Ποιητικότητες

ποιητικότητες...της Λίλας Παπαπάσχου

​Χτύπα ξύλο

Πέρυσι και φέτος και ποτέ
στην κόψη του καλοκαιριού.
Μετράς τα βότσαλα που δεν μάζεψες.
Μιλάς στις θάλασσες που ναυάγησες.
Χιλιάδες πέλματα ποδοπατούν πλαστικό και υπολείμματα ευημερίας.
Μάνες ωρύονται, παιδιά έξαλλα, με μια χαρά αλλόκοτη, της άγνοιας.
Ένα αρμυρίκι υποκλίνεται στο ηλιοβασίλεμα
την ώρα που η μουσική παίζει στη διαπασών
λαϊκοπόπ τσογλαναρία.
Αναζητάς λίγη σκιά, μέσα σε τόσα εκτυφλωτικά εγώ.
Λιωμένη  γρανίτα, στο στόμα πιτσιρικά
που αγνοεί τι θα πει: κομφορμισμός, καταστολή…κοινωνία.
 
Κατανυκτικώς…

Με ρωτούν αν πιστεύω. Και σε ποιον Θεό;
Κάθε φορά απαντάω αλλιώς.
Κάποιοι θυμώνουν, πολλοί απορούν.
Ζητάνε επίμονα μία απάντηση τελειωτική. Ναι ή όχι;
Πως να χωρέσουν όμως τόσα γιατί σε κυριολεξίες;
Είναι σαν να ρωτάς ένα παιδί, ποιον αγαπάς πιο πολύ.
Τη μαμά σου ή τον μπαμπά σου;
 
Στάχτη

Δεν θα σβήσει ποτέ αυτή η φλόγα.
Μάτια σπινθηροβόλα αντανακλούν το φονικό.
Ο αέρας εξαπλώνει τον όλεθρο και τα σώματα λουσμένα στο θειάφι.
Αναμνήσεις μαζί και αναθυμιάσεις, ζωές ακουμπισμένες στη στάχτη.
Φύση και άνθρωπος, σπάνε σε δεκάδες ψιλά κομμάτια,
παζλ που αδύνατον να συναρμολογήσεις.
 
Ελεύθερο θέμα

Έχω ένα τετράδιο κρυφό και μάταια προσπαθώ
να γεμίσω κενές γραμμές με λόγια σοφά και μεγάλα.
Ή έστω μικρά.
Όλα μοιάζουν αβάσταχτα ίδια.
Σαν με καρμπόν άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα.
Γελάω με τις ψευδαισθήσεις του μεγαλείου
μα δεν τολμώ να το γράψω αυτό, γιατί γνωρίζω καλά
πως να υποδύομαι τον μεσάζοντα.
Πουλάω ελπίδα, όνειρα και ρομάντζο.
 
Μπρος γκρεμός και πίσω τι;

Θέλω να φύγω. Από εμένα να σωθώ.
Να κρυφτώ κι από εσένα. Απ’ όλα κι απ’ όλους αλλότρια.
Κοιμάμαι χωρίς να ξυπνάω κι ονειρεύομαι πως ζω.
Κάνω τα ίδια που έκανα χθες, δίχως τίποτα να κάνω.
Διασύρω γνωστούς και αγνώστους, χωρίς τύψεις
χωρίς δισταγμό.
Κι ύστερα πάλι από την αρχή. Ω Σίσυφε!
Μπρος γκρεμός και πίσω τι;
 
Στην Αίγινα

Θάλασσα. Θρησκεία. Θάνατος.
Μία βαρκούλα, αρμενίζει για το μεροκάματο.
Χέρια τραχιά, με παλάμες ιδρωμένες
και μάτια γαλάζια, σαν κύμα.
Άλλος γελά, άλλος πενθεί, κάποιος προσεύχεται για ένα θαύμα.
Όπως παντού δηλαδή, καμιά διακοπή απ’ τα δεδομένα.
Συγγνώμη, εδώ θα βρω αναμνηστικά της δικής μου ευτυχίας;
Χρειάζομαι απτές αποδείξεις για τους διαδικτυακούς μου φίλους,
αλλιώς τζάμπα οι θύμησες, τζάμπα και το ταξίδι. 
Πριν αλέκτορα φωνήσαι, επιστροφή στην Αθήνα.

*Ποιητικότητες 8/8//2022