της Μαρίας Σούμπερτ Σε τι διαφέρει ένας σκίουρος από έναν αρουραίο; Και οι δύο ζούνε στα πάρκα, απλώς ο ένας θεωρείται γλυκούλης, ο άλλος βρωμιάρης. Και ποια είμαι εγώ να αμφισβητήσω αυτή τη θεωρία! Το θέμα όμως δεν είμαι εγώ, αλλά ο Ρος, ο μοναχικός σκίουρος στο πάρκο που αποζητά τη συντροφιά. Γιατί καλοί οι άνθρωποι που τον χαιρετάνε και του κάνουν γλύκες, καλές οι πάπιες και τα περιστέρια, ο Ρος όμως θέλει κάποιον που να του μοιάζει. Θα γνωρίσει λοιπόν τον Ρέος, που πράγματι έχει πολλά κοινά μαζί του, απλώς είναι λίγο πιο…σα να…κάπως που…Τι να σας πω…Μοιάζει λίγο ταλαιπωρημένος. Ο Ρος όμως δε νοιάζεται και γρήγορα οι δυο τους γίνονται φίλοι. Τι κι αν προσπαθούν να τον «προειδοποιήσουν» οι γείτονές τους το πάρκο. Εκείνος δεν ακούει κανέναν. Μέχρι που κάποια στιγμή, θα το συνειδητοποιήσει. Ο Ρέος δεν είναι σκίουρος, αλλά αρουραίος. Γραμμένο με έξυπνο τρόπο σε στιχάκια, που όμως κόβονται απότομα κάθε φορά που πάει να αποκαλυφθεί η ταυτότητα του Ρέου, το κείμενο ρέει –χαχα, έκανα λογοπαίγνιο!- με μια έντονη θεατρικότητα. Οι απότομες παύσεις που δίνουν μια ανάσα για να ξαναμπεί η ρίμα βοηθούν στην δημιουργία της ατμόσφαιρας, μαζί με την εικονογράφηση που πολύ συχνά θυμίζει όλους αυτούς τους ξινούς καλοθελητές που για το «καλό μας» θα τονίσουν τη διαφορετικότητα των φίλων μας. Προφανώς και δεν χρειάζεται να γίνει αναφορά στο κείμενο πίσω από το κείμενο, στην αποδοχή της διαφορετικότητας, αλλά και στην τάση των παιδιών να μην ενδιαφέρονται για τη διαφορετικότητα –εκτός κι αν τους την τονίσει κάποιος. Τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται για το χρώμα των φίλων τους, τη θρησκεία τους, ούτε για το ποιοι και τι γονείς τα μεγαλώνουν. Τα παιδιά από τη φύση τους –προτού τα «επηρεάσει» ο τρόπος σκέψης των σημαντικών τους άλλων- είναι ανοιχτά σε όλους και σε όλα, αρκεί στη σχέση μέσα να προκύπτει η αγάπη και η φροντίδα, το παιχνίδι και το γέλιο. Όταν όμως η φωνή των ενηλίκων αρχίσει να τα επηρεάζει, τότε κι εκείνα αρχίζουν να δίνουν σημασία σε πράγματα που παλιότερα δεν θα τα ενδιέφεραν ποτέ. Από την άλλη τι σημαίνει για εμάς, όταν αναζητούμε τον «όμοιο», τον «οικείο» σε κάποιον που κοινωνικά δεν είναι αποδεκτός; Ο Ρος ταυτίζεται με τον Ρέος, και ίσως μέσα από αυτή την ταύτιση αρνείται τα στερεότυπα που του επιβάλει η κοινωνία του. Όπως το παιδί που εις βάρος της επιθυμίας των γονιών και των δασκάλων θα πλησιάσει ένα άλλο παιδί «παρία» και θα μείνει κοντά του. Θυμάμαι στο σχολείο η αδερφή μου είχε μια φίλη που όλοι οι καθηγητές έλεγαν στη μητέρα μας να την απομακρύνουν από εκείνην. Η αδερφή μου αρνήθηκε. Η φίλη της μεγάλωσε και έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα γυναίκα η οποία έχει φτάσει πολλούς από τους στόχους που έχει βάλει. Ο Ρος όμως δεν είναι τόσο σίγουρος για την επιλογή του. Θα συνειδητοποιήσει πως ο Ρέος είναι αρουραίος και θα μείνει πάλι μόνος. Μόνο που οι αληθινοί φίλοι δεν χάνονται ποτέ εξαιτίας τέτοιων μικροπραγμάτων. Όταν λοιπόν το χρειαστεί, ο Ρέος θα είναι εκεί να τον βοηθήσει. Και να του θυμίσει αυτά που πραγματικά έχουν σημασία σε μια σχέση. Δυο φίλοι, μα τι φίλοι! Συγγραφέας: Emily Gravett Μεταφραστής: Μάρω Ταυρή ISBN: 978-618-03-1679-7 Εκδόσεις Μεταίχμιο Τιμή: 14,40€ Comments are closed.
|
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος