Σοφία Παπαδοπούλου *Εικονογράφος του Μήνα

η Μαρία Σούμπερτ παρουσιάζει
​τoν "Εικονογράφο του Μήνα"

«Το κάθε βιβλίο πρέπει να έχει τη δική του προσωπικότητα».

Εικονογράφος του Μήνα η Σοφία Παπαδοπούλου, ένα παιδί της πόλης. Με μια δική της αισθητική που θυμίζει συχνά ζωγραφική σε τοίχο, η εικονογράφος που έχει συνδυαστεί με την σειρά Μυθολογίας του Κώστα Πούλου και των εκδόσεων Μεταίχμιο, αλλά και που μετράει πλέον σαράντα σχεδόν εικονογραφήσεις από το 2011 έως σήμερα, εδραιώνεται σιγά σιγά στην ελληνική αγορά του παιδικού βιβλίου με τις εικόνες της να έχουν μια δική τους ταυτότητα.

Αυτός ο μήνας είναι αφιερωμένος σε εκείνη. 

«Μεγάλωσα μέσα στο αστικό τοπίο της Αθήνας. Ανάμεσα στις οθόνες-παράθυρα των πολυκατοικιών, θυμάμαι να προσπαθούμε με τους φίλους μου να επικοινωνήσουμε με μια δική μας νοηματική γλώσσα. Η κάθε μια μέσα από τη δική της «οθόνη». Κάπου ανάμεσα στις σχολικές ώρες, το παιδικό παιχνίδι, τις βόλτες στη γιαγιά και την απόσταση που μας επέβαλλε η πολεοδομική χάραξη.

Το πρώτο μου σχεδιαστήριο στην Δ΄ Δημοτικού, δώρο του πατέρα μου, είναι η πρώτη μου επαφή με την αρχιτεκτονική. Η επόμενη θα ερχόταν εννέα χρόνια μετά. Το υπόλοιπο σύμπαν μου, άνηκε στη φαντασία μου, τη ζωγραφική και τη χειροτεχνία. Έμαθα να ζωγραφίζω από τα κινούμενα σχέδια που έβλεπα ατελείωτες ώρες στην τηλεόραση και τα κόμικ που αγόραζα με ότι χαρτζιλίκι μπορούσα να μαζέψω σε ένα κουμπαρά. Παράλληλα διάβαζα ασταμάτητα βιβλία, με αγαπημένο μου τη σειρά του «μικρού βρικόλακα», μια μετά-γοτθική χιουμοριστική διήγηση με εξαιρετική ασπρόμαυρη εικονογράφηση της Αμελί Γκλίνκε. Αυτή η εικονογράφηση με ραπιδογράφο θα με ακολουθήσει και αργότερα, όταν το βασικό εργαλείο για το σχεδιασμό μια κάτοψης, γίνει το βασικό εργαλείο στις εικονογραφήσεις.

Σπούδασα στην Αρχιτεκτονική του Πολυτεχνείου, και αν και ως αντικείμενο φαινομενικά δεν συνδέεται, ήταν εκείνη που μου έδωσε όλα τα σχεδιαστικά, αντιληπτικά και συνθετικά εφόδια που χρειάζεται για να στηθεί μια εικόνα, εκτός από τη μεγάλη δόση φαντασίας. Με το πέρας των σπουδών μου, και με προτροπή της μητέρας μου, μπήκα δειλά στο χώρο του παιδικού βιβλίου. Η πρώτη μου δουλειά ήταν το «Δεν είμαι τέρας σου λέω» σε κείμενο Παναγιώτας Πλησή το 2011. Το γεγονός ότι η εικονογράφηση θα ήταν ασπρόμαυρη με βοήθησε να τινάξω το φόβο «του πρωτάρη» μιας και θα κολυμπούσα σε οικεία νερά. Τρία χρόνια μετά έρχεται η πρώτη συνεργασία με τις εκδόσεις Μεταίχμιο και το βιβλίο του Σάκη Σερέφα «Μήπως είμαι βλάκας». Με αυτή τη δουλειά μου δόθηκε η ευκαιρία να αφεθώ ελεύθερη δημιουργικά και εγκεφαλικά και να κάνω το μολύβι προέκταση του υποσυνείδητου μου.

Σε κάθε δουλειά προσπαθώ να ελίσσομαι. Δε μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι, μιας και θεωρώ το κάθε κείμενο που μου δίνεται μια ξεχωριστή οντότητα που χρήζει ιδιαίτερης μεταχείρισης. Το κάθε βιβλίο πρέπει να έχει τη δική του προσωπικότητα. Όπως και ο κάθε συγγραφέας είναι και ένα ξεχωριστό πρόσωπο με το δικό του στυλ, και ευαισθησίες.
​
Στις επόμενες δουλειές που ακολούθησαν, σιγά σιγά βρήκα τα πατήματά μου. Τα μυθολογικά παραμύθια που δημιουργήσαμε με τον Κώστα Πούλο, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, ήταν μια πρόκληση. Είναι ζητούμενο για μένα να ακολουθούμε την εξέλιξη και να μην στεκόμαστε σε εικόνες του παρελθόντος. Οπότε το να παντρέψω το αρχαιοελληνικό στοιχείο του μύθου με μια σύγχρονη εικονογράφηση, ίσως ήταν το βασικότερο βήμα μου έως τώρα.
​
Η ενασχόληση μου με τα παιδικά εργαστήρια αρχιτεκτονικής και τέχνης, με το όνομα «archt cube» που διοργανώνω, καθώς και η ενασχόληση μου στον τομέα της εκπαίδευσης, με έχει κάνει να αντιληφθώ πως τα παιδιά πρέπει να ξανασυστηθούν με το βιβλίο. Σε μια εποχή όπου περιτριγυριζόμαστε από μια ατέρμονη οθόνη, είναι σημαντικό να μπορέσουμε να ξαποστάσουμε τη σκέψη μας σε ένα βιβλίο. Να στοχαστούμε. Αυτό μας κάνει και ανθρώπους».

https://www.instagram.com/sophi_papadopoulou/
https://www.instagram.com/archt_cube/
https://calartistica.wixsite.com/sofiapapas/?lang=el