσιάζει στο Ηρώδειο μια συναυλία με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Σμύρνης υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Χακάν Σενσόυ. Είναι κάτι που «χρώσταγε» στο ελληνικό κοινό, μια και η πρώτη του συνεργασία με την τουρκική ορχήστρα παρουσιάστηκε πριν δυο χρόνια στη Σμύρνη, στο Κέντρο Τεχνών Ahmed Adnan Saygun, με τεράστια απήχηση σ’ ένα βαθιά συγκινημένο κοινό. Η συναυλία εντάχθηκε στην πολιτιστική συνεργασία των Δήμων Σμύρνης και Νέας Σμύρνης, με τίτλο «Σμύρνη - Νέα Σμύρνη: γέφυρες πολιτισμού».
Η βραδιά στο Ηρώδειο περιλαμβάνει επιλογή τραγουδιών ελλήνων συνθετών, μπαλάντες της Μεσογείου, παραδοσιακά τραγούδια, καθώς και ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα με τραγούδια από τη Μικρά Ασία του Απόστολου Καλδάρα. Στο τραγούδι συμμετέχει η Ασπασία Στρατηγού. Oι ενορχηστρώσεις είναι του Κώστα Γανωσέλη, στενού συνεργάτη του Γιώργου Νταλάρα στις συνεργασίες του με μεγάλες συμφωνικές ορχήστρες σε όλον τον κόσμο. Πρόκειται για μια μεγάλη παραγωγή, όπου με τη συμφωνική ορχήστρα συμπράττει μια ομάδα από σπουδαίους έλληνες σολίστες. Συμμετέχει η χορωδία «Μελωδοί», υπό τη διεύθυνση Γιώργου Ζιάκα.

Μουσική διεύθυνση Hakan Sensoy • Ενορχηστρώσεις Κώστας Γανωσέλης • Σχεδιασμός ήχου – Ηχοληψία Βαγγέλης Κουλούρης – Αντώνης Ζαχόπουλος • Φωτισμοί Γιάννης Μανιατάκος • Μουσικοί Συμφωνική Ορχήστρα της Σμύρνης και οι σολίστες Γιώργος Παπαχριστούδης (πιάνο), Γιώργος Μάτσικας (μπουζούκι), Κωνσταντίνος Γεδίκης (μπουζούκι), Χρήστος Ζέρβας (κιθάρα), Αποστόλης Βαγγελάκης (πνευστά), Ανδρέας Κατσιγιάννης (σαντούρι), Μάνος Γρυσμπολάκης (ακορντεόν) • Τραγούδι Γιώργος Νταλάρας • Συμμετέχουν η Ασπασία Στρατηγού και η χορωδία «Μελωδοί» - Μουσική διεύθυνση Γιώργος Ζιάκας

21 Ιουνίου
Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα ΕΡΤ – Αναστάσιος Συμεωνίδης
Παγκόσμια ημέρα μουσικής
Έργα Σκαλκώτα και Μέντελσον

Το 2019 έχει ανακηρυχθεί έτος Νίκου Σκαλκώτα, με αφορμή τη συμπλήρωση 70 ετών από τον θάνατό του. Τιμώντας τον μεγάλο έλληνα συνθέτη, η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ θα ερμηνεύσει το λαϊκό μπαλέτο Η θάλασσα, μια σειρά ζωντανών εικόνων, από τη ζωή του κόσμου της θάλασσας, που κινείται πότε στο φανταστικό και πότε στο φαντασμαγορικό (χορός μπαλέτου), με συχνή χρήση μοτίβων από τη λαϊκή θαλασσινή παράδοση. Η μουσική, χωρίς το μπαλέτο, θα μπορούσε να ονομαστεί συμφωνική σουίτα.
Στο πρόγραμμα της συναυλίας περιλαμβάνονται επίσης δύο από τα πιο σημαντικά έργα του Μέντελσον, εμπνευσμένα από ένα ταξίδι του στη Σκωτία το 1829, και αυτά με θέμα τη θάλασσα: η Εισαγωγή Εβρίδες, με το νησί Στάφφα και την τεράστια θαλάσσια σπηλιά του, και η Σκωτική Συμφωνία, έργο με περιγραφικό χαρακτήρα που θεωρείται ότι αποδίδει ανάγλυφα τους ήχους της θάλασσας και τις εναλλαγές τους σε φάσεις ηρεμίας και θαλασσοταραχής.

Μουσική διεύθυνση Αναστάσιος Συμεωνίδης
Κοντσέρτο και Σολίστ: Θα ανακοινωθούν.
22 Ιουνίου
Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης – Λεωνίδας Καβάκος
Έργα Μέντελσον, Μότσαρτ, Μπετόβεν

Στις 22 Ιουνίου, σε ένα από τα σημαντικότερα μουσικά γεγονότα το καλοκαιριού, η Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης, ενώνει τις δυνάμεις της με τον κορυφαίο βιολονίστα Λεωνίδα Καβάκο. Η Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης, από τις κορυφαίες ορχήστρες στον κόσμο, ιδρύθηκε το 1900 και έχει συνεργαστεί με ονόματα-θρύλους της μουσικής, όπως οι Ρίχαρντ Στράους, Βίλχελμ Φούρτβένγκλερ, Χέρμπερτ φον Κάραγιαν, Λέοναρντ Μπέρνσταϊν, Ζωρζ Πρετρ, Bλαντιμίρ Φεντοσέγεφ κ.ά. Η τελευταία της εμφάνιση στο Φεστιβάλ Αθηνών ήταν τυ 1967, υπό τη διεύθυνση του Wolfgang Sawallisch.
Ο Λεωνίδας Καβάκος εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε συναυλία στη σκηνή του Ηρωδείου, το 1984, με τη Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ. Μέσα σε λίγα χρόνια κέρδισε στον διαγωνισμό Sibelius, το 1985, και τους διαγωνισμούς Paganini και Naumburg, το 1988, βραβεία που τον εκτόξευσαν μεταξύ των κορυφαίων σολίστ στον κόσμο, ενώ ακολούθησαν πλήθος άλλα βραβεία. Ως σολίστ αλλά και ως μαέστρος έχει συνεργαστεί με όλες τις κορυφαίες ορχήστρες του κόσμου.
Το πρόγραμμα της συναυλίας θα περιλαμβάνει το Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα σε μι ελάσσονα, έργο 64 του Μέντελσον, τη Συμφωνία αρ. 31 σε ρε μείζονα KV 297 («Παριζιάνος») του Μότσαρτ, και τη Συμφωνία αρ. 7, σε λα μείζονα, έργο 92 του Μπετόβεν.

24 Ιουνίου
Κρατική Ορχήστρα Αθηνών - Adrian Prabava
Αφιέρωμα στον Στήβεν Σπήλμπεργκ
Ζωντανή μουσική με παράλληλη προβολή αποσπασμάτων και φωτογραφικού υλικού


Το όνομα του Στήβεν Σπήλμπεργκ έχει δίχως αμφιβολία συνδεθεί με μερικές από τις πιο απολαυστικές στιγμές που έχουμε όλοι ζήσει στις σκοτεινές αίθουσες: ποιος δεν ανατρίχιασε με τα Σαγόνια του καρχαρία ή το Πνεύμα του Κακού, ποιος δεν ένιωσε τους παλμούς της καρδιάς του να αυξάνονται με τις ταινίες του Ιντιάνα Τζόουνς, το Τζουράσικ Παρκ ή, πιο πρόσφατα, τη Γέφυρα των κατασκόπων; Σημαντικό ρόλο, φυσικά, στις επιτυχίες των ταινιών έπαιζε πάντα η εκλεκτή μουσική τους επένδυση από κορυφαίους συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής, όπως ο Τζέρρυ Γκόλντσμιθ, ο Άλαν Σιλβέστρι και, πάνω από όλους, ο μέγιστος Τζον Γουίλιαμς. Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών μας ξεναγεί στον μαγικό κόσμο των ταινιών του Σπήλμπεργκ και μας θυμίζει μερικές από τις πιο αγαπητές μελωδίες, που συνόδευσαν γοητευτικές κινηματογραφικές στιγμές.

Διεύθυνση ορχήστρας Adrian Prabava

27 Ιουνίου
Loreena McKennitt
Το ξωτικό των κέλτικων ήχων

Αν υπάρχει καλλιτέχνης που να αναμιγνύει ιδανικά την κέλτικη, τη folk, τη world και την pop μουσική, δημιουργώντας ένα μαγευτικό αποτέλεσμα, αυτή είναι σίγουρα η Καναδή Λορήνα ΜακΚέννιτ (Loreena McKennitt), πολύ αγαπητή στο ελληνικό αλλά και το παγκόσμιο κοινό, με δεκάδες εκατομμύρια πωλήσεων, μεγάλα διεθνή βραβεία, ποικίλλες διακρίσεις αλλά και πλούσια ανθρωπιστική δράση. Με καινούργιο δίσκο στις αποσκευές της ύστερα από 10 χρόνια, και άλλα τόσα από τις εμφανίσεις της στη χώρα μας, έρχεται να μας σαγηνεύσει και πάλι με τις μεθυστικές της μελωδίες, την Πέμπτη 27 Ιουνίου στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Κάθε συναυλία της Λορήνα ΜακΚέννιτ, με τα σπάνια παραδοσιακά όργανα που χρησιμοποιεί και τα αρώματα μουσικής από την παράδοση των Κελτών αλλά και της Μέσης Ανατολής, είναι μια μοναδική εμπειρία. Το «ξωτικό» από τον Καναδά έρχεται επιτέλους ξανά στην Ελλάδα και κανείς πραγματικός μουσικόφιλος δεν θα απουσιάσει.

28 Ιουνίου
Γιάννης Μαρκόπουλος

Τα 80 του χρόνια γιορτάζει ο Γιάννης Μαρκόπουλος με μια ξεχωριστή συναυλία στο Ηρώδειο. Μαζί του γιορτάζουμε μια ζωή σαν παραμύθι κι ένα έργο 60 σχεδόν χρόνων, που απλώνεται από τα τραγούδια έως τις συνθέσεις για συμφωνική ορχήστρα και από την κινηματογραφική και θεατρική μουσική έως την όπερα και τα ορατόρια. Ο Μαρκόπουλος, με το μουσικό του κίνημα «Επιστροφή στις ρίζες», δημιούργησε μια δική του σχολή στην ελληνική μουσική, ενώ τα συμφωνικά του έργα –όπου συναντώνται ελληνικά παραδοσιακά όργανα, όπως η λύρα και το σαντούρι, με εκείνα της συμφωνικής ορχήστρας– αποτέλεσαν νέα πρόταση για την παγκόσμια μουσική σκηνή.
Ο μεγάλος μας συνθέτης θα επιλέξει για την εορταστική αυτή βραδιά σπουδαία τραγούδια του από την Ιθαγένεια, τη Θητεία, το Χρονικό και διάσημα ορχηστρικά που του χάρισαν την ευρύτερη αποδοχή και συνεχίζουν να συγκινούν και να κινητοποιούν το συλλογικό αίσθημα από γενιά σε γενιά.
Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και ο Γιάννης Χαρούλης, αγαπημένοι καλλιτέχνες της νέας μουσικής σκηνής με ερμηνευτική δεινότητα και σεβασμό στο κλασικό ρεπερτόριο, προσκλήθηκαν από τον συνθέτη ως οι ιδανικοί για να μοιραστούν μαζί του τη μεγάλη αυτή γιορτή.

Διεύθυνση ορχήστρας Γιάννης Μαρκόπουλος • Τραγουδούν Ελεωνόρα Ζουγανέλη – Γιάννης Χαρούλης • Συμμετέχει η 24μελής ορχήστρα Παλίντονος Αρμονία και χορωδιακό σύνολο

30 Ιουνίου
Το Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζει το Bach Project
Yo-Yo Ma
6 σουίτες για τσέλο του Μπαχ, χωρίς συνοδεία

Σουίτα αρ. 1 σε σολ ελάσσονα, Σουίτα αρ. 2 σε ρε ελάσσονα, Σουίτα αρ. 3 σε ντο ελάσσονα, Σουίτα αρ. 4 σε μι ύφεση μείζονα, Σουίτα αρ. 5 σε σι ελάσσονα, Σουίτα αρ. 6 σε ρε μείζονα

Ο Γιο-Γιο Μα δεν χρειάζεται συστάσεις. Ίσως ο κορυφαίος τσελίτσας στον κόσμο, έχει κερδίσει 18 Grammy, βραβείο Polar το 2012, Εθνικό Μετάλλιο των Τεχνών στις ΗΠΑ το 2011 και πλήθος άλλες διακρίσεις. Ως καλλιτέχνης, έχει περιηγηθεί σε πολλά μουσικά μονοπάτια και έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες, από τον Κάρλος Σαντάνα και τον Μπόμπυ Μακ Φέριν μέχρι το μουσικό σύνολο Silkroad, παίζοντας με τα όρια των ειδών και των μουσικών παραδόσεων και εξερευνώντας τους τρόπους με τους οποίους συνδεόμαστε όλοι μας μέσω του πολιτισμού.
Πέρυσι, ο Γιο-Γιο Μα ξεκίνησε ένα νέο μουσικό ταξίδι. Αποφάσισε να ερμηνεύσει τις έξι σουίτες του Μπαχ για σόλο τσέλο σε 36 πόλεις σε ολόκληρο τον κόσμο, σε εμβληματικές σκηνές, όπως αυτή του Ηρωδείου, που εκπροσωπούν την πολιτισμική κληρονομιά μας, τη δημιουργικότητα των σύγχρονων ανθρώπων και τις δυσκολίες που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον στην προσπάθειά μας για παγκόσμια ειρήνη.
«Οι σουίτες για τσέλο του Μπαχ υπήρξαν σταθεροί μουσικοί συνοδοιπόροι μου. Εδώ και εξήντα χρόνια μου χαρίζουν έμπνευση, ανακούφιση και χαρά σε περιόδους άγχους, γιορτής αλλά και απώλειας. Πόση δύναμη δεν έχει αυτή η μουσική ώστε, ακόμα και σήμερα, μετά από 300 χρόνια, να εξακολουθεί να μας βοηθάει να ταξιδεύουμε μέσα σε δύσκολους καιρούς;». Το κοινό του Φεστιβάλ Αθηνών θα έχει την ευκαιρία να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα στη μοναδική, μαγική εμφάνιση του Γιο-Γιο Μα στο Ηρώδειο.

2 Ιουλίου
Anne Teresa De Keersmaeker – Jean-Guihen Queyras / Rosas
Εν τω μέσω της ζωής, βρισκόμαστε / 6 σουίτες για τσέλο του Μπαχ
(Mitten wir im Leben / Bach6Cellosuiten)

Η κορυφαία ίσως δημιουργός του σύγχρονου χορού παίρνει τη σκυτάλη από τον Γιο-Γιο Μα και, λίγες ημέρες μετά από το ρεσιτάλ του, παρουσιάζει τη δική της πρόταση πάνω στις 6 σουίτες για τσέλο του Μπαχ. Παλιά γνώριμη του Φεστιβάλ, η Αν Τερέζα Ντε Κεερσμάκερ εμφανίζεται μαζί με άλλους τέσσερις χορευτές της ομάδας της για πρώτη φορά στη σκηνή του Ηρωδείου υπό τους ήχους του αγαπημένου της Μπαχ, σε μια συγκλονιστική παράσταση, που η κριτική χαρακτήρισε «ιδανικό πάντρεμα ανάμεσα στον Μπαχ και τους Rosas» και «υπέρτατη στιγμή χάρης και ομορφιάς». Ο τίτλος του έργου παραπέμπει στη φράση «Mitten wir im Leben sind mit dem Tod umfangen» («Εν τω μέσω της ζωής, βρισκόμαστε μέσα στον θάνατο»), μετάφραση ενός λατινικού ψαλμού από τον Λούθηρο, που έχει χαραχτεί στον τάφο της Πίνα Μπάους.
Η βελγίδα δημιουργός, που ίδρυσε το 1983 την ομάδα Rosas και το 1995 τη φημισμένη σχολή P.A.R.T.S. (Performing Arts Research and Training Studios) στις Βρυξέλλες, ξεχωρίζοντας διεθνώς για το ιδιαίτερο χορογραφικό της στίγμα έχει τιμηθεί με Bessie Award (1987), Grand Prix de la Danse de Montréal (2012), Χρυσό Λέοντα στην Μπιενάλε της Βενετίας για το σύνολο του έργου της (2014), με τα Διάσημα του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων στη Γαλλία (2008) κ.ά.
Μαζί της στη σκηνή του Ηρωδείου, ο σπουδαίος γάλλος τσελίστας Ζαν-Γκυγέν Κεράς, που φημίζεται για τη μουσική του ευελιξία –«παίζει όπως αναπνέει», λένε γι’ αυτόν οι κριτικοί– και έχει συνεργαστεί από την αρχή της καριέρας του με σημαντικά σχήματα, διατηρώντας σταθερή συνεργασία με τις Freiburger Baroqueorchester και Akademie für Alte Musik Berlin, όπως και με το Carnegie Hall στη Νέα Υόρκη.
Rosas • Συμπαραγωγή De Munt / La Monnaie (Βρυξέλλες), Ruhr triennale, Concertgebouw Brugge, Philharmonie de Paris – Théâtre de la Ville - Paris – Festival d’Automne à Paris, Sadler’s Wells (Λονδίνο), Les Théâtres de la Ville de Luxembourg, Opéra de Lille, Ludwigsburger Schlossfestspiele, Elbphilharmonie (Αμβούργο), Montpellier Danse 2018

3 Ιουλίου
Dead Can Dance
Dionysus

Οι μοναδικοί Dead Can Dance έρχονται στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού την Τετάρτη 3 Ιουλίου. Στη διάρκεια του μακρόχρονου –σαραντάχρονου– ταξιδιού του, το αγαπημένο συγκρότημα από την Αυστραλία έγινε γνωστό για τον ξεχωριστό του ήχο, που δημιουργεί ηχητικά τοπία με μαγευτική μεγαλοπρέπεια. Εμπνέεται από τη φύση και τις παραδοσιακές μουσικές, από τους Κέλτες αλλά και την Αφρική, αναδεικνύει λαϊκές μουσικές της Ευρώπης και συνδυάζει την ατμόσφαιρα της ambient pop και των world beat με τους ψαλμούς και την art rock.
Για τους Dead Can Dance, η Ελλάδα είναι μια ξεχωριστή χώρα – όπως είναι εμφανές από τους ίδιους τους τίτλους των δίσκων τους στην ελληνική παράδοση. Για το κοινό του Ηρωδείου θα δημιουργήσουν ένα πολύ ξεχωριστό set list. Θα συμπεριλάβουν συνθέσεις που δεν έχουν παίξει ποτέ ξανά ζωντανά στη σκηνή, αλλά και κομμάτια από τις πρώτες δεκαετίες της πορείας τους, που τώρα θα ερμηνεύσουν πάνω σε νέες μουσικές φόρμες. Παράλληλα, το θρυλικό δίδυμο Brendan Perry – Lisa Gerrard  θα εξερευνήσει τον μύθο του Διόνυσου, παρουσιάζοντας τη νέα του δουλειά, Dionysus (2018).
6 & 7 Ιουλίου
Μουσικοί της Καμεράτας – Μυρτώ Παπαθανασίου – Γιώργος Πέτρου
Αλτσίνα του Χαίντελ

Οι Μουσικοί της Καμεράτας και ο Γιώργος Πέτρου επιστρέφουν στο Φεστιβάλ Αθηνών με το μουσικό είδος που τους έχει κάνει διάσημους σε όλο τον κόσμο, την όπερα του 18ου αιώνα. Έχοντας παρουσιάσει πολυβραβευμένες παραγωγές σε μεγάλα θέατρα και φεστιβάλ της Ευρώπης, ξεκινούν ένα νέο ταξίδι στον μαγικό κόσμο της Μπαρόκ όπερας, ετοιμάζοντας μια εντυπωσιακή νέα παραγωγή της όπερας Αλτσίνα (Alcina) του Χαίντελ. Μαζί τους, η διάσημη σοπράνο Μυρτώ Παπαθανασίου, η οποία έχει διαπρέψει στον επώνυμο ρόλο στην Όπερα της Βιέννης, του Παρισιού και της Στουτγκάρδης.
Η  Αλτσίνα πρωτοπαρουσιάστηκε με τεράστια επιτυχία στο Λονδίνο το 1735, όταν ο Χαίντελ ήταν στο απόγειο της δόξας του. Μέσα στον 20ό αι., η υπέροχη μουσική της και οι μεγάλες δραματικές απαιτήσεις των ρόλων έφεραν το έργο στις σκηνές των μεγαλύτερων θεάτρων του κόσμου, καθιστώντας το από τις πιο  δημοφιλείς όπερες της Μπαρόκ εποχής. Η μάγισσα Αλτσίνα μεταμορφώνει όσους άντρες ναυαγήσουν στο νησί της σε ζώα, αφού πρώτα τους κάνει εραστές της. Όταν ο ιππότης Ρουτζιέρο βρεθεί μπροστά της, η Αλτσίνα ανακαλύπτει τον αληθινό έρωτα. Σύντομα, όμως, η αγαπημένη τού Ρουτζιέρο, η Μπραντομάντε, φτάνει στο νησί αποφασισμένη να σώσει τον σύντροφό της από τα δίχτυα της μάγισσας.
Ο πολυσχιδής και ανήσυχος αρχιμουσικός Γιώργος Πέτρου θεωρείται διεθνώς από τους σημαντικότερους ερμηνευτές της μουσικής του 18ου αι., και ιδιαίτερα του Χαίντελ, ενώ πρόσφατα ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Διεθνούς Φεστιβάλ Χαίντελ του Γκέτινγκεν. Έχοντας ήδη υπογράψει και ως σκηνοθέτης σημαντικές παραγωγές, σχεδιάζει μαζί με τη σκηνογράφο και ενδυματολόγο Γιωργίνα Γερμανού μια Αλτσίνα που κινείται ανάμεσα στη σύγχρονη εποχή και την εξτραβαγκάντσα της Μπαρόκ όπερας, δημιουργώντας έναν κόσμο παραμυθένιο και μαγικό.

Σκηνοθεσία – Μουσική διεύθυνση Γιώργος Πέτρου • Σκηνικά – Κοστούμια Γιωργίνα Γερμανού • Φωτισμοί Στέλλα Κάλτσου • Χορωδία Armonia Atenea, Διδασκαλία Αθανασία Κυριακίδου • Στον επώνυμο ρόλο η Μυρτώ Παπαθανασίου • Μουσικοί της Καμεράτας - Ορχήστρας των Φίλων της Μουσικής σε όργανα εποχής. Η διαμόρφωση της ταυτότητας της παράστασης βρίσκεται σε εξέλιξη.
9 Ιουλίου
Ravenna Festival – Oρχήστρα Νέων Luigi Cherubini – Riccardo Muti
Concert of Friendship

O διεθνούς φήμης μαέστρος Ρικάρντο Μούτι επιστρέφει στην Αθήνα και στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού μετά από 11 χρόνια, με τους Δρόμους της φιλίας. Το ετήσιο μουσικό προσκύνημα που διοργανώνει από το 1997 το Φεστιβάλ της Ραβέννας έχει οδηγήσει τον Μούτι, μαζί με ένα σύνολο ιταλών μουσικών, σε αρχαίες και σύγχρονες ιστορικές πόλεις, όπου παίζουν μαζί με ντόπιους μουσικούς. Μετά από συναυλίες σε ιδιαίτερες και ιστορικές πόλεις, όπως το Σαράγιεβο, η Βηρυτός, η Ιερουσαλήμ, το Κάιρο και η Τεχεράνη, φέτος οι Δρόμοι της φιλίας θα πραγματοποιηθούν στην Αθήνα, και θα ακολουθήσει μία συναυλία στη Ραβέννα στις 11 Ιουλίου.
Ο Μούτι, από τους σπουδαιότερους μαέστρους στον κόσμο, έχει κερδίσει πολυάριθμα βραβεία και διευθύνει κορυφαίες ορχήστρες, ανάμεσα στις οποίες οι φιλαρμονικές του Βερολίνου και της Βιέννης και η Συμφωνική Ορχήστρα του Σικάγου, ενώ έχει μακροχρόνια και στενή συνεργασία με το Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ. Υπό την μπαγκέτα του Μούτι, ιταλοί και έλληνες μουσικοί και χορωδοί θα παρουσιάσουν τη δημοφιλέστατη 9η Συμφωνία του Μπετόβεν, αναδεικνύοντας την έκκληση για αδελφοσύνη που χαρακτηρίζει την «Ωδή στη χαρά».
Στη μεγάλη συναυλία συμμετέχουν μουσικοί από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΡΤ, τη χορωδία Coro Costanzo Porta, τη Συμφωνική Ορχήστρα και τη Χορωδία του Δήμου Αθηναίων με διευθυντές τους Antonio Greco και Σταύρο Μπερή.

10 Ιουλίου
Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ – Μαρία Φαραντούρη – Αναστάσιος Συμεωνίδης
Πάμε σινεμά;

Η Μαρία Φαραντούρη και οι συνεργάτες της επιλέγουν τραγούδια χαραγμένα στη μνήμη από τη δεξαμενή του ελληνικού και του παγκόσμιου κινηματογράφου, φιλοδοξώντας να αναβιώσουν κάποιες ανεπανάληπτες «νύχτες με φεγγάρι». Τραγούδια που δεν έσβησαν μαζί με τις εικόνες της οθόνης, τραγούδια που αποδεσμεύτηκαν από τον κινηματογραφικό μύθο και διέγραψαν μια ολόδική τους πορεία. Στη σκηνή του Ηρωδείου μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη θα βρεθούν οι νέοι φερέλπιδες τραγουδιστές Θοδωρής Βουτσικάκης και Κορίνα Λεγάκη. Θα τους συνοδεύσει η Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ, με αρχιμουσικό τον Αναστάσιο Συμεωνίδη.

13 Ιουλίου
Tindersticks​

Ένα από τα πιο σημαντικά και αγαπημένα στο ελληνικό κοινό βρετανικά συγκροτήματα, οι Tindersticks, έρχεται στο Ηρώδειο για μια σαγηνευτική βραδιά στην καρδιά του καλοκαιριού.
Η μπάντα που δημιουργήθηκε το 1991 στο Νότιγχαμ ανανεώνοντας τον ήχο της βρετανικής σκηνής, χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα στοιχεία που την κάνουν απόλυτα μοναδική και αναγνωρίσιμη: τη βαρύτονη φωνή του δανδή Στιούαρτ Στέιπλς (Stuart Staples), τις ενορχηστρώσεις με βάση τα έγχορδα, τα πνευστά και τα πλήκτρα, τις μελαγχολικές μελωδίες, τους γοητευτικούς στίχους.
Η μουσική τους ατμοσφαιρική, γεμάτη εικόνες μιλάει για έρωτες που δεν εκπληρώθηκαν και πάθη που δεν έσβησαν. Οι πολύπλοκες ενορχηστρώσεις τους, συνδυάζοντας ηλεκτρικές κιθάρες, ντραμς και μπάσα με ακουστικά όργανα, όπως βιολί, κοντραμπάσο, φλάουτο, μεταλλόφωνο, τρομπέτες και κλαρινέτο, μαγνητίζουν. Ο «ήχος Tindersticks» είναι συνώνυμος μιας βραχνής ρομαντικής χροιάς με ύφος ρετρό. Σ’ αυτή την πρώτη τους εμφάνιση στο Ηρώδειο, αποτίνουν φόρο τιμής στην αγαπημένη τους soul, αυτοσχεδιάζοντας πάνω σε αισθησιακά jazz μοτίβα. Μια μοναδική νύχτα, που περιμέναμε καιρό τώρα...




16 Ιουλίου
Κρατική Ορχήστρα Αθηνών – Μαξίμ Βενγκέροφ – Στέφανος Τσιαλής


Στο πρόσωπο του Μαξίμ Βενγκέροφ (Maxim Vengerov) το παγκόσμιο κοινό αναγνωρίζει έναν από τους σπουδαιότερους βιρτουόζους του βιολιού των τελευταίων δεκαετιών αλλά και ένα ανήσυχο μουσικό πνεύμα, με ευρύτερη καλλιέργεια και ευαισθησία, στοιχεία που εύλογα καθιστούν κάθε εμφάνισή του ανά τον κόσμο μοναδικό καλλιτεχνικό γεγονός. Στην πρώτη του σύμπραξη με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, ο Βενγκέροφ θα ερμηνεύσει ένα από τα μεγαλύτερα και απαιτητικότερα κοντσέρτα του ρεπερτορίου του βιολιού, το Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα σε ρε μείζονα, έργο 77 του μεγάλου γερμανού ρομαντικού Γιοχάνες Μπραμς. Ο εκλεκτός σολίστ έχει στο παρελθόν αφήσει ήδη ένα ανεξίτηλο ερμηνευτικό στίγμα στο κοντσέρτο, αναδεικνύοντας με ενάργεια κάθε πτυχή αυτού του μεγαλειώδους έργου. Εύλογα αναμένεται και αυτή τη φορά να χαρίσει στο αθηναϊκό κοινό μια συναρπαστική ανάγνωση.
Η συναυλία θα ολοκληρωθεί με την περίφημη Συμφωνία του Νέου Κόσμου, που ο κορυφαίος τσέχος συνθέτης Αντονίν Ντβόρζακ συνέλαβε κατά την παραμονή του στη Νέα Υόρκη (1892-93). Τα αισθαντικά θέματα της συμφωνίας, εμπνευσμένα από τη μουσική των Ινδιάνων αλλά και από τα ατμοσφαιρικά σπιρίτσουαλ των αφροαμερικανών, σε συνδυασμό με μια δομή αριστοτεχνικά σχεδιασμένη και με μια ώριμη, λαμπερή ενορχήστρωση, καθιστούν τη συμφωνία αυτή μια από τις δημοφιλέστερες όλων των εποχών – και μια αστείρευτη πηγή συμφωνικής λάμψης και γοητείας.


Μουσική διεύθυνση Στέφανος Τσιαλής • Σολίστας Μαξίμ Βενγκέροφ (βιολί)




27, 28, 30, 31 Ιουλίου
Εθνική Λυρική Σκηνή – Κωνσταντίνος Ρήγος – Λουκάς Καρυτινός
Τραβιάτα του Τζουζέππε Βέρντι


Η δεύτερη παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο πλαίσιο του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών είναι η Τραβιάτα, σε σκηνοθεσία του διευθυντή του Μπαλέτου της ΕΛΣ Κωνσταντίνου Ρήγου, ρηξικέλευθου χορογράφου αλλά και σκηνοθέτη με σημαντική εμπειρία σε μεγάλα θεάματα. Βασισμένη στην Κυρία με τις καμέλιες του Αλέξανδρου Δουμά υιού, η δημοφιλέστατη όπερα με τις ακαταμάχητης γοητείας μελωδίες του Βέρντι θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο Ηρώδειο. Όπως και στη Νόρμα, θα πρωταγωνιστήσει μια διάσημη τραγουδίστρια, η Λιζέτ Οροπέσα (Lisette Oropesa). Η ταχύτατα ανερχόμενη κουβανο-αμερικανίδα υψίφωνος εντυπωσίασε πρόσφατα το κοινό ερμηνεύοντας σημαντικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου (Κόβεντ Γκάρντεν) και στην Όπερα του Παρισιού, ενώ έχει ερμηνεύσει πολλούς ρόλους στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης και, λίγο πριν τη συνεργασία της με την ΕΛΣ, θα κάνει το ντεμπούτο της στη Σκάλα του Μιλάνου.

Μουσική διεύθυνση Λουκάς Καρυτινός • Σκηνοθεσία – Χορογραφία – Σκηνικά Κωνσταντίνος Ρήγος • Στους βασικούς ρόλους Λιζέτ Οροπέσα, Αλεξέι Ντόλγκοφ, Δημήτρης Πλατανιάς, Τάσης Χριστογιαννόπουλος κ.ά.

Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία και μονωδούς της ΕΛΣ

3 Αυγούστου
Εθνική Ορχήστρα της Κίνας – Παιδική Χορωδία
του Σάλτσμπουργκ – Enjott Schneider – Otto Sauter – Ten of the Best
Τελετουργία της αρμονίας (Ceremony of Harmony)

Μια μαγευτική συναυλία, «τελετουργία» μουσικής αρμονίας, όπως δηλώνει και ο τίτλος της, μέσα από τη συνεργασία του Φεστιβάλ Αθηνών με την Κινεζική Εταιρεία Βιομηχανικών Επενδύσεων στον Πολιτισμό (NCII). Μουσικοί από διαφορετικές χώρες ενώνουν τα ταλέντα τους για να εκφράσουν το πανανθρώπινο όραμα της παγκόσμιας ειρήνης.
Στο πρώτο μέρος, ο γερμανός συνθέτης Enjott Schneider, από τους πλέον καταξιωμένους και δημοφιλείς μουσικούς της χώρας του, συμπράττει με τον Otto Sauter, κορυφαίο σολίστα στον κόσμο στην πίκολο τρομπέτα, και τους εκρηκτικούς Ten of the Best, ένα σχήμα που περιλαμβάνει δέκα από τους καλύτερους τρομπετίστες παγκοσμίως. Στη συνέχεια, τη σκυτάλη παραλαμβάνει η διεθνώς αναγνωρισμένη Εθνική Ορχήστρα της Κίνας (CNSO), υπό τη διεύθυνση του Yan Bozheng, από τις πιο αναγνωρισμένες προσωπικότητες των τεχνών στην Κίνα. Η CNSO θα ερμηνεύσει κλασικά έργα από ολόκληρο τον κόσμο. Στο τρίτο μέρος της συναυλίας, στη σκηνή του Ηρωδείου θα ανέβει η φημισμένη Παιδική Χορωδία του Σάλτσμπουργκ, που για περισσότερο από 50 χρόνια έχει συνεργαστεί με πολυάριθμα ιδρύματα και φεστιβάλ στην Ευρώπη και έχει κερδίσει πλήθος βραβείων.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260

Σύγχρονο ελληνικό θέατρο
Όλες οι παραστάσεις θα έχουν υπέρτιτλους στα αγγλικά
και στα ελληνικά για τους κωφούς

Νέες οπτικές της ελληνικής ταυτότητας

31 Μαΐου - 4 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)
Θάνος Σαμαράς
Χρύσιππος του Δημήτρη Δημητριάδη

Μετά από μια υποδειγματική προσέγγιση του Ευαγγελισμού της Κασσάνδρας, που κέρδισε κοινό και κριτικούς, ο Θάνος Σαμαράς αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία και τη συνολική σκηνική προσέγγιση ενός ακόμα αιρετικού έργου τού διεθνώς αναγνωρισμένου Δημήτρη Δημητριάδη, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη σκηνή, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
Εμπνευσμένος από τον μύθο του καθηλωτικά όμορφου νέου, γιου του Πέλοπα και της νύμφης Αξιόπης, που ερωτεύτηκε παράφορα και απήγαγε ο δάσκαλός του, Λάιος, ο Χρύσιππος του Δημητριάδη συμπυκνώνει ως φιγούρα τον έρωτα στην απόλυτη, πέρα από κάθε εξιδανίκευση, μορφή του. «Ο Χρύσιππος, όπως λέει ο συγγραφέας, είναι η σκηνική εγκατάσταση μιας μοιραίας συνάντησης για την ανθρώπινη συνθήκη: η συνάντηση με το απόλυτο κάλλος».
Τοποθετημένος από τον συγγραφέα σ’ ένα αστικό σαλόνι, ο μύθος, στη σύγχρονη αυτή μεταγραφή ρίχνει ένα σκληρό φως στις πιο μύχιες πτυχές των οικογενειακών δεσμών, ιδιαίτερα στη σχέση μάνας - γιου, των πιο ιδιωτικών ανθρώπινων σχέσεων, απογυμνώνοντας κάθε στερεότυπο και κοινωνική σύμβαση από το περιεχόμενό του. Πέρα, όμως, από την κοινωνικά ανατρεπτική του διάσταση και τις σαφείς ψυχαναλυτικές του προεκτάσεις, το έργο δίνει αφορμές φιλοσοφικού στοχασμού για την ίδια τη φύση του έρωτα ανεξαρτήτως φύλων και ρόλων. Αυτή η διάσταση ενδιαφέρει κυρίως τον Θάνο Σαμαρά. «Δεν ερωτευόμαστε τους άλλους. Αλλά αυτό, σε αυτούς, που μας λείπει. Αντικείμενο του έρωτα είναι η αθανασία μέσω του έρωτα», σημειώνει.

Σκηνοθεσία – Κίνηση – Σκηνικά – Κοστούμια – Φωτισμοί – Ηχητικός σχεδιασμός Θάνος Σαμαράς • Βοηθός σκηνογραφίας Ζώης Οικονόμου • Βοηθός ενδυματολογίας Κωνσταντίνα Μαρδίκη • Βοηθός φωτισμού Βαγγέλης Μουντρίχας • Animator Αφροδίτη Μπιτζούνη • Εκτέλεση παραγωγής Κατερίνα Μπερδέκα • Οργάνωση παραγωγής Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη – Πάνος Σβολάκης Παίζουν Ράνια Οικονομίδου, Νικόλας Μίχας, Μιχαήλ Ταμπακάκης, Σοφία Κόκκαλη, Θανάσης Δόβρης, Γιάννης Σιαμσιάρης, Αγγελική Στελλάτου, Γιώργος Μπινιάρης


18 - 21 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)
Γιώργος Παπαγεωργίου
Γιαννούλα η κουλουρού

Η πραγματική ιστορία της Γιαννούλας της κουλουρούς, που γεννήθηκε το 1868 στην Άνω Πόλη της Πάτρας, γίνεται παράσταση σε σκηνοθεσία του ευρηματικού σκηνοθέτη και ηθοποιού Γιώργου Παπαγεωργίου, που ανέθεσε τη συγγραφή ενός πρωτότυπου θεατρικού έργου μ’ αυτό το θέμα στη Θεοδώρα Καπράλου.
Η Γιαννούλα, ένα κορίτσι που πουλούσε κουλούρια στους δρόμους της Πάτρας, ζούσε με τον καημό να παντρευτεί. Η ελαφριά νοητική της υστέρηση την έκανε, όμως, περίγελο στην τοπική κοινωνία. Καθώς όλο και περισσότεροι συμμετείχαν στα «δρώμενα» που στήνονταν για τους εικονικούς γάμους της με διάφορους υποψήφιους «γαμπρούς», οι φάρσες σε βάρος της απέκτησαν διαστάσεις μαζικής διαπόμπευσης. Δέκα χιλιάδες άτομα υπολογίστηκε ότι βρίσκονταν στην οδό Αγίου Νικολάου και την παραλία συνοδεύοντας τη Γιαννούλα στην τελευταία τέτοια φάρσα που στήθηκε σε βάρος της. Μετά από αυτήν, η Γιαννούλα κατέρρευσε. Πέθανε φτωχή και μόνη στην Κατοχή. Ωστόσο, η θλιβερή ιστορία της έγινε αστικός μύθος.
Η παράσταση θα επιχειρήσει να ζωντανέψει αυτόν τον μύθο με όχημα την αφήγηση, μέσω των ηθοποιών, με ζωντανή μουσική επί σκηνής, σε πρωτότυπη σύνθεση Ματούλας Ζαμάνη, και ακολουθώντας τους «δρόμους» του πατρινού καρναβαλιού, καθώς η «Γιαννούλα η κουλουρού» αποτελεί μέχρι και σήμερα τη βάση ενός παραδοσιακού δρώμενου της πατρινής Αποκριάς.

Σκηνοθεσία Γιώργος Παπαγεωργίου • Κείμενο Θεοδώρα Καπράλου • Μουσική Ματούλα Ζαμάνη • Σκηνογράφος Ευαγγελία Θεριανού • Επιμέλεια κίνησης Μαρίζα Τσίγκα • Σχεδιασμός φωτισμών Αλέκος Αναστασίου • Βοηθός σκηνοθέτη Δημήτρης Καλακίδης • Φωτογραφίες Δομνίκη Μητροπούλου • Παραγωγή Goo Theater Company • Παίζουν Έλενα Τοπαλίδου, Μιχάλης Συριόπουλος, Κίμωνας Κουρής, Αθανασία Κουρκάκη

20 - 23 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)
Βάσω Καμαράτου – Κώστας Κουτσολέλος
Καλοκαιρινά μπάνια

Καλοκαίρι. Κάνει φοβερή ζέστη. Έχουν φύγει όλοι και έχουν κλείσει τα περισσότερα μαγαζιά. Ούτε τσιγάρα δεν μπορεί να βρει κανείς. Δυο άνθρωποι έχουν ξεμείνει σ’ ένα μικρό διαμέρισμα στην Αθήνα. Κατάμονοι και ιδρωμένοι. Καπνίζουν και μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε συνέχεια, για να μην τρελαθούν, για να περάσει κουτσά στραβά κι αυτή η μέρα, κι αυτό το καλοκαίρι. Μένουν εδώ αντίθετα στο ρεύμα, δεν πάνε σε νησί. Το νησί τους είναι αυτή η πόλη, αυτό το διαμέρισμα, αυτές οι κουβέντες που λέει ο ένας στον άλλον κάθε μέρα. Δυο άνθρωποι συζητούν επί σκηνής, τίποτε άλλο.
Η Βάσω Καμαράτου και ο Κώστας Κουτσολέλος, δυο ηθοποιοί - δραματουργοί που έχουν ξεχωρίσει τα τελευταία χρόνια στην αθηναϊκή σκηνή για την ευρηματικότητα και την αυθεντικότητά τους, δεν διαλέγουν ένα σπουδαίο θεατρικό κείμενο, αλλά αυτές τις απλές, ανόητες κουβέντες που κάνουμε εμείς οι άνθρωποι για να περνάει η ώρα.

Σκηνοθεσία – Κείμενο – Ερμηνεία Βάσω Καμαράτου – Κώστας Κουτσολέλος • Σκηνογραφία – Κοστούμια Ελένη Στρούλια • Φωτισμοί Τάσος Παλαιορούτας

11 - 15 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)
Μάνος Καρατζογιάννης
Ξένες πόρτες του Μάνου Ελευθερίου

Οι Ξένες πόρτες είναι ένα αδημοσίευτο κείμενο που ηχογράφησε και απομαγνητοφώνησε ο Μάνος Ελευθερίου και, πέντε χρόνια πριν φύγει από τη ζωή, το εμπιστεύτηκε στη Νένα Μεντή. Πρόκειται για ένα οδοιπορικό στη Σύρο από τις αρχές του 20ού αιώνα κι έπειτα, μέσα από τη διήγηση της γιαγιάς του Ευαγγελίας Διγενή. Στη σπαρακτική αυτή διήγηση ζωντανεύουν τα βασικά μοτίβα του έργου του μεγάλου ποιητή και στιχουργού, όπως η σκληρότητα της επαρχίας, η κοινωνική αδικία, η μελαγχολία και ο φόβος του θανάτου. Γι’ αυτό και την παράσταση διατρέχουν χαρακτηριστικές μελωδίες και ποιήματα που έχουν συνδεθεί με τον Μάνο Ελευθερίου και την ιδιαίτερη πατρίδα του. Οι Ξένες πόρτες, ένα κείμενο βαθιά προσωπικό για τον μεγάλο δημιουργό, εκφράζουν ίσως εντέλει το συλλογικό ασυνείδητο ενός ολόκληρου λαού.
Τη σκηνοθεσία, τη δραματουργική επεξεργασία και την πρωτότυπη μουσική της παράστασης υπογράφουν αντίστοιχα ο Μάνος Καρατζογιάννης, ο Θανάσης Νιάρχος και ο Γιώργος Ανδρέου, στενοί συνεργάτες του Μάνου Ελευθερίου.

Σκηνοθεσία Μάνος Καρατζογιάννης • Δραματουργική συνεργασία Θανάσης Νιάρχος • Πρωτότυπη μουσική σύνθεση Γιώργος Ανδρέου • Φωτισμοί Αλέξανδρος Αλεξάνδρου • Σκηνικά Γιάννης Αρβανίτης • Κοστούμια Βασιλική Σύρμα • Ερμηνεία Νένα Μεντή

16 - 17 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)
Εν δυνάμει – Ελένη Ευθυμίου
Ερωτευμένα άλογα

Τι είναι ο έρωτας; Πώς τον βιώνουμε; Έχουμε όλοι δικαίωμα σ’ αυτόν; Τελευταίο μέρος της τριλογίας Το Άλλο το Κανονικό, η οποία προέκυψε από την ανάγκη των νέων καλλιτεχνών, με και χωρίς αναπηρία, της κολεκτίβας Εν δυνάμει να μοιραστούν ανοιχτά προσωπικές ιστορίες και να ερευνήσουν οικουμενικές πτυχές της ανθρώπινης ιδιαιτερότητας, τα Ερωτευμένα άλογα, σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου, είναι μια παράσταση για τον έρωτα, αυτή την «αναπηρία» που εξουσιάζει, τορπιλίζει, δυναμιτίζει, τρελαίνει, φλέγει. Μια παράσταση-ύμνος στην πηγαία ζωτικότητα, στη γενετήσια ορμή, σε όλες τις αισθήσεις που έχουν περιχαρακωθεί από μια αυστηρά ορθολογιστική αντίληψη της ζωής. Μια παράσταση που ξεπερνά τους κοινωνικούς φραγμούς και παραμερίζει εμπόδια για να μιλήσει για το ά-λογο, το ένστικτο, το απαγορευμένο, τη φαντασία, την ψυχή που τελικά επιμένει στην αναζήτηση του ολοκληρωτικού και αμφίδρομου έρωτα.
Σύλληψη – Καλλιτεχνική διεύθυνση Ελένη Δημοπούλου • Σκηνοθεσία Ελένη Ευθυμίου • Έρευνα – Συγγραφή κειμένου Ελένη Ευθυμίου & Ομάδα Εν δυνάμει • Δραματουργική επεξεργασία Σοφία Ευτυχιάδου • Σκηνικά – Κοστούμια Ευαγγελία Κιρκινέ • Συνεργάτης σκηνογράφος Richard Anthony • Σχεδιασμός φωτισμών Richard Anthony – Βαγγέλης Μαρούλης • Χορογραφία – Διδασκαλία κίνησης Τάσος Παπαδόπουλος • Καλλιτεχνική συνεργάτιδα Βιτόρια Κωτσάλου • Οπτικό περιβάλλον – Βίντεο Δημήτρης Ζάχος • Διεύθυνση φωτογραφίας βίντεο Ορέστης Ψωμόπουλος • Μουσική Ελένη Ευθυμίου – Οδυσσέας Γκάλλιος • Σχεδιασμός ήχου – Ενορχήστρωση Οδυσσέας Γκάλλιος • Οργάνωση παραγωγής Φωτεινή Τσακίρη • Μετάφραση στα αγγλικά Έλλη Μαρμαρά • Κατασκευή σκηνικών Παναγιώτης Μακρής – Δημήτρης Κουρδής • Βοηθός σκηνοθέτη Βαγγέλης Κοσμίδης • Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου Σοφία Πατσινακίδου • Ειδικές σκηνογραφικές & ενδυματολογικές κατασκευές Μάριος-Λέανδρος Μπαστέας • Φωτογραφίες παράστασης Δημήτρης Χονδροπήδας • Παίζουν Κλειώ Αντωνοπούλου, Νοεμή Βασιλειάδου, Χρύσα Γκούμα, Μαρία Δαχλύθρα, Μαργαρίτα Καϊναδά, Άννα Καλίντσεβα, Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη, Ευαγγελία Κεφάλα, Θεανώ Κόντα, Βαγγέλης Κοσμίδης, Ηλίας Κουγιουμτζής, Γιώτα Κουιτζόγλου, Νίκος Κυπαρίσσης, Άγγελος Κωνσταντίνου, Λωξάνδρα Λούκας, Δημήτρης Λύρας, Γιώργος-Ζήσης Μπιλιώνης, Σοφία Μπλέτσου, Θάνος Νανάσης, Μιχάλης Ντολόπουλος, Θεανώ Παπαβασιλείου, Χάρις Σερδάρη, Χρήστος Σιούμης, Αθηνά Σωτήρογλου, Δέσποινα Τριανταφυλλίδου, Νεφέλη Τσίντζου, Δανάη Τσορλίνη, Αλέξανδρος Χάτσιος • Πιάνο Γιώργος Χωλόπουλος
Στα βίντεο της παράστασης συμμετέχουν η Ρούλα Αλαβέρα και ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου. Στην παράσταση ακούγεται το κείμενο Η σύμβαση της Γιώτας Τεμπρίδου. Περιλαμβάνονται σκηνές γυμνού. Επιθυμητή η γονική συναίνεση για άτομα κάτω των 14 ετών.
Ευρωπαϊκό ρεπερτόριο

30 Μαΐου - 2 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)
C. for Circus
Μεταμορφώσεις του Οβίδιου
Ο Οβίδιος, στις Μεταμορφώσεις, περιγράφει τη δημιουργία του κόσμου από τις απαρχές του: τη φύση, το αναπόδραστο της ερωτικής έλξης, τον πόθο και τον πόνο, τον δόλο έως και τη στιγμή της αποκτήνωσης. Το κοινό σε όλα αυτά είναι η λύση που δίνει ο ίδιος ο ποιητής για να διατηρηθεί η ισορροπία: η μεταμόρφωση. Γεγονός αναπάντεχο, θαυμαστό, που συμβαίνει στο πιο κρίσιμο σημείο, τη στιγμή, δηλαδή, που τα πράγματα έχουν φτάσει στο μη περαιτέρω. Όταν τίποτα απολύτως δεν μπορεί πια να συνεχίσει όπως πριν. Τη στιγμή ακριβώς που η βαθύτερη, ακατανίκητη ανάγκη για συνέχεια επιβάλλει μια ψυχική αλλαγή.
Ιστορικά, ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τη μεταμόρφωση για να εξηγήσει αυτό που δεν καταλαβαίνει, αυτό που δεν χωράει ο νους του, το μη αναστρέψιμο. Αυτό κάνει κι ο Οβίδιος, κατορθώνοντας, ταυτόχρονα, να μεταμορφώσει τις ενοχές και τη βία σε ομορφιά. Η επιβολή της δύναμης, καταλύτης των περισσότερων ιστοριών, είναι συνήθως ανδρικό ή θεϊκό προνόμιο. Είτε με τη μορφή της ζήλιας, είτε με τη μορφή του πόθου, είτε με τη μορφή της εκδίκησης, είτε με τη μορφή της βίας, έχει ως θύμα τον αδύναμο − συχνά τη γυναίκα. Ο Οβίδιος, επεμβαίνοντας με ποιητικό τρόπο στον χρόνο, δίνει τη λύση και μεταμορφώνει τα θύματα σε δέντρα, πουλιά ή ζώα και, εντέλει, σε αιώνια σύμβολα.
Άργε στην πραγματική ζωή, εν απουσία ποίησης, συντελούνται μεταμορφώσεις; Ένα θύμα βίας μένει θύμα βίας στην αιωνιότητα; Με ποια μορφή; Υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που έγιναν αρκούδες ή αστέρια; Η ομάδα C. for Circus, έπειτα από δέκα χρόνια κοινής πορείας, έχει διαμορφώσει τη δική της σκηνική ταυτότητα με κύριο στοιχείο τη διαρκή παρουσία επί σκηνής όλων των ηθοποιών, οι οποίοι παίζουν ζωντανά μουσική που συνθέτουν οι ίδιοι. Στόχος της παραμένει η από κοινού διαμόρφωση του σκηνικού αποτελέσματος, με τη σύνθεση του προσωπικού υλικού που καταθέτει ο κάθε ερμηνευτής. Στο παρόν εγχείρημα αποπειράται να εξελίξει τον τρόπο δουλειάς της στην κίνηση και να προσεγγίσει τον ποιητικό λόγο του Οβίδιου μέσα από τη χορικότητα

Σκηνοθεσία Ειρήνη Μακρή – Παύλος Παυλίδης • Δραματουργική επεξεργασία Ελίνα Μαντίδη • Μουσική C. for Circus • Μουσική επιμέλεια Βαλέρια Δημητριάδου • Βοηθός σκηνοθέτριας Κατερίνα Αδαμάρα • Σχεδιασμός φωτισμών Σεσίλια Τσελεπίδη • Επιμέλεια κίνησης Δρόσος Σκότης • Σκηνικά – Κοστούμια Τζίνα Ηλιοπούλου – Λίνα Σταυροπούλου • Επικοινωνία Ελεάννα Γεωργίου • Φωτογραφία Σπύρος Χατζηαγγελάκης • Παίζουν (με αλφαβητική σειρά) Παναγιώτης Γαβρέλας, Βαλέρια Δημητριάδου, Δημήτρης Κίτσος, Μαρία-Ελισάβετ Κοτίνη, Χρύσα Κοτταράκου, Ειρήνη Μακρή, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Παύλος Παυλίδης, Νατάσα Ρουστάνη, Αθηνά Σακαλή, Σπύρος Χατζηαγγελάκης

7 - 10 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)
Έλενα Καρακούλη
Himmelweg του Χουάν Μαγιόργκα

Έχοντας εργαστεί ως δραματολόγος στο Εθνικό Θέατρο (2008-2013), με δύο σκηνοθεσίες που ξεχώρισε η κριτική στο ενεργητικό της (H γυναίκα από τα παλιά του Ρόλαντ Σίμελπφενιχ το 2015, και Φοβάσαι; του Άνταμ Σέιντελ το 2016), η Έλενα Καρακούλη σκηνοθετεί για το Φεστιβάλ Αθηνών το έργο Χίμμελβεγκ (Ο δρόμος για τον ουρανό) του πολυβραβευμένου σύγχρονου ισπανού δραματουργού Χουάν Μαγιόργκα. Το έργο αυτό, ιδιαίτερα επίκαιρο σήμερα, χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.
Σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης Εβραίων κοντά στην Πράγα στήνεται ένα παιχνίδι εντυπώσεων. Η ναζιστική κυβέρνηση του Βερολίνου επιβάλλει σε επιλεγμένους κρατούμενους να δημιουργήσουν μια πλαστή εικόνα αξιοπρεπούς διαβίωσης, για χάρη της κοινής γνώμης. Εκπρόσωποι του Ερυθρού Σταυρού, θορυβημένοι από τις φήμες για τις συνθήκες που επικρατούν στα στρατόπεδα, επισκέπτονται το Τερεζίν, ένα ιδιόμορφο γκέτο στο οποίο τα πάντα φαίνονται να λειτουργούν «κανονικά». Επιστρέφοντας από το στρατόπεδο θα καταθέσουν την εικόνα που αποκόμισαν για τη σίτιση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τη διαμονή των κρατουμένων. Το έργο, ωστόσο, δεν είναι μια απλή ιστορική αναπαράσταση των γεγονότων. Η αναφορά στο Ολοκαύτωμα είναι πολύ έντονη, αλλά πιο έντονες ακόμα είναι οι νύξεις για το σήμερα. Αυτό που μας αφορά είναι η διαδικασία, η κατασκευή του ψεύδους. Η σύλληψη ενός σχεδίου εξαπάτησης. Η τελειότητα του μηχανισμού. Η ευκολία ή η τάση του ανθρώπου να ενδίδει σε αυτό που φαίνεται κανονικό. Πώς εθελοτυφλούμε και γιατί; Επίσης, οι μορφές της εξέγερσης και της υποταγής. Και, κυρίως, τα όνειρα και οι εφιάλτες των ανθρώπων, τόσο αυτών που εξουσιάζουν όσο και των θυμάτων τους.


Μετάφραση Μαρία Χατζηεμμανουήλ • Σκηνοθεσία Έλενα Καρακούλη • Εικαστική σύλληψη - επιμέλεια Εύα Νάθενα • Συνεργάτιδα σκηνογράφος - ενδυματολόγος Εβελίνα Δαρζέντα • Κίνηση Φαίδρα Σούτου • Βίντεο Άγγελος Παπαδόπουλος • Φωτισμοί Nίκος Βλασόπουλος • Επιμέλεια έκθεσης φουαγιέ Αλέγια Παπαγεωργίου • Εκτέλεση παραγωγής Μανόλης Σάρδης • Παίζουν Νίκος Ψαρράς, Δημήτρης Παπανικολάου, Θανάσης Δήμου, Ηλίας Ανδρέου, Έλλη Παπανικολάου

2 - 5 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)
Βασίλης Μαυρογεωργίου
Κόντρα στην ελευθερία του Εστέβα Σολέρ

Το Κόντρα στην ελευθερία είναι το πρώτο έργο της νέας τριλογίας του καταλανού Εστέβα Σολέρ με τίτλο Τριλογία της επανάστασης, που περιλαμβάνει επίσης τα έργα Κόντρα στην ισότητα και Κόντρα στην αδελφοσύνη (τις τρεις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης του 1789). Στο Κόντρα στην ελευθερία, επτά μονόπρακτα καταπιάνονται με θέματα όπως η προσφυγική κρίση, η κρίση στον γάμο, η «διαστροφή» της ανάγνωσης βιβλίων, η παιδοφιλία, η κοινωνική κρίση την οποία προκάλεσε η αντίστοιχη οικονομική των τελευταίων χρόνων, η «ζωή» στο Φέισμπουκ και η γνωστή −γυναικεία κυρίως− ατάκα «δεν έχω τίποτα να φορέσω».
Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου, αγαπημένο παιδί της ελληνικής σκηνής, επέλεξε το έργο για τον ανατρεπτικό τρόπο γραφής του, που παραπέμπει σ’ ένα σύγχρονο θέατρο του παραλόγου. Μέσα από την προσέγγισή του εστιάζει στη μοναξιά και την ερήμωση των χαρακτήρων, στην αίσθηση ότι η ανθρωπότητα αποχαιρετά τον παλιό κόσμο.
Η πρώτη τριλογία των Κόντρα του Σολέρ (Κόντρα στην πρόοδο, Κόντρα στον έρωτα, Κόντρα στη δημοκρατία), που αποτελούν την Τριλογία της αγανάκτησης, έχει μεταφραστεί σε 16 γλώσσες και διαγράφει ήδη μια επιτυχημένη διεθνή πορεία.


Κείμενο Εστέβα Σολέρ • Μετάφραση Μαρία Χατζηεμμανουήλ • Σκηνοθεσία Βασίλης Μαυρογεωργίου • Σκηνικά Θάλεια Μέλισσα • Κοστούμια Ιφιγένεια Νταουντάκη • Φωτισμοί Στέλλα Κάλτσου • Μουσική Γιώργος Φουντούκος • Διεύθυνση παραγωγής Σεραφείμ Ράδης • Βοηθός σκηνοθέτη Καλή Βοϊκλή • Παίζουν Κάτια Γέρου, Γιώργος Παπανδρέου, Νίκος Νίκας, Σεραφείμ Ράδης, κ.ά.

14 - 17 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)
Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων – Χρήστος Θεοδωρίδης
Η τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ΄ του Γουίλλιαμ Σαίξπηρ

Τον Αύγουστο του 2012, κάτω από ένα ένα πάρκινγκ στο Λέστερ, μετά από τις επίμονες έρευνες των αρχαιολόγων βρέθηκε, στριμωγμένος σε λίγα εκατοστά, ο σκελετός του πιο παρεξηγημένου βασιλιά της Αγγλίας, του Ριχάρδου Γ΄. Ο τελευταίος βασιλιάς που πέθανε σε μάχη μπορούσε επιτέλους να ταφεί με τις πρέπουσες τιμές, 527 χρόνια μετά τον θάνατό του. Ο τρόπος που είχε «ταφεί» ανταποκρίνεται κατά πολύ στην ιδέα που είχε ο κόσμος γι’ αυτόν όσο ζούσε. Ανήθικος, άπληστος, ανέντιμος, εξουσιομανής, ένα μίασμα στον καιρό του. Η εσωτερική του ασχήμια ταίριαζε εξαιρετικά με την όψη του. Παραμορφωμένος, καμπούρης, αποκρουστικός, ασουλούπωτος. Όλα αυτά βασισμένα σε ιστορικά τεκμήρια.
Μετά τον Άμλετ του Γουίλλιαμ Σαίξπηρ, το 2014-15, και τη Σφαγή των Παρισίων του Κρίστοφερ Μάρλοου που κέρδισε το κοινό του Φεστιβάλ το 2016 και επαναλήφθηκε το 2017, η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων, από τις πιο αξιόλογες ομάδες της ελληνικής σκηνής, επιχειρεί να συμπληρώσει αυτήν την ελισαβετιανή τριλογία με όχημα τη νέα ελληνική μετάφραση του Ριχάρδου Γ΄ από την Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου. Η κυρίως έρευνα της Ορχήστρας των Μικρών Πραγμάτων επικεντρώνεται στη συνομιλία λόγου, κίνησης και μουσικής. Η σκηνοθεσία αναζητά την ποίηση του Σαίξπηρ σε διάλογο με το ωμό συμβάν, την ανεπάρκεια της γλώσσας σε αντίθεση με το αναπόδραστο της πράξης.
Μετάφραση – Δραματουργία Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου • Σκηνοθεσία – Δραματουργία Χρήστος Θεοδωρίδης • Χορογραφία Ξένια Θεμελή • Σκηνικά –Κοστούμια Τίνα Τζόκα • Μουσική Βασίλης Ντοκάκης • Ανάλυση κειμένου – Ιστορική έρευνα Παύλος Σούλης • Σχεδιασμός φωτισμού Τάσος Παλαιορούτας • Βοηθός σκηνοθέτη Χαρά Τζόκα • Βοηθός χορογράφου Νικολέτα Κουτίτσα • Γραφίστας Νώντας Παπουτσής • Φωτογράφος Αναστασία Γιαννάκη • Οργάνωση – Εκτέλεση παραγωγής Άννα Τιαγκουνίδου – Ζωή Κωνσταντάτου • Παίζουν Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Ξένια Θεμελή, Γιώργος Κισσανδράκης, Νίκος Λεκάκης, Άλκης Μπακογιάννης, Κατερίνα Πατσιάνη, Τατιάνα-Άννα Πίττα, Βασίλης Σαφός, Γιώργος Χριστοδούλου

Ημερίδα
Σε συνεργασία με την Ελληνική Ένωση Κριτικών Θεάτρου
και Παραστατικών Τεχνών (ΕΛ.Ε.Κ.ΘΕ.Π.ΤΕ.)

6 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)
Οι κριτικοί, το θέατρο και η νέα αγορά: η ανατομία μιας αβέβαιης σχέσης

Το Φεστιβάλ Αθηνών σε συνεργασία με την Ελληνική Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών (ΕΛ.Ε.Κ.ΘΕ.Π.ΤΕ.) διοργανώνει ημερίδα αφιερωμένη στη σύγχρονη θεατρική κριτική, τα προβλήματα, τις προοπτικές, τα αδιέξοδά της και τις σχέσεις της με τη νέα θεατρική αγορά.
Ζούμε σε μια εποχή που έθνη, ταυτότητες, θρησκείες, σύνορα και βεβαίως οι τέχνες δοκιμάζουν τα όριά τους, τις αντοχές τους και τις ανοχές τους. Σχεδόν τίποτα δεν δείχνει να κινείται με βάση τις παλιές σταθερές. Όλα λειτουργούν στη σφαίρα της σχετικότητας. Έτσι και στο θέατρο και στην κριτική κανείς πια δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι χαρακτηρίζει μια καλή κριτική ή μια καλή παράσταση. Χωρίς κάποιο σταθερό σημείο αναφοράς, όλα είναι ανοικτά προς συζήτηση (και ενδεχόμενη αμφισβήτηση). Εξάλλου, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα σ’ έναν κόσμο που διαρκώς συσκοτίζει κάθε έννοια του «πραγματικού». Παράλληλα, κοντά στον γιγαντισμό του αριθμού των παραστάσεων παρατηρούμε κι έναν αντίστοιχο γιγαντισμό στον αριθμό των κριτικών. Εύλογο και το ερώτημα: Tι υποδηλώνει αυτή η «αδέσποτη κριτική χιονοθύελλα»; Μήπως κάποια μορφή «εκδημοκρατισμού» του κριτικού λόγου, όπου όλοι δικαιούνται να εκφέρουν γνώμη; Και αν όντως αυτό συμβαίνει, η φωνή των πολλών βοηθά να ανέβει ο ποιοτικός πήχης του θεάτρου; Όταν όλοι δηλώνουν κριτικοί, ποιος είναι τελικά ο κριτικός;
Όπως, κατ’ αναλογίαν, και στο θέατρο: Όταν όλοι δηλώνουν ηθοποιοί (ή θιασάρχες ή παραγωγοί), ποιος είναι ο ηθοποιός (ή ο θιασάρχης ή ο παραγωγός); Ανάμεσα στις εκατοντάδες παραγωγές, πώς διαχωρίζει κανείς την ήρα από το στάρι; Πώς διαμορφώνεται, εντέλει, ο διάλογος ανάμεσα στην κοινότητα των κριτικών και την κοινότητα των καλλιτεχνών, σε μια ιστορική στιγμή κατά την οποία έχουμε πολλαπλάσιους κριτικούς και καλλιτέχνες σε σχέση με το παρελθόν;
Αυτά τα θέματα θα απασχολήσουν την ημερίδα, όπως και η απουσία σοβαρών θεατρικών εντύπων που να φιλοξενούν εξίσου σοβαρές κριτικές. Δεν επιδιώκουμε οριστικές απαντήσεις. Θέλουμε, όμως, να δούμε τις προκλήσεις που μας περιμένουν, σε μια αλληλοεξαρτώμενη σχέση, κριτικούς και καλλιτέχνες.

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ

30 - 31 Μαΐου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)
Angélica Liddell
Γένεσις 6, 6-7 (Genesis 6, 6-7)

Η Ανχέλικα Λίντελ (Angélica Liddell), τρομερό παιδί της ισπανικής σκηνής, δημιουργός υπεράνω ειδών και ορίων, επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών πέντε χρόνια μετά την παράσταση Όλος ο ουρανός πάνω στη γη (Το σύνδρομο της Γουέντυ). Στο έργο της Γένεσις 6, 6-7, τελευταίο μέρος της Τριλογίας του απείρου, συναντιούνται η ποίηση με το θέατρο και ο μύθος της Μήδειας με την Παλαιά Διαθήκη. Ο τίτλος αναφέρεται στο πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, και συγκεκριμένα στη στιγμή που ο Θεός μετανιώνει που δημιούργησε τον άνθρωπο και αποφασίζει να καταστρέψει τη ζωή στον πλανήτη: «καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἀπαλείψω τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἐποίησα, ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς, ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ ἀπό ἑρπετῶν ἕως πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι μετεμελήθην ὅτι ἐποίησα αὐτούς». Η επώδυνη σύνδεση μεταξύ σκηνικής αναπαράστασης και προσωπικών εμπειριών, που χαρακτηρίζει τη Λίντελ ως δημιουργό, αποτυπώνει εδώ έναν εξουθενωμένο κόσμο που αδυνατεί πλέον να κάνει υπομονή και επιθυμεί να εξαφανιστεί. Έναν κόσμο που αναζητά την (αυτο)καταστροφή προκειμένου να αγγίξει το ιερό. Έναν κόσμο που κηρύσσει πόλεμο στον εαυτό του με όπλα το ωραίο, το γκροτέσκο και το δαιμονικό. Έναν κόσμο που θα μας αφήσει άφωνους.


Σκηνοθεσία Angélica Liddell – Compañía Atra Bilis Teatro • Κείμενο – Σκηνικά – Κοστούμια – Φωτισμοί Angélica Liddell • Βοηθός φωτιστή Octavio Gómez • Παίζουν Juan Aparicio, Paula Vera, Aristides Rontini, Sindo Puche, Angélica Liddell, Yury Ananiev, Sarah Cabello Schoenmakers, Paola Cabello Schoenmakers, Borja López • Τεχνικός ήχου Sandra Vicente • Τεχνικός βίντεο Antonio Navarro • Τεχνικός φωτισμού Octavio Gómez • Διεύθυνση σκηνής Nicolás Chevalier • Τεχνική διεύθυνση Jean Huleu • Διεύθυνση παραγωγής Gurmesindo Puche • Βοηθός παραγωγής Borja López • Παραγωγή Fondazione Campania dei Festival - Napoli Teatro Festival Italia, Iaquinandi S.L. • Συμπαραγωγή Teatros del Canal (Μαδρίτη) και Humain trop humain - CDN Montpellier (Γαλλία) • Με τη στήριξη: Comunidad de Madrid – Ministerio de Educación, Cultura y Deporte- INAEM

30 - 31 Μαΐου & 1 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 A)
nora chipaumire
#PUNK

Στο #PUNK, πρώτο μέρος μια μουσικής τριλογίας, η χορογράφος νόρα τσιπομίρ (nora chipaumire), διεθνώς αναγνωρισμένη για το εικονοκλαστικό στυλ της, με τρία βραβεία Bessie και μια υποτροφία Guggenheim στο ενεργητικό της, αντλεί έμπνευση από τα παιδικά και νεανικά της χρόνια στη Ζιμπάμπουε τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Η λέξη «πανκ» αναφέρεται στο μουσικό ρεύμα της περιόδου εκείνης αλλά και σε έναν ασυμβίβαστο, αντικαταναλωτικό τρόπο ζωής, με εργαλεία την αυτάρκεια του «φτιάξ’ το μόνος σου». Η τσιπομίρ εμπνέεται από το προβοκατόρικο τραγούδι της Πάττι Σμιθ «Rock ‘n’ roll nigger» και μέσα από ξεχωριστά οπτικά και ηχητικά τοπία εστιάζει σε έννοιες όπως η αυτοαπεικόνιση, η βιογραφία, η απελευθέρωση, η ανεξαρτησία, υιοθετώντας μια χαρακτηριστικά πανκ ματιά πάνω στην έννοια «μέλλον»: δεν υπάρχει μέλλον, το μέλλον ενυπάρχει στο παρόν.

11 - 12 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)
Mapa Teatro
Οι αγνοούμενοι (Los Incontados) - Τρίπτυχο

Μετά τον Αποχαιρετισμό, που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο περσινό Φεστιβάλ Αθηνών, ο κολομβιανός θίασος Mapa Teatro, που διακρίνεται για τη χρήση πολλών διαφορετικών μέσων και αναφορών (θέατρο, βίντεο, εικαστικά, ιστορία, μύθος κλπ.), επανέρχεται με ένα τρίπτυχο που σκιαγραφεί τη ζωή στη σύγχρονη Κολομβία. Τρεις μικρόκοσμοι μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Τρία σκηνικά, το ένα εγκιβωτισμένο στο άλλο. Τρεις διακριτοί χώροι που συνθέτουν μια ανατριχιαστική αλληγορία για τη βία στην Κολομβία στο β΄ μισό του 20ού αιώνα. Στον καθένα από τους χώρους ξεδιπλώνεται μια παράξενη φιέστα που αποκαλύπτει την εύθραυστη ισορροπία μεταξύ γιορτής και βίας, η οποία χαρακτηρίζει τη σύγχρονη κολομβιανή ιστορία.
Στο πρώτο μέρος, «Οι άγιοι αθώοι», ένα παλιό αφρικανοκολομβιανό τελετουργικό μετατρέπεται σε φρενιτιώδη περφόρμανς, με μασκοφόρους άντρες ντυμένους γυναίκες να παρελαύνουν στους δρόμους και να μαστιγώνουν όσους άντρες δεν φορούν γυναικεία ρούχα και μάσκα. Στο δεύτερο μέρος, «Ομιλία ενός αξιοπρεπούς άντρα», το φάντασμα ενός δολοφονημένου νονού της μαφίας των ναρκωτικών έρχεται αντιμέτωπο με το παρελθόν του μέσα στην κολομβιανή ζούγκλα. Στο τρίτο μέρος, «Οι αγνοούμενοι», μια παρέα παιδιών μαζεύεται γύρω από το ραδιόφωνο, περιμένοντας την αναγγελία μιας επανάστασης που ποτέ δεν έρχεται. Ένα σουρεαλιστικό, μαγικό όραμα της μεταπολεμικής λατινοαμερικανικής ιστορίας.
Σύλληψη – Δραματουργία – Σκηνοθεσία Heidi Abderhalden, Rolf Abderhalden • Σύμβουλοι δραματουργίας Antonio Orlando Rodríguez, Marta Ruiz, Darío Villamizar • Βοηθός σκηνοθέτη Santiago Sepúlveda • Παίζουν Heidi Abderhalden, Agnes Brekke, Andrés Castañeda, Julián Díaz, Jeihhco, Danilo Jiménez, Santiago Nemirowski, Santiago Sepúlveda και η φωνή του Nicolás Cancino • Έκτακτη συμμετοχή Carmenza de Sánchez Institute Martial Band (Felipe Castro, Orlando Duque, Kevin Hernández, Sebastián Méndez, Lesly Ramírez, Melanie Ramírez, Sofía Rodríguez, Mariana Saavedra, Darío Sinisterra, Sebastián Zúñiga) • Μουσική – Ήχος Juan Ernesto Díaz • Βοηθοί ζωντανού ήχου Alexander Rodríguez, Vladimir Sepúlveda, Juan Sebastián Guarín • Εικαστικός σχεδιασμός Heidi Abderhalden, Rolf Abderhalden • Κοστούμια Elizabeth Abderhalden • Τεχνικοί διευθυντές Jean François Dubois, Jose Ignacio Rincón • Τεχνικοί βοηθοί Juan Sebastián Suárez, Natalia Duarte • Βοηθοί συναρμολόγησης Ancízar Aguirre, José Forero, Alirio García • Σκηνικά Pierre Henri Magnin • Υλοποίηση σκηνικών Escuela Taller de Bogotá • Φωτισμοί Jean François Dubois • Μοντάζ βίντεο Luis Antonio Delgado • Ζωντανό βίντεο Ximena Vargas, Natalia Duarte • Παραγωγή José Ignacio Rincón, Ximena Vargas • Βοηθός παραγωγής Sandra Martínez • Ευχαριστίες Consuelo Avella, Alejandro Valencia, Claudia Torres, Adriana Urrea, Juan Andrés Valderrama, Instituto Carmenza de Sánchez, Diego Briceño, Jaime Calle

23 & 24 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)
Thom Luz
Το κορίτσι από το εργοστάσιο της ομίχλης (Girl From the Fog Machine Factory)

Ένα σύγχρονο παραμύθι με μαγικό φινάλε, που συμπεριλήφθηκε από το φετινό Theatertreffen - Berliner Festspiele στον κατάλογο των 10 καλύτερων παραστάσεων της χρονιάς. Η νέα δημιουργία του ελβετού Τομ Λουτς (Thom Luz), που φημίζεται για τις γεμάτες μουσική και εντυπωσιακές εικόνες ατμοσφαιρικές παραστάσεις του, αγγίζει τις πλέον φευγαλέες κι εφήμερες πτυχές της ανθρώπινης εμπειρίας. Πώς μπορεί να κρατηθεί κανείς από κάτι που είναι διαρκώς ρευστό; Έχει θέση η ποίηση σ’ έναν κόσμο που κυριαρχείται ολοένα και περισσότερο από τους νόμους της αγοράς;
Μια φορά κι έναν καιρό, στην άκρη της πόλης βρισκόταν ένα μικρό εργοστάσιο που έφτιαχνε μηχανές ομίχλης, αλλά τα έβγαζε πέρα με δυσκολία εν μέσω οικονομικής κρίσης. Σε μια προσπάθεια να σώσουν το εργοστάσιό τους, ο εργοστασιάρχης και οι υπάλληλοί του αρχίζουν να πειραματίζονται, δημιουργώντας καταρράκτες από ομίχλη, φωσφορίζουσες θάλασσες, μουσικούς καπνούς, πλανητικούς δακτύλιους, ομιχλώδη ομοιώματα διάσημων γλυπτών του Ροντέν, του Τζακομέττι, του Μπαίκλιν. Σύντομα, όλοι οι χώροι γεμίζουν ομίχλη. Ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι από ένα αόρατο τρίο εγχόρδων, μια μπάντα που αιωνίως κάνει πρόβα στο εργοστάσιο. Ο χρόνος σταματάει. Όταν καθαρίζει το τοπίο, τα πάντα έχουν εξαφανιστεί και το εργοστάσιο έχει κλείσει. Απομένουν μόνον οι μηχανές, που εξακολουθούν να γεννάνε ομίχλη και ονειρεύονται να γίνουν κάποτε άνθρωποι.
Σκηνοθεσία – Σκηνικά Thom Luz • Μουσική διεύθυνση Mathias Weibel • Σχεδιασμός ήχου Martin Hofstetter • Σχεδιασμός φωτισμού Thom Luz – Tina Bleuler • Κοστούμια Tina Bleuler, Katharina Baldauf • Τεχνική διεύθυνση Li Sanli • Φωτισμοί Jens Seiler • Βοηθός σκηνοθέτη Benjamin Truong • Παίζουν Mathias Weibel, Mara Miribung, Samuel Streiff, Sigurður Arent Jónsson, Fhunyue Gao • Επικοινωνία Ramun Bernetta • Διεύθυνση παραγωγής Gabi Bernetta• Παραγωγή ThomLuz και Bernetta Theaterproduktionen •Συμπαραγωγή Gessnerallee Zürich, Théâtre Vidy-Lausanne, Kaserne Basel, International Summer Festival Kampnagel (Αμβούργo), Theater Chur, Südpol Luzern• Υποστήριξη Zurich City of Culture, Canton of Zurich, service of culture, Pro Helvetia-Swiss Arts Council, Committee of Experts Theatre and Dance BS/BL, Stanley Thomas Johnson Stiftung, Look Solutions Fog Machines, Schiedmayer Celesta, Viadukt*3




28 - 29 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)
Caroline Guiela Nguyen
ΣΑΪΓΚΟΝ (SAIGON)


Ένα εστιατόριο παγωμένο σ’ έναν μεταιχμιακό χωροχρόνο, κάπου ανάμεσα στη Σαϊγκόν της δεκαετίας του ’50 και το Παρίσι της δεκαετίας του ’90, με μουσική υπόκρουση βιετναμέζικη ποπ και γαλλικά chansons. Τα μονοπάτια έντεκα χαρακτήρων, γαλλικής, βιετναμέζικης ή γαλλοβιετναμέζικης καταγωγής, όπως ακριβώς και οι ηθοποιοί που τους υποδύονται, διασταυρώνονται επί σκηνής και μοιράζονται τοπία, πρόσωπα, τραγούδια και μια γλώσσα που, για ορισμένους από αυτούς, επιβιώνει μόνο στις αναμνήσεις τους. Συναντιούνται για φαγητό, πίνουν, χορεύουν, τραγουδάνε, ερωτεύονται, γιορτάζουν τη ζωή. Το 1956, ένας γάλλος στρατιώτης ετοιμάζεται να φύγει από την Ινδοκίνα και πείθει τη βιετναμέζα ερωμένη του να τον ακολουθήσει στη Γαλλία. Στο Παρίσι του 1996 επιτρέπεται για πρώτη φορά στους εξόριστους Βιετναμέζους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Πού βρίσκεται, όμως, πλέον η πατρίδα; Η Καρολίν Γκυγελά Ενγκυγέν (Caroline Guiela Nguyen), κόρη και η ίδια βιετναμέζου μετανάστη στη Γαλλία, δημιουργεί μια συγκινητική, πολυφωνική παράσταση, με αντρικές και γυναικείες φωνές που φέρουν μέσα τους τα τραύματα της ιστορίας. Η ΣΑΪΓΚΟΝ είναι μια πληγωμένη γη, πάντοτε κάποιος αγνοείται, πάντοτε υπάρχει κάποιος να τον κλάψεις.
Κείμενο Caroline Guiela Nguyen με τη συμμετοχή ολόκληρου του θιάσου • Σκηνοθεσία Caroline Guiela Nguyen • Καλλιτεχνική συνεργασία Claire Calvi • Σκηνικά Alice Duchange • Φωτισμοί Jérémie Papin • Σχεδιασμός ήχου και μουσικής Antoine Richard • Σύνθεση Teddy Gauliat-Pitois • Δραματουργία – Υπέρτιτλοι Jérémie Scheidler – Manon Worms • Μετάφραση Duc Duy Nguyen, Thi Thanh Thu Tô • Ερμηνεύουν Caroline Arrouas, Dan Artus, Adeline Guillot, Thi Truc Ly Huynh, Hoàng Son Lê, Phú Hau Nguyen, My Chau Nguyen Thi, Pierric Plathier, Thi Thanh Thu Tô, Anh Tran Nghia, Hiep Tran Nghia • Παραγωγή Les Hommes Approximatifs • Εκτέλεση παραγωγής La Comédie de Valence, Centre dramatique national Drôme-Ardèche • Συμπαραγωγή Odéon-Théâtre de l’Europe, MC2: Grenoble, Festival d'Avignon, Centre dramatique national de Normandie-Rouen, Théâtre national de Strasbourg, Théâtre Olympia Centre dramatique national de Tours, Comédie de Reims, Théâtre national de Bretagne, Théâtre du Beauvaisis - Scène nationale, Théâtre de La Croix-Rousse (Λυόν) • Με την οικονομική υποστήριξη των Région Auvergne-Rhône-Alpes, Conseil départemental de la Drôme, Institut français à Paris • Με την ευγενική στήριξη των Institut français du Vietnam, Université de théâtre et de cinéma de Hô Chi Minh-Ville, La Chartreuse, Villeneuve lez Avignon - Centre national des écritures du spectacle • Το κείμενο έχει επιλεγεί από την Commission nationale d’aide à la création de textes dramatiques - ARTCENA • Με την καλλιτεχνική συμμετοχή του Jeune théâtre national • Κατασκευή σκηνικού Εργαστήρια του Odéon, théâtre de l’Europe


4 - 5 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)
Susanne Kennedy
Αυτόχειρες παρθένοι (The Virgin Suicides)
Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Τζέφρυ Ευγενίδη

Ετοιμαστείτε να ξεκινήσετε ένα μεγάλο ταξίδι με αφετηρία το μυαλό σας.
Τίμοθυ Λήρυ
Μια συντηρητική, θρησκευόμενη οικογένεια στη Βόρεια Αμερική. Πέντε αδελφές και οι καταπιεστικοί γονείς τους. Το σπίτι είναι ένας κλειστός κόσμος, χωρίς διαφυγή. Κάθε εφηβικό σκίρτημα, κάθε χειρονομία απόδρασης συνθλίβεται υπό το άγρυπνο βλέμμα των πουριτανών γονέων. Η ασφυξία που βιώνουν οι αδελφές Λίσμπον θα έχει τραγική κατάληξη. Από το απέναντι σπίτι, μια παρέα αγοριών κατασκοπεύει τα όσα διαδραματίζονται. Το υπνωτισμένο αντρικό βλέμμα μεταμορφώνει το δράμα των έγκλειστων αδελφών σε θέαμα προς κατανάλωση.
Η Σουζάννε Κέννεντυ (Susanne Kennedy), από τις σημαντικότερες ανερχόμενες παρουσίες του γερμανικού θεάτρου, διασκευάζει για τη σκηνή το αγαπημένο μυθιστόρημα του Τζέφρυ Ευγενίδη, που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τη Σοφία Κόππολα. Χρησιμοποιώντας την τεχνική της ασύγχρονης αφήγησης (voice over), η σκηνοθέτρια αναπαριστά την ιστορία των πέντε αδελφών Λίσμπον μέσα από τις αφηγήσεις των ενηλίκων πλέον αντρών, οι οποίοι πασχίζουν να ανασυνθέσουν τις λεπτομέρειες που οδήγησαν στον θάνατό τους. Το κοινό μοιράζεται το ηδονοβλεπτικό βλέμμα των αγοριών/αντρών και συμμετέχει στο νοερό τους ταξίδι. Η παράσταση, που αποτελεί συμπαραγωγή της Φόλκσμπυνε και της Münchner Kammerspiele, ακολουθεί τη δομή της Θιβιετιανής Βίβλου των Νεκρών και ενσωματώνει κείμενα του αμερικανού ψυχολόγου και γκουρού του LSD Τίμοθυ Λήρυ.
Σκηνοθεσία Susanne Kennedy • Αφήγηση Çiğdem Teke • Σκηνικά Lena Newton • Κοστούμια Teresa Vergho • Ήχος Richard Janssen • Βίντεο Rodrik Biersteker • Φωτισμοί Stephan Mariani • Δραματουργία Johanna Höhmann • Βοηθός σκηνοθέτη Anta Helena Recke • Βοηθός σκηνογράφου Andrea Perez • Βοηθός ενδυματολόγου Sophia May • Βοηθός ήχου Rinse de Jong • Σκηνική διεύθυνση Lutz Müller-Klossek • Ερμηνεύουν Hassan Akkouch, Walter Hess, Christian Löber, Damian Rebgetz, Ingmar Thilo/Kristin Elsen
Παραγωγή Münchner Kammerspiele, σε συμπαραγωγή με Volksbühne Berlin

6 - 9 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Α)
Romeo Castellucci
Η νέα ζωή (La vita nuova)

Η νέα δημιουργία του κορυφαίου ιταλού δημιουργού και αγαπημένου του Φεστιβάλ Αθηνών Ρομέο Καστελλούτσι (Romeo Castellucci) πρωτοπαρουσιάστηκε στον παλιό εκθεσιακό χώρο αυτοκινήτων της Σιτροέν στις Βρυξέλλες και αντλεί έμπνευση από τη φιλοσοφική πραγματεία του Ερνστ Μπλοχ Το πνεύμα της ουτοπίας.
Πέντε άντρες (τους ερμηνεύουν ερασιτέχνες ηθοποιοί αφρικανικής καταγωγής) συναντιούνται σ’ ένα μεγάλο, σκονισμένο πάρκινγκ. Είναι αδέλφια. Σκοπεύουν να ξεκινήσουν μαζί ένα ταξίδι προς μια καλύτερη ζωή. Νιώθουν αποκομμένοι από τον κόσμο, τις δουλειές τους, την πολιτική και την τέχνη. Δεν πιστεύουν πλέον στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Η πραγματικότητα φαντάζει φτωχή και αδιάφορη. Δεν υπάρχει περιθώριο να ανακαλυφθεί εκ νέου μια Εδέμ. Eξεγείρονται απέναντι στη δικτατορία των συνηθειών, τον κορεσμό των εμπειριών, την ασφυξία και την απώλεια των αισθήσεων. Δεν κυνηγούν ούτε το κενό ούτε την πληρότητα. Αντιπαθούν τους καλλιτέχνες, γιατί μιλούν ακατάπαυστα αντί να πράττουν. Τι πρέπει να γίνει;
Τα αδέλφια προτείνουν την «τέχνη του ζην» στη θέση του «ζην με τέχνη». Μια αίσθηση ότι κάτι φρέσκο γεννιέται πλανάται στον αέρα. Στέκονται ακίνητοι και αφουγκράζονται τη βιολογική πορεία των πραγμάτων αντί να στέκονται σε ουρές για να δουν εκθέσεις τέχνης. Και καταφεύγουν σε ό,τι υλικό έχουν εύκαιρο: στο εδώ και τώρα, στο πάρκινγκ με τα αμάξια και τη σκόνη. Τα σιωπηλά, ακίνητα αυτοκίνητα είναι ο σπόρος της υπόσχεσης για το μέλλον που τα αδέλφια, ως προφήτες μια νέας ζωής, καλούνται να φυτέψουν.

Σύλληψη – Σκηνοθεσία Romeo Castellucci • Κείμενο Claudia Castellucci • Μουσική Scott Gibbons • Ερμηνεύουν Sedrick Amisi Matala, Abdoulay Djire, Siegfried Eyidi Dikongo, Olivier Kalambayi Mutshita, Mbaye Thiongane • Βοηθός σκηνοθέτη Filippo Ferraresi • Γλυπτά - Αυτόματα Istvan Zimmermann, Giovanna Amoroso - Plastikart studio • Κατασκευή κοστουμιών Grazia Bagnaresi • Τεχνική διεύθυνση Paola Villani • Τεχνικός σκηνής Andrei Benchea • Τεχνικός φωτισμών Andrea Sanson • Ήχος Nicola Ratti • Τεχνική παραγωγή Eugenio Resta με τους Carmen Castellucci, Daniele Magnani • Επίβλεψη παραγωγής Benedetta Briglia – Giulia Colla • Βοηθός παραγωγής Caterina Soranzo • Παραγωγή – Διανομή Gilda Biasini • Φωτογραφίες Stefan Glagla • Βίντεο Luca Mattei • Εκτέλεση παραγωγής Socìetas • Συμπαραγωγή Bozar, Palais des Beaux-Arts (Βρυξέλλες), Kanal Centre Pompidou (Βρυξέλλες), La Villette (Παρίσι) • Υποστήριξη Υπουργείο Πολιτισμού Ιταλίας, Διαμέρισμα Emilia Romagna Δημοτικό Συμβούλιο Cesena

Ho Tzu Nyen
Ο μυστηριώδης Λάι Τεκ (The Mysterious Lai Teck)

Αρχηγός του Κομμουνιστικού Κόμματος της Μαλαισίας (1939-1947) και τριπλός πράκτορας των γαλλικών, βρετανικών και ιαπωνικών μυστικών υπηρεσιών, ο Λάι Τεκ, ο άνθρωπος με τα 50 ψευδώνυμα, υπήρξε μια αινιγματική μορφή της ιστορίας. Θραυσματικές και ανακριβείς, οι μαρτυρίες άλλων κατασκόπων, μυστικών πρακτόρων, προδοτών και βιογράφων για το άτομό του συνθέτουν μια στοιχειωμένη αφήγηση, γεμάτη κενά και αντιφάσεις, για μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που ελάχιστα διακρίνεται κάτω από τα πέπλα του μύθου.
Συνδυάζοντας τα ιστορικά γεγονότα με τη μυθοπλαστική επινόηση, ο διακεκριμένος εικαστικός Χο Τζου Νύεν από τη Σιγκαπούρη μας ταξιδεύει στον λαβυρινθώδη κοσμο των κατασκόπων της Νοτιοανατολικής Ασίας, σκιαγραφώντας μια χαρακτηριστική μορφή του. Μέσα σε ένα ευρηματικό σκηνικό, μια αινιγματική φιγούρα μάς αποκαλύπτει έναν άνθρωπο στο έλεος των μηχανισμών της ιστορίας. Η παράσταση ξεκινά ως αυτοβιογραφία του Λάι Τεκ και εξελίσσεται σε μια πολυφωνική αφήγηση για το άχθος της ύπαρξης, τον λάθος χρόνο των πραγμάτων και την προδοσία.
Σύλληψη - Σκηνοθεσία - Κείμενο - Μοντάζ Ho Tzu Nyen • Ερμηνεία Tay Kong Hui • Σύμβουλος έρευνας Marc Opper • Φωτισμοί - Σκηνικά - Τεχνική διεύθυνση Andy Lim • Σχεδιασμός ήχου Jeffrey Yue • Μουσική Black to Comm • Animatronics Creature NFX Workshop • Ψηφιακά οπτικά εφέ & computer graphics Graham Lamb • Διεύθυνση παραγωγής Mirabel Neo • Μηχανικός ελέγχου Steve Kwek • Διεύθυνση παραγωγής Yap Seok Hu • Παραγωγή Tzu + ARTFACTORY • Ανάθεση Singapore International Festival of Arts • Συμπαραγωγή International Summer Festival Kampnagel (Αμβούργο), National Museum of Modern & Contemporary Art (Σεούλ), Arts Centre Melbourne and Asia TOPA (Μελβούρνη), Holland Festival (Άμστερνταμ), Kunstenfestivaldesarts (Βρυξέλλες), TPAM - Performing Arts Meeting in Yokohama, Red Brick Art Museum (Πεκίνο) • Υποστήριξη Εθνικό Συμβούλιο Τεχνών της Σιγκαπούρης

Διεθνησ Παραγωγη Στο Μεγαρο μουσικησ
(Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη)

12 - 16 Ιουλίου
Θέατρο του Ήλιου – Robert Lepage
Kanata - Επεισόδιο 1ο - Η διαμάχη

Ένα ζευγάρι Γάλλων μετακομίζει στο Βανκούβερ. Η γυναίκα είναι ζωγράφος και γίνεται φίλη με μια αυτόχθονα που ζει σε μια φτωχογειτονιά της πόλης, αλλά κατόπιν δολοφονείται από έναν κατά συρροήν δολοφόνο. Το περιστατικό αυτό κινητοποιεί τη ζωγράφο, η οποία και αποφασίζει να ζωγραφίσει και να εκθέσει πίνακες με πρόσωπα δολοφονημένων αυτόχθονων γυναικών προκειμένου να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη.
Για πρώτη φορά, στα 54 χρόνια ζωής του Θεάτρου του Ήλιου, η Αριάν Μνουσκίν παραδίδει τα ηνία του θρυλικού θιάσου σ’ έναν προσκεκλημένο σκηνοθέτη, τον καναδό διεθνή μαέστρο της σκηνοθεσίας Ρομπέρ Λεπάζ (Robert Lepage), ο οποίος κατασκευάζει ένα ποιητικό, σκοτεινό και επικών διαστάσεων σύμπαν, ανατρέχοντας σε διακόσια χρόνια καναδικής ιστορίας, όπως φανερώνει άλλωστε και ο τίτλος της παράστασης: η λέξη «Kanata» σημαίνει χωριό στη γλώσσα των Ιροκουά και κατέληξε να γίνει η επίσημη ονομασία της χώρας.
Η προγραμματισμένη για τον Ιούλιο του 2018 πρεμιέρα της παράστασης στο Παρίσι αναβλήθηκε, καθώς οι πρόβες διακόπηκαν βίαια εν μέσω αντιδράσεων από τους αυτόχθονες του Καναδά, που ισχυρίζονταν ότι ο σκηνοθέτης δεν συμβουλεύτηκε την κοινότητά τους. Η παράσταση με τον διεθνή θίασο του Θεάτρου του Ήλιου –ηθοποιούς από κάθε γωνιά της γης, που προσέγγισαν τα Πρώτα Έθνη αντλώντας από τις δικές τους εμπειρίες– έκανε τελικά πρεμιέρα τον Δεκέμβριο του 2018 στο Cartoucherie de Vincennes, έχοντας ενσωματώσει τη σχετική «διαμάχη» στον τίτλο της. Ένα εντυπωσιακό μεταθεατρικό σχόλιο του σκηνοθέτη πάνω στη θέση και τον ρόλο του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.


Παίζουν οι ηθοποιοί του Θεάτρου του Ήλιου Shaghayegh Beheshti, Vincent Mangado, Sylvain Jailloux, Omid Rawendah, Ghulam Reza Rajabi, Taher Baig, Aref Bahunar, Martial Jacques, Seear Kohi, Shafiq Kohi, Duccio Bellugi-Vannuccini, Sayed Ahmad Hashimi, Frédérique Voruz, Andrea Marchant, Astrid Grant / Judit Jancso, Jean-Sébastien Merle, Ana Dosse, Miguel Nogueira, Saboor Dilawar, Alice Milléquant, Agustin Letelier, Samir Abdul Jabbar Saed, Arman Saribekyan, Ya-Hui Liang, Nirupama Nityanandan, Camille Grandville, Aline Borsari / Marie-Jasmine Cocito, Man Waï Fok, Dominique Jambert, Sébastien Brottet-Michel / Maixence Bauduin, Eve Doe Bruce, Maurice Durozier • Σκηνοθεσία Robert Lepage • Δραματουργία Michel Nadeau • Καλλιτεχνική διεύθυνση και σχεδιασμός Steve Blanchet • Σκηνικά Ariane Sauvé με τους Benjamin Bottinelli, David Buizard, Martin Claude, Pascal Gallepe, Kaveh Kishipour, Etienne Lemasson και τη συμβολή των Naweed Kohi, Thomas Verhaag, Clément Vernerey, Roland Zimmermann • Βαφές - Πατίνα Elena Antsiferova, Xevi Ribas με τη συμβολή των Sylvie Le Vessier, Lola Seiler, Mylène Meignier • Φωτισμοί Lucie Bazzo με τους Geoffroy Adragna, Lila Meynard • Μουσική σύνθεση Ludovic Bonnier • Ήχος Yann Lemêtre, Thérèse Spirli • Προβολές Pedro Pires με τους Etienne Frayssinet, Antoine J. Chami, Thomas Lampis, Vincent Sanjivy • Υπέρτιτλοι Suzana Thomaz • Κοστούμια Marie-Hélène Bouvet, Nathalie Thomas, Annie Tran • Κομμώσεις – Περούκες Jean-Sébastien Merle • Διδασκαλία λόγου Françoise Berge • Βοηθός σκηνοθέτη Lucile Cocito • Παραγωγή Θέατρο του Ήλιου με το Festival d’Automne à Paris • Συμπαραγωγή Fondazione Campania dei Festival (Napoli Teatro Festival Italia)


ΧΟΡΟΣ

5 - 6 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)
Κώστας Τσιούκας
Ζιζέλ

Η Ζιζέλ, από τα πιο αγαπητά και δημοφιλή ρομαντικά μπαλέτα, αφηγείται μια ακαταμάχητη ερωτική ιστορία με λυτρωτικό, αν και τραγικό τέλος. Η Ζιζέλ είναι μια όμορφη χωριατοπούλα με αδύναμη καρδιά, που ερωτεύεται τον ευγενή Άλμπρεχτ. Καθώς αισθάνεται ότι ο αγαπημένος της δεν ανταποκρίνεται, η καρδιά της την προδίδει και πεθαίνει. Στο νεκροταφείο όπου τη θάβουν, αναπαύονται και άλλες γυναίκες με ανεκπλήρωτες ή ατυχείς ιστορίες, γυναίκες που τη νύχτα γίνονται στοιχειά, σηκώνονται και χορεύουν, και όποιος ένοχος άντρας βρεθεί εκεί, τον σέρνουν να χορέψει μέχρι τελικής πτώσης. Όταν ο μετανιωμένος Άλμπρεχτ επισκέπτεται τον τάφο της Ζιζέλ, για να της πει ότι την αγαπά και να ζητήσει συγγνώμη, ενώ το πνεύμα της τον συγχωρεί, τον περικυκλώνουν τα στοιχειά με την αρχηγό τους, Μύρτα, και τον καταδικάζουν. Όμως η Ζιζέλ τον προστατεύει, χορεύει μαζί του ως το πρωί, ώσπου τα πνεύματα να επιστρέψουν στο σκοτάδι κι εκείνος να φύγει ασφαλής. Ο Κώστας Τσιούκας, εικονοκλάστης δημιουργός, με πολύ ιδιαίτερη προσωπική γραφή, επιχειρεί μια ενδοσκοπική ματιά σ’ αυτή την κλασική ιστορία με το κεντροευρωπαϊκό μεσαιωνικό άρωμα, δίνοντάς της μια χροιά πιο σύγχρονη, προσωπική, νοτιοευρωπαϊκή. Μένει πιστός στη δομή του έργου, αλλά προτείνει μια νέα κινητική προσέγγιση και μια ατμόσφαιρα όπου βασικά στοιχεία θα είναι ο φωτισμός και ένα corps de ballet που θα αποτελείται από ομάδα εθελοντών χορευτών και ηθοποιών. Με επιρροές από τη γκοθ κουλτούρα, τη νεορομαντική μουσική, τους κλασικoύς ζωγράφους και μια παραληρηματική ποπ αισθητική, ο Τσιούκας φέρνει τη ρομαντική αυτή ιστορία στο σήμερα.

Χορογραφία Κώστας Τσιούκας • Μέντορας Pierre Bal-Blanc • Βοηθός χορογράφου Αντώνης Αντωνόπουλος • Κοστούμια – Σκηνικά Ντόρα Οικονόμου • Ερμηνεύουν Λένα Μοσχά (Ζιζέλ), Λήδα Δάλλα (Μύρτα), Κώστας Τσιούκας (Άλμπρεχτ), Βίκυ Κυριακουλάκου (Μητέρα της Ζιζέλ), Larry Gus (Αφηγητής) και επιλεγμένοι εθελοντές (Στοιχειά Wilis) • Μουσικοί Larry Gus, Lowtronik, The Singing Head, Θοδωρής Καστέλης
14 & 15 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)
Ανδρονίκη Μαραθάκη
It's not about if you will love me tomorrow_Μέρος 2


Η Ανδρονίκη Μαραθάκη, μια από τις πιο δυναμικές παρουσίες της νέας γενιάς δημιουργών του χορού, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών, με το έργο It’s not about if you will love me tomorrow_Μέρος 2. Πρόκειται για ένα παιχνίδι σε δημόσια θέα. Ένα παιχνίδι που τοποθετεί ερωτήματα για τη σχέση του χορού και της θέασης, για τις εντάσεις και τις ισορροπίες που γεννά αυτή η παράδοξη σχέση.
Πέντε ερμηνευτές μοιράζονται τον χώρο μιας πλατφόρμας, η οποία κινείται και αλλάζει κλίση ανάλογα με την τοποθέτηση και τη μεταφορά του βάρους τους. Οι ερμηνευτές δοκιμάζουν τα όριά τους σε μια νέα τάξη πραγμάτων, αφού, ό,τι πιο βέβαιο, το έδαφος, αποσταθεροποιείται και γίνεται μέρος ενός σύμπαντος που ρέει και αλλάζει χώρο, ρυθμό και κινητικότητα. Το παιχνίδι αναπτύσσεται με άξονα το «μαθηματικό» πρόβλημα fair-cake cutting, μια προβληματική που αναπτύσσεται κατά το μοίρασμα ενός «χώρου», για οτιδήποτε μοιράζεται –από μια τούρτα μέχρι μια εδαφική έκταση ή ένα φάσμα συχνοτήτων–, έτσι ώστε όλοι να πάρουν τον «χώρο» που προσωπικά εκτιμούν ότι τους αντιστοιχεί. Μια κατανομή, δηλαδή, όχι σε ίσα μέρη, αλλά σε μέρη κατάλληλα και επαρκή για τις διαφορετικές αξίες και προτιμήσεις του καθενός. Άραγε σ’ αυτή τη νέα γη θα τους βοηθήσουν οι θεατές να ισορροπήσουν; Ένα έργο προσωπικό και συλλογικό ταυτόχρονα, που κατά τη δημιουργό του «ίσως να είναι ένα έργο χορού, ίσως και όχι». Το It’s not about if you will love me tomorrow_Μέρος 2 ανήκει σ’ ένα δίπτυχο, το πρώτο μέρος του οποίου παρουσιάστηκε τον Φεβρουάριο στο Art Factory. Η ομάδα επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού (2019). Με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Κοινός Τόπος.
Καλλιτεχνική διεύθυνση – Κινητικό τοπίο Ανδρονίκη Μαραθάκη • Ερμηνευτές Κωστής Καλλιβρετάκης, Κάντυ Καρρά, Βιτόρια Κωτσάλου, Λουκιανή Παπαδάκη, Γιώργος Φριντζήλας • Σχεδιασμός, κατασκευή και επιμέλεια πλατφόρμας Φίλιππος Βασιλείου • Διαδραστικός ηχητικός σχεδιασμός και προγραμματισμός Λάμπρος Πηγούνης • Φωτιστικό τοπίο Νύσος Βασιλόπουλος • Επικοινωνία – Γραφείο τύπου Βασίλης Γρετσίστας • Documentation - Βίντεο & φωτογραφία Αλέκος & Χρήστος Μπουρελιάς • Οπτική επικοινωνία Ευτυχία Λιάπη • Οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής Delta Pi

25 - 26 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)
Omar Rajeh – Maqamat
#minaret

Μπορεί να πεθάνει μια ολόκληρη πόλη, μαζί με την ιστορία, τις αξίες και τον πολιτισμό της; Θα μπορούσε ποτέ να αναβιώσει μια πόλη; Επί μία χιλιετία, ο μιναρές του Μεγάλου Τζαμιού στο Χαλέπι υψωνόταν περήφανος πάνω από τη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας. Σήμερα, στη θέση του μνημείου έχουν απομείνει ερείπια. Η παράσταση #minaret του λιβανέζου Ομάρ Ρατζέχ (Omar Rajeh), από τις πιο δυναμικές παρουσίες του σύγχρονου χορού στη Μέση Ανατολή, αποτελεί πράξη αντίστασης ενάντια στην καταστροφή μιας από τις αρχαιότερες πόλεις στον κόσμο, συνδυάζοντας τον σύγχρονο χορό με τις εικαστικές τέχνες και τη μουσική παράδοση του Χαλεπιού. Το #minaret μας μεταφέρει στην καρδιά της διαλυμένης πόλης, ανασκάπτοντας την πολιτισμική και καλλιτεχνική κληρονομιά της και φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με την έννοια της καταστροφής σήμερα, καθώς καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από εικόνες ισοπέδωσης ολόκληρων πόλεων, που απειλούν να μας βυθίσουν στην απάθεια. Ο δημιουργός αντλεί από τις μνήμες της καταστροφής της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Βηρυτού, ψάχνοντας το νήμα που συνδέει το Χαλέπι του σήμερα με τις κατεστραμμένες πόλεις του χθες.
Από το 2002, ο Ρατζέχ και η ομάδα του, Maqamat, έχουν συμβάλει καθοριστικά στην ανάπτυξη του σύγχρονου χορού στη Μέση Ανατολή, διοργανώνοντας τη διεθνή πλατφόρμα χορού BIPOD, που βρίσκεται πλέον στη 16η χρονιά της. Η παράσταση #minaret θα συνεχίσει την παγκόσμια περιοδεία της στα Julidans, Boulevard Festival, Moscow Dance Inversion International Contemporary Festival και στο Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών SPRING στην Ουτρέχτη.


Σύλληψη – Χορογραφία Omar Rajeh • Ερμηνεύουν Antonia Kruschel, Charlie Prince, Mia Habis, Moonsuk Choi, Yamila Khodr, Omar Rajeh • Μουσική σύνθεση Mahmoud Turkmani – Pablo Palacio • Φωνή Naim Asmar • Ζωντανή μουσική Joss Turnbull (κρουστά), Mahmoud Turkmani (ούτι), Ziad El Ahmadie (ούτι), Pablo Palacio (διαδραστική ηχοποίηση) • Φωτισμοί Guy Hoare • Βίντεο Ygor Gama • Χειρισμός drone Hadi Bou Ayash • Κοστούμια Mia Habis • Τεχνική διεύθυνση Christian Francois • Ηχοληψία Jean-Christophe Batut • Διεύθυνση σκηνής Salim Abou Ayash • Διεύθυνση περιοδείας Jadd Tank • Τεχνολογία ανάλυσης κίνησης σε πραγματικό χρόνο Instituto Stocos • Παραγωγή Omar Rajeh – Maqamat • Συμπαραγωγή HELLERAU - European Center for the Arts Dresden, BIPOD Festival, Romaeuropa Festival • Υποστήριξη apap - advancing performing arts project, Tanzfabrik Berlin




27 &28 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)
arisandmartha
Lucy. tutorial for a ritual


Το χορογραφικό δίδυμο arisandmartha (Άρης Παπαδόπουλος, Μάρθα Πασακοπούλου), έχοντας παρουσιάσει το πρώτο του έργο στην πλατφόρμα χορού Aerowaves 2018, υλοποιεί αυτή τη φορά την ιδέα ενός σύγχρονου, επινοημένου τελετουργικού και μας τοποθετεί σ’ έναν κόσμο μεταιχμιακό, όπου τα πάντα αποκτούν σημασία γιατί απλώς βρίσκονται εκεί. Το έργο Lucy. tutorial for a ritual δανείζεται τον τίτλο του από τον αμφιλεγόμενο, διάσημο σκελετό αυστραλοπίθηκου που ανακαλύφθηκε στην Αιθιοπία το 1974. Πρόκειται, στην ουσία, για μια «τελετουργική απόπειρα» σύνδεσης ετερόκλητων μεταξύ τους στοιχείων, ένα πείραμα για τα ασαφή χρονικά και χωρικά όρια του περάσματος από το ατομικό στο συλλογικό. Παίζοντας με τα στοιχεία της έκστασης αλλά και της συνειδητής παρατήρησης, της φαντασίας αλλά και της αναπόδραστης πραγματικότητας, της λησμονημένης ανάγκης για πίστη και της θεοποίησης του ψέματος, με τον «άνθρωπο-ζώο» και το «ανθρώπινο ζώο», το έργο μάς προτείνει να διευρύνουμε το αντιληπτικό μας πεδίο και να αναθεωρήσουμε τρόπους και τόπους τελετουργικών πρακτικών που διασώζονται μέσα στην καθημερινότητά μας. «Μήπως από το ψεύτικο φτάνουμε σε κάτι αληθινό;» αναρωτιούνται οι δημιουργοί.


Ιδέα – Χορογραφία – Ερμηνεία arisandmartha (Άρης Παπαδόπουλος & Μάρθα Πασακοπούλου) • Σύμβουλος δραματουργός Αναστάσιος Κουκουτάς • Σχεδιασμός ήχου – Πρωτότυπη μουσική Μαρία Σιδέρη • Σχεδιασμός σκηνικού χώρου – Ενδυματολογία Δήμητρα Λιάκουρα – Περικλής Πραβήτας • Φωτισμοί Ελίζα Αλεξανδροπούλου • Φωνητική προετοιμασία Άννα Παγκάλου • Υπεύθυνη επικοινωνίας Ευαγγελία Σκρόμπολα • Γραφιστικός σχεδιασμός Χρυσούλα Κοροβέση • Φωτογραφία Γιάννης Μπουρνιάς • Βίντεο Μάνος Αρβανιτάκης • Επιμέλεια παραγωγής Μαρία Βασαριώτου • Οργάνωση παραγωγής Delta Pi


Mε την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και του Fluxum Foundation. Συμπαραγωγή Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2019. Με την ευγενική υποστήριξη: Κέντρο Μελέτης Χορού Ι. & Ρ. Ντάνκαν - Αθήνα, GARAGE Performing Arts Centre - Κέρκυρα, KLAP Maison pour la danse - Μασσαλία, FLUX Laboratory - Γενεύη

29 - 30 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)
Marco da Silva Ferreira
Brother

Γιατί χορεύουμε μαζί; Ο ανερχόμενος πορτογάλος χορογράφος Μάρκο ντα Σίλβα Φερρέιρα (Marco da Silva Ferreira) εξερευνά τις ρίζες του συλλογικού χορού, του «όλοι μαζί σε κίνηση», από τις αρχαίες παραδόσεις μέχρι το street dance, αναζητώντας τα κοινά χαρακτηριστικά που επιβιώνουν από γενιά σε γενιά περνούν και στον σύγχρονο χορό. Το Brother είναι ένας χορός για τον άνθρωπο ως «ζώο κοινωνικό» που νιώθει την επείγουσα ανάγκη να μοιραστεί πράγματα, μια παράσταση που αναβιώνει την αρχέγονη ανθρώπινη κοινότητα στην καρδιά ενός σύγχρονου αστικού τοπίου. Η ένωση γεννάει ανταγωνισμούς, δεσμούς συναδέλφωσης και την επιθυμία για ηδονή. Συνδυάζοντας το Krump, είδος street dance, με τις αφρικανικές επιρροές, οι επτά χορευτές, με κινήσεις που παραπέμπουν σε τελετουργικό χορό, επιδίδονται σε μια έκρηξη μεταδοτικής ενέργειας, σε ένα συνεχές παιχνίδι μιμήσεων. Συγχωνεύονται σε σύνολο μέσω μιας αλχημικής διεργασίας που συνεχώς κινδυνεύει να ανατραπεί.
Χορευτής και χορογράφος με ανορθόδοξη πορεία, ο Φερρέιρα ξεκίνησε από το street dance, έγινε διάσημος στη χώρα του όταν αναδείχθηκε νικητής στην τηλεοπτική εκπομπή So You Think You Can Dance και συνεργάστηκε κατόπιν με μεγάλα ονόματα, όπως ο Χόφες Σέχτερ. Το Brother (2017), όπως και η προηγούμενη δημιουργία του, Hu(r)mano (2015), καθιέρωσαν τον δημιουργό στη διεθνή σκηνή μετά και την επιλογή τους από το ευρωπαϊκό δίκτυο Aerowaves.

Καλλιτεχνική διεύθυνση – Χορογραφία Marco da Silva Ferreira • Βοηθός καλλιτεχνικής διεύθυνσης Mara Andrade • Ερμηνεύουν Anaísa Lopes, André Cabral, Cristina Planas Leitão, Duarte Valadares, Filipe Caldeira, Marco da Silva Ferreira, Max Makowski, Vitor Fontes • Φωτισμοί – Τεχνική διεύθυνση Wilma Moutinho • Ζωντανή μουσική Rui Lima – Sérgio Martins • Εκτέλεση παραγωγής Joana Costa Santos • Παραγωγή Pensamento Avulso, associação de artes performativas • Συμπαραγωγή São Luiz Teatro Municipal (Πορτογαλία), Teatro Municipal do Porto (Πορτογαλία), Centre Chorégraphique National de Rillieux-la-Pape / Direction Yuval Pick (Γαλλία) • Residencies Centro Cultural Vila Flor, O Espaço do Tempo, Quinta do Rio • Υποστήριξη República Portuguesa - Cultura I DGArtes - Direção-Geral das Artes και aerowaves - dance across europeu – Ο Marco da Silva Ferreira είναι καλλιτέχνης του δικτύου Aerowaves Twenty 18

4 - 6 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ Δ)
Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης
Splendid Fusions
Ο Γιάννης Μανταφούνης, ο Χρήστος Παπαδόπουλος και ο Αντώνης Φωνιαδάκης συναντούν τους χορευτές της ΚΣΟΤ
Το μέλλον του σύγχρονου χορού της χώρας επί σκηνής!
Η Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και το Φεστιβάλ Αθηνών - Επιδαύρου ετοιμάζουν μία μοναδική παράσταση, αποτέλεσμα της συνύπαρξης και της μακρόχρονης συνεργασίας και δουλειάς ανάμεσα σε διεθνείς έλληνες χορογράφους και τους νέους χορευτές, σπουδαστές, τελειόφοιτους και απόφοιτους της ΚΣΟΤ. Μία παράσταση που αποτυπώνει τη μοναδική στιγμή, στην πορεία ενός χορευτή, αυτήν ακριβώς πριν από την «εκτίναξή» του στον επαγγελματικό στίβο με όλα τα εφόδια που του έχει δώσει η σπουδή του, μαζί με την ορμή και τη φρεσκάδα αυτής της ηλικίας, ιδανικά συνδυασμένη με την ωριμότητα των χορογράφων που διαπρέπουν στο διεθνή χώρο.
Με προεξάρχοντες τους Γιάννη Μανταφούνη, Χρήστο Παπαδόπουλο και Αντώνη Φωνιαδάκη, τρεις χορογράφους με διαφορετικό ύφος και τεχνοτροπία, υφαίνεται ο καμβάς της παράστασης όπου οι επιλεγμένοι νέοι χορευτές με επαγγελματισμό θα παρουσιάσουν τα έργα: για πρώτη φορά στην Ελλάδα το έργο Κόσμος του Αντώνη Φωνιαδάκη, ο οποίος σε αντίστιξη με τους φρενήρεις ρυθμούς της σύγχρονης πόλης, αναζητεί την ομορφιά, τη χαρά και τη δημιουργική δύναμη της ανθρώπινης συνύπαρξης. Επίσης, ειδικά για την ΚΣΟΤ, το έργο - σπουδή που ο Χρήστος Παπαδόπουλος έχει ετοιμάσει πάνω στη χωρική και χρονική συνύπαρξη του ατόμου μέσα σε ένα σύνολο που διαρκώς συγχωνεύεται στην ελάχιστη δυνατή μορφή του, τη μονάδα, ενώ οι μονάδες συγκροτούν στο εδώ και το τώρα, το όλο, το μαζί. Κι ακόμη, την τελείως διαφορετική site specific εμπειρία για όλους του Γιάννη Μανταφούνη One, one, one – εκδοχή της οποίας θα παρουσιαστεί και στο Άνοιγμα στην πόλη. Μια περφόρμανς που αποκτά νέα χαρακτηριστικά και νέα δυναμική μέσα από τη ματιά των νέων χορευτών, οι οποίοι «εισβάλλοντας» στον δημόσιο και τον προσωπικό χώρο των θεατών, τους προσφέρουν απρόσμενες εμπειρίες. Το πλήρες πρόγραμμα θα ανακοινωθεί αργότερα.
Οι παραστάσεις θα παρουσιαστούν στις 4, 5 και 6 Ιουλίου 2019, στον χώρο Δ της Πειραιώς 260 και στο «Άνοιγμα στην πόλη» και εντάσσονται στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ 2014 – 2020 «Σύγχρονος Χορός: Θεωρία και Πράξη», της ΚΣΟΤ, του Περιφερειακού Επιχειρησιακού Προγράμματος Αττικής, με τη συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης -Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης.

Λίγα λόγια για την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (ΚΣΟΤ)
Η ΚΣΟΤ είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και εποπτεύεται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Στεγάζεται στην οδό Ομήρου 55, στην Αθήνα, στο ίδιο κτήριο που έχτισε η Κούλα Πράτσικα, ειδικά διαμορφωμένο με τον πιο σύγχρονο τρόπο. Από τον Απρίλιο του 2018 τη Διεύθυνση της ΚΣΟΤ έχει αναλάβει η Βίκυ Μαραγκοπούλου. Στη Σχολή λειτουργούν δύο τμήματα σπουδών: το Προεπαγγελματικό, όπου φοιτούν παιδιά από 10 ετών παράλληλα με το σχολείο τους, και το Επαγγελματικό, όπου φοιτούν, μετά το πέρας των σπουδών τους στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όσοι σκοπεύουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με τον χορό. Και στα δύο τμήματα η φοίτηση είναι δωρεάν κατόπιν εξετάσεων, οι οποίες πραγματοποιούνται κάθε Σεπτέμβριο, αφού έχουν κατατεθεί οι σχετικές αιτήσεις έως τον Ιούλιο του ίδιου έτους. Οι απόφοιτοι της Σχολής έχουν στελεχώσει και στελεχώνουν τις καλύτερες ομάδες ως χορευτές ανά τον κόσμο και έχουν αναδειχτεί ως σημαντικοί χορογράφοι, καθηγητές και θεωρητικοί του χορού.

8 Ιουλίου
Ημέρα χορού

Η Πειραιώς 260 για μια ακόμα φορά «καταλαμβάνεται» από τον χορό. Μετά την πολύ επιτυχημένη πρώτη απόπειρα στο περσινό Φεστιβάλ, το εγχείρημα συνεχίζεται. Εναλλακτικές μορφές παρουσίασης, συλλογικές δράσεις, χορευτικές εμπειρίες και καλλιτεχνικά πειράματα δημιουργούν έναν χώρο συνάντησης, διαλόγου και συνύπαρξης καλλιτεχνών και κοινού.
Επιμέλεια Στεριανή Τσιντζιλώνη

10 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)
Fondazione Nazionale della Danza / Aterballetto
Wolf – BLISS

Ενεργή από το 1977, η διάσημη ιταλική ομάδα Aterballetto αποτελείται από διεθνώς καταξιωμένους χορευτές και διακρίνεται για το υψηλό επίπεδο των καλλιτεχνικών διευθυντών και ερμηνευτών της. Πολλοί διεθνούς φήμης χορογράφοι έχουν συνεργαστεί με την ομάδα (Mauro Bigonzetti, Andonis Foniadakis, William Forsythe, Johan Inger, Jiří Kylián, Cristina Rizzo, Hofesh Shechter κ.ά.). Στην παράσταση-δίπτυχο που θα παρουσιάσουν στο Φεστιβάλ Αθηνών 2019 οι χορευτές της ομάδας συνεργάζονται με δύο σημαντικούς χορογράφους: τον Χόφες Σέχτερ στο α΄ μέρος, που δημιουργεί με τον Λύκο (Wolf) ένα σύμπαν ηλεκτρισμένης ενέργειας, και τον Γιόχαν Ίνγκερ στο β΄ μέρος, με την ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ (BLISS), που εμπνέεται από το Κοντσέρτο της Κολωνίας (The Köln Concert) του Κηθ Τζάρετ.
Wolf του Hofesh Schechter / Aterballetto
Ο διεθνώς αναγνωρισμένος χορογράφος Χόφες Σέχτερ (Hofesh Schechter), που είχαμε απολαύσει στο Φεστιβάλ Αθηνών 2017 με την παράσταση Grand Finale, επιστρέφει με ένα παλαιότερο έργο του, εμπνευσμένο από τους 16 εκπληκτικούς χορευτές του Aterballetto και ξαναδουλεμένο αποκλειστικά για την ομάδα. Οι χορευτές της διάσημης ομάδας καταλαμβάνονται από μια άγρια, ζωώδη ενέργεια, συνθέτοντας ένα πρωτόγνωρο σύμπαν, έναν κόσμο του οποίου συστατικά στοιχεία είναι η συνεχής ένταση, οι αντιθέσεις φωτός και σκότους και η μουσική που, όπως πάντα, υπογράφει ο ίδιος ο Σέχτερ. Όπως αναφέρει ο δημιουργός: «Ο χορός είναι σαν όνειρο. Όταν ξυπνάς, αδυνατείς να εξηγήσεις πώς και γιατί έγιναν ορισμένα πράγματα ή διατυπώθηκαν κάποιες ιδέες, και μάλιστα γιατί εκφράστηκαν με τον συγκεκριμένο τρόπο».
Χορογραφία – Μουσική – Φωτισμοί – Σχεδιασμός κοστουμιών Hofesh Shechter • Μουσική Verdi, Bach, Atm • Χορευτική μουσική Ophir Ilzetzki • Βοηθός χορογράφου Sita Ostheimer • Βοηθός σχεδιαστή φωτισμών Richard Godin • Το Wolf παρουσιάζεται σε συνεργασία με την Hofesh Shechter Company

BLISS του Johan Inger / Aterballetto
Το BLISS (βραβείο Danza&Danza 2016) του σουηδού Γιόχαν Ίνγκερ, που έχει διακριθεί ως χορευτής και χορογράφος στο Nederlands Dans Theater και έχει βραβευτεί με το Carina Ari για τη συνεισφορά του στον σουηδικό χορό, αντλεί έμπνευση από το εμβληματικό The Köln Concert (1975) του αμερικανού πιανίστα Κηθ Τζάρετ, μια συναυλία που ηχογραφήθηκε για να γίνει ο σόλο τζαζ δίσκος και η ηχογράφηση για πιάνο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών. Όπως αναφέρει ο Ίνγκερ: «Το έργο αυτό άγγιξε εκατομμύρια ανθρώπους εκφράζοντας μια ολόκληρη γενιά που έκανε τη μετάβασή της από μια φάση ζωής σε μια άλλη. Στόχος μου, μαζί με τους χορευτές, είναι να συνδεθούμε με τη θρυλική αυτή μουσική. Είναι πρόκληση για μας, τόσο από πλευράς σύνθεσης όσο και από πλευράς συναισθημάτων, να προσεγγίσουμε τη μουσική με σύγχρονη ματιά».

Χορογραφία – Σκηνικά Johan Inger • Μουσική Keith Jarrett • Κοστούμια Johan Inger – Francesca Messori • Φωτισμοί Peter Lundin • Βοηθός χορογράφου Yvan Dubreuil

Το Return Trip είναι εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Fondazione Nazionale della Danza / Aterballetto που πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου και άλλους φορείς, με την υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Θα πραγματοποιηθεί στο Ρέτζο νελλ’Εμίλια της Ιταλίας τον Ιούνιο, με τη συμμετοχή ελλήνων και ιταλών χορευτών, υπό την καθοδήγηση καταξιωμένων ελλήνων και ιταλών χορογράφων. Εντάσσεται στο «Tempo Forte Italia - Ελλάδα 2019», μια πρωτοβουλία της Πρεσβείας της Ιταλίας στην Ελλάδα, σε συνεργασία με ελληνικούς και ιταλικούς φορείς.

11 - 14 Ιουλίου (ΚΗΠΟΣ)
Boris Charmatz – Terrain
infini

Το νέο έργο του κορυφαίου γάλλου χορογράφου, που απολαύσαμε πέρυσι στο Φεστιβάλ Αθηνών με το enfant, κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Αθηνών. Το infini (άπειρο) προσπαθεί να εντοπίσει μια αίσθηση απείρου μέσα στον χώρο. Το «άπειρο» είναι ο τρόπος μας να αγγίξουμε αυτό που βρίσκεται πέρα από εμάς και η σκηνή είναι ο χώρος που επιτρέπει μια τέτοια προσπέλαση. Το σώμα μοιάζει να είναι πεπερασμένo – η ανθρώπινη κίνηση, όμως, είναι πάνω απ’ όλα μια επ’ άπειρον δυνατότητα. Όπως δηλώνει ο δημιουργός: «Ανέκαθεν σιχαινόμουν να μετράω βήματα στον χορό. Προτιμούσα να αφήνω τη φαντασία μου ελεύθερη, να περιπλανιέται. Στη συγκεκριμένη παράσταση μετράμε, μιλάμε, τραγουδάμε και χορεύουμε, αλλά το κάνουμε με στόχο να περιπλανηθούμε...».
Εδώ και αιώνες, οι χορευτές μετράνε βήματα μέχρι το 4, το 6 ή το 8, και μετά πάλι από την αρχή. Στις σύγχρονες χορογραφίες χρησιμοποιούνται ενίοτε πιο περίπλοκα συστήματα μέτρησης. Τι θα συνέβαινε, ωστόσο, αν οι χορευτές μετρούσαν το διηνεκές; Τι θα συνέβαινε αν μετρούσαν, όχι έχοντας κάποιο στόχο, μέτρο ή ρυθμό κατά νου, αλλά σαν να μετράνε προβατάκια για να αποκοιμηθούν ή μέχρι να ξεψυχήσουν; Τι θα συνέβαινε αν οι αριθμοί σηματοδοτούσαν μια εγκατάλειψη, ένα πέρασμα, μια μεταμόρφωση επ’ άπειρον; Στο έργο αυτό οι ερμηνευτές δεν σταματάνε να μετρούν, ο χρόνος παγώνει: δεν σταματάνε να μετρούν ούτε στο 1989, ούτε στο 2015, ούτε στο 2019...
Χορογραφία Boris Charmatz • Ερμηνεύουν Regis Badel, Boris Charmatz, Raphaëlle Delaunay, Maud le Pladec, Solène Wachter, Fabrice Mazliah • Βοηθός χορογράφου Magali Caillet-Gajan • Φωτισμοί Yves Godin • Ήχος Olivier Renouf • Κοστούμια Jean-Paul Lespagnard • Φωνητική διδασκαλία Dalila Khatir • Γενική διεύθυνση σκηνής Fabrice Le Fur • Διεύθυνση παραγωγής Martina Hochmuth, Hélène Joly • Ευχαριστίες Sandra Neuveut, Amélie-Anne Chapelain • Παραγωγή Terrain • Υποστήριξη Fondation d’entreprise Hermès - New Settings Program • Συμπαραγωγή Musée de la danse / CCNRB, Charleroi danse, Sadler’s Wells London, Théâtre de la Ville & Festival d’Automne à Paris, Athens & Epidaurus Festival, Théâtre Nanterre Amandiers, PACT Zollverein Essen, Théâtre National de Bretagne, Festival Montpellier Danse 2019, Bonlieu Scène Nationale Annecy • Η Terrain λαμβάνει επιχορήγηση από: Υπουργείο Πολιτισμού Γαλλίας και Région Hauts-de-France

Χορός Στο Ηρωδειο

Anne Teresa De Keersmaeker – Jean-Guihen Queyras / Rosas
Εν τω μέσω της ζωής, βρισκόμαστε / 6 σουίτες για τσέλο του Μπαχ

ΒΙΝΤΕΟ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

7 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)
Bouchra Khalili
The Tempest Society

Το βίντεο The Tempest Society της μαροκινής Μπουχρά Καλιλί (Bouchra Khalili) έκανε πρεμιέρα στην Documenta 14 στην Αθήνα και παρουσιάζεται τώρα στην αρχική τοποθεσία όπου δημιουργήθηκε τον χειμώνα του 2016. Ο τίτλος αναφέρεται στην Τρικυμία (Al Assifa στα αραβικά), μια θεατρική ομάδα από  βορειοαφρικανούς μετανάστες και γάλλους φοιτητές. Μέσα από τις περιοδείες της την περίοδο 1972-1978, η Al Assifa έθιξε τον καθημερινό αγώνα που δινόταν τότε κατά των ανισοτήτων και των ρατσιστικών διακρίσεων στη Γαλλία, χρησιμοποιώντας ένα ιδιαίτερο παραστατικό ύφος που βάφτισαν «θεατρική εφημερίδα». Σάραντα χρόνια αργότερα, η ξεχασμένη κληρονομιά της Al Assifa ενεργοποιείται εκ νέου στην Ελλάδα.
Επί σκηνής, τρεις σύγχρονοι Αθηναίοι και οι επισκέπτες τους συλλογίζονται πάνω στην έννοια της πολιτειότητας, μεταμορφώνοντας τον θεατρικό χώρο σε δημόσιο χώρο διαλόγου. Ο άδειος χώρος για το κοινό αποτελεί συστατικό στοιχείο του έργου, καθώς οι θεατές καλούνται να γεμίσουν τις θέσεις που παραμένουν σχεδόν άδειες επί της οθόνης, «συμμετέχοντας» έτσι στον δημόσιο διάλογο.

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Α)
Candice Breitz
Love Story

Ποιες ιστορίες είμαστε διατεθειμένοι να ακούσουμε; Ποιες ιστορίες μας συγκινούν; Πώς γίνεται το κοινό να δακρύζει στο σινεμά, αλλά να μένει ασυγκίνητο όταν έρχεται αντιμέτωπο με τον πραγματικό ανθρώπινο πόνο; Η βίντεο-εγκατάσταση της νοτιοαφρικανής Κάντις Μπράιτς (Candice Breitz) διερευνά τους μηχανισμούς της ταύτισης και της ενσυναίσθησης. Η δημιουργός στρέφει την προσοχή μας σε προσωπικές μαρτυρίες άγνωστών μας προσφύγων, προσώπων που συνήθως μένουν στη σκιά, αντιδιαστέλλοντάς τες με τη γοητεία που μας ασκούν οι διασημότητες.
Στον πρώτο χώρο της εγκατάστασης, οι θεατές παρακολουθούν ένα εύπεπτο «δράμα» που υποδύονται δύο πασίγνωστοι χολυγουντιανοί σταρ, η Τζούλιαν Μουρ και ο Άλεκ Μπόλντουιν. Οι ηθοποιοί αναπαριστούν σύντομα αποσπάσματα από συνεντεύξεις έξι προσφύγων. Το σφιχτοδεμένο μοντάζ αφαιρεί από τις αληθινές ιστορίες το βάθος και τις αποχρώσεις τους, μετατρέποντάς τες σε ένα προϊόν για μαζική κατανάλωση.
Στον δεύτερο χώρο της έκθεσης, οι θεατές καλούνται να δουν τις αρχικές, αμοντάριστες συνεντεύξεις των ίδιων των προσφύγων και μεταναστών. Μεταξύ αυτών και τη συγκλονιστική μαρτυρία της Σάρας Μαντίνι, της 23χρονης από τη Συρία που το 2015 διέσχισε κολυμπώντας τη θάλασσα μεταξύ Τουρκίας και Λέσβου, σώζοντας παράλληλα 18 συμπατριώτες της από τον πνιγμό, επέστρεψε στη Λέσβο την επόμενη χρονιά, για να βοηθήσει τις ακτιβιστικές ομάδες, και συνελήφθη πέρυσι από τις ελληνικές αρχές με την κατηγορία της παράνομης διακίνησης προσφύγων – μια σύλληψη που προκάλεσε σάλο διεθνώς.

Παραγγελία National Gallery of Victoria (Μελβούρνη), Outset Germany (Βερολίνο), Medienboard Berlin - Brandenburg


ΠΡΟΑΥΛΙΟ

13 Ιουνίου
9ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΡΙΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Ο Μάγειρας, ο Κλέφτης, η Γυναίκα του και ο Εραστής της (The Cook, the Thief, His Wife and Her Lover, 1989) του Π. Γκρήναγουεϊ
(Διάρκεια 124΄)

Για μια ακόμα χρονιά, το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου δίνει ραντεβού με το Athens Open Air Film Festival, φιλοξενώντας δύο αγαπημένες ταινίες, μία στην Πειραιώς 260 και μία στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου. Στο προαύλιο της Πειραιώς 260 θα προβληθεί η κορυφαία δημιουργία του Πήτερ Γκρήναγουεϊ Ο μάγειρας, ο κλέφτης, η γυναίκα του και ο εραστής της, εικαστική, αποστομωτική και αδιαπραγμάτευτα προκλητική, με το αξέχαστο σάουντρακ του Μάικλ Νάιμαν.

Σκηνοθεσία Πήτερ Γκρήναγουεϊ • Πρωταγωνιστούν Έλεν Μίρεν, Ρισάρ Μπορινζέρ, Μάικλ Γκαμπόν, Τιμ Ροθ, Άλαν Χάουαρντ

ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ

30 Μαΐου - 30 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΠΡΟΑΥΛΙΟ)
Μαρκ Χατζηπατέρας
Building Hope

Το Building Hope, που ο διεθνής εικαστικός καλλιτέχνης Μαρκ Χατζηπατέρας − δημιουργός site-specific εγκαταστάσεων σε γκαλερί, μουσεία και δημόσιους χώρους στην Ευρώπη και την Αμερική (όπως το μετρό της Νέας Υόρκης, αλλά και η Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης)− εγκαθιστά στο προαύλιο της Πειραιώς 260, είναι ένα διαδραστικό έργο τέχνης και ταυτόχρονα ένα μεγάλο παιχνίδι.
Το έργο απαρτίζεται από τμήματα βασισμένα σε αρχέτυπες γεωμετρικές φόρμες, που συναντάμε στην αρχιτεκτονική και την τέχνη όλων των περιόδων και πολιτισμών και που υποδηλώνουν τις κοινές μας καταβολές. Είναι φτιαγμένο από μαξιλάρια με έντονα χρώματα και σε κλίμακα με τεχνικές προδιαγραφές που αρμόζουν σε μικρά παιδιά. Τα παιδιά και οι συνοδοί τους καλούνται να παίξουν δημιουργικά, συναρμολογώντας, οικοδομώντας και συνθέτοντας, μόνοι τους και συλλογικά, γέφυρες, κτήρια, πολιτείες και κάθε είδους περιβάλλοντα.
Η εγκατάσταση θα πλαισιώνεται από μπάνερς με τα έξι παζλ που δημιουργούνται μετά από τη συναρμολόγηση των τμημάτων και με εικόνες συνθέσεων που δημιουργήθηκαν στην παιδική χαρά του Ζαππείου, όπου το έργο είχε πρωτοπαρουσιαστεί το 2007 σε μικρότερη κλίμακα και με άλλα υλικά.
Το Building Hope είναι βασισμένο σε προηγούμενα έργα του καλλιτέχνη, όπως το Sections 1995, φωτογλυπτική σειρά, και το Sections 2004, μεταλλικό γλυπτό με βαφή και φώτα, που του είχε ανατεθεί από τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Αθηναίων στο πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και είχε τοποθετηθεί στον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου.

8 - 9 Ιουνίου & 22 - 23 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΠΡΟΑΥΛΙΟ)
Πικάσο και αρχαιότητα. Γραμμή και πηλός
Εκπαιδευτικό εργαστήρι για παιδιά
Μια συνεργασία του Φεστιβάλ Αθηνών με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Μπορεί να υπάρξει διάλογος μεταξύ της αρχαίας και της σύγχρονης τέχνης; Και πώς μπορεί αυτό να αναδειχθεί μέσα από το βλέμμα των παιδιών; Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Πικάσο και αρχαιότητα. Γραμμή και πηλός» συνδέει την ομώνυμη έκθεση του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, η οποία θα εγκαινιαστεί στις 20 Ιουνίου, με το αφιέρωμα στα παιδιά του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών. Στόχο έχει να καλλιεργήσει τη δημιουργικότητα των παιδιών, εστιάζοντας στον διάλογο ανάμεσα στα αρχαία αντικείμενα από πηλό και στα σύγχρονα κεραμικά του Πικάσο. Συνδυάζοντας τις πλαστικές τέχνες με το σχέδιο και αντιστοιχίζοντας τα αρχαία έργα με τα μοντέρνα, τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία  να  ανακαλύψουν θραύσματα των έργων σαν αρχαιολόγοι, να φτιάξουν δικά τους έργα σαν καλλιτέχνες και να στήσουν μια έκθεση σαν επιμελητές.
Η έκθεση με τα έργα των παιδιών –προσομοίωση της πρωτότυπης έκθεσης–  θα παραμείνει στην Πειραιώς 260 ως τα μέσα Ιουλίου και τον Σεπτέμβριο θα μεταφερθεί στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Στο πρόγραμμα θα συμμετέχουν εθελοντικά φοιτητές της ΑΣΚΤ. 
Σχεδιασμός – υλοποίηση εργαστηρίου Δάφνη Κουρή – Χριστίνα Νάκου 
Το πρόγραμμα υλοποιείται με την υποστήριξη της εταιρίας Ε.Ι. Παπαδόπουλος Α.Ε. 

29 - 30 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΠΡΟΑΥΛΙΟ)
Over the rainbow – Δώρα Ανδρουλιδάκη
Drag Queen Story Hour - Αthens Chapter

Ιδρυτικό μέλος της βερολινέζικης εταιρείας παραγωγής Οver the rainbow, που πραγματοποιεί εκπαιδευτικές εκδηλώσεις για παιδιά και όλη την οικογένεια σε συνεργασία με μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας του Βερολίνου, η Δώρα Ανδρουλιδάκη παρουσιάζει το Drag Queen Story Hour - Αthens Chapter.
To Drag Queen Story Hour είναι ένα πρωτότυπο εκπαιδευτικό και ψυχαγωγικό πρόγραμμα που ξεκίνησε στο Σαν Φρανσίσκο το 2015 από τη συγγραφέα και ακτιβίστρια Michelle Tea και στο οποίο ντραγκ καλλιτέχνες αφηγούνται ιστορίες με θέμα τη διαφορετικότητα. Στόχος του προγράμματος, που υλοποιείται σε σχολεία, βιβλιοθήκες και φεστιβάλ σε πολλές πόλεις ανά τον κόσμο, είναι η ανάπτυξη της ενσυναίσθησης, η ενδυνάμωση του ατόμου και η καταπολέμηση των κοινωνικών στερεοτύπων. Η αφήγηση χρησιμοποιείται ως εκπαιδευτικό εργαλείο προσιτό σε παιδιά κάθε ηλικίας, αλλά και σε ενήλικες, γεγονός που καθιστά το πρόγραμμα κατάλληλο για όλη την οικογένεια.
Στο Αθηναϊκό Κεφάλαιο, το ουράνιο τόξο θα ενώσει το Βερολίνο με την Αθήνα και σε συνεργασία με έλληνες ντραγκ καλλιτέχνες θα διαμορφώσει ένα ωριαίο πρόγραμμα που θα χωρίζεται σε τρεις ενότητες. Στη πρώτη ενότητα, ντραγκ ερμηνευτές θα συστηθούν σε γονείς και παιδιά, θα μιλήσoυν και θα απαντήσουν σε ερωτήσεις για την τέχνη του ντραγκ. Στη δεύτερη ενότητα, θα ακολουθήσει αφήγηση μικρών ιστοριών μεταφρασμένων και πρωτότυπων, ειδικά γραμμένων για τις ανάγκες του προγράμματος. Στην τρίτη ενότητα, γονείς και παιδιά θα τραγουδήσουν και θα γιορτάσουν τη διαφορετικότητα παρέα με τους καλλιτέχνες.

Σύλληψη – Συντονισμός – Επιμέλεια Δώρα Ανδρουλιδάκη (Over the rainbow story time) • Μετάφραση – Συγγραφή κειμένων «Νάστα» • Μουσική επιμέλεια Μatthieu Gayon • Επιμέλεια κειμένων και υποστήριξη Άννα Γεωργάτου • Αφήγηση και ερμηνεία Imiterasu & Holly Grace

Το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης στο Φεστιβάλ Αθηνών

Για πρώτη φορά το Φεστιβάλ Αθηνών συνεργάζεται με το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, ένα από τα ελάχιστα τέτοια μουσεία στον κόσμο.
Στην Πειραιώς 260 θα φιλοξενηθεί έκθεση με ζωγραφικά έργα παιδιών και τρισδιάστατες κατασκευές με αφετηρία τη θεατρική πρώτη ύλη, και ειδικότερα τις παραστάσεις του Φεστιβάλ που θα παρουσιαστούν το προσεχές καλοκαίρι στην Επίδαυρο. Στο πλαίσιο της έκθεσης, και σε ημερομηνίες που θα ανακοινωθούν, θα πραγματοποιηθούν απογευματινά ομαδικά εικαστικά δρώμενα για παιδιά και ενήλικες, με ζωγραφική παρέμβαση σε εξωτερικούς τοίχους των χώρων του Φεστιβάλ στην οδό Πειραιώς, με διοργάνωση του μουσείου και με τη συμμετοχή νέων εικαστικών καλλιτεχνών.
Παράλληλα, τα πρωινά του Σαββάτου από τα μέσα Ιουνίου έως και τα μέσα Ιουλίου, το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης θα φιλοξενήσει στην έδρα του εργαστήρια γνωριμίας και δημιουργίας για παιδιά και γονείς, με τίτλο «Στο Ηρώδειο με το ΜΕΠΤ». Η συμμετοχή θα είναι ελεύθερη, με σειρά προτεραιότητας και απαραίτητη προεγγραφή.

Επιμέλεια – Συντονισμός για το ΜΕΠΤ Ίρις Κρητικού – Αθανασία Σκληρού

ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ - ΑΘΗΝΑ
Με τη στήριξη του Δικτύου Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων Athens Culture Net,
με ιδρυτικό δωρητή το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

ΘΕΑΤΡΟ
Ποίηση & λογοτεχνία στην πόλη

2 - 10 Ιουνίου (ΘΕΡΙΝΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ)
Θανάσης Χαλκιάς
Σινε-παρμένη του Hernán Rivera Letelier

Η Σινε-παρμένη, site-specific παράσταση που θα παρακολουθήσουμε σε αγαπημένους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας, βασίζεται στη νουβέλα Αφηγήτρια ταινιών του χιλιανού συγγραφέα Hernán Rivera Letelier (εκδόσεις Αντίποδες, μετάφραση Λένας Φραγκοπούλου). Είναι η ιστορία ενός μικρού και φτωχού κοριτσιού από τα νιτροχώρια της Χιλής, τους οικισμούς που έχτιζαν οι μεγάλες ξένες εταιρείες εξόρυξης νιτρικών αλάτων στην έρημο Ατακάμα. Το κορίτσι αποκτά ιδιαίτερη σχέση με τον κινηματογράφο, καθώς οι δικοί της, μην μπορώντας να πληρώσουν περισσότερα από ένα εισιτήριο, στέλνουν εκείνη να παρακολουθεί ταινίες, ώστε μετά να τους τις αφηγείται. Η θαυμαστή αφηγηματική και παραστατική ικανότητα που αναπτύσσει το κοριτσάκι μαγεύει σιγά-σιγά όλο το χωριό και γίνεται η πολύτιμη πέτρα στο φτηνό δαχτυλίδι της ζωής της.
Η δράση του έργου, που σκηνοθετεί ο ηθοποιός Θανάσης Χαλκιάς, με παρουσία τα τελευταία χρόνια και στον χώρο της σκηνοθεσίας, εκτυλίσσεται μπροστά από την οθόνη ενός θερινού σινεμά. Χρησιμοποιούνται ποικίλοι τρόποι αφήγησης, που αναμιγνύουν θεατρικά είδη και συναρμόζουν το θέατρο με τον κινηματογράφο. Τρεις ηθοποιοί παίζουν και αφηγούνται, τραγουδούν και μιμούνται, ταυτίζονται και αποστασιοποιούνται. Γεννιούνται απ’ την οθόνη και την γεννούν, ερμηνεύοντας αυτή την απλή (αλλά και εξωτική), αληθινή (αλλά και παραμυθένια), κωμική (αλλά και τραγική) ιστορία, που εξυμνεί τη δύναμη της αφήγησης.

Μετάφραση Λένα Φραγκοπούλου • Διασκευή – Σκηνοθεσία Θανάσης Χαλκιάς • Σκηνικά – Κοστούμια Γεωργία Μπούρδα • Μουσική Κώστας Βόμβολος • Επιμέλεια κίνησης Μαριέλα Νέστορα • Σχεδιασμός φωτισμών Ελίζα Αλεξανδροπούλου • Επιμέλεια βίντεο Ελένη Μητροπούλου • Παίζουν Ηλέκτρα Γεννατά, Μαρία Θρασυβουλίδη, Θύμιος Κούκιος.

4 - 12 Ιουνίου
Ζωή Ξανθοπούλου
Μάριος Χάκκας: «Κανένα ρετούς. Θέλω την πραγματικότητα»*

Ο Μάριος Χάκκας (1931 - 1972), από τους σημαντικότερους έλληνες λογοτέχνες, έζησε στην Καισαριανή και η περιοχή αυτή σημάδεψε τη ζωή του, τη συνείδηση και το έργο του. Η οπτική των διηγημάτων του είναι προσωπική, πολιτική και υπαρξιακή.
Η παράσταση θα ζωντανέψει τον κόσμο του Χάκκα σε σύνδεση με την πόλη που αγάπησε και τα μέρη όπου έζησε. Παρουσιάζοντας αποσπάσματα από διηγήματα, ποιήματα και θεατρικά του έργα, η παράσταση, με την τεχνική της αφήγησης, μουσική επί σκηνής, και με τη συμμετοχή ανθρώπων της περιοχής, θα διατρέξει όλη τη συγγραφική του πορεία, διανθισμένη με βιογραφικά στοιχεία του σημαντικού λογοτέχνη. Η Ζωή Ξανθοπούλου, ηθοποιός και σκηνοθέτρια με παρουσία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ανέλαβε να υλοποιήσει την παράσταση, ανιχνεύοντας την υπαρξιακή αναζήτηση, τη μοναξιά, τη μελαγχολία, το χιούμορ, όπως και τον σαρκασμό για το αστικό περιβάλλον που κρύβουν τα κείμενά του. Ο λόγος του Μάριου Χάκκα αγκαλιάζει την πόλη και τους ανθρώπους της.
* Από το θεατρικό έργο Αναζήτηση
Η παράσταση θα βασιστεί στα Άπαντα Μάριου Χάκκα από τις Εκδόσεις Κέδρος (9η έκδοση, 2016) και θα υλοποιηθεί με τη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας. Η έρευνα για το έργο του Μάριου Χάκκα πραγματοποιείται με τη βοήθεια του ανιψιού του Γιώργου Χάκκα.

Σκηνοθεσία Ζωή Ξανθοπούλου • Δραματουργική επεξεργασία Ζωή Ξανθοπούλου – Αριάδνη Καβαλιέρου – Σπύρος Γραμμένος • Σκηνικά – Κατασκευή σκηνικού Θανάσης Φωτεινιάς • Κοστούμια Ιφιγένεια Νταουντάκη • Φωτισμοί Απόστολος Τσατσάκος • Μουσική Σπύρος Γραμμένος • Μουσική διδασκαλία Χάρης Παρασκευάς • Βοηθός σκηνοθέτη Μιχάλης Γεωργίου • Παίζουν Σπύρος Γραμμένος, Αριάδνη Καβαλιέρου • Διεύθυνση παραγωγής Κωνσταντίνα Αγγελέτου • Παραγωγή Πλέγμα

24 - 28 Ιουνίου (ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΥ)
Lotus eaters – Πάνος Δεληνικόπουλος
Amica mea
Με αφετηρία επιστολές ηρωίδων του Οβιδίου και επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας

«Όσο για μένα, όσο σύντομα κι αν επιστρέψεις,
θα βρεις στο πρόσωπό μου τα σημάδια
που άφησαν είκοσι ολόκληρα χρόνια χωρίς να σε δω».
Παραλαμβάνοντας γυναικείες μορφές του αρχαίου ελληνικού μύθου −όπως διαμορφώθηκαν από τα ομηρικά έπη και την τραγωδία−, ο Οβίδιος τις επανεπινοεί στις Ηρωίδες του, εγκαινιάζοντας ένα νέο λογοτεχνικό είδος: την επιστολογραφία. Οι επιστολές μιλούν για όσα πάντα αναπλάθουν οι μύθοι: την ανθρώπινη εμπειρία και τις ανθρώπινες σχέσεις· τον έρωτα, την απουσία και τον θάνατο· την προσδοκία της εκπλήρωσης. Μιλούν για τη δυνατότητα και τη διάψευσή της.
Το Amica mea, που ο ανερχόμενος σκηνοθέτης από τη Θεσσαλονίκη Πάνος Δεληνικόπουλος τοποθετεί συμβολικά στο αρχαίο αθηναϊκό νεκροταφείο του Κεραμεικού, είναι μια παράσταση για την απουσία και τη μνήμη. Μια παράσταση για ένα αίτημα που παραμένει ανεκπλήρωτο, αγωνιώντας να φτάσει στον αποδέκτη του. Τρεις γυναίκες ηθοποιοί, με υλικό τις επιστολές του συγγραφέα των Μεταμορφώσεων, διανθισμένες με μελοποιημένα ερωτικά και επιτύμβια επιγράμματα από την Παλατινή Ανθολογία, σε μετάφραση Νίκου Χουρμουζιάδη, ενσωματώνονται σε έναν χώρο μνήμης. Η παρουσία τους αναζητά στο τώρα τον απόντα παραλήπτη του τότε. Δανείζει το σώμα τους σε φωνές που ήχησαν κάποτε και έκτοτε επιμένουν να διασχίζουν τον χώρο και τον χρόνο, μέχρις ότου το αίτημά τους να επιδοθεί.

Σκηνοθεσία Πάνος Δεληνικόπουλος • Δραματουργία Αναστασία Τζέλλου • Βοηθός δραματουργού Marion Coquerelle • Μουσική Κώστας Βόμβολος • Σκηνική επιμέλεια – Κοστούμια Ζωή Μολυβδά Φαμέλη • Παίζουν Κατερίνα Σισίννι, Μαριλού Βόμβολου, Πένυ Ελευθεριάδου • Μουσικοί Τάσος Μισυρλής (τσέλο), Παναγιώτης Καρνούτσος (κιθάρα), Κώστας Βόμβολος (ακορντεόν) • Διεύθυνση παραγωγής Κατερίνα Λιάτσου • Eυχαριστίες Σωματείο Φίλων Ιστορικού Κέντρου Θεσσαλονίκης
Πλατφόρμα: Διαφορετικότητα

1 - 30 Ιουνίου
Ηλίας Πούλος
Αυτό που δεν βλέπουμε μάς κοιτάζει
Εικαστική εγκατάσταση για τους τοξικομανείς του Μεσοπολέμου

Για το κοινωνικό φαινόμενο της εξάρτησης στην Ελλάδα απουσιάζουν παντελώς οι αναφορές στο παρελθόν και στη μακρά ιστορική διαδρομή του, η οποία για πολλά χρόνια περνούσε αναγκαστικά μέσα από τα ψυχιατρικά ιδρύματα. Με την εικαστική εγκατάσταση Αυτό που δε βλέπουμε μάς κοιτάζει, ο εικαστικός Ηλίας Πούλος προσκαλεί τον επισκέπτη σε μια συνομιλία με το αποξενωμένο πρόσωπο του εξαρτημένου. Προσφέροντας μια πολυεπίπεδη προσέγγιση του θέματος, η εγκατάσταση προτρέπει το κοινό να υπερβεί τα «τείχη» του ασύλου και ταυτοχρόνως προκαλεί το άσυλο, μια «αποδιοπομπαία» συνιστώσα της πόλης, να ανοίξει τις πύλες του στην κοινωνία.
Το σπάνιο φωτογραφικό υλικό της εικαστικής εγκατάστασης προέκυψε στο πλαίσιο ευρύτερης έρευνας του κοινωνιολόγου Δημήτρη Υφαντή σχετικά με την εξάρτηση από ουσίες στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου και αφορά εξαρτημένους από ηρωίνη, μορφίνη και κοκαΐνη της περιόδου 1920-1940, οι οποίοι εισήχθησαν για θεραπεία σε ψυχιατρικά ιδρύματα (Δρομοκαΐτειο Θεραπευτήριο, Πανεπιστημιακή Κλινική - Αιγινήτειο, Δημόσιο Ψυχιατρείο - Δαφνί).

Επιμέλεια εικαστικής εγκατάστασης Ήρα-Ηλιάνα Παπαδοπούλου
Θα εκδοθεί αναλυτικός κατάλογος.

Η εγκατάσταση θα πλαισιωθεί από δύο συζητήσεις ανοιχτές στο κοινό.

Συζήτηση: «Η χρήση και η εξάρτηση από τοξικές ουσίες ως αντικείμενο έρευνας και καλλιτεχνικής δημιουργίας»
Στη συζήτηση αναδεικνύεται η ιστορική συνέχεια της χρήσης και της εξάρτησης από τοξικές ουσίες ως κοινωνικό φαινόμενο, η σημασία της έρευνάς του, οι κοινωνικές και καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις του. Θα διερευνηθούν, επίσης, οι αναπαραστάσεις για τα «ναρκωτικά» που διέπουν το φαντασιακό της ελληνικής κοινωνίας και ανακινούν −περισσότερο κατά το παρελθόν αλλά ακόμα και σήμερα− συναισθήματα που οδηγούν στο «να μην βλέπουμε» αυτό που μας αποσταθεροποιεί. Θα συζητηθεί, τέλος, ο ρόλος της τέχνης στην προσέγγιση του «ανοίκειου», αυτού που «μας κοιτάζει» κατά την επαφή μας με την ανησυχητική ετερότητα της εικόνας του «άλλου», του τοξικομανούς.

Συμμετέχουν Κωνστάνς Αθανασιάδου, ψυχαναλύτρια, Γιώργος Χρ. Ζέρβας, σκηνοθέτης, Βίκυ Μαλισόβα, ψυχαναλύτρια, Ήρα-Ηλιάνα Παπαδοπούλου, κοινωνιολόγος, επιμελήτρια, Ηλίας Πούλος, εικαστικός, Δημήτρης Υφαντής, κοινωνιολόγος ερευνητής
Θα ακολουθήσει βραδιά με ρεμπέτικα τραγούδια που αναφέρονται στη χρήση απαγορευμένων ουσιών.

Συζήτηση: «Η θεραπευτική αντιμετώπιση των εξαρτήσεων σε αόριστο και ενεστώτα χρόνο»
Με τη συμμετοχή σπουδαίων προσωπικοτήτων του χώρου, αυτή η συζήτηση θα εστιάσει στη δυναμική του φαινόμενου της εξάρτησης, στην εξελικτική του διαδρομή και στη θεραπευτική του αντιμετώπιση, από το ψυχιατρείο στα προγράμματα απεξάρτησης. Επίσης, διερευνά την παρούσα κατάσταση, τις νέες ανάγκες και τα ζητήματα που αναδύονται σχετικά με τις εξαρτήσεις και τη θεραπεία απεξάρτησης.

Συμμετέχουν Φοίβος Ζαφειρίδης, ψυχίατρος, πρώην αναπληρωτής καθηγητής ΑΠΘ και επιστημονικός υπεύθυνος του Προγράμματος Προαγωγής Αυτοβοήθειας του ΑΠΘ, Κατερίνα Μάτσα, ψυχίατρος, πρώην επιστημονική υπεύθυνη προγράμματος 18 Άνω / ΨΝΑ, Δημήτρης Πλουμπίδης, ψυχίατρος, πανεπιστημιακός

Θα προηγηθεί προβολή της ταινίας ντοκιμαντέρ «Τώρα κάνω όνειρα - 18 Άνω: τέχνη και ψυχοθεραπεία στην απεξάρτηση» του Γιώργου Χρ. Ζέρβα (Διάρκεια 53΄).

14 - 23 Ιουνίου / Εργαστήρια και δρώμενα
21 - 23 Ιουνίου / Τριήμερο κινηματογραφικών προβολών
(ΘΕΡΙΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΪΣ, AMOQA, BEAVER)
Αφροδίτη*
η μαγεία της*, το έργο της*, η επιθυμία της*, η δύναμή της*, η φροντίδα της*
Aphrodite*
her*magic, her*work, her*desire, her*power, her*care

Η πλατφόρμα Αφροδίτη* επικεντρώνεται στην κουίρ φεμινιστική τέχνη φέρνοντας σε επαφή τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, επιδιώκοντας ταυτόχρονα να προσεγγίσει νέα ακροατήρια στην Αθήνα. Το Αφροδίτη* εστιάζει σε θέματα που αφορούν στις μετααποικιακές πρακτικές εντός ευρωπαϊκού και ελληνικού πλαισίου, τον κουίρ ακτιβισμό, τον αντιρατσισμό και την καταπολέμηση της κουλτούρας του σεξισμού και του βιασμού. Τα έργα, οι δράσεις και τα εργαστήρια των καλλιτέχνιδων* και των συντελεστριών* του φεστιβάλ Αφροδίτη* πραγματεύονται τις πολιτικές της φροντίδας, τη μεταπορνογραφική πολιτική και την επιθυμία, την ποιητική της (κουίρ) γλώσσας, καθώς και τη σχέση γλώσσας και τρανς* σωμάτων. Το συνολικό εγχείρημα Αφροδίτη* εδραιώνει τις συνεργασίες μεταξύ του Athens Museum of Queer Arts και της κολεκτίβας Beaver στην Αθήνα, των Pembe Hayat Kuirfest στην Άγκυρα και της Cinenova στο Λονδίνο, και επεκτείνει τη συνεργασία του με νέες ομάδες, όπως το Φεστιβάλ Κινηματογράφου TransFormations στο Βερολίνο και η ομάδα Πολιτικά Χοντρέλες στην Αθήνα, ισχυροποιώντας έτσι τους διεθνείς δεσμούς της κουίρ φεμινιστικής δράσης και της πολιτισμικής παραγωγής.
* Στη σύγχρονη θεωρία του φύλου ο αστερίσκος υποδηλώνει τη διεύρυνση των ταυτοτήτων του φύλου
Επιμελητική ομάδα Περσεφόνη Κερεντζή, Σοφία Μπέμπεζα, Σοφία Ντώνα, Βασιλεία Στυλιανίδου, Athens Museum of Queer Arts (Maria F. Dolores, Johnny Pavlatos, Holly Ιngleton, Alex Buschky), Beaver Καλεσμένες συνεπιμελητικές ομάδες Cinenova (London), Political Fatties (Αθήνα), Pembe Hayat Kuirfest Ankara, TransFormations - Trans* Film Festival Berlin
Η πλήρης λίστα των καλλιτέχνιδων* και συντονιστών* των εργαστηρίων θα ανακοινωθεί.

27 - 30 Ιουνίου (SIX DOGS)
Βέρα Λάρδη – Αλεξάνδρα Βασιλείου
A New Era (?)
Μια παράσταση - διάλογος

Ομοφοβία, αμφιφοβία και τρανσφοβία: πώς τις βιώνουν οι άνθρωποι που είναι ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι και τρανς; Τι σκέφτεται και πώς ζει η νέα γενιά των ΛΟΑΤΚΙ+; Οι πρόσφατες θεσμικές αλλαγές έχουν αλλάξει το τοπίο; Έχουμε πράγματι μπει στο κατώφλι μιας νέας εποχής, ουσιαστικής αναγνώρισης του δικαιώματος στην ελευθερία ταυτότητας;
Ιστορίες ζωής μελών της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας ζωντανεύουν μέσα σε ένα ιδιόμορφο bar theatre. Βρισκόμαστε μέσα στο μαγικό κουκούλι ενός νυχτερινού μπαρ, μοιραζόμαστε την ψευδαίσθηση που δημιουργεί η νύχτα. Λόγος, μουσική, χορός, ντραγκ σόου μπλέκονται σ’ ένα παζλ αφηγήσεων και σκηνικών δράσεων.
Το A New Era (?) / Μια νέα εποχή (;), ανήκει σε ένα νέο είδος δημιουργίας, που συνδέει το θέατρο με την κοινωνική παρέμβαση. Οι αφηγητές, οι αφηγήτριες, οι ηθοποιοί και το κοινό, μέσα από παράλληλες διεργασίες σχετικά με το θέμα, συνδιαμορφώνουν μια βιωματική παράσταση βασισμένη σε πραγματικές αφηγήσεις, που σταδιακά οδηγεί τους θεατές να ανταποκριθούν συναισθηματικά και λεκτικά, μέσα από έναν ανοιχτό διάλογο. Στόχος του διαλόγου είναι να ακουστεί η φωνή του θεατή, με την ποικιλομορφία και τις πολλαπλές εμπειρίες που περιέχει.
Ειδικευμένη στο λεγόμενο «θέατρο κοινότητας», η Βέρα Λάρδη, ηθοποιός, θεατρολόγος και ψυχοδραματίστρια, μαζί με την Αλεξάνδρα Βασιλείου, κοινωνική ψυχολόγο με μακροχρόνια εμπειρία σε θέματα κοινωνικής περιθωριοποίησης ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, συνεργάζονται με τη θεατρολόγο και ηθοποιό Μαργαρίτα Καστρινού και στήνουν από κοινού μια παράσταση για την προσωπική μας εμπειρία αποκλεισμού, ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού, και την κοινή μας ανάγκη για πραγματική επαφή. Και η νύχτα σ’ αυτό θα σταθεί σύμμαχός τους.

Ιδέα – Σχεδιασμός Βέρα Λάρδη – Αλεξάνδρα Βασιλείου • Δραματουργία – Σκηνοθεσία Μαργαρίτα Καστρινού – Βέρα Λάρδη • Υπεύθυνη συντονισμού συζήτησης Αλεξάνδρα Βασιλείου • Επιμέλεια κίνησης Αντιγόνη Γύρα • Σκηνογραφία – Ενδυματολογία Μάγδα Πλευράκη • Φωτισμοί Κώστα Μπεθάνης • Επιμέλεια μουσικής Αλέξανδρος Μισιρλιάδης • Επιστημονικοί σύμβουλοι Νάνσυ Παπαθανασίου – Έλενα-Όλγα Χρηστίδη, (Orlando lgbt+), Λίλη Βασιλείου – Λένα Ασλανίδου (Processwork Hub) • Παίζουν Μικτή ομάδα επαγγελματιών και μη ηθοποιών

1 Ιουλίου - 4 Ιουλίου (15ο ΛΥΚΕΙΟ ΚΥΨΕΛΗΣ)
Παντελής Φλατσούσης
Κυψέλη - New Kids On the Block
Παράσταση θεάτρου ντοκουμέντου, βασισμένη σε συνεντεύξεις κατοίκων της Κυψέλης
Ο Παντελής Φλατσούσης έχει συνδέσει το τελευταίο διάστημα τη δημιουργική του πορεία με την Κυψέλη – το Λεόντιος και Λένα του Γκέοργκ Μπύχνερ που σκηνοθέτησε πρόσφατα στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Στο πλαίσιο του «Ανοίγματος στην πόλη», αναλαμβάνει ένα ξεχωριστό εγχείρημα, που συνδέεται με το ευρύτερο αφιέρωμα του φετινού Φεστιβάλ στα παιδιά. Με κύριο όχημα τις αφηγήσεις παιδιών που μένουν στην Kυψέλη, οι οποίες θα εμπλουτιστούν και με συνεντεύξεις ενήλικων κατοίκων, ο σκηνοθέτης θα επιχειρήσει να δώσει μια διαφορετική οπτική της καθημερινής πραγματικότητας, αλλά και της ιστορίας της γειτονιάς μέσα από παιδικά μάτια διαφόρων εθνικοτήτων. Η παράσταση, που θα φιλοξενηθεί στο ιστορικό κτήριο του 15ου Γενικού Λυκείου Αθηνών, δομείται πάνω στα ερωτήματα που θέτει: Πώς βλέπουν τα παιδιά τη ζωή τους στη γειτονιά; Πώς βιώνουν τον κόσμο των ενηλίκων και πώς επηρεάζονται από τις κοινωνικοπολιτικές εντάσεις, οι οποίες τα τελευταία χρόνια έχουν οξυνθεί; Παράλληλα προκύπτουν και ερωτήματα σχετικά με την ίδια τη θεατρική τέχνη: Ποια είναι τα όρια της; Πώς προκύπτει μια παράσταση ενήλικης θεματολογίας, απευθυνόμενη σε ενήλικο κοινό, αλλά με πρωταγωνιστές της παιδιά;

Σκηνοθεσία – Δραματουργία Παντελής Φλατσούσης • Δραματουργική συνεργασία Κατερίνα Κωνσταντινάκου – Παναγιώτα Κωνσταντινάκου • Σκηνικά Ελένη Στρούλια • Κοστούμια Βασιλεία Ροζάνα • Επιμέλεια βίντεο Γιάννης Gizmo Μπερερής
Η διαμόρφωση της ταυτότητας της παράστασης βρίσκεται σε εξέλιξη.

ΧΟΡΟΣ

21 Ιουνίου (ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ)
Compagnie Pernette
Χορός Περνέτ (Bal Pernette)
Με τη συμμετοχή των Polkar

Εδώ και πολλά χρόνια, ο Θίασος Περνέτ (Compagnie Pernette) δημιουργεί παραστάσεις σε θέατρα αλλά και σε εξωτερικούς χώρους, για νέους (αλλά και για λιγότερο νέους), και έχει καταξιωθεί στη Γαλλία για το σημαντικό καλλιτεχνικό έργο του, τις περιοδείες και την εκπαιδευτική του δράση, που στοχεύει στην αλληλεπίδραση με το κοινό. Η χορογράφος και χορεύτρια Ναταλί Περνέτ έχει επινοήσει μορφές συλλογικού παιχνιδιού για κάθε είδος κοινού, με τη συμμετοχή τόσο επαγγελματιών χορευτών όσο και ερασιτεχνών.
Οι Χοροί, που αρχικά σχεδιάστηκαν για να εκτελούνται στο ύπαιθρο, υλοποιήθηκαν εντέλει σε διάφορους χώρους και πήραν ποικίλες μορφές, από γιορτή μέσα στην πόλη έως παράσταση σε κανονικό θέατρο, με το ίδιο πάντα ευεργετικό αποτέλεσμα: να κάνουν τον σύγχρονο χορό προσβάσιμο σε όλους, ενεργοποιώντας την κίνηση, διώχνοντας την επιφύλαξη, απελευθερώνοντας τη χαρά.
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, ο Χορός Περνέτ έρχεται να μας ξεσηκώσει στο Πεδίον του Άρεως και μάλιστα στις 21 Ιουνίου, την Ημέρα της Μουσικής, με τη συνοδεία των Polkar, μιας αγαπημένης ελληνικής μπάντας!

Σύλληψη Nathalie Pernette • Χορεύουν Franck Gervais (πρώτος του χορού), Vincent Simon, Claire Malchrowicz • Τεχνικός Stéphane Magnin • Μουσική συνοδεία Polkar
Mε την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος, της Περιφέρειας Αττικής και του Fluxum Foundation (Ελβετία). O Θίασος Περνέτ υποστηρίζεται από: Ministère de la Culture et de la Communication, Direction régionale des affaires culturelles de Bourgogne-Franche-Comté (ως επιχορηγούμενος θίασος χορού και εργαστήριο καλλιτεχνικής παραγωγής), Ville de Besançon, Conseil régional de Bourgogne Franche-Comté και Conseil départemental du Doubs. Ο θίασος απέκτησε στάτους Εθνικού Θιάσου (CERNI) το 2017. Η Ναταλί Περνέτ είναι συνεργαζόμενη δημιουργός στα Théâtre - Scène nationale de Saint-Nazaire, Scènes Vosges - Scène conventionnée à Epinal, Rive Gauche - Scène conventionnée danse de Saint- Etienne-du-Rouvray.

11 Ιουλίου
Aterballetto
In/Finito
Χορός και χορογραφία για αστικούς, φυσικούς ή ιστορικούς χώρους

Έξι χορογραφίες από ισάριθμους νέους χορογράφους αντιδιαστέλλουν το σώμα που χορεύει –μια κίνηση εξ ορισμού εφήμερη– με τη φωτογραφική αναπαράσταση του, η οποία συλλαμβάνει μια στιγμή στον χρόνο και τη διατηρεί για πάντα. Η ιδέα για το συγκεκριμένο εγχείρημα γεννήθηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ευρωπαϊκής Φωτογραφίας 2018 από το Εθνικό Ίδρυμα Χορού Aterballetto (Fondazione Nazionale della Danza Aterballetto). Έξι χορευτές ανέλαβαν να ερμηνεύσουν τις σύντομες χορογραφίες, που πραγματοποιούνται σε αστικούς χώρους με ιστορική σημασία. Οι χορογραφίες μεταμορφώνουν τον χώρο στον οποίο φιλοξενούνται και την πρόσληψη αυτού του χώρου από τους θεατές. Συγχρόνως, ένας φωτογράφος τις απαθανατίζει σε φωτογραφίες, που κατόπιν θα εκτεθούν με στόχο να διαγράψουν τον δικό τους κύκλο ζωής.
Χορογραφίες Saul Daniele Ardillo, Damiano Artale, Hector Budlla, Philippe Kratz, Roberto Tedesco, Diego Tortelli • Ερμηνεύουν Arianna Kob, Ina Lesnakowski, Grace Lyell, Ivana Mastroviti, Giulio Pighini, Serena Vinzio • Συντονισμός Carlo Cerri

Έλενα Αντωνίου
In situ

Με την περφόρμανς μακράς διάρκειας In situ, η χορεύτρια και χορογράφος Έλενα Αντωνίου επιχειρεί να δημιουργήσει ένα ζωντανό έκθεμα στο «εδώ» και το «τώρα» ενός μουσειακού χώρου. Τοποθετώντας το σώμα σ’ ένα βάθρο, η περφόρμερ αναπροσδιορίζει τη σχέση επισκέπτη/θεατή με το έργο τέχνης και τον χρόνο, και δημιουργεί νέες συνθήκες παρατήρησης για τους επισκέπτες του μουσείου, καθώς το πλαίσιο και το περιεχόμενο της δράσης διαρκώς εξελίσσονται. Μέσω της παραστασιακής αυτής χειρονομίας, η περφόρμερ επιχειρεί να αναγάγει την ανθρώπινη παρουσία σε αέναο έργο τέχνης.
Ως τώρα το έργο έχει παρουσιαστεί, συνολικά 81 ώρες, στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κύπρου στη Λευκωσία, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Επαρχία&sigma