27 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου...γιορτάζοντας το θέατρο & τους ανθρώπους του!

Ο Χρήστος Σούτος
​& η Λίλα Παπαπάσχου παρουσιάζουν
ένα all time classic editorial με αφορμή 
την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου

Σε μία εποχή που η ανθρωπότητα δοκιμάζεται και η παγκόσμια ειρήνη απειλείται το θέατρο αποτελεί έναν από τους πιο προσιτούς και ασφαλείς χώρους ψυχαγωγίας. 

Η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου από το 1961, όταν και θεσπίστηκε με πρωτοβουλία του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Από την πρώτη χρονιά έως και σήμερα επιλέγεται μία παγκοσμίου φήμης προσωπικότητα του χώρου για να στείλει ένα μήνυμα, το οποίο και διαβάζεται σε όλα τα θέατρα τη συγκεκριμένη ημέρα και μεταδίδεται από τα ΜΜΕ σε κάθε γωνιά της γης. 

Από τον Άρθουρ Μίλλερ και τον Ευγένιο Ιονέσκο μέχρι τον Πάμπλο Νερούδα και τον δικό μας Ιάκωβο Καμπανέλλη, σπουδαίοι συγγραφείς, ηθοποιοί, σκηνοθέτες έχουν καταθέσει τις σκέψεις τους γι'αυτό τον σκοπό. 

Φέτος η επιλογή έγινε στο πρόσωπο του Peter Sellars, αμερικανού σκηνοθέτη θεάτρου και όπερας και Διευθυντή πολλών φεστιβάλ. Το μήνυμά του μεταφράζεται σε πάνω από 20 γλώσσες και δημοσιοποιείται από το Δίκτυο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και τα Εθνικά συνεργαζόμενα κέντρα και θεατρικούς οργανισμούς. 

Με τη συμπλήρωση 60 ετών από την χρονιά που εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου διοργανώνεται μία σημαντική διαδικτυακή εκδήλωση στις 15.00 (ώρα Ελλάδος), η οποία και θα μεταδοθεί μέσω της επίσημης ιστοσελίδας www.world-theatre-day.org.

Στη χώρα μας το Εθνικό Θέατρο με τη συνδρομή του Δήμου Αθηναίων φιλοδοξεί να φέρει τον κόσμο του θεάτρου σε κεντρικά σημεία της πόλης. Η παράσταση "Ο Μπίντερμαν και οι εμπρηστές" του Μαξ Φρις (Εφηβική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου) αφήνει το θεατρικό σανίδι και βγαίνει στο δρόμο.  Το δρώμενο θα ξεκινήσει στην Πλατεία Συντάγματος, θα μεταφερθεί μέσω της οδού Πανεπιστημίου στο REX και με τη δύση του ηλίου ο θίασος θα μπει στο κτίριο για την προγραμματισμένη παράσταση. 

Επίσης θα διατεθούν δωρεάν στο κοινό της πόλης 30 εισιτήρια για την παράσταση "Τρωΐλος και Χρυσηΐδα" και το ιστορικό κτήριο Τσίλλερ θα φωταγωγηθεί. 

Το μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022

Αγαπητές φίλες / Αγαπητοί φίλοι,

Καθώς ο κόσμος κρέμεται ώρα την ώρα, λεπτό το λεπτό, σταγόνα τη σταγόνα από την καθημερινή μετάδοση ειδήσεων, θα μου επιτρέψετε να προσκαλέσω όλους εμάς, ως δημιουργούς, να εισέλθουμε στο δικό μας πεδίο, τη δική μας σφαίρα και προοπτική του επικού χρόνου, της επικής αλλαγής, της επικής ευαισθητοποίησης, του επικού αναστοχασμού και του επικού οράματος; Ζούμε σε μια επική περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας και οι βαθιές και επακόλουθες αλλαγές που βιώνουμε στις σχέσεις των ανθρώπων με τον εαυτό τους, μεταξύ τους και με τους μη ανθρώπινους κόσμους είναι σχεδόν πέρα από τις δυνατότητές μας να τις αντιληφθούμε, να τις αρθρώσουμε, να μιλήσουμε γι’ αυτές και να τις εκφράσουμε.

Δε ζούμε στον 24ωρο κύκλο των ειδήσεων, ζούμε στις παρυφές του χρόνου. Οι εφημερίδες και τα μέσα ενημέρωσης είναι παντελώς ανεξόπλιστα και ανίκανα να αντιμετωπίσουν αυτό που βιώνουμε.

Πού είναι η γλώσσα, ποιες είναι οι κινήσεις και ποιες οι εικόνες που θα μας επέτρεπαν να κατανοήσουμε τις βαθιές μετατοπίσεις και ρήξεις που βιώνουμε; Και πώς μπορούμε να μεταδώσουμε το περιεχόμενο της ζωής μας, αμέσως τώρα – όχι ως είδηση αλλά ως βίωμα;

Το θέατρο είναι η τέχνη του βιώματος.

Σ’ έναν κόσμο που κατακλύζεται από αχανείς εκστρατείες τύπου, προσομοιωμένες εμπειρίες, φρικτά προγνωστικά, πώς μπορούμε να υπερβούμε την ατελείωτη επανάληψη των αριθμών για να βιώσουμε την ιερότητα και το άπειρο μιας ζωής, ενός ενιαίου οικοσυστήματος, μιας φιλίας ή της ποιότητας του φωτός σ’ έναν παράξενο ουρανό; Τα δύο χρόνια της πανδημίας της νόσου COVID-19 έχουν εξασθενήσει τις αισθήσεις των ανθρώπων, έχουν περιορίσει τις ζωές τους, έχουν σπάσει τους δεσμούς και μας έχουν φέρει σε ένα παράξενο σημείο μηδέν της ανθρώπινης ύπαρξης πάνω στον πλανήτη.

Ποιοι σπόροι πρέπει να φυτευτούν και να μεταφυτευτούν αυτά τα χρόνια και ποια είναι τα υπερτροφικά χωροκατακτητικά είδη που πρέπει να εκριζωθούν πλήρως και τελεσίδικα; Τόσοι πολλοί άνθρωποι βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού. Τόση πολλή βία ξεσπά παράλογα ή απρόσμενα. Τόσα πολλά κατεστημένα αποκαλύπτονται ως δομές διαρκούς βαναυσότητας.

Πού είναι οι εθιμοτυπικές τελετές της μνήμης μας; Τι πρέπει να μνημονεύσουμε; Ποια είναι τα τελετουργικά που θα μας δώσουν επιτέλους τη δυνατότητα να οραματιστούμε εκ νέου και να δοκιμάσουμε να κάνουμε βήματα που δεν έχουμε κάνει ποτέ πριν;

Το θέατρο του επικού οράματος, του επικού σκοπού, της ανάκαμψης, της αποκατάστασης και της φροντίδας χρειάζεται νέες τελετουργίες. Δεν έχουμε ανάγκη να ψυχαγωγηθούμε. Έχουμε ανάγκη να συνευρεθούμε. Έχουμε ανάγκη να μοιραστούμε τον χώρο και να καλλιεργήσουμε έναν κοινό χώρο. Έχουμε ανάγκη από προστατευμένους χώρους βαθιάς ακρόασης και ισότητας.