Η Μαρία Σούμπερτ συνομιλεί με τους συντελεστές της παράστασης «Ο Ερωτόκριτος» Είδα την παράσταση του Ερωτόκριτου σε διασκευή και σκηνοθεσία Ελένης Βλάχου τον Δεκέμβριο του 2019, λίγο πριν η πανδημία κλείσει τα θέατρα και παγώσει την πολιτιστική ζωή όχι μόνο της χώρας μας, αλλά και του πλανήτη ολόκληρου. Όταν επομένως έμαθα πως η παράσταση συνεχίζεται φέτος, ήμουν ιδιαίτερα ενθουσιασμένη, αφού πιστεύω πραγματικά πως είναι από τις καλύτερες παραστάσεις παιδικού θεάτρου που έχω δει τα τελευταία χρόνια. To Θεαθήναι μίλησε με την Χαρά Τζόκα (Αρετούσα), τον Στέλιο Θεοδώρου (Ερωτόκριτος) και τον Κωνσταντίνο Δαλαμάγκα για τον ρόλο που υποδύονται, αλλά και τη σημασία που έχει για εκείνους, για το πόσο σημαντικό είναι να παίζεται ένα έργο της κρητικής αναγέννησης ακόμα στο θέατρο και μάλιστα σε μια διασκευή για παιδιά και εφήβους, αλλά και πώς βίωσαν την ίδια την διαδικασία της παράστασης.
Χ.Τ.: Στην παράστασή μας έχω τον ρόλο της Αρετούσας, μιας βασιλοπούλας που στο όνομα της αγάπης της για τον Ερωτόκριτο και της πίστης της σε αυτήν, έρχεται σε ρήξη με τα κοινωνικά ‘πρέπει’ της εποχής και της θέσης της ως γυναίκας. Μια θέση που την ήθελε να μην εναντιώνεται στην πατρική –και συνεπακόλουθα αντρική- φιγούρα. Μάλιστα καλείται να πληρώσει ένα πολύ σκληρό τίμημα καθώς φυλακίζεται και υπερασπίζεται μέχρι τέλους αυτά της τα πιστεύω. Είναι ένας αρχετυπικός χαρακτήρας με περισσή τόλμη και θάρρος, που πράττει, ζητάει βοήθεια αλλά συνάμα απαιτεί, εμπιστεύεται την καρδιά της, αγαπάει με πάθος και υπερασπίζεται όσα πρεσβεύει, περνώντας μία τρικυμία καταστάσεων. Η γνωριμία μου μαζί της είναι μία πολύ εποικοδομητική πρόκληση και με κάνει να αναρωτηθώ την έννοια της αγάπης (και ως επαναστατικής πράξης), της σύγκρουσης –που με δυσκολεύει προσωπικά- αλλά και της πίστης σε κάτι τόσο μεγάλο που βρίσκεται τόσο έξω από εμάς όσο και μέσα μας. Κάθε φορά που βλέπω μέσα από τα μάτια της Αρετούσας συνειδητοποιώ πως του κύκλου τα γυρίσματα όντως ανεβοκατεβαίνουν, η ζωή φέρνει μια λύπες, μια χαρές, πως όλοι μπορούν να αγαπηθούν και να αγαπήσουν, και με αυτόν τον τρόπο φυτρώνει μέσα μου ακόμα ένα φυλλαράκι ελπίδας! Σ.Θ.: Νομίζω πως το κοινό σημείο μου σε σχέση με τον Ερωτόκριτο είναι ότι κι εγώ όπως κι αυτός ακολουθώ την επιθυμία μου με μεγάλη ζέση, προσπαθώντας να στρέφω την προσοχή μου στα πιο δημιουργικά της σημεία. Κάθε επιθυμία όμως όσο δημιουργική κι αν είναι δεν παύει να έχει και ενδεχόμενες καταστροφικές όψεις, κι αυτό το φανερώνει με ενάργεια το συγκεκριμένο κείμενο. Στο έργο μας, ο Ερωτόκριτος ακολουθώντας την επιθυμία του για την Αρετούσα αναγκάζεται να έρθει σε σύγκρουση με τους φρουρούς του Βασιλιά και να σκοτώσει δύο απ’ αυτούς, να κονταρομαχήσει με πολλούς άλλους άνδρες ρισκάροντας τη ζωή του, να εξοριστεί απ’ τον Βασιλιά σ’ έναν μακρινό τόπο δηλαδή να καταστεί persona non grata στην γενέθλια πόλη του αλλά και να κινδυνέψει να πεθάνει μετά την επιστροφή του απ΄ την εξορία στην μονομαχία με τον Άριστο. Αυτό που λέει με άλλα λόγια το κείμενο είναι ότι για να κερδίσεις αυτό που θες, πρέπει και να μπορείς να χάσεις κάτι. Ένας στίχος του πρωτοτύπου που με συγκινεί και εκφράζει το συγκεκριμένο ζήτημα, λέγεται απ’ το πρόσωπο του ποιητή και είναι ο εξής: Γιατί όποιος με δίχως πιβουλιά τον πόθο του ξετρέχει, εις στην αρχή α βασανιστεί, καλό το τέλος έχει. Κ.Δ.: Ο βασικός ρόλος που ερμηνεύω είναι αυτός του Πολύδωρου, του καλύτερου φίλου του Ερωτόκριτου. Ταυτόχρονα κάνω και διάφορους μικρότερους ρόλους: έναν φύλακα του βασιλιά της Αθήνας, τον Πιστόφορο τον γιο του βασιλιά της Κύπρου, έναν αγγελιοφόρο που φέρνει άσχημα νέα για την Αρετούσα και τον Άριστο, τον πιο γενναίο πολεμιστή των βλάχων. Οι ρόλοι είναι ετερόκλητοι και διαφορετικοί, από μόνοι τους αποτυπώνουν ένα ευρύ φάσμα της (κάθε) κοινωνίας. Καθώς περνάω από τον έναν στον άλλο αντιλαμβάνομαι το εξής: κάθε ένας από αυτούς τους ρόλους, μικρός ή μεγάλος, ανεξάρτητα από το κίνητρό του, φέρει στον πυρήνα του την ανάγκη να υπάρξει με αξιοπρέπεια στη δοσμένη συνθήκη.
Χ.Τ.: Σε αυτήν την τόσο παράξενη και δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε ως κοινωνία αλλά και ως ανθρωπότητα, βρίσκω ακόμα πιο αναγκαία την επαφή μας με το θέατρο, είτε από τον ρόλο του θεατή είτε του ηθοποιού. Και συγκεκριμένα στον «Ερωτόκριτό» μας, με τον ρυθμικό ποιητικό λόγο που ρέει και μας μεταφέρει την αφήγηση πολλών ετών, έχουμε μια ευκαιρία να ανακαλύψουμε τη διαχρονικότητα αυτής της ιστορίας, και να έρθουμε για λίγο πιο κοντά, μαζί, και να παίξουμε, να γελάσουμε, να συγκινηθούμε, να μοιραστούμε και να αφυπνίσουμε μέσα μας την ελπίδα! Και την αγάπη ως κινητήριο δύναμη! Σ.Θ.: Θεωρώ πώς ο Ερωτόκριτος είναι ένα έργο που μιλάει για την κρίση με την έννοια της βασάνου σε πολλά επίπεδα. Την όποια κρίση μπορεί να φέρει στη ζωή ενός ατόμου ένα νέο δεδομένο. Στην περίπτωση μας ο έρωτας είναι αυτό με το οποίο τυχαίνει να συναντηθεί ο ήρωας και να τον αλλάξει άρδην ψυχή τε και σώματι. Κάτι που ετυμολογείται κι απ’ το ίδιο του το όνομα. Ερωτόκριτος: Έρως + κρίση, αυτός που βασανίζεται απ’ τον έρωτα. Όμως οι κρίσεις που αναδύονται κατά τη διάρκεια του έργου είναι πολλών ποιοτήτων. Η κρίση της Αρετούσας για την ταυτότητα του τραγουδιστή, η κρίση του Βασιλιά σε σχέση με το που θα δώσει την κόρη του αλλά και η απόφαση του να την φυλακίσει αδυνατώντας να ακούσει την επιθυμία της, η κρίση του Πεζόστρατου σε σχέση με το να ικανοποιήσει την επιθυμία του γιου του ή να την ματαιώσει. Και σίγουρα η πολιτική κρίση που προκύπτει απ’ την απειλή του πολέμου να καταστραφεί η πόλη του Βασιλιά, η Αθήνα από έναν άλλο ισχυρό στρατιωτικά λαό. Όντας λοιπόν ένα έργο που μιλάει για την κρίση σε πολλές εκφάνσεις της νομίζω πως έχει αξία να το δουν μικροί και μεγάλοι αυτής της χώρας η οποία δεν παύει να βρίσκεται σε ηθικο-αισθητική αλλά πολιτικο-οικονομική κρίση εδώ και καιρό, αποστρέφοντας συνήθως το κεφάλι απ’ την ουσία του προβλήματος και αρνούμενη να εξετάσει τις αιτίες που την έχουν οδηγήσει εδώ που βρίσκεται. Κ.Δ.: Ύστερα από δύο χρόνια πανδημίας το ερώτημα ταυτίζεται με το "γιατί έχει αξία να παίζεις θέατρο αυτή τη στιγμή". Δύο χρόνια αποξένωσης. Τηλεκπαίδευση, τηλεργασία, τηλεσυνομιλία. Το θέατρο είναι μια τέχνη που δεν μπορεί να υπάρξει -εξ ορισμού- χωρίς την ζωντανή παρουσία κοινού. Το θέατρο είναι η αφήγηση μιας ιστορίας στο εδώ και τώρα. Το θέατρο είναι μία αντίσταση ενάντια στην ύπαρξη του τηλεανθρώπου. Μαζευόμαστε με τα υλικά σώματά μας, να αφηγηθούμε την περιπέτεια του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας, μπροστά σε ανθρώπους που έχουν φέρει τα σώματά τους για να δουν ανθρώπους να τους αφηγούνται την ιστορία του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας. Έτσι ακριβώς όπως κάθονταν γύρω από τραπέζια οι άνθρωποι και άκουγαν το έργο του Κορνάρου αιώνες τώρα.
Χ.Τ.: Από την πρώτη ημέρα των προβών μας, η Ελένη Βλάχου που υπογράφει την σκηνοθεσία αλλά και τη διασκευή της παράστασης, μας έβαλε σε έναν κόσμο που έμελλε να συνδημιουργήσουμε τους επόμενους μήνες, μέσα στον οποίο είμαστε και αφηγητές αλλά και παρατηρητές, και ρόλοι αλλά και σχολιαστές, ακροβατώντας στην εποχή του Ερωτόκριτου αλλά και στο σήμερα. Ήταν μία πάρα πολύ καρποφόρα εμπειρία, απαιτητική για το σώμα και το πνεύμα, που μας έκανε όλους ισότιμα φορείς της ιστορίας που δημιουργούσαμε λέξη-λέξη, φροντίζοντας το κάθε μας βήμα. Η Ελένη μας ενέπνευσε τη δική της αγάπη για ό,τι δημιουργούμε και την πίστη στην ομάδα αλλά και στον καθένα ξεχωριστά. Είχαμε πολύ συγκεκριμένες οδηγίες στους αυτοσχεδιασμούς και στα ποικίλα παιχνίδια που κάναμε, μέσα σε μία ατμόσφαιρα ανοιχτότητας και εμπιστοσύνης. Σε κάποιες πρόβες μάλιστα, δοκιμάσαμε και ρόλους άλλων! Η εγρήγορση και η κοινή ανάσα της ομάδας είναι αυτά που επιζητούμε και που χρειάζεται να φροντίζουμε κάθε στιγμή. Και όταν συμβαίνουν, κάτι… μαγικό συμβαίνει! ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Διασκευή για παιδιά – Σκηνοθεσία: Ελένη Βλάχου, Μουσική σύνθεση – Μουσική διδασκαλία – Ζωντανή εκτέλεση: Ηλίας Βαμβακούσης, Σκηνικά: Θάλεια Μέλισσα, Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα, Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου, Κινησιολογία – Χορογραφία: Βρισηίδα Σολωμού, Βοηθός Σκηνοθέτη: Δημήτρης Καπαμάς, Ειδικές κατασκευές: Γιώργος Κωτσάκος, Ζωγράφος σκηνικών: Αμαλία Θεοδωροπούλου, Κατασκευή σκηνικού: Στέλιος Λαμπαδάριος, Ραφή Κοστουμιών: Ευαγγελία Τσιούνη, Φωτογραφίες – Βίντεο: Πάτροκλος Σκαφίδας, Γραφιστικά: Γιάννης Στύλος, Υπεύθυνος φωτισμών: Αργύρης Καλοπήτας, Υπεύθυνοι ήχου: Γιάννης Κολεβέντης, Γιώργος Κολεβέντης, Βοηθός οργάνωσης παραγωγής: Πόπη Τζινευράκη, Διεύθυνση - Οργάνωση παραγωγής: Εύη Κουρεμένου, Υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων: Μυρτώ Απαλοπούλου ΔΙΑΝΟΜΗ (αλφαβητικά) Αργυρώ Ανανιάδου, Κωνσταντίνος Γεωργαλής, Κωνσταντίνος Δαλαμάγκας, Στέλιος Θεοδώρου-Γκλίναβος, Δημήτρης Μηλιώτης, Αλέξανδρος Σιάτρας, Χαρά Τζόκα. Μουσικός επί σκηνής: Ηλίας Βαμβακούσης ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Γυάλινο Μουσικό Θέατρο Η παράσταση θα συνεχιστεί από 15 Ιανουαρίου και για 4 Σάββατα στις 16:00. Εισιτήρια: 10 € γενική είσοδος, 8€ ομαδικό – μειωμένο ΓΥΑΛΙΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ 143, 17121 ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ Γραφείο Οργάνωσης Παιδικής Σκηνής: 210 9327356, 210 9327287 Ταμείο: 210 9315600
0 Comments
Leave a Reply. |
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος