Ο Παντελής Αμπαζής Face to...Faces στο Θεαθήναι μιλάει στη Λίλα Παπαπάσχου... εφ' όλης της ύλης! Το Θεαθήναι και η Λίλα Παπαπάσχου, πρόσωπο με πρόσωπο με τον γνωστό και δημοφιλή τραγουδοποιό Παντελή Αμπαζή, σε μία χορταστική - και από καρδιάς - συνέντευξη, με αφορμή το βιβλίο «Ένας αγάπησε Μία» που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις 24 γράμματα & την ταυτόχρονη κυκλοφορία δύο νέων δίσκων με γενικούς τίτλους «τραγούδια περιΩπής» και «παντεΛΑΚΗΣ».
Π.Α. Ήταν δύσκολα στην καραντίνα, μου έλειψε η επαφή με τον κόσμο. Χωρίς δουλειά, με κλειστά τα θέατρα και τους συναυλιακούς χώρους, χωρίς περιοδείες και ταξίδια, πέρασα ένα διάστημα αγρανάπαυσης, ενδοσκόπησης και τελικά δημιουργίας. Βρήκα επιτέλους τον χρόνο και την ψυχική ηρεμία να γράψω καινούργια τραγούδια, να ανοίξω τα συρτάρια και να επεξεργαστώ το ανέκδοτο ή ημιτελές υλικό, να συγκεντρώσω όλους μου τους στίχους και τα ποιήματα σε ένα βιβλίο, να μπω στο στούντιο και να ηχογραφήσω τα νέα τραγούδια. Έκανα φέτος το καλοκαίρι λίγες συναυλίες και αρχές Οκτωβρίου την παρουσίαση του βιβλίου. Πριν από λίγες μέρες ξεκινήσαμε πρόβες για μια νέα μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο: "ένας αγάπησε μία" και τέλος άρχισα να χτενίζω και να μορφοποιώ το δεύτερο βιβλίο μου με πεζά ευθυμογραφήματα μου και τίτλο: "η ψυχή της πόλης" που θα κυκλοφορήσουν μέσα στο χειμώνα από τις Εκδόσεις ΛΟΓΟΤΥΠΟ. Ε, δεν είναι και λίγα νομίζω, μετά από ενάμιση χρόνο αναγκαστικής παύσης...
Π.Α. Όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα για κρίση ακούω. Όλες οι εποχές έχουν τις δυσκολίες τους. Πότε δεν ήταν εύκολη η ζωή. Απλά όσο προχωράει η τεχνολογία, χάνεται η ανθρωπιά, λιγοστεύει η ανθρώπινη επαφή. Μειώνεται ο ελεύθερος χρόνος, το κέφι κι η ανεμελιά. Όλα γίνονται από απόσταση πια... Θα σπουδάζουμε, θα δουλεύουμε, θα διασκεδάζουμε, θα ερωτευόμαστε εξ αποστάσεως! Το ερώτημα είναι: θα αφήσουμε να συμβεί αυτό; Είναι ζωή αυτή; Αυτό το μέλλον θέλαμε για εμάς και τα παιδιά μας; Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή είναι τσάμπα. Δεν πουλιούνται ούτε αγοράζονται: Μια βόλτα στον ήλιο, μια βουτιά στη θάλασσα, η φιλία, ο έρωτας. Το νόημα της ζωής είναι να θέλεις αυτό που έχεις! Το μυστικό της ευτυχίας είναι καλή υγεία και κακή μνήμη...
Π.Α. Έκανα το 2001 τον δίσκο "Ανωτάτη Ζαμπετική" με δικούς μου στίχους πάνω σε ανέκδοτες μουσικές του Γιώργου Ζαμπέτα και ενορχήστρωση του Στέλιου Ζαφειρίου. Ήμουν σχεδόν δέκα χρόνια δίπλα στον Γρηγόρη Μπιθικώτση και έμαθα πολλά από αυτόν τον σπουδαίο καλλιτέχνη και θυμόσοφο λαϊκό άνθρωπο. Τραγουδάω από το 1996 μέχρι σήμερα, μαζί με τον Έλληνα Φράνκ Σινάτρα, τον ανεπανάληπτο ερμηνευτή Σταμάτη Κόκοτα. Ο Σταμάτης με τιμά με την φιλία του. Του χρωστάω στο ακέραιο ότι με γνώρισε συνθέτη και στιχουργό και με έκανε τραγουδιστή. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν δύο νέα τραγούδια με την συγκλονιστική ερμηνεία του. "Μαύρος ουρανός" και "κάθε τέλος κι αρχή" Οι στίχοι είναι δικοί μου και οι μουσικές του Λάκη Παπαδόπουλου και του Παντελή Θαλασσινού. Αναζητείστε τα, θα ενθουσιαστείτε! · Εκτός όμως από αυτές τις μεγάλες μορφές του ελληνικού τραγουδιού, μετράς πολλές και σημαντικές συνεργασίες με νεότερους δημιουργούς , όπως οι Λάκης Παπαδόπουλος, Παντελής Θαλασσινός, Φοίβος Δεληβοριάς, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Κώστας Μακεδόνας, Πέτρος Γαϊτάνος, Βασίλης Λέκκας και φυσικά με τον Πάνο Μουζουράκη, με τον οποίο «γράψατε ιστορία» με την περίφημη «Μαντάμ-Μαντάμ» που έγινε τεράστιο χιτ. Μίλησε μας και γι’ αυτήν σου την εμπειρία. Π.Α. Έχω συνεργαστεί σε συναυλίες ή δισκογραφικά με όλους αυτούς τους εκλεκτούς ομότεχνους και με μερικούς ακόμα που θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθούν: Ρένα Κουμιώτη, Γιάννης Βογιατζής, Γιάννης ΛοΓοθέτης, Χριστιάνα, Αντώνης Βαρδής, Νίκος Δημητράτος, Γιάννης Ντουνιάς, Μιχάλης Δημητριάδης, Λένα Αλκαίου, κ.α. και βέβαια με τους εξαιρετικούς ηθοποιούς: Γεράσιμο Γεννατά, Γιάννη Μποσταντζόγλου, Ρένο Χαραλαμπίδη, Μιχάλη Μητρούση, Αντώνη Λουδάρο, Νίκο Ορφανό, κ.α. Από όλους ασφαλώς κάτι πήρα και βέβαια δεν ξεχνώ ποτέ την σοφή ρήση του Μπιθικώτση: "μόνο κάνοντας παρέα με μεγάλους, υπάρχει περίπτωση να γίνεις μεγάλος!" · Η πανδημία έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή μας, υπενθυμίζοντάς μας με τον πλέον εμφατικό και επώδυνο τρόπο πόσο ευάλωτη είναι η ανθρώπινη ζωή και πόσο απροετοίμαστοι ήμασταν όλοι – και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο – για κάτι τόσο…πρωτόγνωρο για τα δικά μας δεδομένα. Πιστεύεις ότι θα αργήσουμε να ξεμπερδέψουμε από τον κορονοϊό; Π.Α. Δεν ξέρω. Κανένας δεν ξέρει. Μιλάμε για αχαρτογράφητα ύδατα. Ήδη ταλαιπωρούμαστε ενάμιση χρόνο. Τα Μαθηματικά λοιπόν (που έχω σπουδάσει) και ο νόμος της αδράνειας που ισχύει στη Φύση, λένε ότι αποκλείεται όλα να γίνουν όπως πρώτα, από τη μια μέρα στην άλλη. Η ζωή θέλει το χρόνο της για να επανέλθει στην κανονικότητα. Άσε που πολύ φοβάμαι ότι ποτέ ξανά, τίποτα δεν θα είναι όπως πρώτα... Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω! Θα το παλέψουμε όμως και όπου βγει. Το μόνο που έχω μάθει από τη ζωή είναι ότι συνεχίζεται... · Πολλοί συνάνθρωποί μας αρνούνται να εμβολιαστούν, προβάλλοντας πολλά επιχειρήματα κι άλλες τόσες δικαιολογίες, πειστικές ή λιγότερο πειστικές. Τι θα έλεγες σε έναν άνθρωπο για να τον πείσεις να εμβολιαστεί; Π.Α. Ότι είπα και στον εαυτό μου: Εμβολιάστηκα γιατί φοβάμαι να πεθάνω ΜΟΝΟΣ στην εντατική. Θέλω να συνεχίσω τη ζωή μου... Τόσο απλά. · Η φετινή σεζόν ξεκίνησε με ανοιχτά θέατρα και λοιπούς καλλιτεχνικούς χώρους κι αν όλα πάνε καλά, μάλλον δεν θα οδηγηθούμε ξανά σε ολικό lockdown. Σου έχουν λείψει τα live; Αυτή η διάδραση με το κοινό; Π.Α. Μου έχει λείψει αφόρητα. Μέσα στην καραντίνα έγραψα αυτό το τραγούδι που νομίζω τα λέει όλα: Αν πας στα μπουζουξίδικα απόψε αργά το Βράδυ ηχεία και μικρόφωνα θα είναι σιωπηλά βουβά η παγομηχανή θα κλαίει στο σκοτάδι ακίνητο το Johnnie στο μπαρ θα την κοιτά. Σ' αυτό το δύσκολο καιρό κανένας δε μιλά στο μάτι του κυκλώνα το δάκρυ αργοκυλά. Στα θέατρα στα φουαγιέ, παλιές φωτογραφίες και σκοτεινό στα σινεμά το άσπρο το πανί αμίλητοι και σκεπτικοί, εξώστες και πλατείες σκυφτή χωρίς παράσταση στο βάθος η σκηνή. Στα μπαρ στις καφετέριες τα τραπεζάκια άδεια και στις ταβέρνες με κρασί κανείς δεν τραγουδά κλειστά τα ρεμπετάδικα, μαρκίζες στα σκοτάδια κι οι καλλιτέχνες σπίτι τους, δακρύζουνε βουβά... · Τα περισσότερα τραγούδια σου, στιχουργικά και συνθετικά, κινούνται με χάρη πάνω σε αυτήν την τόσο χαρακτηριστική, ελληνική μας χαρμολύπη. Στα δικά μου μάτια είσαι ένας παλαιάς κοπής και σύγχρονης αισθητικής τραγουδοποιός, ένας ψαγμένος διασκεδαστής, ένας ερμηνευτής που συνδυάζει πολλές και διαφορετικές καλλιτεχνικές ποιότητες παραμένοντας αστείος μέσα στη σοβαρότητά του και σοβαρός μέσα στην αστειότητά του. Πως πετυχαίνεις αυτήν την ισορροπία; Π.Α. Αρχικά ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Το χιούμορ και η ελαφρότητα είναι τα βαρίδια που μας πάνε στο βάθος των πραγμάτων. Είναι πολύ εύκολο να υποδυθείς τον σοβαρό, δεν είναι καθόλου εύκολο να υποδυθείς τον αστείο. Δεν μπορώ την σοβαροφάνεια. Δεν θέλω να ασχολούμαι με σοβαρά πράγματα, θέλω να ασχολούμαι σοβαρά με τα πράγματα. Ο κλαυσίγελος των αρχαίων Ελλήνων, η χαρμολύπη είναι ο πυρήνας της τέχνης. Όπως λέει μιά παροιμία: "δεν υπάρχει γάμος χωρίς κλάμα και κηδεία χωρίς γέλιο" Και προσθέτει σε ένα τραγούδι του ο σοφός Τσιτσάνης: " πότε γέλιο πότε κλάμα, θα τη βγάλουμε αντάμα!" · Από την «Ανωτάτη Ζαμπετική» στο «Ένας αγάπησε Μία» ο δρόμος είναι μακρύς και γεμάτος επιτυχίες. Έχεις καλλιτεχνικά απωθημένα; Υπάρχει κάτι που δεν έχεις τολμήσει ακόμα και θα το ήθελες; Έχεις καλλιτέχνες «τοτέμ», με τους οποίους θα ήθελες να συνεργαστείς; Π.Α. Από τα "Παντελώς Χειροποίητα" στην "Ανωτάτη Ζαμπετική", από το "ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!" στο "madame madame" κι από το "παντεΛΑΚΗΣ" και τα "τραγούδια περιΩπής" στο "ένας αγάπησε μία", ένα τέταρτο του αιώνα, γεμάτο γέλια και τραγούδια! Πάλεψα πολύ, ανέβηκα ημισκάλιον ημισκάλιον τη σκάλα της καλλιτεχνίας! Σκόνταψα και σηκώθηκα. Τα καλύτερα έρχονται! Είμαι ευτυχής που συνεργάστηκα μόνο με όσους εκτιμούσα και ονειρεύτηκα. Δεν πρόλαβα να συνεργαστώ αν και τους γνώρισα από κοντά, με τον υπέροχο Γιάννη Σπανό και με τον καλλιτεχνικά πνευματικό μου πατέρα, τον sui generis Λουκιανό Κηλαηδόνη. Αυτό ίσως είναι το μόνο μου απωθημένο. Καλλιτέχνης "τοτέμ" είναι ασφαλώς ο Διονύσης Σαββόπουλος. Θα ήθελα να συνεργαστώ με τρεις εκλεκτούς φίλτατους ομότεχνους που θαυμάζω απεριόριστα: Ορφέα Περίδη, Γιάννη Μηλιώκα, Βαγγέλη Γερμανό. Μακάρι να γίνει!
Π.Α. Εύχομαι το πρώτο, αλλά βλέπω το δεύτερο!
ΕΝΑΣ ΑΓΑΠΗΣΕ ΜΙΑ Στη Στυλίδα στο Πεκίνο στην Ουγκάντα το παιχνίδι της αγάπης ίδιο πάντα λίγο έξω απ’ τη Λαμία ένας αγάπησε μία -τι ζημιά- ένας αγάπησε μία και γεμίσαν της αγάπης τα ταμεία με φιλιά. Ίδια πάντα ιστορία σήμερα κι από παλιά ένας Γιάννης μιά Μαρία υποσχέσεις φασαρία ένας Γιάννης μια Μαρία μπαινοβγαίνουν στης αγάπης τα ταμεία τα φιλιά ένας Γιάννης μια Μαρία ίδια πάντα ιστορία σήμερα κι από παλιά. Στα τριάντα, στα πενήντα, στα σαράντα το παιχνίδι της αγάπης ίδιο πάντα στα γραφεία, στα σχολεία ένας αγάπησε μία -τι ζημιά- ένας απάτησε μία και αδειάσαν της αγάπης τα ταμεία από φιλιά.
Π.Α. m2
0 Comments
Leave a Reply. |
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος