Η ΜΑΜΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΕΙ ΠΕΤΑΕΙ – ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

της Μαρίας Σούμπερτ

Με αφορμή τη σημερινή Γιορτή της Μητέρας διάβασα το παραμύθι της Ναταλίας Καπατσούλια «Η μαμά πετάει» (εκδόσεις Διάπλαση) και σκέφτηκα πως δεν θα βρω καλύτερη αφορμή για μιλήσω για την Μητέρα αυτή, που μια φορά το χρόνο τη γιορτάζουμε. Γιατί όμως; Και γιατί κάνει τόσο μεγάλη αίσθηση η γιορτή αυτή και όχι η γιορτή του Πατέρα; Ξέρετε πότε είναι αυτή; Όχι; Σας το λέω λοιπόν, για να κάνετε τους ξύπνιους –είναι την Κυριακή 17 Ιουνίου.

Η μητέρα λοιπόν είναι συνήθως το άτομο αυτό –και δεν αφορά το φύλο ο μητρικός ρόλος- που είναι πάντα εκεί, που σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια, που ότι και να της κάνεις δεν χαλάει, που ακούει, φωνάζει, γελάει, πιέζει και καταπιέζει. Που σε κυνηγάει μέσα Μαΐου να φορέσεις μια ζακετούλα να μην κρυώσεις, που ξεχνάει να χτενίσει τα μαλλιά το πρωί που σε πάει σχολείο, αλλά και πάλι δεν πειράζει. Αυτή είναι η μητέρα, που σου τη σπάει, σε ελέγχει, σου βάζει όρια. Και η Ναταλία Καπατσούλια την απεικόνισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην σχέση με το παιδί που είναι ακόμα στην προσχολική ηλικία.

Γιατί η μαμά της Ναταλίας, είναι άτακτη και ποτέ δεν είναι στη θέση της! Εκεί την αφήνεις, παραδίπλα πάει! Της μιλάς και δε σου απαντάει, την κοιτάς και δε σε κοιτάει! Απαράδεκτο. Και μετά σου λένε πώς να μεγαλώνεις γονείς. Τς, τς, τς… Τι θα πει πρέπει να μαγειρέψει; Αφού το φαγητό έρχεται από το φούρνο και το ψυγείο. Και γιατί πλένει, σιδερώνει, απλώνει; Όταν βάζει σκούπα μπορεί και να είναι ωραία. Το χειρότερο όμως είναι όταν έρχονται άλλοι άνθρωποι. Μεγάλοι, βαρετοί. Εκεί η μαμά είναι πλέον απίστευτη. Όχι απλώς δε σε βλέπει, αλλά χαμογελάει γλυκά στους άλλους.

Ωωωω! Τέλος. Αυτό δεν επιτρέπεται! Τράβα το κορδόνι να τη φέρεις πίσω.
Για ένα μικρό παιδί η μαμά αποτελεί προσωπικό αντικείμενο. Είναι δική του και την κάνει ότι θέλει. Τουλάχιστον αυτό φαντασιώνεται. Ξεκινώντας αυτή η τόσο κοντινή σχέση από την εγκυμοσύνη ακόμα, το βρέφος όταν γεννιέται δεν ξεχωρίζει τον εαυτό του από τη μητέρα, είναι ένα ενιαίο πράγμα. Έτσι όταν πεινάει και κλαίει ή όταν πονάει και δεν ανακουφίζεται, το αντικείμενο του θυμού δεν είναι μονάχα η «κακή» μητέρα, αλλά και ο ίδιος ο εαυτός του. Στη βρεφική ηλικία, αλλά και τη νηπιακή, το παιδί έρχεται συχνά αντιμέτωπο με την «καλή» και «κακή» μητέρα, μια εικόνα που παριστάνεται στα παραδοσιακά και κλασικά παραμύθια με την «καλή μητέρα» και την «κακή μητριά». Ταυτόχρονα όμως έρχεται σε επαφή με την αναπτυξιακή ανάγκη να διαχωρίσει τον εαυτό του από τη μητέρα. Δεν είναι το ίδιο, δε είναι ένα πράγμα. Δεν κουβαλάει πια ο ένας τον άλλο. Τότε ξεκινάει το άγχος του αποχωρισμού.

Η απουσία της μητέρας που φεύγει για δουλειά, οι πρωινές ετοιμασίες για το σχολείο που θα κρατήσουν το παιδί μακριά της, όλα αυτά αρχίζουν να επιδρούν αγχωτικά. Και αν η μαμά δεν ξανάρθει; Αν δεν βρει το παιδί της στο σχολείο; Τρόμος και πανικός, κλάμα, άγχος και πολύ μεγάλη δυσκολία. Το ερώτημα είναι πως αντιδρά κανείς σε αυτές τις δυσκολίες –η πίεση δεν βοηθάει. Βοηθάνε τρόποι δημιουργικοί, τρόποι που θα κάνουν το παιδί να νιώσει ασφάλεια, ώστε να απομακρυνθεί εκείνο πλέον από τη μητέρα. Το παιδί είναι το μπαλόνι σε μια υγιή σχέση και επιστρέφει όχι επειδή κάποιος του τράβηξε το σκοινί, αλλά επειδή θέλει. Και επειδή νιώθει ασφαλές, γιατί είναι πάντα δεμένο. Το σκοινί που ενώνει τη μαμά και το παιδί, ένας συμβολικός ομφάλιος λώρος, πάντα θα βρίσκεται εκεί. Το σημαντικό είναι να μην τραβάει πίσω ούτε τη μητέρα ούτε αργότερα και το παιδί, γιατί οι συνέπειες μιας συμβιωτικής και συγχωνευτικής σχέσης είναι πολλές και μεγάλες.

Για το παιδί η απουσία της μαμάς μπορεί να δημιουργεί θλίψη, φόβο, θυμό, οργή, πανικό, ενοχές πως κάτι έκανε και την έδιωξε –τις περισσότερες φορές η μητέρα νιώθει ακριβώς τα ίδια συναισθήματα. Και οι δύο όμως χρειάζεται να αναπτύξουν την δική τους ζωή και καθημερινότητα, να χωρέσουν και άλλα πράγματα, δουλειά, παιχνίδι, άλλες σχέσεις –γιατί ο πατέρας, σύντροφος θα μπορέσει να υπάρξει μέσα στη σχέση μόνο όταν το επιτρέψει η μητέρα. Ανοίγουμε όμως πολλά άλλα θέματα, που δεν θα χωρέσουν σε αυτό εδώ το άρθρο.

Η Ναταλία Καπατσούλια γράφει και εικονογραφεί ένα τρυφερό βιβλίο όχι μόνο για το άγχος αποχωρισμού, αλλά και την στιγμή που το παιδί διαμορφώνει τη δική του ταυτότητα, που αποχωρίζεται την ιδανική μητέρα και μαθαίνει να μεγαλώνει με μια μαμά που άλλοτε είναι εκεί, άλλοτε δεν είναι· πάντα όμως αγαπάει.

Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλες τις μαμάδες, και εύχομαι να μην τις ξαναθυμηθούμε του χρόνου τέτοια εποχή!
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ναταλία Καπατσούλια
Η μαμά πετάει!
εκδόσεις Διάπλαση
ISBN:978-960-567-101-3
Τιμή: €13.00
Ηλικίες: 3+