ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ

Γεωργία Τσούρου

Δεν είναι μυστικό πως η αφήγηση, όταν είναι μαγνητική, και η υλοποίηση της συγγραφικής ιδέας, όταν είναι πετυχημένη, έχουν τη δύναμη να περιβάλλουν τον αναγνώστη με τείχη που τον απομονώνουν από τους γύρω, του χαρίζουν την αίσθηση ότι ανήκει ολοκληρωτικά στην ιστορία που διαβάζει και ότι είναι προορισμένος, θέλει δεν θέλει, να επιστρέφει σε αυτήν μέχρι την λύτρωση της τελευταίας σελίδας. Υπό αυτή την έννοια, για κάθε έναν από εμάς τους αφοσιωμένους αναγνώστες, το βιβλίο που κάθε φορά κρατάμε στα χέρια μας είναι μια οικογένεια, έστω και προσωρινή, με μέλη εμάς, τον συγγραφέα και τους πρωταγωνιστές του. Πόσες φορές δεν νιώσατε, μέρες αφότου τελειώσατε ένα βιβλίο, ότι πεθυμήσατε τους ήρωές του;
 
Όπως κανένας μας δεν διαλέγει την οικογένειά του, έτσι πολλές φορές δεν διαλέγουμε και τις ιστορίες που καταλήγουν να μας γοητεύουν. Τα βιβλία συχνά είναι μια πόρτα που ανοίξαμε κατά λάθος και πριν προλάβουμε να τις κλείσουμε βιαστικά ζητώντας συγγνώμη και γυρνώντας την πλάτη, απομείναμε μαγεμένοι από αυτό που αντικρίσαμε πίσω της. Είναι ο λόγος για τον οποίο έχει βγει το ρητό «ποτέ μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο» και η αιτία για την οποία τα καλά βιβλιοπωλεία έχουν πάντα καθίσματα όπου θα συναντήσεις τουλάχιστον έναν απορροφημένο αναγνώστη να έχει φτάσει στη μέση ενός βιβλίου προτού καν το αγοράσει.

Στην καρδιά της ιστορίας του «Ένας από εμάς» βρίσκεται μια δυσλειτουργική οικογένεια, αποτελούμενη από τον πατέρα και τους δύο γιους του, 12 και 14 χρόνων, που ζουν στα περίχωρα του Νέου Μεξικού. Ο πατέρας έχει πετύχει να απομακρύνει τα αγόρια από την μητέρα τους, πείθοντάς τα ότι τον διάλεξαν, ότι αυτός μόνο μπορεί να τους χαρίσει την ασφαλή και οικεία εστία που έχουν ανάγκη. Εξαπατώντας τα ότι μαζί θα κάνουν μια νέα αρχή, ότι η ίδια η ύπαρξή τους ήταν αποκλειστικά δική του ιδέα, τα δύο αγόρια απομονώνονται, προσπαθεί να ζήσουν φυσιολογικά και αποτυγχάνουν, καθώς η τριμελής οικογένεια, που κρύβει ένα απαίσιο μυστικό, προδίδει ξανά και ξανά τις υποσχέσεις που δίνει στον εαυτό της. 

Κάπου στα μισά του μικρού αυτού αλλά καθηλωτικού βιβλίου, η φιγούρα της μητέρας, που έως εκείνη την στιγμή αντιπροσωπεύει κάθε τι εχθρικό και απειλητικό, αρχίζει να εμφανίζεται ξανά σαν ελπίδα διαφυγής προς την σωτηρία. Όμως τα μικρά παιδιά είναι πάντα οι αιχμάλωτοι των γονιών, η πραγματικότητα που βλέπουν από το παράθυρο του δωματίου τους είναι μόνο ό,τι τους επιτρέπεται ή επιβάλλεται να δουν και, όπως ο αναγνώστης στα χέρια του συγγραφέα, είναι έρμαια αυτού που στ΄ αλήθεια κάνει κουμάντο: «Στο σαλόνι, ο πατέρας μου με έβαλε να καθίσω στον καναπέ. «Ήρθες στην ζωή γιατί εγώ το αποφάσισα.» είπε. «Το ήξερες; Ο αδελφός σου ήταν ατύχημα. Δεν ήταν αποτέλεσμα σχεδιασμού, όπως εσύ. Για να είμαι ειλικρινής, δεν τον ήθελα καν. Όμως με το που γεννήθηκε, ήξερα ότι χρειαζόμασταν και ένα δεύτερο παιδί. Καταλαβαίνεις πού το πάω; Δεν θα υπήρχες χωρίς εμένα. Εγώ σε σκέφτηκα. Τρελό έτσι; Εξαιρετικά ασυνήθιστο. Σε κάποιους πολιτισμούς, αυτό θα σήμαινε πως μου χρωστάς τη ζωή σου, έτσι δεν είναι;» Κάπως έτσι τα δύο αδέρφια γυρνούν και πάλι στο μηδέν και καλούνται τώρα να υπερασπιστούν τη ζωή τους από τους ίδιους τους δημιουργούς της.

Το βιβλίο αυτό είναι από εκείνα που διαβάζονται σε μια καθισιά, ίσως και πριν φτάσεις στο ταμείο του βιβλιοπωλείου που πήγες να αγοράσεις κάτι εντελώς διαφορετικό, κάτι πιο ανάλαφρο ενδεχομένως για να περάσεις μερικά ευχάριστα αναγνωστικά απογεύματα ή πέντε δέκα διαδρομές με το λεωφορείο. Σε αφήνει ξέπνοο να αναρωτιέσαι, αν αυτό είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Daniel Magariel, ενός συμπαθέστατου γενειοφόρου νεαρού που χαμογελάει με μισόκλειστα μάτια από το αυτί του εξωφύλλου, τι πρέπει να περιμένουμε άραγε ακόμα από αυτόν, αν συνεχίζει να γράφει τόσο επιδέξια όσο και ύπουλα.
________________________________________________________________________________________
ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ
Εκδόσεις  Παπαδόπουλος
ISBN      9789605698461
Μετάφραση: Μάνος Μπονάνος