γράφουν Νατάσα Πίτσου & Λίλα Παπαπάσχου Το Θεαθήναι παρουσιάζει τα "βιβλιο...μπερδέματα"! Με παρεΐστικη διάθεση και ειλικρινή αγάπη για το βιβλίο, νέες - και παλαιότερες - κυκλοφορίες της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας μπαίνουν στο επίκεντρο μίας φιλικής κουβέντας. Η Νατάσα Πίτσου & η Λίλα Παπαπάσχου συζητάνε για τα "διαβάσματά" τους και τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς που τους γέννησαν, μεταφέροντας τις εντυπώσεις τους σε γλώσσα φιλική προς βιβλιόφιλους και μη. Ευχαριστούμε τους εκδοτικούς οίκους που στηρίζουν τη νέα μας αυτή "περιπέτεια" και ευχόμαστε να περάσετε όμορφα μαζί μας και να γίνετε κι εσείς μέλη της διαδικτυακής μας παρέας, αφήνοντας τα σχόλια σας για τα εν λόγω βιβλία ή και για άλλα, δικά σας αγαπημένα αναγνώσματα. Λ.Π. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη που έχουμε σήμερα την πρεμιέρα μας! Είσαι έτοιμη για τα πρώτα μας "βιβλιο...μπερδέματα"; Ν.Π. Πανέτοιμη! Λ.Π. Μου επιτρέπεις να κάνω την αρχή; Ανυπομονώ να σου μιλήσω για "Μικρά πράγματα σαν κι αυτά". Ν.Π. Σε ακούω... Λ.Π. Πρόκειται για ένα βιβλίο μόλις 128 σελίδων από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, για το οποίο είχα διαβάσει διθυραμβικές κριτικές και ήταν υποψήφιο για το βραβείο Booker 2022. Φύσει καχύποπτη προς αυτό που μαζικά αποθεώνεται (παιδιώθεν αυτό, οπότε μάλλον πρόκειται για κατασκευαστικό λάθος) διατηρούσα τις επιφυλάξεις μου. Ν.Π. Φαντάζομαι ότι αυτό δεν ισχύει πια... Λ.Π. Ακριβώς και χαίρομαι πολύ που "Τα Μικρά Πράγματα σαν κι Αυτά" της εξαιρετικής Ιρλανδής συγγραφέα Claire Keegan, όχι απλώς με διέψευσαν, αλλά με έκαναν να παραδεχτώ πως τελικά αυτό το "όπου πάνε οι πολλοί εκεί είναι το δίκιο" σε κάποιες περιπτώσεις ισχύει και με το παραπάνω. Ν.Π. Για συνέχισε... Λ.Π. Τι να σου πρωτοπώ για αυτό. Ο λόγος του αν και απλός, χωρίς υφολογικά ή άλλα τερτίπια, διαθέτει μία σπάνια λεπτότητα. Σε συνδυασμό δε με το πόσο εύθραυστα μοιάζουν όλα μέσα στην ψευδαίσθηση της κανονικότητάς τους, σε κάνει να ανησυχείς διαρκώς ότι είναι αναπόφευκτο να διαταραχθούν από μία σκληρή και αναπόδραστη αλήθεια. σαν μια πορσελάνινη κούκλα που αν την σφίξεις λίγο πιο δυνατά θα σπάσει. Ν.Π. Η αλήθεια είναι πως κι εγώ έχω ακούσει πολύ καλά λόγια για το βιβλίο. Λ.Π. Ναι, αλλά το κείμενο που διάβασα υπερβαίνει κάθε προσδοκία. Η γεμάτη ευαισθησία, αφαιρετική και ενίοτε αινιγματική γραφή της συγγραφέα, που τόσο αποτελεσματικά μετέφρασε η Μαρτίνα Ασκητοπούλου, σε μαγεύει χωρίς καν να το προσπαθεί και μοιραία ταυτίζεσαι με τον κεντρικό ήρωα του μυθιστορήματος, Μπιλ Φέρλονγκ. Ν.Π. Απ' όσα είπες καταλαβαίνω ότι αυτά τα "μικρά πράγματα" που πραγματεύεται είναι μάλλον...μεγάλα... Λ.Π. Έτσι ακριβώς, Σε αυτήν την συγκλονιστική από κάθε άποψη ιστορία (και δυστυχώς τόσο επίκαιρη στην Ελλάδα του σήμερα) το παρελθόν ενός απλού, καθημερινού ανθρώπου που ζει σε μια πόλη της Ιρλανδίας το 1985 συναντά σχεδόν μοιραία το παρόν του, σε μία κομβικής σημασίας συγκυρία, από αυτές που σου αλλάζουν τη ζωή. Και τότε τα "μικρά πράγματα σαν κι αυτά" που περιγράφει η αξιόλογη συγγραφέας αποκτούν τις διαστάσεις μιας πραγματικής επανάστασης, που άσχετα από την τελική έκβασή της έχει δικαιώσει απόλυτα τον ήρωα και μαζί του τον αναγνώστη. Ν.Π. Θα το διαβάσω σίγουρα. "Και τότε τα "μικρά πράγματα σαν κι αυτά" που περιγράφει η αξιόλογη συγγραφέας αποκτούν τις διαστάσεις μιας πραγματικής επανάστασης, που άσχετα από την τελική έκβασή της έχει δικαιώσει απόλυτα τον ήρωα και μαζί του τον αναγνώστη." Λ.Π. Κάτι μου έλεγες όμως τις προάλλες για μία συλλογή διηγημάτων που διάβασες από τις Εκδόσεις Βακχικόν. Ν.Π. Ναι σου έλεγα για μια συλλογή διηγημάτων που μου πρότειναν να διαβάσω. Ο τίτλος της "Οδός Απωλείας 10", μας προδιαθέτει από την αρχή, όπως αναφέρει και ο ίδιος ο συγγραφέας Τάσος Πετρίτσης, ότι δεν πρόκειται, όσο κι αν ψάξουμε, να την βρούμε στους γεωγραφικούς χάρτες. Κι αυτό γιατί αφορά τις καθημερινές μας περιπλανήσεις που είναι γεμάτες από απολογισμούς, τραύματα και διλήμματα. Λ.Π. Αν μη τι άλλο διαχρονικά...επίκαιρο. Ν.Π. Κι όπως αναφέρει κι ένας από τους ήρωες του βιβλίου "Μόνο συνένοχοι μπορούν να ονομαστούν, όσοι αφουγκράζονται στην εποχή μας τη συγκίνηση της λογοτεχνίας". Λ.Π. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να φωτογραφίζει και τα βιβλιο...μπερδέματα μας. "Μόνο συνένοχοι μπορούν να ονομαστούν, όσοι αφουγκράζονται στην εποχή μας τη συγκίνηση της λογοτεχνίας." Λ.Π. Διάβασα κι εγώ πρόσφατα μία ιδιαίτερη συλλογή διηγημάτων από τις ίδιες εκδόσεις. Τι θα έλεγαν πιστεύεις για εμάς αντικείμενα που χρησιμοποιούμε καθημερινά, εάν είχαν φωνή και μπορούσαν να μας μιλήσουν. Τι θα έκαναν αν είχαν μυαλό και ψυχή και μπορούσαν να καταλάβουν όσα κι εμείς; Αν αποκτούσαν ξαφνικά τη δική τους, ξεχωριστή οντότητα, μακριά από τη δική μας ιδιοκτησία και χρήση; Ν.Π. Δεν έχω ιδέα, αλλά φαντάζομαι πάρα πολλά... Λ.Π. Σωστά φαντάζεσαι. Στη συλλογή διηγημάτων "Η Μαντική Μηχανή"...και άλλες καθημερινές συγκινήσεις του Αλέξανδρου Βαλκανά, αυτό γίνεται πραγματικότητα - ποιητική αδεία - και ξαφνικά βλέπουμε την συχνά πεζή, ρουτινιάρικη και ως εκ τούτου προβλέψιμη καθημερινότητά στην πόλη με άλλα μάτια, αυτά των άψυχων αντικειμένων μίας ή πολλαπλών χρήσεων. Ν.Π. Τώρα το κάνω εικόνα και φαντάζομαι ας πούμε ότι μου μιλάει ο καθρέφτης μου, μοιάζει και πιο παραμυθένιο... Λ.Π. Είπες τη σωστή λέξη, παραμύθι. Ένα αστικό παραμύθι. Αυτό είναι η σουρελεαλιστική πραγματικότητα, στην οποία μας προσκαλεί ο ταλαντούχος συγγραφέας. Σύντομα - ή και μεγαλύτερα σε έκταση- χιουμοριστικά ή πιο δραματικά, αλλά αδιαμφισβήτητα αληθινά μέσα στην ιδιόμορφη σύμβασή τους με το παράλογο, τα διηγήματα του Αλέξανδρου Βαλκανά με συνεπήραν ένα φθινοπωρινό απόγευμα της χρονιάς που αποχαιρετήσαμε πρόσφατα. Ν.Π. Μα αυτή δεν είναι και η μαγεία του βιβλίου; Σε απορροφά. Χάνεις την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Λ.Π. Το έθεσες πολύ εύστοχα. Κλείνοντας το βιβλίο συνειδητοποίησα πως είχαν περάσει περίπου δύο ώρες από τότε που το ξεκίνησα, ενώ εγώ νόμιζα πως είχαν περάσει μόλις 10 λεπτά. Έτσι σαν "αέρας που περνά μέσα στις πόλης τα στενά και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν"....Επίσης και για να μην το ξεχάσω, από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφορούν τα βιβλία «Η αναγέννηση μιας γυναίκας» του Βασίλη Τσιρώνη και «Για την τιμή της οικογένειας» της Γλυκερία Τζίμα, τα οποία (το καθένα από τη δική του σκοπιά) εξετάζουν ζητήματα που αφορούν διαχρονικά τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, υπό το πρίσμα και των πολλαπλών ρόλων που καλείται να παίξει στην εποχή μας, μαζί με τις αντίστοιχες προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει. Εύχομαι στο μέλλον να μας δοθεί η ευκαιρία να πούμε περισσότερα γι' αυτά τα δύο βιβλία. "Κλείνοντας το βιβλίο συνειδητοποίησα πως είχαν περάσει περίπου δύο ώρες από τότε που το ξεκίνησα, ενώ εγώ νόμιζα πως είχαν περάσει μόλις 10 λεπτά." Ν.Π. Γιατί μου ήρθε ξαφνικά στο μυαλό η Ζυράννα Ζατέλη; Α ναι, μου έλεγες για το καινούργιο της βιβλίο "Ορατή σαν Αόρατη" και η κουβέντα πήγε και στην παλαιότερη συλλογή διηγημάτων της "Περσινή Αρραβωνιστικιά". Λ.Π. Δεν το πιστεύω. Το ίδιο σκεφτόμουν κι εγώ. Όσοι με γνωρίζουν καλύτερα ξέρουν πόσο αγαπώ τη γραφή της Ζυράννας Ζατέλη. Την ανακάλυψα σε σχετικά μικρή ηλικία, όταν πρωτοδιάβασα την "Περσινή Αρραβωνιαστικιά" κι έκτοτε τη λάτρεψα, ακολουθώντας την σε κάθε νέο της συγγραφικό ταξίδι. Ν.Π. Με κάποιο τρόπο μας έχει επηρεάσει όλους αυτή η Περσινή Αρραβωνιστικιά... Λ.Π. Ποικιλοτρόπως θα πρόσθετα. Στο τελευταίο της βιβλίο πάντως "Ορατή σαν Αόρατη", από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, συνεχίζει να ξετυλίγει το μίτο του μύθου που διαπνέει τους ήρωες των δύο παλαιότερων βιβλίων της "Και με το φως του Λύκου επανέρχονται" και "Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους: Ο θάνατος ήρθε τελευταίος", παίζοντας αυτήν τη φορά με την ίδια την έννοια της συγγραφικής έμπνευσης. Επιμένοντας πολυτονικά και με τη γνωστή της ευχέρεια στο να δημιουργεί τα πιο περίτεχνα γλωσσικά σχήματα, διατηρώντας ταυτόχρονα την προφορικότητα του λόγου, η "έξω από τον κόσμο τούτο" λογοτεχνική μορφή της αγαπημένης Ζ. Ζατέλη, μας προσκαλεί για μία ακόμα φορά σε ένα μαγικό συγγραφικό περιβάλλον, που μόνο η ίδια θα μπορούσε να πλάσει με τόση μαεστρία και ποιητικότητα. Και για να μεταχειριστούμε τα λόγια της: «Δεν μπορείς να πεθάνεις αν δεν γράψεις αυτήν την ιστορία»...«Για να την γράψω πρέπει κάποιος να πεθάνει πρώτα». Ν.Π. Αυτό είναι όντως χαρακτηριστικό γνώρισμα της γραφής της. Θα ήθελα κι εγώ να το διαβάσω κάποια στιγμή. Προς το παρόν περιμένει στη βιβλιοθήκη μου στη Θεσσαλονίκη τη σειρά του. «Δεν μπορείς να πεθάνεις αν δεν γράψεις αυτήν την ιστορία» Ν.Π. Και μια και μιλάμε για την 'ξεσαλονίκη" δεν μπορώ παρά να μοιραστώ μαζί σου μια γλυκιά εμπειρία που έζησα στο τρένο επιστρέφοντας στην Αθήνα. 3/1/2023 Την μελαγχολία μου συντροφεύει ο Καζούο Ισιγκούρο, καθώς διαβάζω τις «Νυχτωδίες» του. Η μουσικότητα του έργου του μπερδεύεται με τους ήχους του τρένου και η σκέψη μου σκαλώνει στη φράση «η ζωή ίσως είναι περισσότερα πράγματα από το να αγαπάς ένα άτομο» και σίγουρα υπερβαίνει τις ψευδεπίγραφες αναπαραστάσεις, θα μπορούσε να προσθέσει κανείς. Λ.Π. Νιώθω ότι είμαι κι εγώ συνεπιβάτης σε αυτό το τρένο και κοιτάζω έξω από το παράθυρο το τοπίο να αλλάζει συνεχώς. Ν.Π. Οι μικρές ιστορίες του βιβλίου συνδέονται με το τέλος μιας σχέσης, ενός ονείρου, μιας προσδοκίας∙ όπως συζητούσαμε με τον κ. Μιχάλη. Απέναντί μου στη θέση 32 ο κ. Μιχάλης διάβαζε το έργο «Η Κλάρα και Ο Ήλιος» του ίδιου συγγραφέα. Μου ανέφερε ότι η ευθραυστότητα του ανθρώπου παρουσιάζεται και σε αυτό το βιβλίο, μόνο που βρίσκεται τοποθετημένη σε ένα δυστοπικό περιβάλλον. Αναρωτιόταν τι ρόλο μπορεί να έχει η τεχνητή νοημοσύνη σε μια διαστρωματωμένη κοινωνία με έντονες διαφορές και αντιθέσεις. Μπορούν άραγε οι μηχανές να αντικαταστήσουν τις ανθρώπινες σχέσεις και να εκφράζουν συναισθήματα; Λ.Π. Καλά έγραψε ο κ. Μιχάλης! Την ίδια ακριβώς απορία είχα κι εγώ διαβάζοντας το βιβλίο, το οποίο σίγουρα προσφέρει τροφή για σκέψη, θέτοντας πολλά ακόμη ερωτήματα. Ν.Π. Πάντως και η μεταφραστική δεινότητα της Αργ. Μαντόγλου, καταφέρνει να αποδώσει ακόμη και τις πιο λεπτές αποχρώσεις και των δύο κειμένων, χωρίς να εκβιάζει την απόδοση μιας απλής μεταφραστικής τεχνικής. Ακολουθεί δηλαδή όχι μόνο τη γλαφυρότητα και τη διαύγεια της γραφής του συγγραφέα, αλλά αντιλαμβάνεται και αφουγκράζεται τις βαθύτερες προθέσεις μιας διαφορετικής πολιτισμικής οπτικής. Δεν είναι τυχαίο ότι ο συγγραφέας έλαβε το βραβείο Νόμπελ το 2017, ενώ ο ίδιος έχει δηλώσει πολλές φορές πως η ιδιότητα του ως συγγραφέα αλλά και η επιτυχία του οφείλεται καθαρά στη σχέση του με τη μητέρα του. Λ.Π. Καθόλου τυχαίο θα έλεγα. Ν.Π. Πάντως χάρη στον Καζούο Ισιγκούρο και τον αγαπητό κ. Μιχάλη αυτό το ταξίδι Θεσσαλονίκη-Αθήνα, θα μου μείνει σίγουρα αξέχαστο... «η ζωή ίσως είναι περισσότερα πράγματα από το να αγαπάς ένα άτομο» Λ.Π. Άσχετο, σου αρέσει η αστυνομική λογοτεχνία; Ν.Π. Εννοείται και πάρα πολύ μάλιστα. Λ.Π. Εμένα το αστυνομικό μυθιστόρημα είναι ένα από τα αγαπημένα μου λογοτεχνικά είδη. Ειδικά όταν είναι τόσο καλογραμμένο όσο τα «Παγωμένα Πέλματα» του Βαγγέλη Μπέκα, ένα αυθεντικό νουάρ προσαρμοσμένο στη γλώσσα του σήμερα, με πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες και καταιγιστική πλοκή. Περιττό να σου πω ότι το ξεκίνησα προχθές το βράδυ και το τελείωσα χθες τα ξημερώματα, φωτίζοντας με τον φακό του κινητού μου τα γράμματα, για να μην ξυπνήσω τον άντρα μου που κοιμόταν -μακάριος- δίπλα μου. Όπως καταλαβαίνεις, ήθελα πάση θυσία να φτάσω στο τέλος αυτής της τόσο μπερδεμένης ιστορίας, που με βάση την τρέχουσα επικαιρότητα δεν μοιάζει και τόσο…μυθοπλασία. Ν.Π. Καλά η σύγχρονη επικαιρότητα ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία. Λ.Π. Κι ο Βαγγέλης Μπέκας (του οποίου το επώνυμο παραπέμπει στον αγαπημένο ήρωα του πατριάρχη του αστυνομικού μυθιστορήματος, Γιάννη Μάρη, Αστυνόμο Μπέκα, όπως μόλις συνειδητοποίησα) μάλλον το γνωρίζει καλά αυτό. Έχω δε την αίσθηση, πως το συγκεκριμένο είδος είναι από τα πιο δύσκολα και πέρα από τον συνεχή έλεγχο στη ροή της αφήγησης για τυχόν κενά ή ανακολουθίες, χρειάζεται κι ένα υφολογικό στυλ αντάξιο της ατμόσφαιρας μυστηρίου που πρέπει να καλλιεργηθεί στον αναγνώστη. Ο συγγραφέας συνδυάζει με επιτυχία όλα αυτά τα ετερόκλητα στοιχεία, κάνοντάς την όλη διαδικασία να μοιάζει απλή και αυτονόητη. Tαυτόχρονα, κρατά ζωντανό το ενδιαφέρον του αναγνώστη με τις συνεχείς εναλλαγές της οπτικής γωνίας από την οποία εξετάζονται όσα συμβαίνουν στους ήρωες, οδηγώντας μας κλιμακωτά στην τελική έκβαση της ιντριγκαδόρικης αυτής ιστορίας. Ν.Π. Έτσι όπως το ακούω θα μπορούσε να μεταφερθεί άνετα και στον κινηματογράφο ή την τηλεόραση. Λ.Π. Ναι γιατί όχι; Διαθέτει όλα τα απαραίτητα "συστατικά" και μάλιστα στη σωστή ποσότητα. Βία, διαπλοκή, πάθος, έγκλημα, έρωτας, προδοσία και φυσικά οι απαραίτητες ανατροπές δίνουν τον τόνο, με τη Σοφία, τον Θωμά, τον Στάθη, τον Αχιλλέα, την Εύα και τα υπόλοιπα πρόσωπα που τόσο μαεστρικά έπλασε η φαντασία του Βαγγέλη Μπέκα, να φτάνουν (ή όχι) στην "κάθαρση" χαρίζοντας στους αναγνώστες του ένα τέλος που…καλύτερα να ανακαλύψετε μόνοι σας διαβάζοντας το βιβλίο. «Ο συγγραφέας συνδυάζει με επιτυχία όλα αυτά τα ετερόκλητα στοιχεία, κάνοντάς την όλη διαδικασία να μοιάζει απλή και αυτονόητη. » Ν.Π. Θα μπορούσαμε πλάκα-πλάκα να μιλάμε για βιβλία με τις ώρες. Λ.Π. Ναι μόνο να αφήσουμε κάτι και για την επόμενη φορά (γέλια...) Τι θα έλεγες να ολοκληρώσουμε τη σημερινή, πρώτη μας συνάντηση με..."Άλλες Ζωές"; Ν.Π. Ας γίνει έτσι λοιπόν. Λ.Π. Έχοντας διαβάσει σχεδόν απνευστί τα εξαιρετικά "Μικρά πράγματα σαν κι αυτά" ήθελα να συνεχίσω με ξένη λογοτεχνία. Αναζήτησα λοιπόν, το εξίσου πολυδιαφημισμένο μυθιστόρημα "Άλλες ζωές" του βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας (2021), Αμπντουλραζάκ Γκούρνα, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός. Ν.Π. Έχω ακούσει κι εγώ πολύ θετικά σχόλια για το συγκεκριμένο βιβλίο. Λ.Π. Έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές και δίκαια. Την μετάφραση του πυκνού και γεμάτου εικόνες μοναδικής έντασης κειμένου, υπογράφει η Κατερίνα Σχινά, η οποία πραγματικά κατάφερε να μας μεταφέρει στα ελληνικά, ατόφια, όλα τα στοιχεία της εντοπιότητας που κάνουν αυτό το βιβλίο, πέρα από πολύτιμο ιστορικά ανάγνωσμα κι ένα υψηλής συναισθηματικής ευφυίας λογοτέχνημα. Ν.Π. Η αλήθεια είναι πως ανυπομονώ κι εγώ να το διαβάσω. Λ.Π. Θα λατρέψεις όλους τους ήρωές του, ακόμα και τους πλέον "απεχθείς". Ο Ιλιάς (πρεσβύτερος και νεότερος) ο Χαμάς, η Αφίγια, ο Χαλίφα η Μπι Άσα, ο Συνταγματάρχης, ο Πάστορας και η καλοσυνάτη γυναίκα του (η Frau), καθώς και τόσα πολλά ακόμη πρόσωπα διαφορετικών εθνικοτήτων και ιδιοσυγκρασιών, πιασμένα στον ιστό δύο παγκοσμίων πολέμων, της αποικιοκρατίας, των φρικτών εγκλημάτων που συγκλόνισαν την Ευρώπη και την Αφρική, αλλά και των δικών τους περίπλοκων διαδρομών και διαπροσωπικών σχέσεων. Ν.Π. Η Αφρική ταλαιπωρείται ανέκαθεν... Λ.Π. Εγώ θα έλεγα το ίδιο και για την Ευρώπη, από άλλο πρίσμα ίσως. Ο Αμπντουλραζάκ Γκούρνα πάντως συμμερίζεται την άποψή σου, αν και δεν χαρίζεται καθόλου στους ομοεθνείς του. Η ζωντανή, έμπλεη ιδιωματισμών και χρήσιμων επεξηγήσεων γλώσσα του βιβλίου, συνεπαίρνει τον αναγνώστη που ακολουθεί τους ήρωες σαν υπνωτισμένος σε έναν κόσμο τόσο διαφορετικό από τη δική μας κουλτούρα, αλλά και τόσο οικείο, με έναν τρόπο σχεδόν μυστικιστικό. Ξέρεις τι σκεφτόμουν μόλις τελικά το διάβασα όλο (μετά από κάμποσες μέρες εντατικής ανάγνωσης σε διαφορετικά παγκάκια του πάρκου του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος); Πως η ιστορία είναι ένα συναρπαστικό μάθημα, το οποίο δυστυχώς περισσότερο το παπαγαλιζουμε, παρά το διδασκόμαστε. Ν.Π. Κι εδώ έρχονται τα βιβλία, για να καλύψουν τα όποια γνωστικά κενά μας, με τρόπο δημιουργικό και...απολαυστικό. Λ.Π. Ο Αμπντουλραζάκ Γκούρνα, είναι ένας πολύ αξιόλογος άνθρωπος. Εκτός της συγγραφικής του ιδιότητας είναι ομότιμος καθηγητής Αγγλικής και Μετα-αποικιακής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντ, ενώ σύντομα θα κυκλοφορήσουν κι άλλα βιβλία του από τον Ψυχογιό. Ανυπομονούμε... Ν.Π. Πέρασα πολύ όμορφα στο Θεαθήναι και στην πρώτη μας συνάντηση. Λ.Π. Κι εγώ το ίδιο. Ας ευχηθούμε το ίδιο και για τους αναγνώστες μας. Καλή μας αρχή και τα ξαναλέμε σύντομα! Η ζωντανή, έμπλεη ιδιωματισμών και χρήσιμων επεξηγήσεων γλώσσα του βιβλίου, συνεπαίρνει τον αναγνώστη που ακολουθεί τους ήρωες σαν υπνωτισμένος σε έναν κόσμο τόσο μακριά από τη δική μας κουλτούρα, αλλά και τόσο οικείο, με έναν τρόπο σχεδόν μυστικιστικό.
0 Comments
Leave a Reply. |
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος