Ποιητικότητες...

της Λίλας Παπαπάσχου
photo credits: essential pixels

Παρα-θεριστές

Ξεθωριασμένο πανί ο Σεβάχ.
Απλώνεται  ομίχλη στα κοράλλια.
Καινούργια θάλασσα δεν προσκυνάς.
Αποβάθρες και σύνορα.
Τώρα που σε βρήκα, απεργούν τα λιμάνια.
Κεράσια κι αποτσίγαρα.
Φωτιά στον ουρανό
τίποτα πάλι δε θα φανεί…
μην κατηγορείς τον ορίζοντα.
 
Μετράς σ’ αγαπώ
απολογισμός ή μαγεία;
Αργεί να κοιμηθεί το φως κι όμως…
η νύχτα βαθαίνει.

Ένα παιδί χαμογελάει στο κύμα.
Ένα παιδί ξεγελάει τη μοίρα.
 
Η κοιλάδα με τις πεταλούδες

Τρεμάμενη έρημος που διψά για επαφή.
Τα όνειρα σου άμμος, η καρδιά σου μαστίχα
ανεμόμυλοι τα μαλλιά.
Πόσο κρατάει νομίζεις το σήμερα;
 
Κλείνεις το μάτι στο θάνατο. Με τα χρόνια γίνατε φίλοι.
Τίποτα δε φοβάσαι, άγιος κι αγρίμι.
Η παλίρροια χαϊδεύει τη γύμνια σου
όταν φανεί η στεριά, μην παραδοθείς.
Μείνε εκεί, στην αλλόκοτη αλήθεια σου.
 
Η σμέρνα
 
Τα βράχια που πίστεψες
σκόνη που αιωρείται στ’ ασήμαντα.

Τα κοχύλια που μάζευες
πέτρες που ταράζουν τα εφήμερα.

Οι νύχτες που ίδρωνες
παιδιά που ποτέ δεν γεννήθηκαν.

Οι θάλασσες που προσκύνησες
λιμνάζοντα ύδατα.

Οι ομορφιές που φοβήθηκες
χελιδόνια που αποδήμησαν.

Οι υποσχέσεις  που έδωσες
σμέρνες που αγκιστρώθηκαν στη σελήνη.

Μην έρθεις ξανά. Δεν πουλάμε πια ευκαιρίες.

Σε μια βάρκα

Τι νύχτα κι αυτή, γεμάτη αστέρια!
Φέγγουν δεκάδες βαρκούλες
σ' αποχαιρετά ο βυθός, μα εσύ δεν μπορείς να φωνάξεις.

Τι ησυχία κι αυτή, γεμάτη μαχαίρια!
Ο αέρας φυσάει γλυκός, δεν σου φτάνει
σ' αναζητούν τόσες χαρές, μα εσύ δεν μπορείς να κοπιάσεις.

Τι κόσμος κι αυτός, γεμάτος μιζέρια!
Το κεφάλι βαρύ, σέρνει το σώμα
σ' απομένουν τόσες ηδονές, μα εσύ δεν μπορείς να χορτάσεις. 

Dragonfly
 
Στ’ ακροδάχτυλα ισορροπείς, μικρή μου
τόσο αιθέρια, τόσο διαυγής
υπάρχεις, δεν υπάρχεις
ιπτάμενη οπτασία.
 
Η λίμνη λαμποκοπά
στο δικό σου απόηχο.
Δίχως ίχνη το πέρασμα
μεταφυσικά ανεξίτηλο.
 
Λένε πως ό,τι αγγίζεις νικά τη φθορά.
Εξαγνίζεται.
Ποιος είναι ο εκλεκτός;
Σε ποιον θα δώσεις το χρίσμα;