Άξιζε η αναμονή για το «Friends: The Reunion»;

γράφει ο Alex Ηλιάδης

Ξέρω ότι θα τιμωρηθώ με δημόσια κατακραυγή. Ξέρω ότι πιθανώς κάποιοι να πείτε ότι από μεριάς μου, είναι αίσχος, όνειδος κι άλλα τέτοια...Βρετανικά. Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα, άνθρωπος με τον οποίον έχω καθημερινή άψογη συνεργασία, να ζητήσει αλλαγή βάρδιας για να μην με πετυχαίνει πια στο ραδιόφωνο. Αλλά εγώ είμαι ειλικρινής. Δεν ήμουν ποτέ fan των Friends. 

Μιλάω για την εποχή που δεν μπορούσες με δύο κουμπιά να βρεις το άκρως επιτυχημένο sitcom στο Netflix και που τα μεσημέρια του Σαββατοκύριακου, οι τηλεοράσεις στα σπίτια έπαιζαν μόνο Star, πολλές φορές με τρομερούς οικιακούς καυγάδες επ' αυτού. Σήμερα, το βλέπω πιο ευχάριστα. Ίσως γιατί ωρίμασα και μπορώ να διαχωρίσω, αυτά που με ενοχλούν από την πολιτική ορθίλα, που είχε αρχίσει από τότε, να φυτεύεται στα μυαλά του κόσμου, μέσω της Αμερικανικής τηλεόρασης.

Μπορώ πια να πω, ότι θα διεκδικούσα (ίσως όχι με μεγάλη επιτυχία) μία τρίτη θέση στην μοναδική φιλία μεταξύ Joey και Chandler. Μία σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων, ωδή στο τι σημαίνει φιλία. Ότι θα χειροκροτούσα για αρκετούς μήνες τον Chantder για την σχέση και τον μετέπειτα γάμο του με την Monica. Ως εκεί. Μετά ξεκινάω και έχω πρόβλημα. Ίσως θα με πέταγε η παρέα έξω.

Γιατί δεν θα μπορούσα να κάνω παρέα με έναν τύπο, γεννημένο loser και απίθανα γκρινιάρη για όλα, όπως ο Ρος. Γιατί δεν θα άντεχα με την καμία τις (συνεχείς) υστερίες της Rachel, για το οτιδήποτε ή την επιμονή της, να πιστέψουμε ότι είναι η Donna Karan, ενώ είναι ξεκάθαρα βασταρούχας (όπως θα λέγαμε στα αθλητικά) σε διάφορους οίκους μόδας. Τέλος, θεωρώ ότι θα έχανα κάθε επίπεδο υπομονής με την Phoebe, πολύ νωρίς. Για όλα της.

Να πάω όμως στα σοβαρά, που ανέφερα νωρίτερα σε σχέση με την πολιτική ορθίλα. Μου είναι αδιανόητο, πως μία παρέα, έχει καταλήξει λίγο πολύ να είναι ένα μεγάλο κρεβάτι, που όλοι «βρίσκονται» με όλους (για λόγους σεβασμού στο site χρησιμοποιώ αυτό το ρήμα και όχι άλλο), σε κάθε πιθανό συνδυασμό, αλλά στα ενδιάμεσα είναι όλοι φίλοι. Μου φαίνεται αδιανόητο, ότι είναι οκ η Monica να συναντιέται με έναν πρώην της, ο οποίος κάθε φορά της κάνει ερωτική εξομολόγηση και ο Chandler να μην έχει καν το δικαίωμα να ενοχληθεί γι' αυτό, γιατί θα χαρακτηριστεί οπισθοδρομικός. Για να μην το αναλύσω περαιτέρω γιατί για άλλο ξεκίνησα, θα πω μόνο κάτι. Στο θεματάκι μεταξύ Rachel και Ross, με τον τίτλο «we were on a break», θα κατέβαινα στο δρόμο με πανό υπέρ του τύπου, όσο κι αν δεν τον συμπαθώ.

Μετά από αυτή τη μικρή εισαγωγή, πάω παρακάτω, στο reunion της παρέας αυτής, μετά από 17 χρόνια. Οι ηθοποιοί, έχουν κατά διαστήματα συναντηθεί μεταξύ τους μετά το τέλος της σειράς, αλλά ποτέ όλοι μαζί.

Ύστερα από αρκετές αναβολές, καθυστερήσεις επί καθυστερήσεων και διακοπές στις εργασίες του πολυαναμενόμενου γεγονότος λόγω covid, έρχεται επιτέλους η ώρα το παλιό παρεάκι να σμίξει ξανά.

Έχοντας στην αρχή διαβάσει για το reunion, θεώρησα ότι θα είναι μία τηλεταινία, η οποία θα μας έλεγε, για παράδειγμα, τι έχει συμβεί στις ζωές των χαρακτήρων από το 2004 έως σήμερα. Αμ δε. Παίζουν ελάχιστα, θυμούνται παλιές ατάκες, μέσω του παιχνιδιού quiz του Ross και περισσότερο είναι σαν να βλέπεις ένα εορταστικό, Αμερικανικό talk show.

Αν θα το δω; Εννοείται. Έχω μεγάλη περιέργεια. Πιστεύω όμως πως θα απογοητευτώ.

Το «Friends: The Reunion» ξεκίνησε να προβάλλεται από την πλατφόρμα του HBO, από την Πέμπτη, 27 Μαΐου.