 της Λίλας Παπαπάσχου Στον ιδιαίτερο, βιομηχανικής αισθητικής Χώρο Τέχνης 14η Ημέρα, παρακολουθήσαμε την πρεμιέρα της παράστασης «ΣΗΜΕΙΟ Β», σε σύλληψη Δημήτρη Παγώνη και σκηνική σύνθεση/εγκατάσταση του ίδιου και του Παύλου Παυλίδη. Δύο ικανότατοι υποκριτικά και κινησιολογικά ηθοποιοί – οι Κωνσταντίνος Παράσης και Παύλος Παυλίδης – υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Δημήτρη Παγώνη αναμετρήθηκαν με τον εαυτό τους (στην κυριολεξία) παρουσιάζοντας μία πολύ προσωπική σκηνική σύνθεση που αποτελεί μία «ωδή στην αποτυχία». Στη δική μας σκληρή και ανταγωνιστική εποχή (αν και ποια εποχή δεν ήταν ανθρωποφαγική…) που η οικονομική κρίση μαστίζει τις περισσότερες σύγχρονες μεγαλουπόλεις την ίδια στιγμή που όλοι κυνηγάμε το αμερικανικό όνειρο, η ιδέα και μόνο της αποτυχίας έχει δαιμονοποιηθεί. Η επιτυχία είναι συνυφασμένη με την κοινωνική αποδοχή, την οικονομική εξασφάλιση, τις ομαλές ερωτικές και γενικότερα διαπροσωπικές σχέσεις και φυσικά με αυτήν την ίδια την έννοια της…ευτυχίας. Ο Δημήτρης Παγώνης όμως και οι δύο ηθοποιοί που κλήθηκαν να ερμηνεύσουν τα «σημεία» Α & Β (που τέμνονται αναπόφευκτα…) έχουν μία εντελώς ανατρεπτική άποψη, εκλαμβάνοντας την αποτυχία ως σημείο εκκίνησης και όχι καταληκτικό, αποδεικνύοντας παράλληλα την έντονη «διδακτική» της αξία, αφού μας μαθαίνει αν μη τι άλλο πως κανένας και τίποτα δεν είναι τέλειο, άσχετα αν το «εγώ» του καθενός από εμάς προστάζει για το αντίθετο. Ένας άνθρωπος στέλνει γράμματα στον μελλοντικό εαυτό του, αναδιατυπώνοντας συνεχώς το περιεχόμενό τους, ωσότου μπορέσει να βρει την ιδανική διατύπωση για να εκφράσει όσα πολύ δύσκολα μπορούν να ειπωθούν με…λέξεις… Το «Σημείο Β» , εντελώς κυριολεκτικά και με βάση τα ψυχρά μαθηματικά είναι το σημείο στο οποίο καταλήγει μία ευθεία. Στα κατάλληλα όμως δημιουργικά χέρια μετατρέπεται στο βεγγαλικό της ζωής. Γίνεται το φως του φάρου που μας δείχνει το δρόμο…ή μήπως ο ίδιος ο μελλοντικός εαυτός μας; Μαθηματικοί και ιατρικοί όροι χρησιμοποιούνται ευρηματικά από τον Δημήτρη Παγώνη και τους δύο πρωταγωνιστές της σκληρής αυτής αναμέτρησης με ένα αρχετυπικό «εγώ» - ατομικό και συλλογικό - για να περιγράψουν το άλγος της ψυχής του ανθρώπου, αλλά και την διαχρονική του ανάγκη να αγγίξει την τελειότητα, κατακτώντας το «ιδανικό», κάτι εξ’ ορισμού ανέφικτο και ως εκ τούτου εξοντωτικό για όποιον το κυνηγά εμμονικά. Με έντονα τα στοιχεία του σωματικού θεάτρου και έναν λόγο κατακερματισμένο μεν, αλλά απόλυτα κατανοητό και επί τούτου επαναλαμβανόμενο, σε συνδυασμό με κάποια πραγματικά εντυπωσιακά σκηνοθετικά ευρήματα που απέδωσαν και κυριολεκτικά την «πτώση» της αποτυχίας, αλλά και την αέναη προσπάθεια για την τελική «άνοδο» προς ό,τι ο καθένας θέτει ως «τελικό στόχο», ο Κωνσταντίνος Παράσης και ο Παύλος Παυλίδης λειτούργησαν ως ένα «διχασμένο» σκηνικό σώμα, καθρεφτίζοντας ο ένας την επάρκεια/ανεπάρκεια του άλλου, αλλά και λειτουργώντας εντελώς αντιθετικά όταν η συνθήκη το απαιτούσε, προτείνοντας ως μόνη «απάντηση» στα αμέτρητα υπαρξιακά ερωτήματα μας την...αυτογνωσία. Η "χημεία" των δύο πρωταγωνιστών ήταν εμφανής και έδινε την αίσθηση στο κοινό πως δεν πρόκειται για πρεμιέρα, αλλά για μία ήδη δεμένη παράσταση που έχει κατακτήσει το ρυθμό της, τις ατμόσφαιρες, τις σιωπές της… Η επιμέλεια των ήχων και της μουσικής της Ιωάννας Ζέρβα ενίσχυσε με πολύ θετικό τρόπο την δυναμική της παράστασης, τονίζοντας το ανατρεπτικό της ύφος και κρατώντας την απαραίτητη ισορροπία…ελπίδας και απογοήτευσης, ενώ και οι φωτισμοί - που σχεδίασε ο ίδιος ο Δημήτρης Παγώνης - λειτούργησαν προς την ίδια κατεύθυνση προσδίδοντας στο τελικό αποτέλεσμα έναν τόνο «κινηματογραφικά» υποβλητικό.  Ζητήσαμε από τους βασικούς συντελεστές της παράστασης ‘ΣΗΜΕΙΟ Β» να μοιραστούν με τους αναγνώστες του "Θεαθήναι" τις δικές τους σκέψεις για αυτήν την τόσο ευφάνταστη καλλιτεχνική απεικόνιση της «αποτυχίας». Ας δούμε τι μας είπε ο σκηνοθέτης της παράστασης και οι δύο πρωταγωνιστές της: Δημήτρης Παγώνης: Την μέρα της πρεμιέρας του έργου είδα μπροστά μου δυο ανθρώπους να υπάρχουν με τόσο πάθος μέσα σε αυτό, να αγαπούν αυτό το έργο, να δίνουν ότι έχουν επί σκηνής, ένιωσα ότι αυτό που έχω ζήσει επικοινωνήθηκε, ότι δεν έχω μόνο εγώ ανασφάλειες και τον φόβο της αποτυχίας. Τότε σταμάτησα να νιώθω μόνος. Άρχισαν να τρέχουν δάκρια, είπα: Τι ευτυχία, τη ολοκλήρωση, εδώ είναι το σημείο Β, εδώ έστελνα γράμματα, μακάρι εκείνο το αγόρι να έβλεπε αυτό που βλέπω… λοιπόν έφτασα. Κωνσταντίνος Παράσης: Το "Σημείο Β" είναι ένα έργο που μας έκανε να ξεπεράσουμε πολλά "δεν μπορώ" που είχαμε. Από πρακτικά μέχρι δημιουργικά προβλήματα που βρέθηκαν και βρίσκονται μπροστά μας. Αυτό δεν σημαίνει πως τα καταφέρνουμε σε κάθε περίπτωση, αλλά πως τουλάχιστον δοκιμάζουμε καινούργια όρια. Έχω εκπλαγεί σε όλο αυτό το κομμάτι της δημιουργίας, από την ελαστικότητα της ανθρώπινης φαντασίας -που ορίζει σε μεγάλο βαθμό την ψυχή και το σώμα, αφού είναι ένα εργαλείο που παίρνει το σχήμα αυτού που έχεις ανάγκη. Και αν μου μένει ένα πράγμα λοιπόν από το έργο μας είναι σίγουρα το να πέφτω. Να πέφτω σωστά γιατί σίγουρα αυτό το έμαθα από το "Σημείο Β". Παύλος Παυλίδης : Με το που μου έρχεται το "Σημείο Β" στο μυαλό μου κατευθείαν περνούν ως εικόνες όλα όσα δοκιμάσαμε μέχρι να καταλήξουμε στην τελική μορφή του. Ξενύχτια, σκισμένες σελίδες, αυτοσχεδιασμοί που δεν λειτούργησαν, ιδέες και σκέψεις που απορρίψαμε, πολλή κούραση. Σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι να ξεκινάς έχοντας ένα θέμα στο μυαλό σου και τίποτα άλλο. Τίποτα σίγουρο. Τίποτα δεδομένο. Λευκή σελίδα. Και όλα αυτά αξίζουν για τις στιγμές που κοιταχτήκαμε μεταξύ μας όταν μία ιδέα λειτούργησε. Όταν μια σκέψη έγινε σκηνή. Κι όλα αυτά αξίζουν γιατί έφτασε η στιγμή να πούμε στον κόσμο που θα έρθει να μας δει, "Καλώς ήρθατε, τώρα θα σας πούμε μια κάπως παράξενη ιστορία για την αποτυχία." Όταν τα φώτα έσβησαν και ο ήχος από το ενθουσιώδες και παρατεταμένο χειροκρότημα των θεατών άρχισε σιγά – σιγά να κοπάζει, συνειδητοποίησα πόσο μεγάλη ανάγκη έχουμε από νέες ανεξάρτητες δημιουργικές φωνές, που δεν διστάζουν να εξερευνήσουν τα δικά τους καλλιτεχνικά όρια, ειδικά όταν σέβονται την αισθητική και τη νοημοσύνη του «ταλαίπωρου» αθηναϊκού κοινού που έχει πήξει μεν στην «πρωτοπορία» χωρίς ωστόσο να παρακολουθεί κάτι πραγματικά διαφορετικό και ρηξικέλευθο… «ΣΗΜΕΙΟ Β», όλα τα Σαββατοκύριακα του Μαρτίου, στις 21.00, στο Χώρο Τέχνης 14η Μέρα…εσείς τι γράμμα θα στέλνατε στον μελλοντικό εαυτό σας;  «Σημείο Β» Πρεμιέρα Σάββατο 3 Μαρτίου Όλα τα Σαββατοκύριακα του Μαρτίου στις 21:00 στο Χώρο Τέχνης 14η Μέρα Ταυτότητα παράστασης: Σύλληψη: Δημήτρης Παγώνης Σκηνική σύνθεση-εγκατάσταση: Δημήτρης Παγώνης - Παύλος Παυλίδης Επιμέλεια ήχων - μουσικής: Ιωάννα Ζέρβα Σχεδιασμός Φωτισμών: Δημήτρης Παγώνης Φωτογραφίες: ΣιλέναΤριβιζά Προβολή -Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη Σχεδιασμός αφίσας: Μιχάλης Βαλάσογλου Teaser – trailer: Στέφανος Γκέκας Παίζουν : Κωνσταντίνος Παράσης και Παύλος Παυλίδης Πληροφορίες: Χώρος Τέχνης 14η Μέρα /Καλλιρόης 10, Αθήνα, 11743 (στάση μετρό Ακρόπολη, στάση τραμ Βουλιαγμένη) Τηλέφωνο κρατήσεων: 210 9210077 https://www.14mera.gr/map.asp Όλο τον Μάρτιο: Σάββατο και Κυριακή στις 21.00 Τιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ γενική και 8 ευρώ μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων, άνω των 65) Διάρκεια: 50 λεπτά Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στη σελίδα μας στο facebook: https://www.facebook.com/%CE%A3%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%B2-2007074352951304/?modal=admin_todo_tour Comments are closed.
|
This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results |
