γράφει ο Alex Ηλιάδης Σε γενικές γραμμές είχα πάντα την άποψη, πως για να είμαι σωστός σε αυτό που κάνω, πρέπει να είμαι όσο γίνεται πιο ενημερωμένος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Όσο περνά ο καιρός, αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Πρακτικά λόγω χρόνου. Συναισθηματικά, λόγω περιεχομένου. Όσοι γενικώς διαβάζετε τα κείμενά μου, φαντάζομαι θυμάστε την εξομολόγησή μου, στο πόσο είχα πραγματικά φρικιάσει, με την ιστορία της Καρολάιν στα Γλυκά νερά! Το ίδιο μου συνέβη και με την ιστορία στη Φολέγανδρο. Για το δεύτερο, προτίμησα να μην γράψω, διότι δεν μπορούσα να έχω την αποστασιοποίηση που χρειάζεται, ώστε να γράψω την άποψή μου μεν, ψύχραιμα δε.
Παρατηρώντας τον εαυτό μου, έχω βγάλει το συμπέρασμα, ότι ενημερώνομαι μόνο για τα απολύτως απαραίτητα. Διότι δεν αντέχω τις λεπτομέρειες των όσων συμβαίνουν τελευταία. Πραγματικά όμως. Δεν αντέχω... Σε σχέση με το 8χρονο κοριτσάκι στο Κερατσίνι όμως, η είδηση δεν μπορούσε να μην περάσει από μπροστά μου. Η συζήτηση έχει ανοίξει τόσο, που ήταν απίθανο, να μην το δω! Ασχολήθηκα περαιτέρω, διότι όσο κι αν δεν προλαβαίνω, ή δεν αντέχω, υπάρχει κάθε πρωί η πιθανότητα, κάποιος φίλος από όσους ακούνε την εκπομπή, να με ρωτήσει τη γνώμη μου για κάτι. Δε γίνεται να μην ξέρω... Όπως κάθε νόμισμα, έτσι και αυτό έχει δύο πλευρές. Πιάνοντας την κορώνα, έχω πει την άποψή μου, εκατοντάδες χιλιάδες φορές, κυρίως σε παρέες μου και λιγότερο από το μικρόφωνο του ραδιοφώνου. Μάλλον είναι η πρώτη φορά που θα την πω εδώ. Το ότι όλοι μπορούν (πρακτικά) να κάνουν παιδιά, δεν σημαίνει ότι είναι και εντάξει! Θα έπρεπε όλοι να ελεγχόμαστε, για το εάν μπορούμε. Ναι, το διατύπωσα σε πρώτο πληθυντικό, γιατί σαφώς βάζω και τον εαυτό μου μέσα. Δεν είμαι Θεός. Έχω σίγουρα κάνει και θα κάνω κι άλλα λάθη, μεγαλώνοντας 2 παιδιά! Δεν είναι τα λάθη το θέμα. Είναι το αν έχω στοιχειωδώς τη δυνατότητα να κρατήσω έναν απόλυτα εξαρτώμενο από εμένα άνθρωπο, ασφαλή. Σε αυτό για το οποίο συζητάμε λοιπόν, οι άνθρωποι που ήταν υπεύθυνοι για την ασφάλεια αυτού του παιδιού, ΔΕΝ ΗΤΑΝ και δεν σηκώνω κουβέντα γι’ αυτό. Δεν σηκώνω κουβέντα για το «διέφυγε της προσοχής του κηδεμόνα του». Τι πάει να πει αυτό; Πώς γίνεται να πάψεις έστω και για δευτερόλεπτα να προσέχεις τι κάνει ένα 8χρονο παιδί; Όχι για την πόρτα του εργοστασίου! Για τον πολυσύχναστο δρόμο που βρίσκεται απέξω. Τι σημαντικότερο έχει να κάνει ένας κηδεμόνας από το να προσέχει ένα παιδί, του οποίου έχει την ευθύνη; Δεν καταλαβαίνω ειλικρινά. Θεωρώ την Πρόνοια (αν υπάρχει στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο), τρομερά ελαστική και διαλλακτική σε τέτοια πράγματα. Πριν από κάποιο διάστημα, ένα παιδί 3 ετών, ΒΓΗΚΕ από μία παιδική χαρά και έκοβε βόλτες στη γειτονιά. Ένας διανομέας το είδε, του φάνηκε περίεργο και σταμάτησε να του μιλήσει. Η μητέρα του παιδιού, το αναζήτησε μετά από μισή ώρα. Ας μου πει κάποιος αν έχει ακόμα ευθύνη γι’ αυτό το παιδί κι αν ναι, γιατί; Γιατί δεν πήγε η πρόνοια να της πει, «γεια σας. Σας παίρνουμε το παιδί»; Χωρίς καμία συζήτηση. Δεν υπάρχει καμία καλή εξήγηση γι’ αυτό. Τα «γράμματα» (η άλλη όψη του νομίσματος), έχει να κάνει με τους ανθρώπους μπροστά στους οποίους έγινε ό,τι έγινε. Για ποιόν λόγο υπάρχει κύκλωμα τηλεόρασης αν δεν το παρακολουθεί κανείς; Αυτός που πήγε και κλωτσούσε το κοριτσάκι για να δει αν ζούσε, έχει παιδιά; Πήγε το βράδυ σπίτι του και τα φίλησε με πατρική αγάπη; Όσοι πέρασαν πέρα-δώθε από την πόρτα και συνέχισαν ατάραχοι το δρόμο τους, νιώθουν καλά που δεν κινδύνεψε η δουλειά τους; Κράτησα το χειρότερο για το τέλος. Εσείς που κάθε φορά που γίνεται κάτι τέτοιο, ξεκινάτε και γράφετε οχετούς, όταν μαθαίνετε ότι δεν πρόκειται για Ελληνόπουλο, ντραπήκατε έστω και μια στιγμή; Σκεφτήκατε ποτέ, ότι θα μπορούσε να τύχει να είναι τούμπα τα πράγματα στη ζωή και κάποιος, θα μπορούσε να γράψει τέτοια πράγματα, για το δικό σας παιδί, ανήψι, βαφτιστήρι ή οτιδήποτε άλλο; Δεν νοιαστήκατε ποτέ για ένα παιδί; Το λέω από προσωπική πείρα. Όσον καιρό είμαι γονιός, ό,τι έχω διαβάσει σε σχέση με ατυχήματα που περιλαμβάνουν παιδιά, μου έχει στοιχίσει αισθητά περισσότερο από ό,τι πριν. Έχω κάνει σφιχτές αγκαλιές τα παιδιά μου, ή έχω κάνει το σταυρό μου που είμαστε υγιείς ή όλα αυτά μαζί και περισσότερα. Για τα αναφερθέντα στην προηγούμενη παράγραφο άτομα, αναρωτιέμαι. Πότε έπαψαν να είναι Άνθρωποι και για ποιόν λόγο..;
0 Comments
Leave a Reply. |
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος