της Μαρίας Σούμπερτ «…η επανάληψη είναι απαραίτητη διαδικασία μάθησης» Ένα από τα πρώτα βιβλία που είχαμε παρουσιάσει στη στήλη Για το Παιδί ήταν το βιβλίο του Νίκου Ποταμιάνου «Γιατί οι πρωτόγονοι δεν ήξεραν τίποτα» με την χιουμοριστική και κομίστικη εικονογράφηση του Πέτρου Χριστούλια. Αργότερα τον συναντήσαμε στη σειρά του Σπύρου Γιαννακόπουλου με ήρωες τον Άγη και το Χάρη, στο Χριστουγεννιάτικο βιβλίο του Φαίδωνα Κυριακού «Όνειρο Χριστουγέννων» και πριν από λίγες ημέρες στις Μικρές Ελληνικές Ιστορίες πριν την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Αυτό που μας τράβηξε στη δουλειά του βραβευμένου εικονογράφου είναι αφενός η κίνηση, η ένταση στις ασπρόμαυρες εικόνες του και η ικανότητά του να χρησιμοποιεί διαφορετικές τεχνικές και τεχνοτροπίες ανάλογα το βιβλίο το οποίο εικονογραφεί. Απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης το 2005 και πολλάκις βραβευμένος για τις εικονογραφήσεις του, ο Πέτρος Χριστούλιας είναι ο Εικονογράφος του ΘΕΑΘΗΝΑΙ για τον Μήνα Απρίλιο. «Μία από τις πρώτες μου αναμνήσεις είναι να παρατηρώ την γιαγιά μου που ήταν δασκάλα να μου σχεδιάζει μια μεγάλη εικόνα με θέμα «ανοιξιάτικη σχολική γιορτή». Ήταν σίγουρα ανοιξιάτικη γιατί θυμάμαι να ζωγραφίζει χελιδόνια. Για να το θυμάμαι τόσο έντονα μπορεί εκείνη η στιγμή να ήταν το πρώτο ερέθισμα που με έκανε να μην μπορώ πια να σταματήσω να ζωγραφίζω.
Μεγάλωσα σε μια εποχή που οι υπολογιστές τα βίντεο-γκέιμς και το ίντερνετ ήταν ακόμα στα πρώτα τους βήματα, οπότε δεν υπήρχε κάτι πιο γοητευτικό και όμορφο από τα κόμικς και την εικονογράφηση. Στα παιδικά χρόνια μου έκαναν παρέα τα γάλλο-βελγικά κόμικς και οι όμορφες και πλούσιες εικονογραφήσεις του Tony Wolf, ενώ μεγαλώνοντας ανακάλυψα τα εναλλακτικά περιοδικά βαβέλ και παραπέντε. Επίσης ήταν μια εποχή που δεν υπήρχε η υπερπροσφορά εικόνας που υπάρχει σήμερα. Θυμάμαι εκείνο το συναίσθημα του ανικανοποίητου και της δίψας για καινούρια εικονογραφημένη αφήγηση όταν για καιρό δεν έβρισκα κάτι να καταναλώσω. Αυτή η στέρηση μπορεί να ήταν και για καλό αφού η επανάληψη είναι απαραίτητη διαδικασία μάθησης και εγώ είχα ξεφυλλίσει αμέτρητες φορές τα βιβλία που μου άρεσαν, παρατηρώντας τις εικόνες πέρα από το πρώτο επίπεδο. Κάποια στιγμή όμως αυτό δεν μου αρκούσε και έτσι ξεκίνησα να προσπαθώ να δημιουργήσω τις δικές μου αφηγήσεις εικόνας. Η Ελλάδα σε κάποιους τομείς ήταν τότε κάπως παρθένο πεδίο και θυμάμαι παλιότερα να ακούω συνέχεια τη φράση «το πρώτο ελληνικό» … φάντασυ, γουέστερν, sci-fi ή η πρώτη μεταφορά ελληνικής μυθολογίας σε κόμικς. Αυτό το φαινόμενο πιστεύω ότι η δική μου φουρνιά το έχει ξεπεράσει. Σήμερα είμαστε πολύ περισσότερο μέρος μιας παγκόσμιας κοινότητας όπου η πληροφορία και η τεχνική γνώση διασπείρεται πολύ πιο εύκολα και έτσι μπορούμε να φτιάξουμε το ίδιο όμορφα και τεχνικά άρτια έργα και εδώ. Ίσως όχι μνημειακής κλίμακας, όπως για παράδειγμα μια καλοφτιαγμένη μεγάλου μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων. Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε συνεργασία και καλή οργάνωση και αυτό μοιάζει να είναι εγγενής αδυναμία της κουλτούρας μας. Παρόλα αυτά σε μικρότερης κλίμακας αφηγήσεις όπως ένα εικονογραφημένο βιβλίο, νομίζω ότι είμαστε πια ικανοί για πολύ όμορφα πράγματα με διεθνή κριτήρια. Ίσως μάλιστα αφού έχουμε λύσει άλλα θέματα να ξαναβρισκόμαστε μπροστά στο ζήτημα μιας «ελληνικότητας» και σαν μια νέα γενιά του 30 να πρέπει να προτείνουμε έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα όχι μέσω της αρχαιότητας και ενός εξιδανικευμένου παρελθόντος αλλά πιο φυσικά, μέσω των βιωμάτων μας στο μέρος που μεγαλώσαμε. Αυτό μπορεί να ήταν το βήμα παραπέρα και να έδινε στην πολύ όμορφη παραγωγή των τελευταίων χρόνων και μια ουσία πιο βαθειά. Η πρώτη μου προσωπική δουλειά λίγο μετά τις σπουδές μου στην Σχολή Καλών Τεχνών ήταν μια μικρή συλλογή παραμυθιών σε παιδική φόρμα αλλά με ενήλικο περιεχόμενο με τίτλο «Ιστορίες των μελανουπόλεων». Επηρεασμένος ακόμα από τους προβληματισμούς μου γύρω από την ζωγραφική η ασπρόμαυρη εικονογράφηση ήταν αρκετά πειραματική, κάτι που δυσκόλευε ακόμα περισσότερο την έκδοση. Ακριβώς αυτή η ιδιαιτερότητα όμως, όταν τελικά εκδόθηκε, επιβραβεύθηκε με το Χρυσό ΕΒΓΕ εικονογράφησης για εκείνη την χρονιά. Παρότι ξεκίνησα ως authorstrator όπως λέγεται τελευταία, μου αρέσει να υπηρετώ την ιδέα κάποιου άλλου και έχω συνεργαστεί με πολλούς συγγραφείς. Κάθε βιβλίο είναι για εμένα μια ευκαιρία να εξερευνήσω κάτι λίγο διαφορετικό από αυτό που έχω ήδη κάνει. Παρόλα αυτά κάθε τόσο μου αρέσει να προτείνω και κάποια δική μου, πιο προσωπική, αφήγηση. Έτσι καταλαβαίνω ότι η δίψα που είχα όταν ήμουν μικρός για αυτό που αργότερα έγινε η δουλεία μου δεν έχει σβήσει». Comments are closed.
|
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος