Μία ακόμα, εξαιρετικά δυσάρεστη για τον καλλιτεχνικό κόσμο είδηση, ήρθε να «μαυρίσει» τον ηλιόλουστο Αυγουστιάτικο ουρανό βυθίζοντας τους οικείους της, τους ομότεχνούς της - αλλά και όλους όσους την γνώρισαν και την αγάπησαν μέσα από την πλούσια και μακρά καλλιτεχνική πορεία της – σε βαρύ πένθος για τον πρόωρο χαμό της. Η Ελισάβετ Ναζλίδου, μόλις στα 64 της χρόνια έφυγε από τη ζωή μετά μια σύντομη, αλλά σκληρή μάχη με την επάρατη νόσο, που αποτελεί τη μεγαλύτερη σύγχρονη μάστιγα, παγκοσμίως. Εντυπωσιακά ταλαντούχα και με ευρύτατη ερμηνευτική γκάμα μας χάρισε μοναδικές ερμηνείες, ενώ με τη βαθιά, μεστή φωνή της, τη γλυκιά της παρουσία και την αμεσότητά της γεννούσε αβίαστα συναισθήματα οικειότητας και ζεστασιάς, κερδίζοντας το κοινό και ικανοποιώντας ακόμα και τους πιο απαιτητικούς κριτικούς. Χωρίς να απασχολήσει ποτέ με την προσωπική της ζωή, επέλεξε να ακολουθήσει με συνέπεια και αξιοπρέπεια τον δικό της δρόμο, αποτελώντας μία από τις πιο – διακριτικά - δυναμικές γυναικείες παρουσίες στον καλλιτεχνικό χώρο. Ιδιαίτερα δημοφιλής χάρη και στις τηλεοπτικές της εμφανίσεις, είχε πάρει μέρος σε πολλές πετυχημένες τηλεοπτικές σειρές. Οι κυριότερες από αυτές ήταν «Η Αίθουσα του Θρόνου» ( Mega), «Οι Φρουροί της Αχαΐας» ( Mega), το «10» ( Alpha), «Χορεύοντας στη Σιωπή» ( Alpha), αλλά και σε πολλές κωμικές σειρές όπως οι «Λίτσα..com» ( ANT1), «Τύχη Βουνό» ( ANT1), «Τα χρυσά κορίτσια» ( ΕΤ1) κ.α .Στον κινηματογράφο πήρε μέρος στις ταινίες, «Γυναίκες Δηλητήριο», «Η επιστροφή», «Κρύο –Ζεστό» και «Το φως που σβήνει», ενώ ήταν επί σειρά ετών συνεργάτης του ΚΘΒΕ παίρνοντας μέρος σε πολλές θεατρικές παραστάσεις. Η Ελισάβετ Ναζλίδου οδηγήθηκε πριν από λίγες ώρες στην τελευταία της κατοικία στο Νέο Κοιμητήριο Λάρισας, στην πόλη όπου είχε επιλέξει να ζει τα τελευταία χρόνια. Θα τη θυμόμαστε πάντα με αγάπη, αλλά και ειλικρινή ευγνωμοσύνη για τις αξέχαστες στιγμές που μας χάρισε μέσα από τις ερμηνείες της, καθ' όλη τη διάρκεια της παιδικής και εφηβικής μας ηλικίας, αλλά και ως ενήλικες. Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας του Θεαθήναι, τα θερμά και ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους της. του Παναγιώτη Παπαϊωάννου Η 9η ταινία του Quentin Tarantino προσεδαφίστηκε πλέον και στη χώρα μας, σε μια σειρά από πρώτες προβολές που άρχισαν από την Παρασκευή 16 Αυγούστου και μετά, σε επιλεγμένα σινεμά, μία εβδομάδα πριν την κανονική της πρεμιέρα στις αίθουσες της. Σ’ ένα από τα ωραιότερα θερινά της Αθήνας, το «ΣΙΝΕ-ΠΑΡΙ», στην δεύτερη από τις προβολές αυτές, Σάββατο 17 Αυγούστου, γινόταν το αδιαχώρητο, με τα εισιτήρια να έχουν εξαντληθεί από την προηγουμένη.
Εξηγήσιμο, αν αναλογιστεί κανείς την εμβέλεια του ονόματος Tarantino και ενδεικτικό του ότι και στην Ελλάδα καταγράφεται αυτό που δημοσκοπήσεις αναδεικνύουν σε όλες τις προηγμένες κινηματογραφικές αγορές : το κοινό θεωρεί την υπογραφή του Tarantino εγγύηση ορισμένων χαρακτηριστικών σινεματικής εμπειρίας, που για πολλούς πιθανόν και ετερόκλητους λόγους γνωρίζει ότι θα το συγκινήσουν. Με άλλα λόγια πάνε να δουν κάθε καινούρια ταινία του, επειδή είναι δική του. Αυτή, πέρα από μια διάσταση hype που υπήρχε και θα υπάρχει, είναι μια υγιής συνθήκη μεταξύ δημιουργού και κοινού. Το πρόβλημα με όσους μέσα στα χρόνια δεν πιάνουν τον Ταραντίνο, ή τον χαρακτηρίζουν φλύαρο, δευτερατζή και εμμονικό με τη λεπτομέρεια, έχει περίπου ως εξής: ενώ αυτοί βλέπουν, λ.χ. στην εισαγωγική σεκάνς της “Jackie Brown”, μια σιτεμένη «μαύρη» αεροσυνοδό να περπατάει «χωρίς να μας λέει πού πηγαίνει», ενώ ακούγεται ένα τραγούδι «που, δε θυμάμαι αν ξέρω ποιοι το λένε;», εκείνοι που τον απολαμβάνουν, στην ίδια σεκάνς βλέπουν τη μιγάδα πρώην σταρ των blaxploitation φιλμ του ’70, Pam Grier, να φοράει μεσάτη nineties βαθυγάλαζη στολή αεροσυνοδού και καθώς περνάει μπροστά από έναν ταιριαστό κάδρο (γαλάζιο, τυρκουάζ και ανοιχτό πορτοκαλί τοίχο διαδρόμου αεροδρομίου) – απαρατήρητη, όπως η πλοκή θα μας αποκαλύψει–ακούγεται σχεδόν ολόκληρη η soul/funk επιτυχία “Across 110th Street” του Bobby Womack, που πρωτακούστηκε στην ομώνυμη αστυνομική ταινία του ’72, με Antony Quinn και Yaphet Kotto. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΣΤΟ 48ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟ ΖΑΠΠΕΙΟ23/8/2019
του Χρήστου Σούτου Η 22η μέρα του Αυγούστου είναι σημαδιακή για την ανθρωπότητα. Σαν σήμερα πριν από 156 χρόνια μπήκε ο σπόρος για να δημιουργηθεί το Διεθνές Κίνημα Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου. Η σημερινή της μορφή βέβαια περιλαμβάνει ένα μεγάλο αριθμό οργανώσεων σε όλο τον κόσμο με κοινούς σκοπούς. Η αρχή, λοιπόν, έγινε το 1863 όταν πέντε επιφανείς Ελβετοί πολίτες αποφάσισαν, με προτροπή και χάρη στις ενέργειες του Ερρίκου Ντυνάν, να ιδρύσουν μια ιδιωτική ανθρωπιστική οργάνωση. Το αρχικό της όνομα ήταν "Διεθνής Επιτροπή για την ανακούφιση των τραυματιών" και πήρε την σημερινή της ονομασία μετά από λίγα χρόνια, το 1876. Πάμε να πάρουμε τα πράγματα από το ξεκίνημα τους.
Ο Ερρίκος Ντυνάν, στον οποίο οφείλουμε την δημιουργία του μεγαλύτερου ανθρωπιστικού οργανισμού στον κόσμο, ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Προερχόμενος από επιχειρηματική οικογένεια με έντονη φιλανθρωπική δράση, ήταν απολύτως λογικό να του εμφυσήσουν από νωρίς οι γονείς του την αξία της κοινωνικής προσφοράς. Από πολύ μικρός έδειξε ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο προσπαθώντας να ανακουφίσει, μέσω ενός ιδρύματος που ίδρυσε με φίλους του, για τους φτωχούς συμπολίτες τους. Μπορεί να μην τελείωσε τις σπουδές του, αλλά η προσφορά στο κοινωνικό σύνολο παρέμενε πάντα πρώτο μέλημα του. Το 1852 ίδρυσε το ελβετικό παράρτημα της Χριστιανικής Αδελφότητας Νέων (ΧΑΝ), ενώ τρία χρόνια αργότερα συμμετείχε και σε αυτήν της Διεθνούς ΧΑΝ στο Παρίσι. Οι επιχειρηματικές του ανησυχίες τον έφεραν στην Αλγερία όπου αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες από τις τοπικές αρχές. Η πρόθεση του να συναντηθεί με τον Ναπολέοντα προκειμένου να βρει λύση τον οδήγησε στην Ιταλία. Εκεί έγινε μάρτυρας της μάχης του Σολφερίνο η οποία έλαβε χώρα στις 24 Ιουνίου του 1859. Η ζοφερή μάχη ανάμεσα στους στρατούς Γαλλίας, Ιταλίας και Αυστρίας, που στοίχισε την ζωή σε 40.000 άνδρες τον κλόνισε. Ενθυμούμενος το ανθρωπιστικό παρελθόν του, οργάνωσε επί τόπου υπηρεσίες πρώτων βοηθειών για τους τραυματίες όλων των αντιμαχόμενων πλευρών. «HIV» ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΤΡΙΑΡΙΔΗ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΕΛΕΝΑΣ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ 9-15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΣΕ ΑΘΗΝΑ & ΠΑΤΡΑ22/8/2019
της Μαρίας Σούμπερτ Ένα κορίτσι πέφτει σε μια κουνελότρυπα. Θα μικρύνει, θα μεγαλώσει, θα νιώσει σαν τηλεσκόπιο, θα βρεθεί σε έναν κόσμο ανοίκειο και περίεργο, θα μιλήσει με τον Μαρτιάτικο Λαγό και τη γάτα του Τσέσαιρ, θα πάρει συμβουλές από μια κάμπια και θα πιει τσάι με τον Τρελοκαπελά. Θα αντισταθεί στην Κόκκινη Βασίλισσα και προτού τα πράγματα πάνε πολύ στραβά θα… Θα ξυπνήσει.
Ο Αντώνης Παπαθεοδούλου διασκευάζει το βιβλίο του Λιούις Κάρολ (ψευδώνυμο του Τσαρλς Λούτγουιτζ Ντότζσον) και η Ίρις Σαμαρτζή το εικονογραφεί. Δίνοντας μεγαλύτερη βάση στην πτώση της Αλίκης στην κουνελότρυπα, καθώς και τις προσπάθειες της Αλίκης να μικρομεγαλώσει για να καταφέρει να πιάσει το κλειδί και να περάσει από την μικροσκοπική πόρτα, ο συγγραφέας προσπαθεί ένα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα. Αν η «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» είναι ένα ιδιαίτερα μπερδευτικό βιβλίο στην πλήρη του ανάπτυξη, με τον συγγραφέα εκτός των άλλων να επινοεί και δικές του λέξεις, τι μπορεί να επιλέξει κάποιος για να μην είναι και η σύντομη διασκευή ακόμα πιο μπερδευτική; Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ & ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ19/8/2019
ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΝΔΡΟΥ & ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΎΨΩΜΑ 731» ΤΟΥ ΑΡΗ ΜΠΙΝΙΑΡΗ17/8/2019
του Παναγιώτη Παπαϊωάννου Στις 3 Αυγούστου, στην 5η χρονιά του Διεθνούς Φεστιβάλ Άνδρου οι πρόβες για τη βραδυνή παράσταση ακούγονταν από τους περιδιαβαίνοντες τις ανηφοριές της Χώρας σα να κάνουν πρόβες «Διάφανα Κρίνα» και Candlemass μαζί. Κάτι γιαγιάδες, παιδάκια με παγωτά και καθωσπρέπει κόσμος σκιαζόταν. Ο θεατρόφιλος κόσμος που συνέρρευσε στο ανοιχτό θέατρο ήταν ελαφρώς λιγότερος απ’ ό,τι συνήθως, καθώς οσμίστηκε κάτι «πειραματικό». Όμως, η συγκλονιστική παράσταση του Άρη Μπινιάρη, στο πλαίσιο του Θεάτρου Πορεία, στην πραγματικότητα αφορά μεγάλο μέρος του κοινού που επιμένει να επιλέγει τη θεατρική μέθεξη ως ψυχαγωγία. Η βασισμένη σε ιστορικές πηγές πραγματική ιστορία των ελλήνων στρατιωτών που πολέμησαν και έπεσαν στο ύψωμα 731 το Μάρτιο του 1941 αντιμετωπίζοντας υπό όρους Δαυίδ και Γολιάθ τα ιταλικά στρατεύματα, αποδόθηκε με ποιητική δύναμη που καθήλωσε το κοινό. «Έτσι τους βρήκανε στο Ύψωμα οι Ιταλοί. 731 μέτρα πάνω από τη γη. 731 μέτρα πάνω απ’ τον Άδη». |
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος