0 Comments
γράφει η Μαρία Σούμπερτ Ποιον/α αγαπάμε; Αγαπάμε τον άνθρωπο; Αγαπάμε το αντίθετο ή το ίδιο φύλο; Αγαπάμε τα χαρακτηριστικά του/της άλλου/ης; Αγαπάμε το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα από τα μάτια του/της; Και πώς μπορούμε να εξηγήσουμε την αγάπη στα παιδιά χωρίς να την εντάξουμε στα στερεότυπα;
Μια συζήτηση που έχει ξεκινήσει τον τελευταίο καιρό αφορά αφενός την ανάγκη της αποδοχής της διαφορετικότητας, αλλά και τον τρόπο αυτή να μην μπερδεύει τους εφήβους ξαμολώντας τους σε μια ασύδοτη σεξουαλική ελευθεριότητα που περισσότερο τους δημιουργεί απορίες για τον εαυτό τους, το φύλο τους και την ταυτότητά τους, παρά τους ανοίγουν στην αποδοχή της διαφορετικότητας. Από την άλλη δεν μπορεί κανείς παρά να αναγνωρίσει το δικαίωμα καθενός σε αυτό που νιώθει πως είναι, πως θέλει και επιθυμεί, ανεξαρτήτου φύλου και προσανατολισμού. Πώς γίνεται λοιπόν αυτό; γράφει η Μαρία Σούμπερτ Τι αντιπροσωπεύει μια κούκλα;
Είναι ένα μεταβατικό αντικείμενο; Είναι μια μεταμφίεση; Είναι ένα φυλαχτό; Είναι μήπως μια παρέα, ένα σύμβολο της παιδικής ηλικίας ή συνοδεύει το κορίτσι –γιατί από τα βάθη της ιστορίας οι κούκλες συνδέονται με τα κορίτσια, κι ας προσπαθούν οι τελευταίες δεκαετίες να το αλλάξουν αυτό- και στο γάμο του; Η Γλυκερία Γκρέκου γράφει ένα παιδικό βιβλίο με θέμα αλλά και πρωταγωνιστές τις κούκλες ενός Μουσείου. Ενός Μουσείου Κούκλας, στο οποίο τα εκθέματα κάθε βράδυ ζωντανεύουν και επικοινωνούν μεταξύ τους. Στα σκαλάκια του μουσείου αυτού θα βρει καταφύγιο μια οικογένεια –προσφύγων;- με τα παιδιά της. Η μικρή τους κόρη αγκαλιά με την δική της κούκλα θα ακούσουν μια Φωνή που θα τα καλέσει στο μουσείο. Μόλις μπουν κάθε κούκλα θα συστηθεί σε μια σπονδυλωτή αφήγηση, ξεκινώντας από την αρχαία πλαγγόνα, τα βυζαντινά νιννία, τις κουτσούνες της Τουρκοκρατίας, τις πουπέ της Σμύρνης και τις κούκλες του κουκλοθεάτρου της Κατοχής. της Μαρίας Σούμπερτ Ο Πλοίαρχος Νέμο υπήρξε ίσως από τις πιο μυστηριώδεις μορφές που δημιούργησε ο Ιούλιος Βερν. Με δύο και μόνο εμφανίσεις («20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα» το 1870 και «Η μυστηριώδης νήσος» το 1874) κατάφερε να δημιουργήσει μια τέτοια ατμόσφαιρα γύρω από το πρόσωπό του που έγινε πολύ πιο αναγνωρίσιμος από τους άλλους ήρωες του Ιουλίου Βερν. Όλοι ξέρουμε και έχουμε ακούσει για το Ναυτίλο, το καταπληκτικό του υποβρύχιο –πολύ πιο εξελιγμένο από τις κατασκευές που ήδη είχαν γίνει για ένα άτομο από τον 17ο και 18ο αιώνα.
Η αίγλη αυτή και το μυστήριο που καλύπτουν το πρόσωπο του Πλοιάρχου Νέμο στάθηκαν αφορμή να γίνει ήρωας στη σειρά βιβλίων του Ντάβιντε Μοροζινότο. Στο πρώτο βιβλίο της σειράς «Το αγόρι χωρίς όνομα», ο Ντανιέλε, ο έφηβος βαλές του Κολεγίου Πεμπέφ, αφηγείται την γνωριμία του με το περίεργο εκείνο μελαμψό αγόρι, που κυκλοφορούσε με το όνομα Νέμο (λατινικά για «Κανένας»). Ο Ντανιέλε περιμένει στο λιμάνι της Χάβρης να παραλάβει με την άμαξα τους δύο νέους μαθητές του Κολεγίου. Το περίεργο αγόρι και την ευγενικής καταγωγής Αμερικανίδα Άσλιν Γούντσγουορθ. Η συνάντηση αυτή θα σταθεί μοιραία, αφού θα σφραγίσει το μέλλον των τριών εφήβων. Και του τεράστιου μαστίφ που συνοδεύει το περίεργο αγόρι, πάντα και παντού, και ακούει στο όνομα Ναυτίλος. Το τραγούδι του βραβευμένου Έλληνα δημιουργού Tasos P. για τα ανθρώπινα δικαιώματα με τίτλο «Humane»16/7/2020 γράφει η Μαρία Σούμπερτ Που πάνε όλα τα παιχνίδια των παιδιών που εξαφανίζονται μέσα στο σπίτι; Οι πιπίλες τους; Τα κουκλάκια; Και επαναλαμβάνω με μεγάλη ηρεμία: Οι πιπίλες; Που χάνονται όταν τις χρειάζεσαι περισσότερο παρά ποτέ;
Αυτό μοιάζει να αναρωτιούνται και ο Drew Daywalt με τον Oliver Jeffers και αφήνουν την φαντασία τους να οργιάσει. Οι ήρωες άλλωστε μας είναι γνωστοί: τα κραγιόνια –ή άλλοι φίλοι τους- που κάποτε παραπονούνταν στον Ντάνκαν για τον τρόπο που τα μεταχειριζόταν. Σε εκείνο το βιβλίο («Η μέρα που τα κραγιόνια τα παράτησαν», εκδόσεις Ίκαρος) τα κραγιόνια ζητούσαν από τον Ντάνκαν να κάνει κάποιες αλλαγές. Και ο Ντάνκαν τα άκουσε; Τώρα όμως; Τώρα του γράφουν γράμματα – του στέλνουν βασικά καρτ ποστάλ- υπενθυμίζοντάς του την παρουσία τους και τις δικές τους ανάγκες. Σαν το ανοιχτό πράσινο που βαρέθηκε να ζωγραφίζει τον αρακά και αποφάσισε να εξερευνήσει τον κόσμο. Ή το βυσσινί που κάθισε ο μπαμπάς επάνω του, το έσπασε στη μέση και το έκανε να χαθεί στον καναπέ μέσα. Ή σαν το κόκκινο ηλεκτρίκ που ταξιδεύει ανά τον κόσμο –κι ας μην ξέρει στα σίγουρα κάθε φορά που βρίσκεται. Άλλα κραγιόνια έχουν ενωθεί και θέλουν επιτέλους να γυρίσουν στο σπίτι μακριά από τον καυτό ήλιο, άλλα έχουν ξεχαστεί στο σκοτάδι και φοβούνται, άλλα δεν θα τα καταφέρουν χωρίς τη βοήθειά του να επιβιώσουν από τον μικρότερο αδερφό του Ντάνκαν. γράφει η Μαρία Σούμπερτ Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, ένας δράκος έχει σουβλερά δόντια και στόμα σαν πύλη. Είναι κακός, γρουσούζης, τα μάτια του είναι κόκκινα και φτύνει σπίθες. Σε κάνει κάρβουνο, σε τηγανίζει, σε τρώει και μετά τρίβει το στομάχι του.
Αυτόν τον δράκο καλείται να βρει και ο Γιάννης, στο παραμύθι της Βάσιας Παρασκευοπούλου που ακολουθεί την κλασική δομή του Ταξιδιού του Ήρωα. Ο Γιάννης, που λέτε, για να μπορέσει να είναι φίλος με τη Μυρσίνη, την κόρη του Βασιλιά, πρέπει να βρει αυτό το δράκο και να τον σκοτώσει. Αυτό του λέει τουλάχιστον ο Βασιλιάς που θέλει να βρει τρόπο να τον απομακρύνει από την κόρη του. Έλα μου όμως που κανείς δεν ξέρει που είναι ο δράκος και όλοι του λένε όσα έχουν ακούσει για αυτόν. Φήμες λοιπόν και ένα μονοπάτι στο οποίο τον οδηγεί η ίδια η φύση, η γη, ο αέρας, το νερό και η φωτιά που είναι τα εμπόδια και οι βοηθοί του αντίστοιχα. Τι θα συμβεί όμως όταν βρει το δράκο; Όταν μάλιστα ανακαλύψει πως σε όλα του είναι...λάθος; Θεματική έκθεση φωτογραφίας Street Photography Έναρξη Παρασκευή 17/7 στην Blank Wall Gallery14/7/2020 |
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος