Ο Γιάννης Ξανθούλης στη 17η ψηφιακή Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης ​

Ο Γιάννης Ξανθούλης
στη 17η ψηφιακή Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης ​

​

Οι Εκδόσεις Διόπτρα συμμετέχουν στο πλούσιο πρόγραμμα της17ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης, στα πλαίσια του κεντρικού θεματικού άξονα της Έκθεσης Ο χρόνος στη λογοτεχνία, η λογοτεχνία στον χρόνο.
 
Κυριακή 29 Νοεμβρίου
16:00-17:00  
ΣΥΖΗΤΗΣΗ - Το χθες, το σήμερα, το αύριο
Μια συζήτηση για τον χρόνο με αφορμή το νέο βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη, Ζωή μέχρι χθες.

ΣΥΝΟΜΙΛΟΥΝ ΟΙ:
Γιάννης Ξανθούλης, συγγραφέας
Νίκος Θρασυβούλου, δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός
 
Η συζήτηση θα πραγματοποιηθεί στο στούντιο της Αθήνας της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης και μπορείτε να την παρακολουθήσετε live στην ιστοσελίδα της ΔΕΒΘthessalonikibookfair.gr, στην επίσημη σελίδα της ΔΕΒΘ στο Facebookκαι στο youtube κανάλι του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού.
 
Τη ΔΕΒΘ διοργανώνει το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού σε συνεργασία με τη ΔΕΘ-HELEXPO, τον Δήμο Θεσσαλονίκης, τους Συλλόγους Ελλήνων Εκδοτών και ανεξάρτητους εκδότες, και με την υποστήριξη και συνεργασία του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Η 17η διαδικτυακή ΔΕΒΘ συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, στο πλαίσιο του ΠΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας 2014-2020.

Κάποτε, λοιπόν, γεννήθηκε εν Αθήναις η Αμφιτρίτη Βράνη του Κυρίλλου… Διαισθητικά, χρειαζόταν την αλήθεια, όπως αυτή ξεπηδούσε από ασκημένες ζωές και επικίνδυνα πάθη. Όμως, δεν ήταν έτοιμη για κάτι τόσο τολμηρό. Παρ’ όλα αυτά, το ένστικτό της –φορτισμένο με ρομαντικά λάθη και έναν αισθησιασμό που την ξεπερνούσε– την έκανε να περιφρονεί το αστικό αμπαλάζ μιας συνηθισμένης ζωής εξ ονόματος του έρωτα. Κι επειδή ερωτεύτηκε τον έρωτα, πίστεψε πως ανέβαινε στα υψίπεδα μιας αιρετικής αγιοσύνης…
 
Δεν τη συγχώρησαν για την τόλμη της και δεν συγχώρησε κανέναν. Ούτε καν τον εαυτό της. Εκπαιδεύτηκε να επιζεί και να διαιωνίζει μια νοσταλγία πέρα από το χθες όπου στοίβαζε τα πάθη της.
Δεν έμενε τώρα παρά να αποδείξει ότι η φάλτσα ζωή της όφειλε να τη δικαιώσει, αν και κάλπαζε στην όγδοη δεκαετία της. Όμως, είχε κι ένα αξόδευτο στοκ νεότητας – κι αυτό ακριβώς ήταν το διαβατήριο που την έκανε προσβάσιμη στο ερεθιστικό ντόμινο των συμπτώσεων. Συμπτώσεις που θα τις έλεγες και εκκρεμότητες...
Όλα αυτά σε μια τωρινή Αθήνα, ασυγχρόνιστη με την αισθητική ηθική της, γεμάτη από ίχνη απόντων. Θα ψάξει τελικά τις αφορμές της απελπισίας της με επιείκεια, υπερασπιζόμενη όμως και τους θυμούς της.
 
Έτσι ήταν η Αμφιτρίτη-Ρίτα Βράνη. Μια γυναίκα που μπορούσε να διαπρέψει ως γιατρός, ως ηθοποιός, ως νεκρή και ως αστέρι σε έναν γαλαξία συμβάσεων. Προτίμησε την ανατροπή, αυτοσαρκάζοντας την αδια­πραγμάτευτη μοναξιά της και τις ήττες της, που τις έκανε να δείχνουν νικηφόρες. Κι έτσι συνεχίζει…