November (Out of B)Rain

γράφει ο Alex Ηλιάδης

Στις επαφές μας με τη Λίλα και το Χρήστο για το ξεκίνημα της συνεργασίας μου με το Θεαθήναι, συμφωνήσαμε να μου προωθούνται όσα έφταναν στο mailbox του site, σε σχέση με τη μουσική. Γνωρίζοντας ότι υπάρχει απίθανη ροή δελτίων Τύπου, «ανησυχούσα» ότι δεν θα υπάρχει χώρος ώστε να μπορώ να γράφω και πράγματα που θα ήταν πιο πολύ ιστορικά/αφιερωματικά, παρά ειδησεογραφικά. Μπαίνοντας ο Νοέμβριος και με τις νέες συνθήκες, ελπίζω να μην ξεμείνω από ιδέες, γιατί μετά την παραδοχή στην οποία προέβην, θα εκτεθώ ανεπανόρθωτα ακόμα δεν ήρθα. Καλό μήνα και υπομονή σε όλους μας εύχομαι.

Αν η κατάσταση ήταν διαφορετική και η αρχική σελίδα μας στα social, κυρίως στο Facebook, δεν γέμιζε με «ειδικούς», οι οποίοι γράφουν αναλύσεις επί αναλύσεων για τον covid, κάνοντας άλματα λογικής για να στηρίξουν τα αφηγήματά τους ενίοτε, θα είχαμε έναν κανονικό Νοέμβριο να ξεκινά. Ανάμεσα σε άλλα αυτό θα σήμαινε, οι μισοί να ποστάρουν την μπαλάντα των Guns’N’Roses, November Rain και οι υπόλοιποι να κάνουν πλάκα, με την συνήθεια αυτή. Έβρεξε κιόλας την Κυριακή… Καταλαβαίνετε… Θα μου πείτε τώρα, ίσως να είχαμε και το νέο άλμπουμ τους στα χέρια μας, αν η πανδημία δεν είχε πάει πίσω τις τελικές διεργασίες για την κυκλοφορία του. Ο Slash πάντως, δήλωσε ότι «κατά την καραντίνα έμεινα πολύ στο σπίτι και απόλαυσα το τζαμάρισμα που έκανα με τον Duff (McKagan τον μπασίστα) και τον Axl (Rose τον τραγουδιστή)», σε ερώτηση δημοσιογράφου, που αφορούσε την επερχόμενη δισκογραφική δουλειά τους.

Όπως δεν έκρυψα στο προηγούμενο άρθρο μου, ποτέ δεν ήταν αγαπημένη μου μπάντα οι Αμερικανοί. Ο σεβασμός όμως στα όσα έχουν πετύχει, είναι επιβεβλημένος. Μέχρι στιγμής έχουν πάνω από 100 εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως και αρκετά από τα τραγούδια τους, αποτελούν σταθμούς στην ιστορία της ροκ μουσικής.
​
Ένα από αυτά είναι και το November Rain. Δημιουργήθηκε επί της ουσίας το 1986, όταν η μπάντα δούλευε υλικό για το επερχόμενο άλμπουμ τους Appetite For Destruction, στο Sound City Session. Το κομμάτι, πρακτικά είναι ακριβώς όπως κυκλοφόρησε, χωρίς ο Axl Rose να έχει «πατήσει» σωστά τα φωνητικά του και χωρίς τα κιθαριστικά μέρη του Slash.

O Slash, σε στιγμιότυπο από το επίσημο videoclip του November Rain

Τελικώς, στη μορφή που το ξέρουμε σήμερα, συμπεριλήφθηκε στο tracklist του Use Your Illusions, που κυκλοφόρησε στις 17 Σεπτεμβρίου του 1991. Το Φεβρουάριο του 1992, κυκλοφόρησε ως το τρίτο και τελευταίο single του άλμπουμ. Είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι, το οποίο βρέθηκε στο Top 10 του Billboard Hot 100 της Αμερικής! Οι πωλήσεις του single, ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο.

Αν τα όσα έχω μέχρι τώρα γράψει, σας δημιουργούν περιέργεια για το πώς μπορεί να ήταν η αρχική εκδοχή του κομματιού που αναφέραμε, η Universal φρόντισε για εμάς, κυκλοφορώντας το Appetite for Destruction: Locked N' Loaded τον Ιούνιο του 2018, στο οποίο υπάρχουν πολλά σημεία από στιγμές δημιουργίας των Guns’N’Roses!​

Κλείνοντας, να σας πω πως είμαι σίγουρος, ότι βλέποντας τον τίτλο, πολλοί θα αναρωτηθήκατε πώς μου ήρθε στο μυαλό το λογοπαίγνιο με τη λέξη brain και τι σχέση έχει με τα υπόλοιπα. Εξηγώ αμέσως…
​
Μέχρι το 2018, το μόνο κακό που είχε για εμένα και όλους τους ανθρώπους του χώρου της διασκέδασης ο Νοέμβριος, ήταν η «κοιλιά» που έκανε η αγορά στην οποία κινούμαι βιοποριστικά και όχι μόνο, πριν τις γιορτές. Το 2019, η «κοιλιά» ήταν μεγαλύτερη λόγω εφαρμογής του νόμου απαγόρευσης του καπνίσματος και φέτος, οι χώροι της διασκέδασης, του θεάματος, του πολιτισμού και της άθλησης, τίθενται σε τεχνητό κώμα. Από ότι ξέρω, κάποιες λειτουργίες ενός ασθενή υπάρχουν πιθανότητες, να μην επανέλθουν απολύτως μετά την καταστολή.

Η Κυβέρνηση λοιπόν, αποφασίζει να βάλουμε τον εγκέφαλό μας σε sleep mode για έναν μήνα και ενώ λίγος παραπάνω χρόνος στο σπίτι είναι πάντα καλοδεχούμενος από μεριάς μου, η αεργία σε κάτι το οποίο με εκφράζει τόσο πολύ, με διαλύει. Άνθρωποι που ασχολούμαστε με οποιαδήποτε μορφή τέχνης, έχουμε σαν καύσιμο να δημιουργούμε πράγματα. Ναι, θα ακούω μουσικές. Ναι, θα δημιουργώ λίστες για την επιστροφή(;) Αλλά η επαφή με τον κόσμο και η δυνατότητα που μας δίνει το επάγγελμά μας, να επικοινωνήσουμε πράγματα, μπαίνει στον πάγο για ακόμα μία φορά.
​
Πριν κλείσω, ένα disclaimer για να προλάβω τους «εντάξει ρε μεγάλε, δεν έχετε μόνο εσείς προβλήματα». Γνωρίζω αρκετά καλά, κυρίως από τα όσα έμαθα από φίλους που βρίσκονται στο χώρο του Θεάτρου, ότι σε άλλα επαγγέλματα τα πράγματα είναι ακόμα πιο ζόρικα. Το σέβομαι και το κατανοώ. Δεν έχω όμως την απαραίτητη γνώση, ώστε να έχω και τη δυνατότητα κρίσης να μιλήσω γι’ αυτά, οπότε αρκούμαι σε αυτά που ζω ο ίδιος!