Η υποκρισία της μάσκας, η επιστήμη στην υπηρεσία της οικονομίας και η συνωμοσία της βλακείας

γράφει ο Χρήστος Σούτος 

Μεγάλος τίτλος ο σημερινός, αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Για την ακρίβεια και μικρός είναι. Πως μπορείς να πεις με μια φράση τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα το καλοκαίρι που διανύουμε. Καλά μην είμαστε και απόλυτοι. Δεν ισχύει μόνο για την χώρα μας, αλλά σχεδόν για το σύνολο του πλανήτη. Ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται σε σύγχυση. Το μείγμα μάλιστα γίνεται εκρηκτικό αν μαζί με το μπέρδεμα στο μυαλό βάλουμε και τις αντικρουόμενες πληροφορίες, τις ενίοτε αντιφατικές προτάσεις προστασίας από την επιστημονική κοινότητα και την φυσαρμόνικα των μέτρων από τις κυβερνήσεις των περισσότερων κρατών. Τίθεται λοιπόν εύκολα το ερώτημα. Τι μπορεί να κάνει ο μέσος πολίτης, ο επαγγελματίας για να μην τρελαθεί και τι πρέπει να φιλτράρει στην ενημέρωση του;

Ας δούμε τα δεδομένα που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή. Ξεκινάμε από τον ίδιο τον ιό. Ο κορωνοϊός, του οποίου η επιστημονική ονομασία είναι SARS- CoV- 2 και προκαλεί την νόσο COVID- 19 για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, δεν είναι ούτε αποτέλεσμα κάποιας συνωμοσίας, ούτε δημιούργημα ενός εργαστηρίου. Ο συγκεκριμένος ιός είναι εδώ στη φύση, στον πλανήτη και απλώς, ή σωστότερα ατυχώς, βρήκε τον τρόπο να εισβάλει στον ανθρώπινο οργανισμό.

​Η ανθρωπότητα δεν είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζει προβλήματα από ιούς που προέρχονται από το ζωικό βασίλειο. Τόσο στο μακρινό, όσο και στο πρόσφατο παρελθόν ιοί προκάλεσαν επιδημίες, ενίοτε και πανδημίες, αλλά είτε αντιμετωπίστηκαν σχετικά γρήγορα, είτε λόγω  άλλων παραγόντων, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι η παγκόσμια σύνδεση δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο είναι σήμερα ή είχαν μικρότερο εύρος μεταδοτικότητας, δεν οδήγησαν σε ανάλογες καταστάσεις όπως αυτές που βιώνουμε τώρα. 

Σήμερα η παγκόσμια κοινότητα ζει πρωτόγνωρες καταστάσεις. Σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία η εμφάνιση του συγκεκριμένου ιού εντοπίζεται λίγο πριν φύγει η προηγούμενη χρονιά στην Κίνα. Υπάρχουν βέβαια και έρευνες που την τοποθετούν νωρίτερα χρονικά, πάλι όμως στην ευρύτερη περιοχή της πόλης Γουχάν της Κίνας. Αρχικά δεν έδειχνε να απασχολεί την παγκόσμια κοινότητα, αφού οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι ο κίνδυνος θα σβήσει όπως και σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν, είτε μέσα στην Κίνα είτε γενικότερα στην Ασία. Δυστυχώς οι ελπίδες δεν επιβεβαιώθηκαν. Ο ιός "έφυγε" από την Κίνα και πλέον έχει κάνει την εμφάνιση του σε 186 χώρες. Τα επιβεβαιωμένα κρούσματα είναι πλέον πάνω από 17 εκατομμύρια παγκοσμίως και οι θάνατοι από την νόσο COVID- 19 πλησιάζουν τις 700 χιλιάδες. Στον πυρήνα βρίσκεται η Λατινική Αμερική και οι Η.Π.Α. Καθημερινά καταγράφουν μεγάλα νούμερα σε κρούσματα και θύματα. Τραμπ και Μπολσονάρο συνεχίζουν να σφυρίζουν αδιάφορα και τα φέρετρα στις χώρες τους πολλαπλασιάζονται. Είναι όμως πράγματι τόσο σοβαρός ο κίνδυνος ή προσπαθούν να μας τρομάξουν;

Αν δει κανείς τους απόλυτους αριθμούς της νόσου COVID- 19, δηλαδή τους καταγεγραμμένους θανάτους(;) σε σχέση με τα επιβεβαιωμένα κρούσματα και τον συνολικό πληθυσμό της Γης, δεν μπορεί να πει ότι ο κορωνοϊός είναι η απόλυτη απειλή για την ανθρωπότητα. Τότε προς τι το lockdown στην Ελλάδα και σχεδόν στην μισή υφήλιο; Προς τι τα ακραία περιοριστικά μέτρα στις μετακινήσεις και στις συναναστροφές; Τότε προς τι η νέα αυστηροποίηση των μέτρων και η επέκταση της χρήσης μάσκας σχεδόν παντού; Όλα τα παραπάνω ερωτήματα δεν είναι εύκολο να απαντηθούν. Τι φοβάται τότε η επιστημονική κοινότητα; Τι την κάνει να αλλάζει αποφάσεις σε λίγο χρονικό διάστημα; Οι επιστήμονες όλου του κόσμου να ξέρετε φοβούνται βασικά τρία πράγματα. Πρώτον, το άγνωστο. Ο ιός δεν είναι γνωστός, τώρα έχει μπει κυριολεκτικά στο μικροσκόπιο των ερευνητών και επομένως κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει επαρκώς ούτε τον τρόπο μετάδοσης του, ούτε τον μηχανισμό του στην προσβολή του ανθρώπινου οργανισμού, ούτε πόσες και ποιες μεταλλάξεις μπορεί να υποστεί μέχρι να βρεθεί αποτελεσματικό εμβόλιο. Δεύτερον, με βάση όλα τα παραπάνω οι ειδικοί φοβούνται τις εστίες υπερμετάδοσης, δηλαδή τους χώρους που συνωστίζονται οι άνθρωποι και κυρίως εκεί που δεν τηρούνται τα μέτρα προστασίας. Τρίτον, το μεγαλύτερο τους άγχος είναι η κατάσταση του συστήματος υγείας και οι αντοχές του. Στις πιο πολλές χώρες οι ασθενείς που πεθαίνουν εν τέλει από την νόσο COVID- 19 δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τις επιπλοκές της νόσου, αλλά και το γεγονός ότι δεν μπορούν, λόγω του μεγάλου αριθμού των περιστατικών, να λάβουν την πρέπουσα φροντίδα σε μονάδες εντατικής θεραπείας.

Πάμε τώρα και στον τίτλο του σημερινού άρθρου. Η υποκρισία της μάσκας και η επιστήμη στην υπηρεσία της οικονομίας πάνε πακέτο. Η ελληνική Πολιτεία, που πήρε άριστα στην αρχική διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, βρέθηκε μετά το lockdown μπροστά σε τεράστιο δίλημμα. Από τη μία η ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας και η επιβίωση της, ο τουρισμός δηλαδή και από την άλλη η ασφάλεια των Ελλήνων και η προστασία τους απέναντι στην εξάπλωση του ιού. Δυστυχώς και τα δύο μαζί δεν γίνονται στον απόλυτο βαθμό. Μοιραία θα χρειάζονταν εκπτώσεις εκατέρωθεν. Το ερώτημα είναι αν αξίζει να κάνεις εκπτώσεις στην υγεία και την ασφάλεια, από την στιγμή μάλιστα που δεν μπορείς να σώσεις κάτι από την φετινή τουριστική σεζόν.

Η επιλογή της ελληνικής Κυβέρνησης ήταν ξεκάθαρη. Ανοίγουμε την χώρα σταδιακά και προσπαθούμε να πείσουμε τον πληθυσμό για την εφαρμογή των μέτρων προστασίας στηριζόμενοι κυρίως στο αίσθημα της ατομικής ευθύνης των πολιτών. Εγχείρημα δύσκολο, ειδικά όταν μιλάμε για τον νεοέλληνα. Δυστυχώς αποδείχθηκε ότι ο φόβος φυλάει τα έρμα. Μόλις ο Έλληνας και κυρίως ο νεαρότερος πληθυσμός αναθάρρησε από τα επιδημιολογικά στοιχεία, ξέχασε τα μέτρα προστασίας και....θυμήθηκε τον συνωστισμό, την διασκέδαση και τα πανηγύρια. Με βάση όσα προκύπτουν από τα νέα κρούσματα, το πρόβλημα δεν είναι το άνοιγμα των συνόρων, αλλά η εσωτερική χαλαρότητα και ο ωχαδερφισμός. Η νέα δέσμη μέτρων που εξαγγέλθηκε από τα κυβερνητικά χείλη είναι προς την κατεύθυνση να μαζευτεί ο εσωτερικός πληθυσμός.

Οι ειδικοί συνεργάτες του Πρωθυπουργού φοβούνται την πίεση που θα ασκηθεί στο Ε.Σ.Υ από την αυξημένη ροή των περιστατικών. Οι μονάδες εντατικής θεραπείας δεν επαρκούν, παρά την όποια αύξηση των τελευταίων μηνών, το ίδιο και οι αντίστοιχες αυξημένης φροντίδας, όποτε το πρόβλημα είναι μπροστά μας. Οι ευπαθείς ομάδες διατρέχουν σίγουρα τον μεγαλύτερο κίνδυνο, όμως και οι νεαρότεροι δεν μπορούν να είναι χαλαροί. Ο κορωνοϊός είναι εδώ και απειλεί. Η θνητότητα που προκαλεί μπορεί να μην τρομάζει, αλλά όλοι έχουμε κάποιον στην οικογένεια μας ή στο περιβάλλον μας γενικότερα, που να έχει υποκείμενο νόσημα και να χρήζει θεραπείας και προσοχής. Δεν υπάρχει κάποια συνωμοσία φίλοι μου. Δεν υπάρχει κάποιο υπόγειο σχέδιο για να σας αποσπάσουν οτιδήποτε πολύτιμο αφορά την προσωπικότητα και το μυαλό σας. Υπάρχει πανδημία και υγειονομική κρίση. Η υγειονομική κρίση έφερε οικονομική δυσπραγία και πρόβλημα βιωσιμότητας πολλών επαγγελμάτων και επιχειρήσεων. Μην επιτρέψουμε όμως να φέρουμε στην ζωή μας ένα δεύτερο και καταστροφικό lockdown, στηριζόμενοι σε ανόητες και ανυπόστατες φήμες, απόψεις και θέσεις μη ειδικών. Φιλτράρετε ό,τι ακούτε και ό,τι διαβάζετε. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω ότι σας τα λέει όλα αυτά ένας άνθρωπος που η πανδημία τον βρήκε άνεργο και συνεχίζει να είναι εκτός εργασίας και όχι κάποιος βολεμένος που σας μιλάει εκ του ασφαλούς.

Κλείνω το μεγάλο, σημερινό άρθρο με μια επισήμανση περί υποκρισίας. Δεν είναι υποκρισία των κυβερνώντων να ζητούν να φοράμε μάσκες σε όλους τους κλειστούς χώρους και σε ορισμένες περιπτώσεις και σε ανοικτούς. Δεν συνιστά υποκρισία να ζητούν να τηρούμε τις αποστάσεις ασφαλείας και να πλένουμε συχνά τα χέρια μας. Δεν αποτελεί μέρος οργανωμένου σχεδίου εναντίον των πολιτών να αυστηροποιούνται τα όποια μέτρα ή να έχουμε ενημέρωση από τον Υπουργό και τον επικεφαλής των επιστημόνων στους δέκτες μας. Υποκρισία κρατική συνιστά να μιλάς για αποστάσεις και τήρηση των κανόνων στα Μ.Μ.Μ και να μην φροντίζεις ως Κράτος να έχεις επαρκή αριθμό οχημάτων και δρομολογίων σε καθημερινή βάση για την εξυπηρέτηση των πολιτών σου. Υποκρισία κρατική συνιστά να μιλάς για περισσότερη χρήση των Ι.Χ αυτήν την περίοδο και να εγκαινιάζεις την ίδια στιγμή τον Μεγάλο Περίπατο, ένα εξαιρετικά αμφιλεγόμενο project, στην πρωτεύουσα της χώρας που προτρέπει ή καλύτερα στηρίζει την επιτυχία του στην μεγαλύτερη χρήση των Μ.Μ.Μ αυξάνοντας σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη εποχή το φορτίο τους. Υποκρισία κρατική συνιστά να μην φροντίζεις ως Πολιτεία να έχουν όλοι πρόσβαση, ακόμα και όσοι δεν μπορούν, στα μέτρα προστασίας, δηλαδή μάσκες, μαντηλάκια και αντισηπτικά gel για αρχή. Για μια ακόμα φορά ας δείξουμε ψυχραιμία και σοβαρότητα απέναντι στον άγνωστο και ύπουλο εχθρό. Υπομονή και η επιστήμη θα νικήσει τον πόλεμο....