|
|
 της Μαρίας Σούμπερτ Ο ελέφαντας κάθεται μόνος στη σκιά. Φαίνεται μελαγχολικός. Τα ζώα της σαβάνας θα προσπαθήσουν τότε να τον κάνουν να γελάσει. Θα του πουν αστείες ιστορίες, θα κάνουν αστείους χορούς, θα του φέρουν τις αγαπημένες του λιχουδιές. Ο ελέφαντας όμως θα μείνει σιωπηλός. Και θα παραμείνει στη σκιά. Μέχρι που θα σταθεί κοντά του ένα ποντικάκι. Ένα ποντικάκι που δεν θέλει να τον κάνει να αλλάξει διάθεση, αλλά που ψάχνει κάποιον να το ακούσει. Κάποιον που να έχει τον απαραίτητο «χώρο» μέσα του για να «χωρέσει» και την δική του ιστορία. Γιατί το ποντικάκι πήρε το κλειδί της αδερφής του χωρίς να της το πει και τώρα το έχασε. Το ποντικάκι κλαίει. Και ο ελέφαντας κλαίει. Μαζί θα κινήσουν να βρουν το κλείδι και να γυρίσουν το χαμένο ποντικάκι στο σπίτι του. Η Ναντίν Ρομπέρ γράφει ένα αφαιρετικό παραμύθι το οποίο εικονογραφεί με μια μοναδική αισθητική ματιά ο Βαλέριο Βιντάλι, για την ανάγκη μας μερικές φορές να αποσυρόμαστε και να γυρνάμε «προς τα μέσα», να ζούμε μια πιο εσωστρεφή περίοδο. Το ερώτημα σε αυτή την περίπτωση είναι αν το περιβάλλον μας αντέχει μια τέτοια δική μας επιλογή, ή αν για να μην ανησυχεί εκείνο εμείς οφείλουμε να είμαστε μονίμως χαρούμενοι και εξωστρεφείς. Στη δική μας σύγχρονη εποχή, όταν όλα μετριούνται με δείκτες ευτυχίας, όταν η επιτυχία μετριέται με δείκτες ευτυχίας και η ίδια η ευτυχία εν τέλει χάνει το νόημά της, πόσο επιτρέπεται εμείς να είμαστε μελαγχολικοί; Η σκέψη μου πάει αυτόματα στην ταινία «Τα μυαλά που κουβαλάς» (Inside out), όπου ένα κορίτσι θα ζήσει πολλές περιπέτειες και εσωτερικές αναταραχές απλώς και μόνο επειδή η Χαρά δεν επιτρέπει στη Λύπη να έχει ενεργό ρόλο στη ζωή του κοριτσιού. Έτσι και στην ιστορία της Ναντίν Ρομπέρ: τα ζώα της σαβάνας δεν αντέχουν την εσωστρέφεια του ελέφαντα. Δεν τους ενδιαφέρει τι του συμβαίνει, θέλουν απλώς να σταματήσει να φαίνεται έτσι –η στάση του τους προκαλεί δυσφορία. Μέχρι που θα εμφανιστεί το ποντικάκι. Εκείνο δεν θέλει να του αλλάξει διάθεση. Του ταιριάζει η διάθεσή του γιατί είναι και εκείνο μελαγχολικό. Η αφήγησή του θα επιτρέψει όμως και στον ελέφαντα να ξεσπάσει. Γιατί θα συνειδητοποιήσει πως δεν είναι μόνος του. Πως υπάρχουν και άλλοι που αυτή τη στιγμή καθένας για δικούς του λόγους δεν νιώθουν χαρούμενοι. Και μπορεί αυτό να μην φέρει ξαφνικά την ευτυχία, είναι όμως ένα σοβαρό κίνητρο για να σηκωθεί από τη θέση του και να βοηθήσει το ποντικάκι να βρει αυτό που ψάχνει. Ίσως στο δρόμο βρει και εκείνος αυτό που ο ίδιος ψάχνει.
Comments are closed.
|
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ 
This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
August 2022
|
