0 Comments
Γ. Κιμούλης και Κ. Δασκαλάκης συνομιλούν με το Ν. Καμτσή στη σελίδα του ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ στο facebook25/6/2020 της Μαρίας Σούμπερτ Ο Φίλιππος Φωτιάδης αγαπάει τα οικόσιτα ζώα. Και ίσως όχι αυτά που αγαπάμε όλοι –μοιάζει να είναι ο συγγραφικός και εικονογραφικός Ρομπέν των Δασών για τα ζωάκια εκείνα, τα οποία οι περισσότεροι θα αντικρύσουμε με τσιρίδες και φωνές, παντόφλες να πετάγονται και πόδια να ανεβαίνουν σε καρέκλες.
Τον γνωρίσαμε ως συγγραφέα –εκτός από εικονογράφο- στο «Μπαμπά, μπορούμε να πάρουμε σκύλο αντί για μυρμήγκι;», όπου ήρωάς του ήταν ένας πιτσιρικάς που αποκτά για κατοικίδιο ένα μυρμήγκι. Τώρα μας περιγράφει το «σπίτι» του ήρωά του. Ενός ήρωα που δεν κατονομάζεται, ούτε καταδεικνύεται. Ενός ήρωα που μοιάζει σε όλους μας. Που τους τελευταίους μήνες κλείστηκε με την οικογένεια στο σπίτι. Για τον λόγο που ξέρουμε; Για άλλο λόγο; Κανείς δεν θα μάθει ποτέ –εκτός αν φτάσει στο τέλος του βιβλίου. του Μιχάλη Λαγάνη Δεν έχουν τέλος οι καταστροφικές συνέπειες της πανδημίας του κορωνοϊού στους πολίτες των Η.Π.Α., απόρροια της καταστροφικής πολιτικής του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ κατά τους δύο πρώτους μήνες της εμφάνισης του θανατηφόρου ιού, τον περασμένο Ιανουάριο και Φεβρουάριο όταν έκανε λόγο για τον «κινεζικό ιό», που δεν μπορεί να απειλήσει την Αμερική.
Πλέον οι ΗΠΑ μετρούν περισσότερα απο 2.3 εκατομμύρια επιβεβαιωμένα κρούσματα και 120,333 θανάτους κατατάσσοντας τις στη πρώτη θέση μεταξύ των χωρών που υφίστανται τις μεγαλύτερες συνέπειες από την πανδημία. Την ίδια ώρα , η επιλογών πολλών Ρεμπουπλικανών κυρίως Κυβερνητών να προχωρήσουν σε άρση του lockdown είχε ως συνέπεια τη ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων, που μέσα σε χρονικό διάστημα μόλις 15 ημερών αυξήθηκαν από 21.000 κατά μ.ο. κρούσματα σε 26.000. Η ραγδαία αύξηση των νέων ασθενών σε τουλάχιστον 12 Πολιτείες είχε ως συνέπεια σε πολλά νοσοκομεία να παρατηρείται έλλειψη κρεβατιών και αναπνευστήρων. Την ίδια ώρα το φάσμα της διάστασης απόψεων μεταξύ του προέδρου Τραμπ και του επικεφαλής της ομάδας των επιδημιολόγων Αντονι Φαούτσι όλο και βαθαίνει... Ομαδική Εικαστική Έκθεση «S(tr)ay a little prayer for me» στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή24/6/2020 της Μαρίας Σούμπερτ Ο Ιούνιος είναι ένας σημαντικός μήνας μνήμης για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Στις 22 Ιουνίου 1941 η Γερμανία εισβάλει στη Σοβιετική Ένωση, ενώ στις 28 Ιουνίου 1942 εξαπολύουν νέα επίθεση στο Στάλινγκραντ. Τρία χρόνια μετά, στις στις 6 Ιουνίου 1944 εισβάλλουν οι συμμαχικές δυνάμεις στην Νορμανδία, στις 10 Ιουνίου λαμβάνει χώρα η σφαγή του Διστόμου και στις 22 Ιουνίου οι Σοβιετικοί εισβάλλουν στην ανατολική Λευκορωσία.
Αυτόν τον Ιούνιο τώρα, κοντά ογδόντα χρόνια μετά, ο Michael Gruenbaum –επιζήσας του Ολοκαυτώματος- καταγράφει λογοτεχνικά τις αναμνήσεις του με την συνδρομή του Todd Hasak-Lowy, για να μην χαθεί η ιστορική μνήμη, για να μην επαναληφθούν όσα συνέβησαν τότε. Το βιβλίο του «Κάπου λάμπει ακόμα ο ήλιος» (εκδόσεις Παπαδόπουλος) περιγράφει τα ανέμελα παιδικά χρόνια στην Τσεχοσλοβακία, την εισβολή των Ναζί, την δολοφονία του πατέρα, αλλά και τον εγκλεισμό του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Τεζερίν, όπου μαζί με σαράντα ακόμα αγόρια έζησε στο ίδιο δωμάτιο περιμένοντας καθημερινά την είδηση πως θα μεταφερθούν στους θαλάμους αερίου του Άουσβιτς. Και αυτόν τον Ιούνιο, που πλέον έχει γίνει ο ίδιος 90 χρονών, συνομιλήσαμε μαζί του και τον ρωτήσαμε πώς άντεξε, αλλά και πώς συνέχισε αργότερα τη ζωή του. του Μιχάλη Λαγάνη Συστήθηκε στο κοινό μέσα από το θέατρο, όπου συμμετείχε σε πολλές γνωστές παιδικές παραστάσεις. Όμως η μεγάλη αγάπη της Ζαχαρούλας Κληματσάκη ήτσν η μουσική.
Άλλωστε, παραδέχεται, μιλώντας στο «Θεαθήναι» ότι πρώτα έμαθε να τραγουδάει και μετά να μιλάει καλά. «Τα πρώτα καλλιτεχνικά ερεθίσματα τα πήρα μέσα από την οικογένειά μου. Η μαμά τραγουδούσε και παντού μέσα στο σπίτι υπήρχαν δίσκοι του μπαμπά. Η πρώτη ηχογράφηση που έκανα, σε ηλικία δύο χρονών, ήταν μαζί με τη μητέρα μου στο σαλόνι όπου τραγουδούσαμε τα ¨Καβουράκια¨. Από τότε αγάπησα το ελληνικό τραγούδι, κυρίως παραδοσιακά και παλιά λαϊκά των δεκαετιών ‘50 και ‘60.» Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Χανιά, την πόλη της, όπου επιστρέφει σε κάθε ευκαιρία. Σε ηλικία 18 χρονών η Ζαχαρούλα μετακόμισε μαζί με την αδελφή της και παιδικές φίλες από το σχολείο στην Αθήνα, για σπουδές στο Αμερικανικό Κολέγιο (Deree). Σύντομα όμως την κέρδισαν οι μεγάλες αγάπες της, η υποκριτική και η μουσική. Έτσι μετά από δύο χρόνια στο Κολέγιο διέκοψε τις σπουδές, ώστε να κυνηγήσει τα όνειρα της. Έδωσε εξετάσεις και πέρασε σε δραματική σχολή, αλλά παράλληλα το "σαράκι" της μουσικής...ολοένα και μεγάλωνε. της Μαρίας Σούμπερτ Η Marie Voigt μας έχει συνηθίσει σε έργα που δεν έχουν μια μονοσήμαντη ανάγνωση, αλλά που μιλούν σε ένα συμβολικό επίπεδο για πράγματα πολύ πιο πολύπλοκα από αυτά που περιγράφει και εικονογραφεί.
Έτσι και τώρα, διασκευάζοντας το κλασικό παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας, η συγγραφέας και εικονογράφος ταξιδεύει την ηρωίδα της σε ένα δυστοπικό μέλλον, την φέρνει στο αστικό εδώ και τώρα. Μέσα στην πόλη η Κόκκινη θα πάρει το καλαθάκι της να πάει επίσκεψη στη γιαγιά. Θα πάρει σαφείς οδηγίες από τη μαμά για να μην χαθεί, αλλά στην πορεία θα μπερδευτεί και θα χάσει το δρόμο της. Η πόλη θα την καταπιεί. Η πόλη θα γίνει ο λύκος, θα γίνει ο κίνδυνος, θα απειλήσει να ρουφήξει την μικρή Κόκκινη που θα αφεθεί στην λαγνεία των βιτρινών, των προσφορών, όλων εκείνων των προϊόντων με τα οποία η πόλη μας υπνωτίζει όλους. Κάποια στιγμή όμως θα ξυπνήσει. Και θα θυμηθεί τα σημαντικά. Μόνο έτσι θα φτάσει στη γιαγιά της –που δεν την μαλώνει. Η γιαγιά καταλαβαίνει. Γιατί το έχει πάθει και εκείνη. της Μαρίας Σούμπερτ Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα σήμερα και όλοι θα αρχίσουμε να ασχολούμαστε με τους τύπους αυτούς που σχετικά πρόσφατα στην ανθρώπινη ιστορία και δη τον δυτικό πολιτισμό άρχισαν να εμπλέκονται στην ανατροφή των παιδιών –τόσο πρόσφατα που συχνά χρειάζεται να τους «μασκαρευτεί» ο ρόλος αυτός με ένα «μάτσο» περιτύλιγμα, ώστε να μην νιώσουν ντροπή για αυτό που κάνουν.
Πραγματικά όμως, πόσο πιο στερεοτυπικός τρόπος σκέψης θα μπορούσε να υπάρξει; Όπως θεωρούμε αυτονόητο μια γυναίκα να ερωτευτεί το νεογέννητό της, έτσι θεωρούμε αυτονόητο ένας άντρας να νιώσει αμηχανία κρατώντας ένα βρέφος –όχι λόγω αδεξιότητας, αλλά λόγω φύλου. |
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
July 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
[email protected]
[email protected]
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος