Το Θεαθήναι βρέθηκε στο θέατρο Φούρνος & είδε την παράσταση «Λάσπη» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη σε σκηνοθεσία Ευθύμη Χρήστου

γράφει η Λίλα Παπαπάσχου

Σάββατο βράδυ με ανοιξιάτικο καιρό και διάθεση για θέατρο στον αγαπημένο Φούρνο της Μαυρομιχάλη. Εκεί όπου ο νέος μεν, αλλά έμπειρος και πολύ ικανός σκηνοθέτης Ευθύμης Χρήστου συναντιέται για δεύτερη φορά με τη Μαρία Ζορμπά, μία από τις πιο ολοκληρωμένες ηθοποιούς της γενιάς της – και όχι μόνο.
 
Αφορμή για τη νέα τους καλλιτεχνική σύμπραξη το έργο του πολυβραβευμένου συγγραφέα Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη «Λάσπη» και ευτυχής συγκυρία η επί σκηνής συνύπαρξη της σπουδαίας ηθοποιού με τον (πάντα) εξαιρετικό Χρήστο Καπενή και την εξίσου ταλαντούχα Μιράντα Ζησιμοπούλου.

Η πλοκή του έργου μας μεταφέρει σε ένα απομακρυσμένο χωριό της ελληνικής επαρχίας και συγκεκριμένα σε ένα σχεδόν ερειπωμένο σπίτι, το οποίο γίνεται το «μήλον της έριδος» ανάμεσα στην αδερφή του ιδιοκτήτη που σπάνια το επισκέπτεται και μίας οικογένειας αγνώστων λοιπών στοιχείων που το έχει…καταλάβει, με τις ευλογίες – η έστω την ανοχή – της τοπικής κοινωνίας.

Ο Ευθύμης Χρήστου διαβάζοντας με οξυδέρκεια και κατανοώντας σε βάθος τον αφαιρετικό, σε πολλά σημεία αλληγορικό και συνάμα βαθιά ανθρωποκεντρικό λόγο του συγγραφέα, πατάει γερά στην προαναφερθείσα δραματουργική συνθήκη για να δημιουργήσει ένα αγωνιώδες ψυχολογικό θρίλερ, που ισορροπεί πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί, όπως ακριβώς και τα πρόσωπα του έργου. 

Πως είναι να νιώθεις ξένος στον τόπο σου, στο σπίτι σου, στο ίδιο σου το δέρμα; Τι είναι πραγματικό δικό μας σε αυτόν τον κόσμο; Μέσα από τη συνεχή αντιστροφή ρόλων και τα αρχετυπικά παιχνίδια εξουσίας, φωτίζεται κλιμακωτά η ανάγκη του συγγραφέα – και του σκηνοθέτη - να συνδιαλλαγεί με το κοινό πάνω σε αυτά τα ερωτήματα. Μετατοπίζοντας διαρκώς τη θέση των θεατών απέναντι στα εκάστοτε συμπεριφορικά μοντέλα που υιοθετούνται, εκούσια ή ακούσια, αμφισβητούνται οι κάθε είδους  κοινωνικές - ή άλλες - νόρμες. 
 
Σταδιακά το ίδιο το σπίτι γίνεται ο τέταρτος πρωταγωνιστής της παράστασης, με τους τοίχους του να κυκλώνουν από παντού τους τωρινούς ενοίκους του, φέρνοντας στην επιφάνεια καταχωνιασμένα μυστικά και αναπόδραστες αλήθειες. Τα «φαντάσματα» του παρελθόντος ξυπνούν και μαζί τους οι μνήμες που στοιχειώνουν το παρόν των ηρώων.

Μαρία Ζορμπά, Χρήστος Καπενής και Μιράντα Ζησιμοπούλου σε τρεις πολύ δυνατές ερμηνείες...

Η εκπληκτική Μαρία Ζορμπά καταθέτει μια πολυδιάστατη, σπαρακτική ερμηνεία, ενσαρκώνοντας μία αινιγματική γυναίκα που μέσα από τη συναναστροφή της με τους «εισβολείς» συνειδητοποιεί την αποξένωση της από καθετί αγαπημένο και οικείο. Ανήμπορη να αντισταθεί στις επιταγές της σάρκας, γίνεται άθυρμα των καταπιεσμένων επιθυμιών της και αφήνεται να την ξαναπλάσουν από την αρχή τα πάθη της, αλλιώτικη, καινούργια.
 
Ο Χρήστος Καπενής αγέρωχος, στιβαρός, απειλητικά σαγηνευτικός και απόλυτα κυρίαρχος στη σκηνή χειραγωγεί και χειραγωγείται, φαινομενικά αλώβητος από την έκβαση των γεγονότων. Είναι όμως στ’ αλήθεια; Η αιθέρια Μιράντα Ζησιμοπούλου ενσαρκώνει το ρόλο μιας γυναίκας αποφασισμένης να κάνει τα πάντα για προστατεύσει την οικογένεια της, ενώ την ίδια στιγμή ελκύεται από την αστή που διεκδικεί τα πατρογονικά της δικαιώματα σε άγνωστα για εκείνη μέρη, όπου η αδρότητα του τοπίου, αντανακλά την αγριότητα – και την πολυπλοκότητα - των ανθρώπινων σχέσεων, αλλά και τη δυσκολία πραγμάτωσης μίας γνήσιας ψυχικής και πνευματικής επαφής.
 
Η αισθαντική πρωτότυπη μουσική σύνθεση του Θεόφιλου Πουζμπούρη μας μεταφέρει την απόκοσμη αίσθηση του απομακρυσμένου τόπου, επιφυλάσσοντας όμως δυναμικές ανατροπές που κορυφώνονται στο εντυπωσιακό κρεσέντο μίας σκηνικής σύνθεσης με μεταφυσικές προεκτάσεις, αλλά ταυτόχρονα γήινης και πλούσιας σε εικόνες και συναισθήματα.
 
Στην παράσταση συμμετέχουν με τον δικό τους, διακριτικό μεν, αλλά ουσιαστικό τρόπο η Αλεξάνδρα Καρώνη  και ο Κώστας Κλάδης.

Αγριότητα και μυσταγωγία σε μία ξεχωριστή παράσταση που φλερτάρει με το μεταφυσικό...

«Αέναα μεταχειριζόμενα» σπίτια και άνθρωποι, κατοικούν και κατοικούνται, κρύβοντας μέσα τους πολύτιμους θησαυρούς και κατασκότεινα υπόγεια, αραχνιασμένες σοφίτες και ολάνθιστους κήπους. Τα σώματα των θνητών φθαρτά κι εφήμερα, εύπλαστα μέσα στην αδιαλλαξία τους, μοιάζουν με τη λάσπη που σκεπάζει το «βυθιζόμενο» σπίτι κι όσους αρνούνται πεισματικά να το εγκαταλείψουν.
 
Χους ει και εις χουν απελεύσει ο άνθρωπος και το ενδιάμεσο ταξίδι πολύ προσωπικό για τον καθένα, μα και τόσο, μα τόσο, κοινό.

​Συντελεστές:

Κείμενο: Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης
Σκηνοθεσία: Ευθύμης Χρήστου
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Θεόφιλος Πουζμπούρης
Γραφιστικά: Forbidden Designs- Δημήτρης Γκέλμπουρας
Φωτογραφίες: Υπατία Κορνάρου
Υπεύθυνη παραγωγής: Βάσω Δούκα
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Άντζυ Νομικού
Παραγωγή: ΑΜΚΕ ΑΝΕΜΟΔΕΙΚΤΗΣ - Με την υποστήριξη του ΥΠΠΟΑ

Παίζουν: Μαρία Ζορμπά, Χρήστος Καπενής, Μιράντα Ζησιμοπούλου
Συμμετέχουν: Αλεξάνδρα Καρώνη , Κώστας Κλάδης

Η παράσταση ανεβαίνει με την υποστήριξη της ΑΜΚΕ ΑΝΕΜΟΔΕΙΚΤΗΣ και του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού

ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ 21.00

Διάρκεια παράστασης 1 ώρα και 15’χωρίς διάλειμμα
Εισιτήρια: viva.gr
14€ (κανονικό), 12€ (φοιτητικό / ανέργων / ομαδικά / πολυτέκνων) , 8€ (ατέλειες)
Για περισσότερα μείνετε συντονισμένοι στα social media της παράστασης:
Facebook: https://www.facebook.com/vincentbyridley/
Instagram: https://instagram.com/laspi_fournos_theater?igshid=YmMyMTA2M2Y=
Και στο site του θεάτρου φούρνος: https://fournos-culture.gr/el/
​
ΘΕΑΤΡΟ ΦΟΥΡΝΟΣ – ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ 168, ΝΕΑΠΟΛΗ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ
ΤΗΛ. ΘΕΑΤΡΟΥ: 2106460748