ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ «ΒΑΛΠΟΥΡΓΗ - Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΜΑΓΙΣΣΑΣ»

της Λίλας Παπαπάσχου
φωτογραφίες
LUX LD/Λουκία Νταμάνη

Η ιστορία της Βαλπούργης, μιας νεαρής και όμορφης κοπέλας που γεννήθηκε το 1632 στο Άαλμποργκ της Δανίας και πέθανε το 1675 στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, κατηγορούμενη ως «μάγισσα», γίνεται η αφορμή για να ξεκινήσουμε ένα μακρύ, σοκαριστικά βίαιο, αλλά και συναρπαστικά ενδιαφέρον ταξίδι, στο χώρο και το χρόνο.
 
Βασισμένη στο έργο του Φώτη Θαλασσινού «Βαλπούργη-Η ιστορία μιας Μάγισσας», η παράσταση που έκανε πρεμιέρα το Σάββατο, στο θέατρο OLVIO, απογειώνεται χάρη στην εμπνευσμένη χορογραφία/σκηνοθεσία της Φένιας Αποστόλου και τις εντυπωσιακά «ώριμες» ερμηνείες των νέων και πολλά υποσχόμενων χορευτών και ηθοποιών, Λαμπρινής Γκόλια και Περικλή Σκορδίλη.

Μαζί τους ταξιδέψαμε από τη μία άκρη της γης στην άλλη - με τις μουσικές συνθέσεις τις Κωνσταντίνας Πολυχρονοπούλου να χαϊδεύουν τα αυτιά και τις αισθήσεις μας - ακολουθώντας την περιπλανώμενη ψυχή της νεαρής αυτής μάγισσας. Η Βαλπούργη πριν αφήσει την τελευταία της πνοή στην πυρά, ορκίστηκε να συνεχίσει να αγωνίζεται για το δίκαιο όσων, όπως και η ίδια, αδικήθηκαν κατάφορα. Κρατώντας την ιερή υπόσχεσή της, βρίσκει προσωρινό καταφύγιο στα  κορμιά και κυρίως στις ψυχές διαφόρων γυναικών, εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους, με κοινό όμως χαρακτηριστικό την αίσθηση της αδικίας που διατρέχει τη ζωή τους. 
 
Μέσα από τη γεμάτη πλαστικότητα, εκφραστικότητα και αισθαντικότητα «σκηνική φιγούρα» της ηθοποιού και περφόρμερ Λαμπρινής Γκόλια, έρρεαν αβίαστα  τα συναισθήματα της ηρωίδας που καλούνταν κάθε φορά να ενσαρκώσει, έχοντας και έναν επιπλέον βαθμό δυσκολίας, αφού συχνά το πνεύμα της Βαλπούργης σχολίαζε τις επιλογές του εκάστοτε χαρακτήρα, αναγκάζοντάς τη να αλλάζει εντελώς την όψη του προσώπου, τη φωνή και την κίνηση της.
 
Δίπλα στην κεντρική ηρωίδα της παράστασης, καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταφυσικής αναζήτησής της, στάθηκε επάξια ο πολύ καλός χορευτής και επαρκής υποκριτικά Περικλής Σκορδίλης, που ερμήνευσε όλους εκείνους τους άνδρες που σημάδεψαν τόσο την ίδια την Βαλπούργη, όσο και τις υπόλοιπες ηρωίδες μέσω των οποίων ζει και ξαναζεί, αναζητώντας την προσωπική της δικαίωση.

Το έργο του Φώτη Θαλασσινού βρίθει συμβολισμών και ανάγεται στο σήμερα, αφού όλοι οι χαρακτήρες του έργου του είναι έτσι δομημένοι, ώστε να παίζουν το δικό τους καθοριστικό ρόλο, στην ολοκλήρωση αυτού του διαπολιτισμικού και διαχρονικού παζλ, που συνθέτει την ιστορία της βίας και της αδικίας κατά των γυναικών, ήδη από την παιδική τους ηλικία, η απαρχή της οποίας χάνεται στα βάθη των αιώνων.
 
Η Φένια Αποστόλου ένωσε με οξυδέρκεια και ευαισθησία τα κομμάτια αυτού του δραματουργικού, χορογραφικού, μουσικού, εικαστικού και σκηνοθετικού ψηφιδωτού σε μία ενιαία χοροθεατρική παράσταση, που διακόπτεται κάθε φορά που γίνεται η σκηνική μετάβαση της Βαλπούργης από το ένα σώμα στο άλλο. Συνδετικός κρίκος ανάμεσα σ’ αυτές τις μεταβάσεις τα αντίστοιχα, λειτουργικά και καλαίσθητα video art της Χρυσάνθης Σιέμπου, που σκιαγραφούν με τον πιο «υπαινικτικά σαφή» τρόπο το πορτραίτο της προσωπικότητας που πρόκειται να ενδυθεί η «μάγισσα» Βαλπούργη. 

Εξίσου καταλυτικό ρόλο στην αίσθηση αυτής της μετάβασης έπαιξαν τα σκηνικά και τα κοστούμια της Άσης Δημητρολοπούλου, που έδωσαν πέρα από το στίγμα της κάθε προσωπικότητας και μία γενικότερη αίσθηση «πολυτέλειας» στην παράσταση, αναβαθμίζοντας την σκηνογραφικά και ενδυματολογικά, υποβοηθούμενα και από τους ατμοσφαιρικούς και "υποχθόνιους" φωτισμούς της Ευδοκίας Βεροπούλου.  

Καταλονία, Σκωτία, Γερμανία (και συγκεκριμένα Βερολίνο την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης). Τρεις διαφορετικές χώρες, τρεις διαφορετικές περίοδοι της ιστορίας. Τρεις μετενσαρκώσεις Τρεις υπάρξεις ανερμάτιστες.
 
Η νεαρή πόρνη Γιασμίν Κασσάνδρα Ντε Λα Βόρδα, που χάρη στο πάθος της για τη ζωγραφική αξιώνεται την εύνοια του Νταλί, που δεν αρκεί όμως για να τη σώσει από την παλινωδία της στην θλιμμένη ασφάλεια του πρότερου βίου της, αναγκάζοντας το πνεύμα της «μάγισσας» να την εγκαταλείψει πρόωρα.
 
Η ηλικιωμένη Miss Kate Henderson από την παγωμένη Σκωτία, μία ταλαντούχα μουσικός η οποία αναλώνεται στον αγώνα της να γίνει γνωστή για το συνθετικό της έργο μέσα σ’ ένα αυστηρά ανδροκρατούμενο καλλιτεχνικό περιβάλλον, οδηγώντας νομοτελειακά τον εαυτό της στην τρέλα και το θάνατο, αφήνοντας για μία ακόμη φορά χωρίς σώμα και ψυχή, το πνεύμα της αδικοχαμένης Βαλπούργης.
 
Η υπέρλαμπρη Frau Atla που μεσουρανεί στο Βερολίνο, την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, σαγηνεύοντας άνδρες και γυναίκες με τα κάλλη και τη χάρη της. Θύμα κι εκείνη του πατριού της, θεωρεί τους άνδρες «το φύλο των κατώτερων ενστίκτων» αναζητώντας την τρυφερότητα που δεν πήρε ως παιδί στην αγκαλιά των γυναικών. «Είμαι λεσβία» δηλώνει, χωρίς ποτέ στο έργο και κατ’ επέκταση στην παράσταση να γίνεται εμφανώς, ο συσχετισμός της κακοποίησης με τον σεξουαλικό προσανατολισμό της ηρωίδας. Η Βαλπούργη δεν θα αντέξει για πολύ το ναρκισσισμό της και θα ξαναρχίσει την αναζήτηση για μία οντότητα...πιο αληθινή και γήινη...

Ταλαιπωρημένη και κουρασμένη από τόσες μετενσαρκώσεις, η Βαλπούργη βρίσκει επιτέλους αυτό που αναζητούσε στο πρόσωπο της ανήλικης Σανίγια, την οποία οι γονείς της  πούλησαν σ’ ένα σωματέμπορο στα δώδεκά της χρόνια, γιατί λόγω ανέχειας δεν μπορούσαν να συντηρήσουν ούτε τους εαυτούς τους.
 
Σε μία από τις συγκλονιστικότερες και πιο ουσιαστικές στιγμές της παράστασης η Λαμπρινή Γκόλια μας παρασύρει σε μια απέραντη περιοχή της Καλκούτας, στο Σοναγκάτσι, εκεί που δουλεύει σαν πόρνη η Σανίγια, ικανοποιώντας τις ορέξεις των απαιτητικών πελατών της. Ανάμεσα στους αναρίθμητους οίκους ανοχής, τη διακίνηση ναρκωτικών, τις παραγκουπόλεις και τα σκουπίδια, ανθίζει το λουλούδι της αντίστασης και του αγώνα για μια αξιοπρεπή διαβίωση, συμβατή με τα ανθρώπινα δικαιώματα.
 

Η ηρωίδα που έπλασε ο Φώτης Θαλασσινός μας υπενθυμίζει πως μερικές φορές χρειάζεται να υπάρξεις πρώτα ως θύμα για να εκτιναχθείς εν τέλει σαν «άγγελος» ανάμεσα στους ανθρώπους. Η Σανίγια το σκάει από το Σοναγκάτσι και γίνεται «φύλακας άγγελος» κάθε παιδικής ψυχής που πέφτει στα δίχτυα της παιδικής πορνείας, απευθυνόμενη στο ενήλικο κοινό με πάθος και αμεσότητα.… ζητώντας ευθέως να πάψει η σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών, γιατί τα κορμιά τους δεν είναι φτιαγμένα για να εξυπηρετούν τα βίτσια των ενηλίκων, αλλά για να παίζουν, να γελούν, να αγαπιούνται και να  βιώνουν την ενηλικίωση όσο το δυνατόν πιο ανέμελα και ομαλά. 

Η Σανίγια φωνάζει, αγανακτεί, παρακαλεί. «Τα παιδιά πονούν…υποφέρτουν..ματώνουν, σταματήστε να τα βιάζετε!» και εμείς θρηνούμε τη δική μας χαμένη αθωότητα, ενώ την ίδια στιγμή εμπνεόμαστε από την αφοσίωση και την πίστη της. Η Σανίγια στο τέλος κερδίζει τον πόλεμο κατά της παιδικής σεξουαλικής εκμετάλλευσης και ένας νόμος που έχει το δικό της όνομα, τιμωρεί παραδειγματικά όσους εκμεταλλεύονται σεξουαλικά τα παιδιά στην ευρύτερη περιοχή της Ινδίας.
 

Λυτρωμένη πια - αλλά και εξουθενωμένη - από το βαρύ της καθήκον η Βαλπούργη μας λέει και τη δική της ιστορία, μέσα από ένα ευρηματικότατο σκηνοθετικό flash back, που μας γυρνάει εκεί που όλα ξεκίνησαν.  Εκεί που ο αγνός έρωτας της για τον Φάβιο την οδήγησε στον αφανισμό. Εκεί που θα παιχτεί η τελευταία πράξη του δράματος…Για την τραγική ιστορία της νεαρής αυτής γυναίκας, η πλέον κατάλληλη να μας διαφωτίσει είναι η σκηνοθέτις της παράστασης Φένια Αποστόλου, με την οποία και συνομιλήσαμε στο τέλος της παράστασης θέτοντας τα δικά μας ερωτήματα για τη "Βαλπούργη".
 
Τι σε ιντρίγκαρε περισσότερο στο έργο του Φώτη Θαλασσινού και θέλησες να το μεταφέρεις στην σκηνή, χoρογραφώντας και σκηοθετώντας δύο πολύ νέα και ταλαντούχα παιδιά;
 
Ήθελα να δημιουργήσω ένα έργο για τη Λαμπρινή, την οποία γνώρισα στη Ζάκυνθο όπου συμμετείχαμε και οι 2 στο 1 Zante Festival, εγώ με το έργο μου ''Twisted Genders'' και αυτή με το σόλο της ''Το σύμπλεγμα της Μέδουσας''. Η καλλιτεχνική της αρτιότητα σε όλα τα επίπεδα: ερμηνεία , ακρίβεια, τεχνική, άψογος χειρισμός κίνησης και λόγου και μια λαμπερή χαρισματική περσόνα που διέκρινα μας έφεραν κοντά.

Πέρυσι  είχα ένα φορτωμένο πρόγραμμα με άλλα χορευτικά μου έργα και περιοδείες και δεν μπορούσα να δημιουργήσω μια νέα παραγωγή, της πρότεινα να ξεκινήσουμε πρόβες για να κάνουμε κάτι την επόμενη χρονιά,αμέσως δέχτηκε και ξεκινήσαμε να δουλεύουμε.

Το θέμα του έργου το είχα σκεφτεί με το που της έκανα τη πρόταση και ανέθεσα στον πολύ νέο, ταλαντούχο συγγραφέα Φώτιο Θαλασσινό να γράψει το κείμενο για αυτές τις ηρωίδες που γεννήθηκαν μέσα από αυτοσχεδιασμούς και έτσι όλα πήραν το δρόμο τους. Είναι μια παράσταση στην οποία γεννήθηκαν όλα από το μηδέν και ένα μεγάλο επιτελείο καλλιτεχνών την έφεραν εις πέρας.
 
Στους ταραγμένους καιρούς μας, που συχνά η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο αρρωστημένη φαντασία οι γυναίκες και τα παιδιά είναι οι πρώτες κοινωνικές ομάδες που βάλλονται. Η παράσταση αποτελεί ένα φόρο τιμής σε όλες αυτές τις "περιπλανώμενες" και "ταλαιπωρημένες" ψυχές;
 
Το κεντρικό θέμα του έργου είναι η αδικία και ότι αυτό συνεπάγεται, μέσα από την ιστορία της Βαλπούργης μιας νέας κοπέλας που κατηγορήθηκε άδικα ως μάγισσα και οδηγήθηκε στη πυρά. Στην παράσταση παρακολουθούμε ιστορίες γυναικών που ταυτίζονται με το πνεύμα της Βαλπούργης γιατί και οι ίδιες αδικήθηκαν, ταλαιπωρήθηκαν από ανδροκρατούμενα συστήματα, πατριαρχικές κοινωνίες και ανδρικά πρόσωπα. Η κακοποίηση, η εκμετάλλευση, ο παραμερισμός των αδυνάτων, το ''ασθενές'' φύλο, είναι θέματα που θίγονται μέσα στο έργο και η σκηνή γίνεται ''καθρέφτης'', μιας συλλογικής και προσωπικής, κοινωνικοπολιτικής και ιστορικής ευθύνης.

Η Φένια Αποστόυλου ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές της Περικλή Σκορδίλη και Λαμπρινή Γκόλια

​Στη συνέχεια μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε με το συγγραφέα του έργου Φώτη Θαλασσινό, που όπως αναφέρει παραπάνω η Φένια Αποστόλου κατάφερε να μετατρέψει σε ολοκληρωμένο θεατρικό έργο, ψήγματα σκέψεων και αυτοσχεδιασμών πάνω στους συγκεκριμένους γυναικείους χαρακτήρες, που φέρουν στοιχεία με τα οποία άνετα μπορούμε να ταυτιστούμε κι όλες εμείς, οι σύγχρονες και χειραφετημένες (υποτίθεται) γυναίκες του σήμερα. 

Το έργο σου θίγει πολλά κοινωνικοπολιτικά ζητήματα - με σαφείς ιστορικές αναφορές -σχολιάζοντας με σαρκασμό και παρρησία την αδικία εις βάρος των γυναικών και των παιδιών, Πιστεύεις πως θα σταματήσει ποτέ αυτός ο φαύλος κύκλος της βίας;
 
Η βία έχει να κάνει με την καταγωγή του ανθρώπου από τους προγόνους του στη θεωρία του Δαρβίνου. Ο άνθρωπος με τη βία κέρδιζε τον ζωτικό του χώρο, το φαγητό του και την αναρρίχηση του στην ιεραρχία της ομάδας με την οποία διαβιούσε. Αυτά είναι αρχετυπικά πράγματα και ανεξάλειπτα σαν πληροφορίες στο DNA μας. Δεν είμαι αισιόδοξος, ότι ο φαύλος κύκλος της βίας μπορεί ποτέ να εξαφανιστεί.  Εκείνο που μπορεί να αλλάξει, είναι ο ρόλος του κάθε θύματος μέσα στις εκρήξεις του κακού. Ξέρω πολύ καλά πως και στις πιο αντίξοες συνθήκες οι άνθρωποι ελπίζουν. Αυτή είναι η μόνη νίκη που μπορεί να κατακτηθεί σε καιρούς άσχημους για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κι απ’ την άλλη, βλέποντας το βασανιστή, γνωρίζουμε τί πρέπει να αποφύγουμε για να γίνουμε οι ίδιοι πιο υγιείς. Στην παράσταση μας η ηρωίδα Σανίγια χρησιμοποιεί το σκοτάδι ως πρώτη της εμπειρία για να μπορεί να εκτοξευτεί προς το φως. Έχω την αίσθηση –και μεταφυσικά μιλώντας- ότι ο κόσμος μας καθορίζεται από τα δίπολα και απ’ ό,τι υπάρχει ανάμεσα στους δύο πόλους- άκρα. Η Γιασμίν Κασσάνδρα Ντε Λα Βόρδα του έργου συμπάσχει με τους κατατρεγμένους έχοντας υπάρξει και η ίδια μία απ’ αυτούς. Πιστεύω ότι πρέπει να περάσεις τη μαθητεία του κακού και του βίαιου, έστω και μόνο σε νοητικό επίπεδο, για να μάθεις να αγαπάς την ειρήνη.

Ο συγγραφέας του έργου Φώτης Θαλασσινός περιστοιχισμένος από (αριστερά και δεξιόστροφα) Λίλα Παπαπάσχου, Λαμπρινή Γκόλια, Φένια Αποστόλου, Περικλή Σκορδίλη, Ευδοκία Βεροπούλου, Κωνσταντίνα Πολυχρονοπούλου και Άση Δημητρολοπούλου.

Μετά από την σκηνοθέτρια και το συγγραφέα του έργου σειρά έχει η πρωταγωνίστρια της παράστασης Λαμπρινή Γκόλια, που απέδωσε τους δύσκολους και πολύπλοκους γυναικείους χαρακτήρες του έργου με φοβερή ακρίβεια και αντριστρόφως ανάλογο επαγγελματισμό και σοβαρότητα, απ' ότι το νεαρό της ηλικίας της αρχικά μπορεί να υποδηλώνει. 

​Αυτό που κάνεις στην σκηνή χορευτικά και υποκριτικά είναι -επιεικώς- εξαιρετικά δύσκολο, αφού καλείσαι να ερμηνεύσεις διαφορετικούς χαρακτήρες γυναικών άλλης εθνικότητας και ηλικίας, αλλά και την ίδια τη Βαλπούργη. Ένιωσες ασφάλεια με τη Φένια, γιατί με βάση αυτό που είδαμε στην σκηνή η συνεργασία αυτή σας δικαίωσε. 
Αυτές οι ηρωίδες προέκυψαν από σωματικούς αυτοσχεδιασμούς. Η Φένια διέκρινε μια ποικιλομορφία στις κινήσεις  του σώματός μου και αυτό την οδήγησε στο να μου ζητήσει να γράψω για πέντε γυναίκες, σε άλλο χρόνο και χώρο που θα ήθελα να ήμουν.  Έτσι ξεκίνησαν όλα. Ήρθε μια μέρα το κείμενο γραμμένο από τον Φώτιο Θαλασσινό, έναν υπέροχο συγγραφέα. Ενθουσιασμένη, χωρίς να αντιλαμβάνομαι αρχικά το μέγεθος της έρευνας που έπρεπε να κάνω, βουτούσα σε κινητικούς αυτοσχεδιασμούς μαζί με πρόζα, που η Φένια μου έδινε. Ένιωθα φοβερά άνετα γιατί η Φένια εντόπιζε ποια ήταν η εύκολη είσοδος και έξοδος των συναισθημάτων μου με αποτέλεσμα να δίνει τις σωστές αυτοσχεδιαστικές οδηγίες, ώστε να βγει μία αλήθεια για την κάθε ηρωίδα και μία ταύτιση με αυτήν.

Δομήσαμε αρχικά και έπειτα άρχισε η αποδόμηση για να μείνει μόνο η κρυστάλλινη αλήθεια και ο απόηχος της σωματικότητας, που μεταμόρφωσε το πως ακούγεται και το πως αισθάνεται η κάθε ηρωίδα. Αυτή η διαδικασία ήταν μόνο η αρχή. Έπειτα κάλεσε την Βιργινία Ταμπαροπούλου  που με το acting coaching της με βοήθησε απερίγραπτα πολύ στο να μπω ακόμη πιο βαθιά και να το φέρω όλο αυτό σε ένα ρεαλισμό και ένα γήινο ρυθμό. Της είμαι βαθιά ευγνώμων γι' αυτό που μου πρόσφερε και νιώθω μεγάλο θαυμασμό και για τη Βιργινία και για τη Φένια. Τίποτα δεν θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχε εμπιστοσύνη και αφοσίωση από όλες τις πλευρές. 
Η Φένια είναι φοβερά ευφυής ύπαρξη, περίπλοκη, ποικιλόμορφη, με τόσες αποχρώσεις που σε κάνει συνεχώς να προσπαθείς, να ενθουσιάζεσαι και να παρασύρεσαι ..μιας και σου δίνει το χώρο να εκφράσεις οτιδήποτε έχεις μέσα σου. Όλα τα παραπάνω πιστεύω έφεραν αυτό το αποτέλεσμα συν όλους τους υπέροχους καλλιτέχνες που κρύβονται πίσω από την σκηνή και τον Περικλή Σκορδίλη, τον συμπρωταγωνιστή μου, που τον λατρεύω τόσο ως καλλιτέχνη όσο και σαν άνθρωπο. Μια αλάνθαστη επιλογή της Φένιας για την καλύτερη δυνατή απόδοση του έργου Βαλπούργη.

Κάθε Τετάρτη στις 19.00 και κάθε Σάββατο στις 18.00 στο θέατρο OLVIO, η παράσταση "Βαλπούργη-Η ιστορία μιας Μάγισσας", ένα "γοτθικής" αισθητικής παραμύθι για ενήλικες, σας μεταφέρει σε εποχές και μέρη όπου υπήρξε πολύ βία, πόνος, καταπιέση και αδικία κατά των γυναικών (και των παιδιών) -  κάτι που δυστυχώς όχι απλά δεν έχει εκλείψει στις μέρες μας, αλλά μάλλον θεριεύει μέρα με την ημέρα - στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση, έτσι όπως μόνο μέσα από την τέχνη μπορεί να σταλεί και να φτάσει ευκολότερα από κάθε άλλη οδό στον...παραλήπτη, δηλαδή όλους εμάς (ανεξαιρέτως!)...

​

Φινάλε με παρατεταμένο χειροκρότημα και πολλά "μπράβο!" να ακούγονται αυθόρμητα από την πλατεία...

Σκηνοθεσία-Χορογραφία: Φένια Αποστόλου
Κείμενο: Φώτης Θαλασσινός 
Σκηνικά-Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
Μουσική Σύνθεση: Κωνσταντίνα Πολυχρονοπούλου
Video Art: Χρυσάνθη Σιέμπου
Φωτισμοί: Ευδοκία Βεροπούλου
Boηθός Σκηνοθέτη- Acting Coaching: Βιργινία Ταμπαροπούλου
Χορογραφία Ινδικού χορού kathak :Χριστίνα Ζάννη
Χορευτές-Performers: Λαμπρινή Γκόλια, Περικλής Σκορδίλης 
Οργάνωση Παραγωγής: Χαράλαμπος Μπερτσάτος
Προβολή-Επικοινωνία: Νατάσα Παππά
Παραγωγή: Χοροθέατρο Λυδία Λίθος 
Με την ευγενική υποστήριξη
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Διάρκεια: 75 λεπτά
Κατάλληλο άνω των 16 ετών
 
Ημέρες και ώρες παραστάσεων
 
Κάθε Τετάρτη στις 19.00
Κάθε Σάββατο στις 18.00
Πρεμιέρα: Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2017
Τελευταία παράσταση: Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018
Τιμές εισιτηρίων
 
Κανονικό: 10,00 ευρώ
Μειωμένο (φοιτητικό-ανέργων-ΑΜΕΑ-ατέλειες): 8,00 ευρώ

Olvio Theater
(Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7,
 Βοτανικός, τηλ.: 210 3414118