Ένας τύπος πολύ παραδοσιακός

γράφει ο Alex Ηλιάδης

Που και που με πιάνουν κάτι άγχη σε σχέση με αυτά που γράφω. Να μην κολλάω. Με πιάνω να λέω στον εαυτό μου «μη γράφεις μόνο για ξένη μουσική, θα μας γιουχάρουν». Όπως θα έχετε καταλάβει, δε με συγκινεί ιδιαίτερα η σημερινή λαϊκή μουσική και από ό,τι έχω καταλάβει (ευτυχώς), δεν είναι μέρος του content που θέλουν οι άνθρωποι του site.

Όπως λοιπόν είχαμε πει και με τον παλιό μου φίλο τον Δημήτρη Γαλίτη στη συνέντευξη που είχαμε κάνει, Έλληνες που δημιουργούν μουσικές, είναι ακόμα και σήμερα πολλοί. Ψάχνω συνεχώς να τους βρω και στη σημερινή μου «βόλτα» στο διαδίκτυο, έπεσα πάνω σε αυτόν τον τύπο. Είναι Έλληνας, αλλά δεν τραγουδάει Ελληνικά. Ο κίνδυνος της γιούχας παραμένει ζωντανός. Παρόλα αυτά μου γέννησε πολύ όμορφα συναισθήματα και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας.

Τις περισσότερες φορές, η απλότητα μίας ιστορίας είναι αυτή που την κάνει ξεχωριστή. Έτσι απλά άλλωστε ξεκίνησαν να μαζεύονται μεγάλες παρέες ανθρώπων και έγινε το Woodstock. Λίγα χρόνια αργότερα, το California Jam. Ο στόχος ήταν και παρέμεινε ένας. Να παίξουν / ακούσουν τις μουσικάρες τους, να μην ενοχλούν και κυρίως, να μην ενοχλούνται από τους διάφορους γείτονες της υψηλής κοινωνίας που «τους έπαιρναν το κεφάλι με τη φασαρία τους, αυτοί οι γεγέδες / τεντιμπόηδες».

Σήμερα ένας τέτοιος τύπος (γεγές / τεντιμπόης) είναι ο Παναγιώτης Ζήσης. Και μπράβο του. Ζει και εργάζεται στην Τερψιθέα της Λαμίας ως κτηνοτρόφος. Λατρεύει την εργασία του, όσο κι αν αυτό φαντάζει απίθανο και την κάνει πολύ καλά. Είχε όμως ανέκαθεν μία αγάπη για τη μουσική. Πάντα άκουγε, συνέχισε με το να δημιουργήσει μία μεγάλη συλλογή από κιθάρες και εν συνεχεία ξεκίνησε να παίζει. Είναι απολύτως αυτοδίδακτος και έως και σήμερα, κρατά αυτή του την ενασχόληση ως χόμπι και δεν προτίθεται να το μετατρέψει σε επάγγελμα.

Ο καλύτερος του φίλος, εκτός κτηνοτροφίας και μουσικής, είναι ο Δημήτρης Δημητρούλας. Επαγγελματίας φωτογράφος και βιντεογράφος, που έχει την εταιρεία https://artplusvideo.gr/. Να τον ευχαριστήσουμε σε αυτό το σημείο, διότι είναι εκείνος που μετά την γνωριμία τους μέσω Facebook, τον έπεισε να μοιραστεί την αγάπη του για τη μουσική με τον κόσμο. Μία μέρα ο Παναγιώτης, φώναξε την μπάντα του, ο Δημήτρης έστησε ένα σετ και έπαιξαν μία διασκευή του Whole Lotta Love. (https://www.youtube.com/watch?v=nrdX8UBBLB0)

Μπαίνοντας στο κανάλι του, είδα πως έχει τραγουδήσει κι άλλα κομμάτια. Επέλεξα όμως να ακούσω, το The Thrill Is Gone, τραγούδι ενός εκ των αγαπημένων μου. Του BB King…(https://www.youtube.com/watch?v=SnO6THjfZ8c)

Δε θέλω να μακρηγορήσω σε σχέση με την απλότητα. Ό,τι είχα να πω το είπα πιο πάνω. Το να μην προσπαθεί κάποιος να υπερβάλλει με το παίξιμο ή την ερμηνεία του, κάποιες φορές είναι τόσο οικείο… Τόσο συγκινητικό… Η μπάντα του Παναγιώτη, λέγεται Lazy Lizzards.

Σας αφήνω με το cover του στο αγαπημένο Jingle Bell Rock, το οποίο ανέβηκε στο ξεκίνημα της περιόδου των Χριστουγέννων και συγκεκριμένα στις 21 Δεκεμβρίου! (https://www.youtube.com/watch?v=rtl6v_C_GMk)