Το Θεαθήναι βρέθηκε στο Θέατρο Τέχνης & είδε την παράσταση «Η Στέλλα με τα Κόκκινα Γάντια» του Ι. Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία Γ. Περλέγκα

γράφει η Νατάσα Πίτσου

«Η Στέλλα με τα Κόκκινα Γάντια»: Πραγματικό ή φανταστικό είδωλο;

Το Θεαθήναι επισκέφτηκε το συνοικιακό νυχτερινό κέντρο που στήθηκε στο θέατρο «Κάρολος  Κουν» στη Φρυνίχου, προκειμένου να γνωρίσει από κοντά τη θρυλική «Στέλλα με τα κόκκινα γάντια», τη γυναίκα που θέλησε να την αγαπήσουν γι’ αυτό που είναι και το διεκδίκησε με κάθε κόστος.

Μια Στέλλα διαφορετική∙ μια παράσταση που σε τραβάει απαλά για να σε οδηγήσει σε εκείνα τα μονοπάτια εσωτερικής περιπλάνησης, που σε κάνουν να ξεχνάς την αξέχαστη, κινηματογραφική Στέλλα/ Μελίνα, του Μιχάλη Κακογιάννη.      

Πράγματι, ο σκηνοθέτης Γιάννος Περλέγκας μεταφέρει με μοναδική δεξιοτεχνία στη σκηνή το θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη και με γενναιόδωρη τρυφερότητα πλαισιώνει την ανθρώπινη φύση, τα ανεκπλήρωτα όνειρα και την έμφυλη καταπίεση. Διαμορφώνει ένα χώρο που δεν εξαντλείται απλώς σε σκηνικούς χειρισμούς που εξυπηρετούν μια ερωτική τραγική ιστορία, αλλά δημιουργεί μια νοητή συνέχεια, μια μετάβαση από το προσωπικό στο συλλογικό για να φιλοξενήσει  πάθη, συγκρούσεις,  εξομολογήσεις, σκοτεινές σκέψεις και αγωνίες.

Σημαντικό στοιχείο στην δραματουργική εξέλιξη αποτελεί το κωμικό στοιχείο που ενίοτε αγγίζει τα όρια του γκροτέσκο. Τα όρια της αληθοφάνειας παραβιάζονται, στο βαθμό όμως εκείνο που γεννά συναισθήματα συμπάθειας για τον εκάστοτε ήρωα και τις ματαιώσεις που βιώνει. Από την άλλη, η ταυτόχρονη παρουσία της Στέλλας, της γυναίκας που με δυναμισμό και υπερηφάνεια ακολουθεί τα θέλω της απέναντι στις κοινωνικές επιταγές, έρχεται να ολοκληρώσει μέσω της αντίφασης, τη σύνθεση της δράσης και να δημιουργήσει εν τέλει αίσθηση ισορροπίας.

​Οι εξωκειμενικές αφηγήσεις, η ρεμπέτικη μουσική, οι σκιές, ο φωτισμός  βοηθούν τον θεατή να ανακαλύψει σταδιακά κομμάτια της πραγματικότητας χωρίς να πέφτει στην παγίδα της ηθικής προσέγγισης και της διδακτικής κριτικής, ακόμη και όταν ο κόσμος του νυχτερινού κέντρου «γυρίζει ανάποδα».  

Η παράσταση που τόσο έντεχνα σκηνοθέτησε ο Γιάννος Περλέγκας, με φόντο μία τραγική ερωτική ιστορία σκιαγραφεί τα πορτρέτα των ανθρώπων εκείνης της εποχής

Η διαπεραστική επιθυμία για αποκατάσταση και διαφυγή από την οικονομική κρίση αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της μετεμφυλιακής περιόδου, του ονείρου για αλλαγή, γεγονός που χαρακτηρίζει και τους ίδιους τους ήρωες: η Μαρία που ονειρεύεται ότι η ταβέρνα θα εξελιχθεί σε νυχτερινό κέντρο, ο Μήτσος ο σερβιτόρος που ονειρεύεται εργασιακή σταθερότητα, ο Πίπης ο πιανίστας που προσπαθεί να επιβιώσει ακόμη και αν πρόκειται να παίζει ρεμπέτικα, ο Αντώνης ο ελαιοχρωματιστής που μόλις έχει επιστρέψει από τον στρατό και θέτει ως  προτεραιότητα τη δουλειά, η Αννέτα που έχει ταυτίσει την αποκατάσταση με το γάμο. Η Στέλλα αντίθετα, ακούγοντας προσεχτικά την μητέρα του Μίλτου – στα λόγια της οποίας κρύβονται και οι δικές της μύχιες σκέψεις και φοβίες- αντιδρά στο ενδεχόμενο να χρειαστεί να αλλάξει τρόπο ζωής μετά το γάμο και τελικά εγκαταλείπει τον Μίλτο λίγο πριν την εκκλησία.

Οι ηθοποιοί - Ανθή Ευστρατιάδου, Σοφία Κόκκαλη, Κατερίνα Λυπηρίδου, Γιάννης Παπαδόπουλος, Γιάννος Περλέγκας, Εύη Σαουλίδου, Θοδωρής Σκυφτούλης, Μιχάλης Τιτόπουλος - με εντυπωσιακή σκηνική χημεία και συγκλονιστική παρουσία αρκετές φορές καθηλώνουν τον θεατή υπερβαίνοντας με βαθιά επιδεξιότητα τις τυχόν προσωπικές ασυμφωνίες κατά τη συνδιαλλαγή με τον ήρωα. Οδηγούν το υποψιασμένο κοινό σε μια μυσταγωγική διαδρομή που επιτρέπει ακόμη και τις  αντί-αφηγήσεις του κυρίαρχου λόγου, του πατριαρχικού μοτίβου που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια τους, καθώς η παράσταση δεν τελειώνει τη στιγμή που πέφτει η «αυλαία», αλλά αρκετά αργότερα όταν αυτό επιτάσσει η ολοκλήρωση της εσωτερικής αναζήτησης, του προβληματισμού. 

Εξαιρετικές ερμηνείες από μία δεμένη ομάδα ηθοποιών

Η θηλυκότητα και η αρρενωπότητα, εφόσον αναπαράγουν μοτίβα επιβεβλημένων κοινωνικών συμπεριφορών, ρόλων και ιδιοκτησιακών συμβάσεων, επιτρέπουν άραγε και σε ποιο βαθμό τη «μη κανονικότητα»;

Η συγκλονιστική Στέλλα της Εύης Σαουλίδου δίνει μια φρέσκια πνοή στο έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη

Η ΣΤΕΛΛΑ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΝΤΙΑ
Ιάκωβου Καμπανέλλη

Σκηνοθεσία- μουσική επιμέλεια: Γιάννος Περλέγκας
 
Σκηνικά: Γιάννος Περλέγκας - Λουκία Χουλιάρα
 
Κουστούμια: Λουκία Χουλιάρα
 
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
 
Βίντεο: Μαρία Αθανασοπούλου
 
Μουσική διδασκαλία: Στράτος Γκρίντζαλης
 
Εκτέλεση παραγωγής: Αλεξάνδρα Χάμπαση
 
Βοηθός σκηνοθέτη: Πίνα Κούλογλου
 
Παίζουν (αλφαβητικά):
 
Ανθή Ευστρατιάδου, Σοφία Κόκκαλη, Κατερίνα Λυπηρίδου, Γιάννης Παπαδόπουλος, Γιάννος Περλέγκας, Εύη Σαουλίδου, Θοδωρής Σκυφτούλης, Μιχάλης Τιτόπουλος
 
Μουσικός επί σκηνής: Στράτος Γκρίντζαλης
​
«Η ΣΤΕΛΛΑ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΝΤΙΑ» , Ιάκωβου Καμπανέλλη
 
Σκηνοθεσία: Γιάννος Περλέγκας
 
ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΦΡΥΝΙΧΟΥ, 4 Νοεμβρίου – 22 Ιανουαρίου
 
Παραστάσεις: Τετάρτη και Κυριακή 19.00, Πέμπτη 21.00, Παρασκευή και Σάββατο 20.30

Η παράσταση είναι συμπαραγωγή του ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΕΧΝΗΣ με το ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ