 γράφει η Μαρία Σούμπερτ To 1993 o Steven Spielberg έβγαλε την πρώτη ταινία του Jurassic Park και θυμάμαι πως είχε γίνει χαμός. Τα εφέ, οι δεινόσαυροι, η αγωνία, τα παιδιά ως πρωταγωνιστές –αυτή δεν ήταν μια απλή ταινία επιβίωσης ή καταστροφής. Αυτή ήταν μια ταινία που έμελλε να δημιουργήσει μια ολόκληρη σειρά. Επηρεασμένη πιθανά από τον Ιάπωνα Godzilla του 1954, αλλά και τον ντόρο που εκείνη είχε προκαλέσει –μα τι παθαίνουμε οι άνθρωποι όταν ερχόμαστε έστω και με τη φαντασία μας αντιμέτωποι με τέρατα και πλάσματα που μας υπερβαίνουν; Είναι η αρχετυπική μας μάχη ενάντια στα στοιχεία της φύσης; Είναι το ένστικτο της επιβίωσης που ενεργοποιείται; Είναι η συνειδητοποίηση του πόσο πραγματικά μικροί είμαστε στη φύση (κι ας κάνουμε τεράστια ζημιά); Δεν ξέρω τι είναι. Είναι όμως γεγονός πως μια ταινία ή μια σειρά με δεινόσαυρους είναι σχεδόν πάντα εγγυημένη επιτυχία. Καλά, όχι πάντα.
0 Comments
 της Μαρίας Σούμπερτ Κάπου ανάμεσα στην ταινία «Μαλλιά κουβάρια» και την μικρού μήκους ταινία «Tangled Ever After», η Ραπουνζέλ επιστρέφει με μακριά ξανθά μαλλιά –προφανώς για να είναι αναγνωρίσιμη- και ζει διάφορες περιπέτειες με τον Γιουτζίν στο πατρικό της πλέον παλάτι. Πρόκειται για την περίοδο δηλαδή που ο Γιουτζίν και η Ραπουνζέλ έχουν εκδηλώσει τον έρωτά τους, αλλά αυτός δεν είναι το επίκεντρο της σειράς –ούτε του ενδιαφέροντος. Αντίθετα, η Ραπουνζέλ έχει συνεχώς να αντιμετωπίσει πολλές προκλήσεις. Μάχες, αγώνες, απόπειρες απαγωγής, το τηγάνι της μικρής ξανθούλας σε μόνιμη λειτουργία ως όπλο, ένα βασίλειο που κοιτάζει με καχυποψία τον νεαρό φίλο της βασιλοπούλας που επέστρεψε επιτέλους στο σπίτι της και κάποιος που πρέπει να την φυλάει. Ή μάλλον κάποια. Συνοδός και σωματοφύλακας σε αυτή τη νέα πραγματικότητα είναι η Κασσάνδρα, το alter ego της Ραπουνζέλ. Αυστηρή, σοβαρή, με κοντό καστανό μαλλί και καθόλου χρόνο για πλάκες, δυνατή και ρωμαλέα, η Κασσάνδρα συχνά αναρωτιέται τι έχει κάνει και πληρώνει με την προστασία αυτής της αδέξιας και απρόσεκτης νεαράς.  της Μαρίας Σούμπερτ Τι σημαίνει να είσαι το μεσαίο παιδί της οικογένειας; Σου δίνει το ρόλο του ισορροπιστή; Όταν μάλιστα είσαι το μεσαίο από έντεκα αδέρφια και όλα τα άλλα είναι κορίτσια; Σίγουρα τότε έρχεσαι σε ικανοποιητική επαφή με το θηλυκό κομμάτι μέσα σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ να πεις πως δεν καταλαβαίνεις τις γυναίκες –άσχετα με το αν είναι ακατανόητες από τη φύση τους.
Ας τα πάρουμε λοιπόν με τη σειρά: Είσαι έντεκα χρονών, σε λένε Lincoln Loud και έχεις πέντε μεγαλύτερες και πέντε μικρότερες αδερφές σε όλα τα μήκη και πλάτη της παιδικής και εφηβικής ηλικίας. Προφανώς αυτό που συμβαίνει μέσα στο σπίτι με τη μία (!) τουαλέτα είναι ένα σκέτο χάος. Οι γονείς είναι λίγο διακοσμητικοί, η μητέρα εμφανίζεται αραιά και που με κάποιες οδηγίες/απαιτήσεις/κατευθύνσεις, ενώ ο πατέρας αναπολεί τη δική του χαμένη εφηβεία. Ο Lincoln καλείται λοιπόν να επιβιώσει σε ένα σπίτι, όπου τα κορίτσια καταρχήν κάνουν συμμαχίες, διεκδικούν αυτά που θέλουν, είναι παράλογα, τρελά, ακατανόητα, ανταγωνιστικά, ματαιόδοξα, πανέξυπνα, λιγότερο έξυπνά, με υπαρξιακές αναζητήσεις και ένας θεός ξέρει τι άλλο. Στο τέλος της ημέρας όμως, ο Lincoln ξέρει πως ασχέτου φύλου, έχει δέκα ακόμα αδέρφια που θα τον νοιαστούν και θα όλοι μαζί θα κάνουν ότι μπορούν καλύτερο για όλους τους.  της Μαρίας Σούμπερτ Τις μεγαλύτερες περιπέτειές μας τις ζούμε ως παιδιά γύρω από το σπίτι. Στα διάφορα δωμάτια, στον κήπο ή την αυλή, στο δρόμο, στην αλάνα της γειτονιάς. Και συνήθως οι συνοδοιπόροι μας στις περιπέτειες αυτές είναι οι φίλοι, τα αδέρφια –όταν υπάρχουν- και τα κατοικίδια μας. Ζούμε φυσιολογικές ζωές, σε φυσιολογικές οικογένειες, σε φυσιολογικές γειτονιές –και εκεί χωράνε τα πιο αφύσικα και τρομερά γεγονότα και συμβάντα.
Έτσι τουλάχιστον συμβαίνει στην τηλεοπτική σειρά «Bobby and Bill» (όπως τιτλοφορείται στα αγγλικά) που προβάλλεται στο Star τα Σαββατοκύριακα. Βασισμένη στο δημοφιλές κόμικ του Βέλγου καρτουνίστα Jean Roba και του Maurice Rosy το 1959, η σειρά επανεμφανίστηκε στους τηλεοπτικούς δέκτες περίπου το 2003 και πραγματεύεται τη ζωή του επτάχρονου Bobby και του σκύλου του του Bill, οι οποίοι ζουν με τους γονείς του Bobby στις Βρυξέλλες. Η σειρά που τώρα προβάλλεται στο Star είναι γαλλοκαναδικής παραγωγής του 2016. Οι ήρωες της σειράς εκτός από τους δύο πρωταγωνιστές, είναι και η Καρολίνα, η χελώνα, ο γάτος Καπετάνιος και η τρομερή γειτόνισσα και ιδιοκτήτρια του Καπετάνιου που πάντα φέρνει την καταστροφή. Βασικά προσπαθεί με κάθε τρόπο να ξεφορτωθεί τον Bill και την Καρολίνα.  της Μαρίας Σούμπερτ Σάββατο πρωί και στο Nickelodeon παίζει μια σειρά που δεν έχω ξαναδεί. Πρωταγωνιστεί ένα μελαχρινό 8χρονο κορίτσι που είναι –φυσικά- πριγκίπισσα. Όταν χρειάζεται όμως και προκύπτει ανάγκη, το κορίτσι αυτό, η Νέλλα, γίνεται ιππότης και σώζει τους κατοίκους της πολιτείας της. Οι βοηθοί της, ο Τρίνκετ, ο Σερ Γκάρετ και ο Κλοντ είναι πάντα δίπλα της για να την στηρίξουν, να ζηλέψουν, αλλά στο τέλος να νικήσουν.
 της Μαρίας Σούμπερτ Υπήρξα φανατική οπαδός της Barbie μέχρι τα δεκατρία μου περίπου χρόνια, όταν πια θεώρησα πως έχω μεγαλώσει αρκετά για να παίζω με κούκλες. Παρ’ ότι όμως μου άρεσε τόσο πολύ, ταυτόχρονα ντρεπόμουν να παίζω με κάτι τόσο «κοριτσίστικο». Πολλά χρόνια αργότερα, η κόρη μου είναι σταθερή θεατής των ταινιών και τηλεοπτικών σειρών με ηρωίδα την Barbie.
 της Μαρίας Σούμπερτ Ακολουθώντας την επιτυχία της Πέππα το Γουρουνάκι, η σειρά «Μπεν και Χόλι» (2009) είναι το επόμενο βήμα των εταιρειών παραγωγής που μάλλον έχουν βρει το μαγικό κουμπί των παιδιών προσχολικής ηλικίας και το πατάνε ασταμάτητα. Δεν εξηγείται αλλιώς, αφού και οι δύο σειρές είναι στις αγαπημένες επιλογές των πιτσιρικιών από τα δύο έως τα πέντε – έξι τους χρόνια. Και φυσικά κυκλοφορούν και σε οτιδήποτε εμπορικό: ρούχα, εσώρουχα, τσάντες και είδη σχολείου και πάει λέγοντας.
 της Μαρίας Σούμπερτ Βασισμένος στην ομώνυμη σειρά βιβλίων του εκπληκτικού Ρενέ Γκοσινί –ποιος δεν έχει λατρέψει τον Αστερίξ και τον Λούκι Λουκ του ίδιου δημιουργού!- και του εικονογράφου Ζαν Ζακ Σανπέ, ο «μικρός Νικόλας» είναι ένα μείγμα νοσταλγικής διάθεσης των γονέων και ατελείωτης ευχαρίστησης των μικρών θεατών. Επιστρέφοντας σε μια παλαιότερη εποχή –κάτι όχι και τόσο συχνό στις τηλεοπτικές σειρές κινουμένων σχεδίων, όπου ο στόχος είναι αν όχι το παρόν, τότε σίγουρα το μέλλον- αναρωτιέται κανείς τι έχει να προσφέρει ο Μικρός Νικόλας στους σύγχρονους θεατές.  της Μαρίας Σούμπερτ Δεν υπάρχει άνθρωπος που γεννήθηκε την δεκαετία του ’70 ή στις αρχές του ’80 και δεν έχει συνδυάσει το παιδικό πρόγραμμα της τηλεόρασης με εκείνο το τραγουδάκι: «Χάιντι, Χάιντι, παρέα με την Ασπρούλα…» ή παραφράζοντας το αντίστοιχο γερμανικό τραγούδι «… τα βουνά είν’ η ζωή σου…». Το πεντάχρονο κορίτσι της Ελβετής Γιοχάνα Σπίρι εκδόθηκε στα γερμανικά το 1880 και κινείται ανάμεσα στις ελβετικές Άλπεις και την Φρανκφούρτη, ανάμεσα στον παππού και την οικογένεια Ζέσεμαν. Ορφανή αλλά με την απίστευτη όρεξη για ζωή ενός πεντάχρονου παιδιού, η Χάιντι θα «εγκαταλειφθεί» από τη θεία Ντέτε στον παππού –ο οποίος δεν ονοματίζεται ποτέ- και μαζί του θα ζήσει την μαγεία του βουνού, της φύσης και των ζώων. Θα γίνει φίλη με τον μικρό βοσκό Πέτερ και μαζί θα βόσκουν κατσικούλες και θα κάνουν ένα σωρό αταξίες. |
This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results |
