ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ…ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ!

30/5/2019

της Μαρίας Σούμπερτ

Τι προσφέρει ένα βιβλίο; Τι προσφέρει μια βιβλιοθήκη;

Πάντα διάβαζα και έβλεπα στις ταινίες, να μπαίνουν οι ανθρωποι στη βιβλιοθήκη για να ψάξουν, να διαβάσουν, να δουλέψουν και πάντα ζήλευα. Και παρ’ ότι και στο σχολείο είχαμε βιβλιοθήκη ποτέ μου δε δανείστηκα από εκεί ένα βιβλίο. Ίσως η οικονομική δυνατότητα των χρόνων εκείνων να μας επέτρεπε να χτίσουμε τη δική μας βιβλιοθήκη, να επιλέγουμε και να διαβάζουμε τα βιβλία που αγοράζαμε. Χάναμε κάτι; Δεν ξέρω. Σίγουρα ξέρω πως η σχέση μου με τα βιβλία είναι λίγο ψυχαναγκαστική. Για πολλά χρόνια δυσκολευόμουν να τα δανείσω, εννοείται πως κουβαλούσα τα βιβλία από την παιδική μου ακόμα ηλικία και με λίγα λόγια είχα πάθει μια προσκόλληση σε αυτά.

Τα χρόνια πέρασαν και τώρα η κόρη μου στον παιδικό σταθμό παίρνει κάθε εβδομάδα ένα βιβλίο από τη σχολική βιβλιοθήκη για να το διαβάσουμε. Έχει έρθει με βιβλία ενδιαφέροντα και βιβλία χάλια. Με βιβλία που συγκινήθηκα, με βιβλία που της άρεσαν και βιβλία που ήθελα να πάρω τη συγγραφέα τηλέφωνο και να αρχίσω να της φωνάζω. Ταυτόχρονα στήνει τη δική της βιβλιοθήκη με τα αγαπημένα της βιβλία που τα διαβάζουμε κάθε βράδυ δύο και τρεις φορές.

Τι προσφέρει λοιπόν ένα βιβλίο;

Προσφέρει φαντασία, προσφέρει χρόνο και τόπο διαφορετικό από τον πραγματικό. Κάνει το παιδί θαλασσοπόρο και εξερευνητή, ανοίγει τους ορίζοντες και φτιάχνει εικόνας. Καλλιεργεί συναισθήματα και βάζει το παιδί σε σκέψεις. Αφαιρώ από την συζήτηση –προσωπική επιλογή- τα βιβλία που «μαθαίνουν» στα παιδιά τα συναισθήματα, τη συμπεριφορά και πώς να στέκονται στην καθημερινή τους ζωή. Αυτά δεν με ενδιαφέρουν.

Τι προσφέρει μια βιβλιοθήκη;

Προσφέρει τη χαρά του μοιράσματος. Αυτό που διάβασα εγώ, το έχουν επιλέξει τόσοι και τόσοι άλλοι, αυτό που ένιωσα εγώ θα το προσφέρω να το νιώσουν κι άλλοι. Προσφέρει την ατελείωτη επιλογή, αφού δεν διαλέγω βάση πορτοφολιού, αλλά βάση ενδιαφερόντων και έμπνευσης της στιγμής. Προσφέρει την αίσθηση πως ανήκουμε σε ένα ευρύτερο σύνολο που αλληλεπηρεάζεται. Η βιβλιοθήκη εν τέλει θα μπορούσε να είναι ο στύλος στο κοινοτικό γαϊτανάκι.

Αυτές τις σκέψεις μου προκάλεσε η Χαριστική Βιβλιοθήκη του Δικαίου Χατζηπλή, που την έκανε παραμύθι μαζί με τον Αντώνη Παπαθεοδούλου και την εικονογράφησε η Μυρτώ Δεληβοριά. Γιατί και ο δικός τους μικρός ήρωας μπορεί να δανείστηκε το βιβλίο και να μην ήθελε να το επιστρέψει, αλλά στο τέλος βρέθηκε να έχει για πάντα μαζί του τους ήρωες που γνώρισε, τα ταξίδια και τις ανακαλύψεις που έκανε, τα συναισθήματα που ένιωσε και τις δικές του νέες σκέψεις που αυτά γέννησαν.

Δεν τα λες και λίγα.

Όταν λοιπόν κάποιος ρωτάει τι στο καλό προσφέρει ένα βιβλίο και μια δανειστική βιβλιοθήκη, μην απαντήσετε. Δώστε τους να διαβάσουν την Χαριστική Βιβλιοθήκη!