Καλό ταξίδι στο φως αγαπημένε μας Τσιμάρα...

γράφουν Λίλα Παπαπάσχου 
& Χρήστος Σούτος

Ο γνωστός καλλιτέχνης Τσιμάρας Τζανάτος έφυγε σήμερα από τη ζωή, τόσο πρόωρα...

Ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, ραδιοφωνικός παραγωγός, ηθοποιός και κυρίως μία sui generis προσωπικότητα, απόλυτα αυθεντική και γεμάτη αγάπη για τον συνάνθρωπο....αυτός ήταν ο Τσιμάρας, αν φυσικά πρέπει  να τον "χωρέσουμε" σε λέξεις και εννοιολογικά σχήματα. 

Είχαμε τη χαρά και την τιμή να τον γνωρίσουμε, να τον συναναστραφούμε, να μιλήσουμε μαζί του για τόσα πολλά (άλλα τόσα δεν προλάβαμε ποτέ να τα πούμε...) και τώρα μοιάζει πραγματικά εξωπραγματικό να τον αποχαιρετάμε, γράφοντας για εκείνον πράγματα που ο ίδιος θα τα θεωρούσε κοινότοπα και θα έβρισκε κάτι έξυπνο και φιλοσοφημένο να πει για το νόημα της ζωής, το εφήμερο της ύπαρξης και όσα οι κουτοί άνθρωποι με το μικρό και πονηρό μυαλό τους, προσπαθούν να "στριμώξουν" στον μικρόκοσμό τους, εξοστρακίζοντας καθετί που αποκλίνει από τη δική τους....κοσμοθεωρία. 

Ως λογοτέχνης με άποψη και μία γραφή μοναδική, τόσο τρυφερή και λυρική και συνάμα απόλυτα ρεαλιστική και καυστική, αφήνει πίσω του ένα πολύ σημαντικό έργο: Έξοδος Ονείρου (2004), Μαζί Ποτέ (2009), Εκκρεμότητα (2010), Δεσποινίς Δυστυχία - το Αφήγημα (2011), Πόσα ζώα χωράει ένας Άνθρωπος;! (2012) -K- (2013), Δεσποινίς Δυστυχία (2014). 

Με το ψηλόλιγνο παρουσιαστικό, την χαρακτηριστική φωνή του και μία σπάνια σκηνική ευγένεια, ερμήνευσε πολλούς και απαιτητικούς ρόλους σε γνωστές και επιτυχημένες παραστάσεις, αφήνοντας το στίγμα του και ως ηθοποιός. 

Ο Τσιμάρας "ποζάρει" στο πλαίσιο συνέντευξης,
​στο αγαπημένο του στέκι Salero στα Εξάρχεια

Χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου σκέψης και της στάσης ζωής του ήταν ότι το έργο  -Κ- το έγραψε για να παιχτεί από τους κρατουμένους στο χώρο της φυλακής, όπως και συνέβη τον Δεκέμβριο του 2013, όταν  μετά από επαφή του με τους οροθετικούς και χρήστες κρατουμένους των φυλακών Κορυδαλλού, σε συνεργασία με την ΜΚΟ Τεχνοδρομώ, έγινε παράσταση. 

Ακόμα και τώρα που η είδηση του θανάτου του μοιάζει τόσο οδυνηρά αμετάκλητη και καθώς γράφουμε αυτές τις γραμμές, είναι αδύνατον να πιστέψουμε ότι ο γελαστός και πάντα προσιτός Τσιμάρας, που αγαπούσε και στήριζε τους νέους καλλιτέχνες, τους φίλους του, τους συνεργάτες του και όποιον ζητούσε τη βοήθεια και την στήριξή του, δεν βρίσκεται πια ανάμεσα μας. 

Εμείς θα συνεχίζουμε να διαβάζουμε τα βιβλία του, να ταξιδεύουμε με τα ποιήματα του και να ονειρεύομαστε έναν καλύτερο κόσμο, έτσι όπως και ο ίδιος τον ήθελε και τον διεκδικούσε για όλους μας, 

Τσιμάρα μας καλό σου ταξίδι στο φως και σε ευχαριστούμε για όλα...