της Μαρίας Σούμπερτ Λοιπόν. Θα τα πούμε τα πράγματα έξω από τα δόντια. Ναι, αυτά που η γιαγιά βγάζει κάθε βράδυ και τα ακουμπάει δίπλα στο κομοδίνο. Αυτό και μόνο μου φέρνει αναμνήσεις. Ο παππούς μου έβγαζε κάθε βράδυ τα δόντια του και τα έβλεπα παιδάκι με κάτι ανάμεσα σε αηδία, απορία και ενθουσιασμό, ενώ σκεφτόμουν τι θα συνέβαινε αν ξυπνούσε και δεν τα έβρισκε στη θέση τους. Ένας άλλος παππούς –από αυτούς που συναντούμε αργότερα στη ζωή μας και για λόγους που δεν καταλαβαίνουμε μας συμπεριφέρονται σα να είμαστε κι εμείς εγγόνια τους- ρωτούσε την γιαγιά γυναίκα του αν είχε δει τα δόντια του. Τα οποία ήταν στην θέση που τα είχε αφήσει, αλλά ας όψεται το Αλτσχάιμερ…
Δόντια λοιπόν. Και μια περίεργη μυρωδιά γιαγουδίλας, βρασμένου λάχανου –ή φυκιών, κατά τον Benji Davies. Και μοναξιά. Και ησυχία, σιωπή και ηρεμία. Και λίγα λόγια. Εκτός κι αν ήταν η δική μου γιαγιά που τα τελευταία χρόνια με την άνοια, όχι απλώς μιλούσε συνεχώς, αλλά τα έλεγε και στα αγγλικά. Και φυσικά ο ύπνος στο ίδιο κρεβάτι κεφάλι - πόδια και οι κουβέρτες που τσιμπάνε. Και το ροχαλητό. Που το πας το ροχαλητό! ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΣΤΗ ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ DONALD KITT ΑΠΟ ΤΟ ODIN TEATRET ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΕΩΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 2/628/5/2019
του Χρήστου Γκόντζου -Φίλε Χρυσόστομε! Με μεγάλη χαρά σε καλωσορίζω στην διαδικτυακή παρέα του ΘΕΑΘΗΝΑΙ. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Εκδόθηκε πριν λίγους μήνες το πρώτο τεύχος ενός μουσικού περιοδικού που τιτλοφορείται "Κρυστάλλινη Φαρέτρα" και τώρα τυπώνεται και κυκλοφορεί το δεύτερο τεύχος. Τι σε οδήγησε στη σύλληψη και στην πραγμάτωση αυτού του εγχειρήματος; Χαίρετε! Ευχαριστώ την όμορφη παρέα σας που με προσκάλεσε. Η σύλληψη έγινε μια μέρα που ουσιαστικά άρχισα να ενοποιώ τα διαφορετικά κομμάτια του εαυτού μου σε κάτι ενιαίο. Μέσα σε αυτό το περιοδικό μπορούν να φιλοξενηθούν οι διαφορετικές μου πτυχές. Ήρθε ως φυσική ανάγκη. Δίψασα και έβαλα νερό στο ποτήρι. -Ποια είναι η πραμάτεια του περιοδικού και από τι αποτελείται το περιεχόμενο του; Προσωπική μου φιλοδοξία είναι να υπάρχουν κείμενα που καλύπτουν ευρύτατα τον προβληματισμό των μουσικών. Το περιοδικό έχει σκοπό να φιλοξενεί άρθρα ελεύθερης ανάπτυξης, επιστημονικά, παρτιτούρες καινούργιων έργων και ό,τι δομημένο μπορεί να φανταστεί κανείς. Αρκεί να φανταστεί. Βασικός μου προβληματισμός είναι πως πίσω από τη μουσική πράξη κρύβονται πάντοτε Ιδέες. Τολμώ να τις αναζητήσω. Θα έλεγε κανείς πως αναζητώ τον σύνδεσμο μεταξύ ιδέας και πράξης. Το φιλοσοφικό κομμάτι ίσως είναι αυτό που διατρέχει όλη την ύλη και ιδανικά θα ήθελα να είναι το ενοποιητικό στοιχείο. Είναι η δική μου πρόθεση και όχι οπωσδήποτε του εκάστοτε γράφοντα. Η σύλληψη είναι η εξής: τα διαφορετικά κομμάτια που θα συγκεντρωθούν μέσα σε αυτή την τράπεζα ιδεών θα έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν ένα «Συμπόσιο», έναν τόπο Διαλόγου, μια άλλη «Αγορά». Θα υπάρξουν κεντρικοί άξονες, γύρω από τους οποίους θα κινηθούμε, θεματικές οι οποίες θα επανέρχονται. Το εκπαιδευτικό ζήτημα στη μουσική, η επιστήμη πίσω από τη μουσική, το Λυρικό/Μουσικό Θέατρο και η ζύμωσή του με το κοινό της Ελλάδας, η μεταιχμιακή σχέση του Λόγιου και του Λαϊκού σε συνθέσεις και συνθέτες, και άλλα πολλά είναι ζητήματα που θα φανερώσει το περιοδικό. -Χρυσόστομε, σε ποιους απευθύνεται το περιεχόμενο ενός τέτοιου περιοδικού; Κατά κύριο λόγο απευθύνεται σε μουσικούς. Αυτό είναι άλλωστε και το εγχείρημα, η δημιουργία μιας πλατφόρμας επικοινωνίας μεταξύ των μουσικών, αρχικά στην Ελλάδα, χωρίς τα σύνορα να είναι περιοριστικά. Οι επαγγελματίες μουσικοί είναι ίσως αυτοί που έχουν να δώσουν την μεγαλύτερη τροφή μέσα από τα κείμενά τους, χωρίς να αναιρώ και να υποβιβάζω τη συνεισφορά ερασιτεχνών, που δεν βιοπορίζονται δηλαδή από τη Μουσική. Εάν θέλαμε να ονοματίσω την ομάδα αναφοράς, θα έλεγα πως το περιοδικό απευθύνεται σε όσους έχουν τη Μουσική στο κέντρο τους. της Μαρίας Σούμπερτ Ζούμε πλέον σε μια εποχή, όπου δεν απαιτείται απλώς από εμάς τους ενήλικες να εκπληρώνουμε τους στόχους που έχουν τεθεί για εμάς, είτε σε επαγγελματικό είτε σε προσωπικό επίπεδο. Ζούμε σε μια εποχή, όπου ήδη ένα παιδί προσχολικής ηλικίας καλείται να λειτουργεί σύμφωνα με συγκεκριμένους κανόνες και προδιαγραφές. Όπου καθημερινά τεστάρεται για να αποδείξει αν είναι αρκετά ώριμο να περάσει στην επόμενη φάση, αν είναι ώριμο να πάει στην πρώτη δημοτικού. Προσωπικά ποτέ δεν ήμουν έτοιμη για την πρώτη δημοτικού. Αν κάποιος έπαιρνε στα σοβαρά τα σχόλια που ακούγονταν για τις ορθογραφικές μου αποτυχίες και τις μαθηματικές μου ανοησίες, θα πίστευε πως πάσχω τουλάχιστον από σοβαρή αναπτυξιακή διαταραχή.
Τι συμβαίνει όμως όταν το ίδιο το παιδί αρνείται να ακολουθήσει κανόνες; Τι συμβαίνει όταν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί νιώθουν διαρκώς ματαιωμένοι από «κακομαθημένα» και «ατίθασα» παιδιά, τα οποία δεν στέκονται και δεν σταματούν ούτε για ένα λεπτό; Η Καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Μαρία Ζαφειροπούλου επιμελείται επιστημονικά το βιβλίο «Το δύσκολο παιδί στο σπίτι και στο σχολείο», όπου εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και σχολικοί ψυχολόγοι παρουσιάζουν μελέτες περιπτώσεων στις οποίες αντιμετώπισαν την περίπτωση ενός «δύσκολου» παιδιού κατά κύριο λόγο χρησιμοποιώντας μεθόδους και τεχνικές που βασίζονται στην γνωσιακή-συμπεριφοριστική προσέγγιση. ΤΡΕΙΣ ΕΞΤΡΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ «ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΕΣ» ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΤΑΪΚΟΥ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ27/5/2019
της Μαρίας Σούμπερτ «Χαζή!», «Ανόητη!», «Είσαι μια τίποτα!», «Αυτός είναι πολυλογάς!», «Είσαι… είσαι… ατελείωτος!», «Ασουλούπωτη!»
Τι είναι μια κακή λέξη και ποιος ορίζει τον βαθμό «κακότητάς» της; Όταν ένα παιδί αρχίζει να μιλάει και να κατακτάει σταδιακά όλο και περισσότερο το γλωσσικό εργαλείο, είναι φυσικό και αυτονόητο μέσα από αυτό να εκφραστεί και συναισθηματικά. Σε μια μεγάλη φόρτιση θα ανακαλέσει όλες εκείνες τις λέξεις που θα του ταιριάξουν –ή που για κάποιο δικό του λόγο θεωρεί πως μπορούν να εκφράσουν αυτό που του συμβαίνει. Όταν όμως αυτό που νιώθει το παιδί είναι ακατανόητο, συχνά και η ίδια η λέξη του είναι ακατανόητη. Συναντάμε παιδιά που βρίζουν από πολύ μικρή ηλικία όταν θυμώνουν, χωρίς φυσικά να κατανοούν την σημασία της λέξης. Μια λέξη λοιπόν ακατανόητη, ένα συναίσθημα ίσως ακατανόητο και ένας ενήλικας που σοκάρεται και παγώνει. Οι «κακές» λέξεις πολλές φορές είναι φορείς θυμού, θλίψης, φόβου, όταν δεν υπάρχει άλλος χώρος ή ασφαλής τρόπος να εκφραστεί το παιδί και χρειάζεται να «ανέβει» στο επίπεδο των ενηλίκων. «Αφού έτσι μιλάτε εσείς μεταξύ σας, έτσι πρέπει προφανώς να σας μιλήσω κι εγώ», μοιάζει να σκέφτεται προτού ξεστομίσει τις λέξεις εκείνες που ξέρει ήδη πως θα βρουν τον στόχο τους. Για τις «κακές» αυτές λέξεις μιλήσαμε με τον παιδοψυχολόγο Τριαντάφυλλο Τριανταφυλλάκο, για τα παιδιά που μιμούνται, που προσπαθούν να βρουν το βήμα τους σε έναν κόσμο που συχνά δεν τους αφήνει χώρο και χρόνο να κατανοήσουν τι συμβαίνει. ΧΑΪΝΗΔΕΣ & κι όμΩς κινείται «ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ» ΤΟΥ ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΥ ΚΟΡΝΑΡΟΥ 3/7 ΣΤΟ ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΠΑΠΑΓΟΥ24/5/2019
|
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος