ΕΚΠΑΙΔΕΥΕΤΑΙ ΈΝΑ ΜΥΡΜΗΓΚΙ;

5/7/2019

της Μαρίας Σούμπερτ

Τις περισσότερες φορές που ένα παιδί θέλει κάτι και ο γονιός του ψάχνει να το «ξεφορτωθεί» προσφέροντάς του κάτι άλλο, συνήθως ο γονιός μετανιώνει. Αυτό μας λέει και ο Φίλιππος Φωτιάδης στο νέο του παραμύθι «Μπαμπά, μπορούμε να πάρουμε σκύλο αντί για μυρμήγκι;» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μάρτης.

Γιατί ο Ηλίας είχε ζητήσει σκύλο και ο μπαμπάς του έφερε μυρμήγκι. Από την άλλη ζήτησε και μικροσκόπιο και αυτό ο μπαμπάς δεν το αρνήθηκε. Ο Ηλίας λοιπόν έπρεπε να βολευτεί με ένα μικροσκόπιο –ουάου!- και ένα μυρμήγκι για κατοικίδιο. Εξαιρετικά. Πάλι άκουσε ο γονιός την επιθυμία του παιδιού του και πάλι απάντησε σε αυτήν. Αλλά πώς;

Πολλά παιδιά ζητούν κατοικίδιο, γάτα ή σκύλο, επιδιώκοντας αυτή την επαφή με ένα ζώο που δεν έχει καμία ιδιοτέλεια –για τις γάτες το συζητάμε, αλλά εντάξει. Ένα πλάσμα που θα μπορούν να του εκμυστηρευτούν τα πάντα, να παίξουν σχεδόν τα πάντα, να γίνει το μικρό τους «παιδί» ή ο μεγάλος φύλακας. Τα παιδιά αναζητούν την επαφή με τα ζώα. Τελεία.

Οι γονείς από την άλλη, έχοντας τις περισσότερες φορές μόλις επιβιώσει από τα δύσκολα πρώτα πέντε έξι χρόνια ενός παιδιού ή του δεύτερου ή τρίτου παιδιού αδυνατούν να ακούσουν αυτή την ανάγκη για πολλούς λόγους. Καταρχήν είναι μια νέα ευθύνη. Ένα κατοικίδιο μέσα στο σπίτι ισοδυναμεί τις περισσότερες φορές με ένα ακόμα παιδί. Κάποιος πρέπει να φροντίσει την σίτιση, τις βόλτες, τα εμβόλια, την καθαριότητά του. Και εννοείται πως θα αυτός θα είναι ο γονιός. Κατά δεύτερον οι αρκετοί γονείς δεν θέλουν ένα κατοικίδιο μέσα στο σπίτι για λόγους υγιεινής. Ή και φασαρίας.

Τι γίνεται όμως όταν η επιθυμία ενός παιδιού απαντάται με τέτοιο τρόπο, όπως απάντησε ο μπαμπάς στον Ηλία; Και πως «εκδικείται» η καθημερινότητα τον μπαμπά;

Ο Ηλίας του Φωτιάδη δεν ένιωσε ή δεν μας δείχνει να ένιωσε την ματαίωση, αλλά και την ειρωνεία της αντικατάστασης ενός σκύλου από ένα μυρμήγκι. Αποφασίζει λοιπόν να εκπαιδεύσει τον Μίλτο –που καταλήγει όχι μόνο να είναι κορίτσι, αλλά να φέρνει και όλη του την οικογένεια για επίσκεψη. Και τότε ευτυχώς, ο μπαμπάς καταλαβαίνει πως ένας σκύλος είναι σίγουρα πιο επιθυμητός από μια ατελείωτη σειρά μυρμήγκια μέσα στην κουζίνα.

Το παραμύθι του Φίλιππου Φωτιάδη αλληλοσυμπληρώνεται από τον λόγο και την εικονογράφηση, ρέει γεμάτο χιούμορ και ανατροπές, παίρνοντας το μέρος του παιδιού που έχει ακυρωθεί από τον «νόμο του πατέρα». Ευτυχώς όμως, και στα ζητήματα «νόμου», στην περίπτωση του μικρού μας ήρωα υπάρχει ευελιξία.