γράφει η Μαρία Σούμπερτ Δεν έχανα ποτέ τα παπούτσια μου ως παιδί. Τις παντόφλες μου όμως ακόμα δύσκολα τις βρίσκω. Όχι απαραίτητα επειδή τις πετάω από εδώ και από εκεί. Συνήθως χάνω ότι συγυρίζω. Ξέρω βέβαια, πως αυτό δεν είναι δικαιολογία. Αλλά οφείλω να υπερασπιστώ τον φίλο μου τον Πολυπόδαρο που πάλι έχασε τα παπούτσια του. Εγώ τον καταλαβαίνω. Και τα παιδιά τον καταλαβαίνουν, πιστέψτε με. Ο παππούς μου πάλι στη Γερμανία –την έχω ακούσει πολλές φορές αυτή την ιστορία και γελάω κάθε φορά σαν να ήταν η πρώτη- όταν ο πατέρας μου και τα αδέρφια του πετούσαν τα ξύλινα τσόκαρά τους παντού μέσα στο δωμάτιο για να τρέξουν στα κρεβάτια τους, είχε βαρεθεί να τους ζητάει να τα μαζεύουν. Έτσι μια μέρα απλώς τα κάρφωσε στο ξύλινο πάτωμα. Καταλαβαίνετε τι συνέβη όταν τα μικρά πήγαν τρέχοντας να μπουν στις παντόφλες τους. Η έννοια του συγυρισμένου είναι κάτι συχνά ακατανόητο στα παιδιά –όταν μάλιστα έχουμε ένα μικρό παιδί που τα συγυρίζει όλα στη θέση τους, αρκετά συχνά είμαστε καχύποπτοι για το τι μπορεί να συμβαίνει. Καταρχήν ένα παιδί –και μάλιστα προσχολικής ηλικίας- δύσκολα θα αντιληφθεί από μόνο του τι είναι συγυρισμένο και τι όχι. Στην ουσία θα αρχίσει σιγά σιγά να ανταποκρίνεται –ή να αντιδράει- στην εικόνα που του παρέχεται μέσα στο σπίτι. Σε ένα πολύ πιεστικά συγυρισμένο σπίτι, είτε θα προσαρμοστεί καταπιέζοντας αυτό που το ίδιο θέλει να κάνει και στην ουσία να είναι, είτε θα επαναστατεί μονίμως καλλιεργώντας τη σχέση μέσα από την σύγκρουση και την ματαίωση. Από την άλλη σε ένα χαοτικό σπίτι, θα αντιδράσει με παρόμοιο τρόπο: είτε θα αφεθεί στο χάος και ότι αυτό σημαίνει για την εσωτερική του οργάνωση, είτε θα περιφρουρήσει τον προσωπικό του χώρο συγυρίζοντάς τον όσο μπορεί περισσότερο. Καμία όμως από αυτές τις περιπτώσεις δεν φαίνεται να απασχολεί τον Πολυπόδαρο, ο οποίος αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα πολύ λογικό: έχοντας δέκα πόδια και δέκα παπούτσια που να τα βρίσκεις κάθε φορά όλα; Τι θα γίνει τότε; Τότε θα έρθουν οι φίλοι του, τα υπόλοιπα τερατάκια, και μαζί θα βρουν τα χαμένα παπούτσια. Εδώ πάλι, ο ψυχισμός του παιδιού «σώζεται». Δεν αναλαμβάνει η μητέρα-θύμα-σωτήρας-αγία να βρει τα παπούτσια μουρμουρίζοντας για την τύχη της και την ατυχία της, αλλά οι ίδιοι οι φίλοι μαζί με τον ξεχασιάρη Πολυπόδαρο. Έτσι το ψάξιμο γίνεται παιχνίδι –και ποιο παιχνίδι έχει μεγαλύτερο ενθουσιασμό από το ίδιο το κρυφτό;- και τα παιδιά μαθαίνουν να κατανοούν τον χώρο και την θέση τους μέσα σε αυτόν, ενώ παίζουν με τα χρώματα και τους αριθμούς. Επειδή όμως εγώ πολύ τον συμπάθησα τον Πολυπόδαρο, πήρα άδεια από τη μαμά του για να τον γνωρίσω. Καλημέρα, Πολυπόδαρε, είσαι καλά; Πολύ καλά ευχαριστώ. Έχω μόνο ένα πρόβλημα, δεν βρίσκω τα παπούτσια μου και με περιμένουν οι φίλοι μου να πάμε να παίξουμε. Είναι ξέρεις πολύ ωραία τα παπούτσια μου, αλλά πολύ άτακτα, όλο κάπου κρύβονται! Ποιο είναι τα αγαπημένο σου παπούτσι; Το αγαπημένο μου είναι εκείνο που του αρέσει να μεταμορφώνεται σε χήνα που κράζει «όλα φίνα», αλλά και εκείνο που μοιάζει με αρκούδα και που έχει λερωμένη τη μουσούδα. Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι και εκείνο που μοιάζει με παπί με κάνει να γελάω… αχ δεν μπορώ να αποφασίσω… να το σκεφτώ λιγουλάκι ακόμα; Είναι πιο βολικό να έχουν σκριτς σκρατς ή κορδόνια; Είναι πιο βολικό να μην τα χάνω, από τη στιγμή που τα βρω και τα φορέσω ότι και να έχουν είναι μια χαρά. Ευτυχώς έχω τους φίλους μου που δεν με αφήνουν ποτέ μόνο και πάντα με βοηθούν να τα βρω τα ατακτούλικα τα παπουτσάκια. Νομίζω οι φίλοι μου το διασκεδάζουν να ψάχνουμε μαζί τα παπούτσια μου! Τι άλλο χάνεις εκτός από τα παπούτσια σου; Εκτός από τα παπούτσια μου, η μαμά μου μου λέει πως χάνω και την υπομονή μου, αλλά να σου πω κάτι, δεν ξέρω ακριβώς τι εννοεί. Το λέει όταν θέλω κάτι πολύ και δεν γίνεται αμέσως, εγώ απλά θέλω αυτό που θέλω, δεν νιώθω πως έχω χάσει κάτι. Α! Χάνω και τις κάλτσες μου, πολλές φορές, αλλά τις χάνει και η μαμά αυτές στο πλυντήριο. Σε μαλώνουν καμιά φορά οι γονείς σου που δεν είναι όλα στη θέση τους; Η μαμά μου είπε μια μέρα πως πρέπει να είμαι υπεύθυνος για τα πράγματα μου και πως αν δεν τα βρίσκω θα ευθύνομαι εγώ, και ο μπαμπάς κούνησε το κεφάλι, ξέρεις, πάνω κάτω σα να λέει ναι. Και δεν με μαλώνουν, απλά λένε «α, βλέπεις αν ήταν στη θέση του δεν θα το έψαχνες». Εκείνοι τα βρίσκουν πάντα όπως τα έχουν αφήσει ή τα χάνουν καμιά φορά; Ο μπαμπάς τα χάνει σχεδόν όλα, και πολλές φορές ρωτάει τη μαμά «που είναι το ένα και που είναι το άλλο». Αλλά και η μαμά όλα τα πηγαίνει πέρα δώθε. Τι θα κάνεις σήμερα; Θα παίξω! Θα χρειαστείς τα παπούτσια σου για αυτό; Φυσικά, θα παίξω στον κήπο. Ξέρεις τώρα που είναι, ή πάμε πάλι παιχνίδι; Ουπς…δεν έχω ιδέα! Πού είναι οι φίλοι μου; Χρειάζομαι βοήθεια! Λοιπόν σε αφήνω τώρα, γιατί ξέρω κι εγώ ένα παιδάκι που χάνει συνέχεια τις παντόφλες του –ναι, παιδί μου είναι- και πάω να το βοηθήσω να τις βρει. -Όταν βρω τα παπούτσια μου, θα έρθω να σας βοηθήσω και εγώ! Σουζάνα Παπαφάγου
Ο Πολυπόδαρος έχασε τα παπούτσια του! Εικονογράφηση: Μενέλαος Κουρούδης Εκδόσεις Πατάκη ISBN: 9789601680385 Τιμή: €7.90 Ηλικία: 3 +
0 Comments
Leave a Reply. |
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
July 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
[email protected]
[email protected]
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος