Το άνθος της καρδιάς

γράφει η Μάριον Καφετζοπούλου

Η έμπνευσή μου σήμερα δεν προέρχεται μόνο από την Άνοιξη που αργά, αλλά σταθερά, κάνει την είσοδό της ευωδιάζοντας τα σοκάκια, τους δρόμους και χρωματίζοντας τους ορίζοντες μας με τόνους αισιοδοξίας. Πηγάζει, κυρίως, από την εσωτερική διαδικασία αλλαγών που επιφέρει η εποχή, διευρύνοντας την τάση του εαυτού να αφουγκραστεί περισσότερο, να διευρυνθεί και να ακουμπήσει με λαμπερότερο φως τα βάθη της ύπαρξης.

Διανύοντας την ατομική μας πορεία ζωής, όλοι ανεξαιρέτως ερχόμαστε αντιμέτωποι με προβλήματα και διλήμματα, ακυρώσεις ή επιμέρους συμβιβαστικές λύσεις, ακόμη και αδιέξοδα.  Η δυναμική του ατομικού εαυτού, για  να κτίσουμε μία καθημερινότητα με συγκεκριμένη σταθερά, απαιτεί κατάθεση ενέργειας και εγρήγορσης, δημιουργική ικανότητα κι ευελιξία, αντοχές, στόχους και πίστη. Οι διαδρομές αυτές, άλλοτε σε ευθεία κι άλλοτε σε τεθλασμένη γραμμή, αναδεικνύουν το προσωπικό μας αποτύπωμα.
 
Ωστόσο, μέσα από την πορεία αυτή διαπιστώνεται ότι η ροή των αλλαγών, που εμπεριέχεται στη ζωή όλων, δεν είναι ασύνδετη με το μέσα μας, τον εαυτό και τη δυναμική του, με τα ψυχικά μας πεδία. Στην πραγματικότητα, διαμορφώνεται ένα σύνολο του εξώτερου με τον εσώτερο μας κόσμο, που αλληλοτροφοδοτείται φέροντας παράλληλα το προσωπικό μας αποτύπωμα. Έτσι, παρατηρούμε ότι μέρος των γεγονότων της ζωής επηρεάζεται από τη στάση και τις επιλογές του εαυτού μας, καθώς και από τις τάσεις που αντανακλούν  σε αυτόν οι ψυχικές ποιότητες μας.
 
Πώς συντελείται, ωστόσο αυτή η όσμωση στους τόπους του εαυτού; Πώς δημιουργούνται οι ώσεις εκείνες που επιφέρουν αλλαγές, από το διάνυσμα του  εσωτερικού στον  εξωτερικό μας κόσμο; Το πεδίο μέσα στο οποίο διαδραματίζονται όλες αυτές οι ζυμώσεις είναι το κέντρο της καρδιάς μας! Πρόκειται για τον μεγάλο μετασχηματιστή του εαυτού, ο οποίος μεταφέρει τους ψυχικούς κραδασμούς, τις εντός ημών ανιχνεύσεις, τα ερωτήματα ή τα εμπόδια που μπορεί να υψώνουν οι σκιές μας. Η καρδιά είναι αυτή που μπορεί να νιώσει, να αισθανθεί ή να διαισθανθεί,  να οραματιστεί  και να αφουγκραστεί τις ψυχικές μας διαστάσεις, που εκφράζει μέσα από τον ατομικό ή τον συλλογικό εαυτό.  Η καρδιά είναι αυτή που μπορεί ακόμη και να θεραπεύσει...

Το κέντρο της καρδιάς μοιάζει με άνθος. Το άνθος της εξέλιξης. Ο κραδασμός της αγάπης. Σύμβολο  αρχετυπικό των αρχαίων πολιτισμών της Ανατολής, αλλά και των Μεσαιωνικών χρόνων. Όταν η καρδιά ανοίγει τα πέταλά της, αισθανόμαστε να συντονιζόμαστε πλήρως  με τον εσώτερο εαυτό μας. Νιώθουμε να γεμίζει την ύπαρξη μας θερμότητα, ενέργεια, λάμψη. Και όσο περισσότερο συνειδητοποιούμε τη ροή της, τόσο η ατομικότητα μας διευρύνεται και τα αισθήματα μας αποκτούν οικουμενικότητα. Έτσι, συντελείται μεγαλύτερη εναρμόνιση του εσωτερικού με τον εξωτερικό μας κόσμο, ενώ διαμορφώνονται ανεξερεύνητες πτυχές του μαγικού μονοπατιού που καλείται πορεία ζωής. Αυτός ο  μετασχηματισμός μπορεί να γίνει δυναμικότερος, όταν ενεργοποιούμε σε σταθερή βάση την ενδοσκόπηση, επιδιώκουμε τη συγχώρεση και την αποδοχή του εαυτού και του άλλου όπως και το σεβασμό σε κάθε έμβιο ον. Μέσα από το άνθος της καρδιάς, η ανθρώπινη υπόσταση απελευθερώνεται, γεμίζει συμπάθεια (συν+πάσχω) και πάλλεται σε υψηλότερες μορφές κραδασμών. Στο πεδίο αυτό δημιουργείται η νέα συνισταμένη, που επεκτείνει τον εαυτό μας έναντι των άλλων δημιουργώντας ένα παλμό, γεμάτο θετικές δονήσεις. Πρόκειται για μία νέα αφετηρία, η διαδρομή της οποίας θα σκιαγραφήσει την  προσωπική, αέναη, εξέλιξη του καθενός από εμάς.
 
Μία γόνιμη νέα εβδομάδα αγαπημένες φίλες και φίλοι!