Η Λίλα Παπαπάσχου πρόσωπο με...πρόσωπο με τους συντελεστές της παράστασης "Νόμοι της Έλξης" Η Λίλα Παπαπάσχου καλωσορίζει στο Face to...Faces του Θεαθήναι, πέντε νέα, φρέσκα και ταλαντούχα πρόσωπα! Οι ηθοποιοί (με αλφαβητική σειρά): Ναταλία Καντεμνίδη, Εύα Μοσχολιδάκη, Κωνσταντίνος Πεσλής Νικόλ Χριστοδούλου και ο Γιώργος Κατσιφής που υπογράφει το κείμενο και την σκηνοθεσία, μιλούν με τόλμη, χιούμορ και ειλικρίνεια για όλα όσα συμβαίνουν στην - πανδημική - μας καθημερινότητα και σίγουρα μας αφορούν. Τους ευχαριστούμε όλους πολύ για την όμορφη και ενδιαφέρουσα κουβέντα μας, λίγες μόνο ημέρες πριν από την πρεμιέρα της παράστασης 'Νόμοι της Έλξης", που θα παρουσιάζεται από τις 11 Φεβρουαρίου, στο Θέατρο 104, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Εύα. Μ.: Είναι πολύ δύσκολο να ελέγχουμε απολύτως όλα τα γεγονότα που συμβαίνουν ή θα συμβούν στη ζωή μας και ειδικά ότι αφορά τις διαπροσωπικές μας σχέσεις καθώς επηρεαζόμαστε πάντα είτε από ένα απροσδόκητο γεγονός είτε από ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα. Επομένως όταν κάποιος νιώσει αυτό το αίσθημα της έλξης νομίζω είναι σχεδόν ακατόρθωτο να το εντάσσει σε κανόνες και νόμους και να δρά με μόνο γνώμονα τη λογική. Κων. Π: Κανόνες…δεν θα το έλεγα! Η έλξη είναι μια ανώτερη δύναμη που δεν έχει δημιουργηθεί από τον άνθρωπο αλλά από τη φύση. Είναι ένα αίσθημα όχι τόσο δυνατό όσο η αγάπη ή το μίσος, αλλά κάτι πιο αυθόρμητο, πιο στιγμιαίο και γενικά πιο ανεξέλνγκτο. Για να αγαπήσεις ή να ερωτευτείς κάποιον/α, θα πρέπει να περάσει χρόνος και αυτά τα αισθήματα έρχονται μέσα από πράξεις, όπως αντίστοιχα και το να μισήσεις κάποιον/α. Η έλξη όμως μπορεί να υπάρξει για μια μέρα, μια ώρα, ακόμα και για δευτερόλεπτα που βλέπεις μια ωραία παρουσία στον δρόμο κτλ. Όσο γρήγορα ελκύεσαι, τόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξεις γνώμη. Οπότε κανόνες δεν υπάρχουν στο τι μας ελκύει και τι όχι. Αν έμπαιναν κανόνες νομίζω θα χάναμε το φλερτ, που είναι η αρχή για όλα! Νατ. Κ. Η χαρά είναι όλη δική μας! Θεωρώ πως δεν υπάρχουν «νόμοι» ούτε και κανονισμοί στην έλξη. Στην έλξη δεν χωράνε νόρμες, καθώς είναι ανεξέλεγκτη ανάγκη του ανθώπου. Η έλξη υπήρχε πάντα ως απαραίτητη προϋπόθεση για τα επόμενα στάδια όπως είναι το φλέρτ, το sex, ο έρωτας ακόμη και η αγάπη. Εξάλλου, είναι στα πρωτόγονα ένστικτα μας! Είναι στη φύση μας. Τώρα, το εάν θα χτιστούν κάποιοι «κανόνες» στην πορεία πιστεύω θα είναι από τους εαυτούς μας προς εμάς. Συγκεκριμένα, μπορεί όσο μεγαλώνουμε να έχουμε διαμορφώσει από τα βιώματα μας ο καθένας κάποια «φίλτρα», υποσυνείδητα βέβαια, τα οποία λειτουργούν στον καθέναν μας ως άτυποι κανόνες. Νικόλ Χ.: Χμμ.. Όταν πρωτοδιάβασα το κείμενο, το πρώτο πράγμα που ένιωσα ήταν ότι ο τίτλος κρύβει στο βάθος του μια ειρωνεία. Στην πραγματικότητα δε θα έπρεπε να υπάρχουν. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι πολλές φορές παλεύουμε μέσα μας με αυτούς. Επηρεαζόμαστε από τα στερεότυπα και τις κοινωνικές απαιτήσεις κι ακολουθούμε κάποιους "νόμους" -ή αλλιώς πρότυπες συνθήκες- σαν τυφλοσούρτη για να είμαστε αποδεκτοί. Απ' την άλλη μπορούμε να πάμε κόντρα σ 'αυτούς είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα (όπως πολύ συχνά ακούμε για την "έλξη του απαγορευμένου") γιατί κρύβουμε ένα θυμωμένο παιδί που θέλει να επαναστατήσει στο κατεστημένο και να σπάσει τα καλούπια. Όπως και να’ χει, είναι "νόμοι" εμποτισμένοι από την παιδική μας ηλικία κι είναι αυτοί που μας κινούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Υποσυνείδητα, λοιπόν, κάνουμε επιλογές με βάση πιο πολύ τα στερεότυπα που μας έχουν φορέσει παρά τις πραγματικά δικές μας ανάγκες. Πιστεύω αυτός είναι και ο λόγος που η κοινωνία λαμβάνει τόσο στραβά και χωρίς κατανόηση την ομοφυλοφιλία, τις ελεύθερες σχέσεις, κ.ο.κ. αλλά και ο λόγος που πολλοί ομοφυλόφιλοι νιώθουν εγκλωβισμένοι σ' αυτά τα στεγανά και φοβούνται να αποκαλύψουν τις προτιμήσεις τους ή ακόμα και καταπιέζονται να τις καταπνίξουν τελείως στο βωμό του να γίνουν "αποδεκτοί" από μια συντηρητική κοινωνία, ακόμα και εν έτη 2022. Γιωρ. Κ.: Εμείς ευχαριστούμε για τη φιλοξενία! Υπάρχουν τα προσωπικά ερεθίσματα και η συναισθηματική φόρτιση που μου δίνουν boost για να κάτσω να γράψω. Στο χαρτί αρχίζει να δημιουργείται ένας καινούριος κόσμος που είναι άγνωστος ακόμη και για εμένα. Θα χάνονταν η μαγεία της δημιουργίας τόσο στη γραφή όσο και στην σκηνοθεσία αν είχα αυτό τον κόσμο έτοιμο έξ αρχής. Άσε που πιστεύω ότι η προσωπική μου ζωή δεν έχει τόσο ενδιαφέρον για να στηθεί ένα ολόκληρο έργο βασισμένο σε αυτήν. (Γέλια) 4 νέοι ταλαντούχοι ηθοποιοί βάζουν τους δικούς τους κανόνες στην έλξη και...στο θέατρο!
Εύα Μ. : Η αλήθεια είναι ότι έχουμε έναν αρκετά διαφορετικό τρόπο σκέψης με τη Βίκυ την οποία υποδύομαι, την νοιάζει σε υπερβολικό βαθμό η εικόνα της και έχει εγκλωβιστεί πιο πολύ στην εικόνα που θέλει να έχουν οι άλλοι για εκείνη παρά στο πώς θέλει πραγματικά να ζει τη ζωή της. Παρόλα αυτά σε ένα πράγμα που μπορεί να ταυτίζομαι κατά κάποιο τρόπο μαζί της είναι στη σχέση της με το κινητό και με τα social καθώς ασχολείται όλη την ώρα με αυτό . Τα social δυστυχώς ή ευτυχώς έχουν μπει για τα καλά στην καθημερινότητα μας και περνάμε πολύ χρόνο σε αυτά και τις περισσότερες φορές χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Νατ. Κ.: Με τη Δανάη ταυτίζομαι σε αρκετά μεγάλο βαθμό μπορώ να πώ. Ενώ φαίνεται να αντιδρά απότομα και «στεγνά» μέσα από τρομερή ειλικρίνεια στο έργο, ταυτόχρονα έχει μια πολύ ευαίσθητη και εύθραυστη πλευρά και είναι πρόθυμη να αναπτύξει σχέσεις, να φροντίσει τον άλλον αλλά έχει την ανάγκη και να την φροντίσουν. Σε αυτά τα κομμάτια, ναι, λειτουργώ κι εγώ κάπως έτσι! Νικόλ Χ.: Προσωπικά, μπορώ να ταυτιστώ με την Αλίκη σε αρκετά σημεία, αλλά το επικρατέστερο είναι η ανάγκη της να ανήκει κάπου. Η ανάγκη του ανήκειν . θεωρώ ότι είναι μια ανάγκη καθολική και πανανθρώπινη, και πολλές φορές ο φόβος της μοναξιάς οδηγεί σε βεβιασμένες και λάθος επιλογές συντρόφων ή φίλων. Ή για να το θέσω πιο σωστά, σε επιλογές -μη συμβατών με εμάς- συντρόφων ή φίλων. Φυσικά, εν τέλει, αποδεικνύεται ότι μόνο σαθρές και εφήμερες σχέσεις μπορούν να δημιουργηθούν σ'αυτό το πλαίσιο. Πολλές φορές, μάλιστα, κι εμείς οι ίδιοι, όντας προκατειλημμένοι από προηγούμενες εμπειρίες, μπορίι να υψώνουμε τείχη προστασίας και να σαμποτάρουμε την εκάστοτε σχέση από φόβο μην πληγωθούμε...ξανά. Να προλάβουμε να φύγουμε εμείς πρώτοι πριν προλάβουν να μας εγκαταλείψουν οι άλλοι. Είναι ένας αέναος φαύλος κύκλος που με έχει απασχολήσει πολύ και ως Αλίκη αλλά και ως Νικόλ. Γιώρ. Κ: Είναι εξαιρετικά παιδιά. Ταλαντούχοι, πρόθυμοι και υπάκουοι. Με κάποιους είχα συνεργαστεί και στο παρελθόν και κάποιους τους επέλεξα μέσα από ακρόαση. Τους επέλεξα γιατί κόλλησαν με τους χαρακτήρες και μου έδειξαν από την αρχή ότι πιστεύουν στο έργο και το σκηνοθετικό μου όραμα. Με σεβασμό προς όλους τους ηθοποιούς που έχω συνεργαστεί η φετινή μου επιλογή ήταν και η ευτυχέστερη της πορείας μου.
Εύα Μ.: Νομίζω μας απασχολούν όλα αυτά τα θέματα που διαπραγματεύεται και το έργο όπως είναι οι φιλικές και ερωτικές σχέσεις , ο βιοπορισμός μέσω μιας εργασίας που θα μας καλύπτει σε όλα τα επίπεδα . Κων. Π.: Μας απασχολεί να τελειώσει ο κορονοιός και να μας επιτραπεί να συνεχίσουμε τα όνειρα μας, αν μιλάμε για το <σήμερα>.Γενικά πιστεύω ότι αυτή η γενιά αναζητά εμπειρίες με τον λάθος τρόπο.Κύριο μέλημα είναι το πόσους φόλοουερς θα έχουν στο instagram, ποιος έβρισε την κοινωνία καλύτερα, ποιος την < πέφτει> καλύτερα στα σόσιαλ και ποιος είναι ο διάσημος στην αγέλη τους (όπως αυτοαποκαλούνται).Έχει χαθεί το φλερτ που ανέφερα προηγουμένως, οι χαλαρές βόλτες, ο στόχος των παιδιών να ασχοληθούν και με το μέλλον τους και όχι μόνο με το παρόν, γιατί αν πεινάς, πρώτα παίρνεις τα υλικά, μετά μαγειρεύεις και μετά απολαμβάνεις το φαγητό(αν δεν το κάψεις). Η γενιά μας δυστυχώς περιμένει από άλλους να ετοιμάσουν το φαγητό. Αρκεί να είμαστε αποδεκτοί στους υπόλοιπους. Νατ. Κ.: Κοιτάξτε, ανά τους καιρούς υπάρχουν διαφορετικού τύπου ζητήματα. Μέσα στα πλαίσια της χώρας στην οποία καλώς η κακώς γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, σπουδάζουμε, ο δρόμος για την εξέλιξη είναι δύσκολος και απαιτητικός. Είναι τόσο αβέβαια τα πράγματα για όλους μας, ειδικά για τη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα, όταν είναι στο σημείο να χτίσει καριέρα, να δουλέψει, να καλλιεργηθεί, να ελιχθεί σε μια καθημερινότητα με συνεχή εμπόδια. Έχουμε περάσει οικονομική κρίση, περνάμε τώρα υγειονομική και περιβαλλοντική. Όλα αυτά τα γεγονότα είναι αδύνατον να μην επηρεάζουν τον νέο και να μην του δημιουργούν αισθήματα όπως, φόβο, άγχος και ανασφάλεια. Νικόλ Χ. : Ασφαλώς, ανεξαρτήτως εποχής και συνθηκών, θεωρώ πως τον κάθε άνθρωπο, ανάλογα με την κοσμοθεωρία του, τον απασχολούν διαφορετικά πράγματα κατά καιρούς, οπότε δεν θα απαντήσω καθολικά και γενικευμένα. Θα σταθώ όμως σε κάποια κοινά μοτίβα που έχω παρατηρήσει. Αυτό που απασχολεί πολύ, στο μεγαλύτερο μέρος, τις νέες γενιές είναι η αποκατάσταση και η ανεξαρτητοποίηση. Οι συνθήκες του σήμερα προκαλούν στους νέους μια αίσθηση αβεβαιότητας και ανάγκης ανεύρεσης διεξόδων από αυτήν. Αυτό φυσικά δημιουργεί πολλά προβλήματα στις ανθρώπινες σχέσεις γιατί τείνουμε να αφοσιώνουμε όλο μας το χρόνο και την ενέργεια μόνο στον εαυτό μας και στην επιβίωσή μας. Μην παρεξηγηθώ, φυσικά είναι απαραίτητος ο χρόνος στον εαυτό μας κι αν δεν επενδύσουμε πρώτα σε μας δεν είμαστε σε θέση να επενδύσουμε σε καμία σχέση. Όμως, χωρίς τη συνύπαρξη και τη δημιουργία ουσιαστικών σχέσεων, δεν μπορούμε να εξελιχθούμε και να βελτιωθούμε ως ανθρώπινα όντα. Γιωρ. Κ.: Θεωρώ ότι ζούμε σε μια μεταβατική εποχή. Τα πράγματα εξελίσσονται και αλλάζουν σε τέτοιους ρυθμούς που δεν το αντιλαμβανόμαστε. Είμαι 25 χρόνων και αισθάνομαι ότι με χωρίζει χάσμα γενεών και με την γενιά των εικοσάρηδων και με αυτή των τριάντα. Ακριβώς γιατί μεγαλώνουμε με εντελώς διαφορετικά ερεθίσματα. Ο νεαρός συγγραφέας και σκηνοθέτης της παράστασης Γιώργος Κατσιφής
Εύα Μ. : Είναι πολύ λυπηρό να καταλαβαίνεις ότι ζεις σε μια τέτοια κοινωνία και δεν μπορεί αυτό να μην σε επηρεάσει βαθιά. Αυτά τα γεγονότα δυστυχώς συνέβαιναν πάντα απλά ευτυχώς πλέον έχουν ανοίξει τα στόματα και τα θύματα βγαίνουν και καταγγέλουν περιστατικά χωρίς φόβο και με θάρρος και ίσως αυτό είναι και το μόνο παρήγορο σε αυτήν την κατάσταση, σου δίνει την ελπίδα ότι ίσως κάποια στιγμή να εξαλειφθούν αυτές οι πράξεις και οι ρατσιστικές νοοτροπίες και ο κάθε άνθρωπος να ζει τη ζωή του όπως θέλει χωρίς να κρίνεται από κανέναν. Κων. Π.: Θεωρώ ότι κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να ζει τη ζωή του κάνοντας τις επιλογές που θέλει. Η ταυτότητα φύλου δεν αφορά σε κανέναν πέρα από τον ίδιο και δεν θα έπρεπε να μας αφορά. Ας κοιτάει ο καθένας τον εαυτό του και τη δουλειά του. Πολύ χαίρομαι που βγαίνουν τέτοια θέματα στο <φως>γιατί είναι μια ευκαιρία ο κόσμος να καταλάβει σε τι κοινωνία ζούμε και ότι ίσως θα πρέπει θα αναθεωρήσουμε κάποιες συμπεριφορές και να αποδεχτούμε ο ένας τον άλλον. Όσο για τις γυναικοκτονίες και τη βία, δεν έχει κανένα δικαίωμα ο αντρικός πληθυσμός να υποβιβάζει το γυναικείο φύλο και θα πρέπει αυτοί που πράττουν τέτοια κακουργήματα, να λαμβάνουν από τον νόμο μεγαλύτερες ποινές, τους αξίζει. Και κανένας άνθρωπος που δέχεται κακοποιητική συμπεριφορά δεν πρέπει να μένει σιωπηλός, πρέπει να αναζητά βοήθεια από τις πρώτες κιόλας ενδείξεις. Νατ. Κ: Χαίρομαι πάρα πολύ που επιτέλους ειπώνονται τέτοια θέματα χωρίς ενοχή και συζητιούνται. Έπρεπε να έχει γίνει από καιρό. Θέλει προσπάθεια όμως, γιατί καταλαβαίνω πως υπάρχουν ακόμη παθογένειες. Μέσα σε αυτήν την προσπάθεια να έρθουν τα πράγματα σε μια ουσιαστική ισότητα, γίνονται γυναικοκτονίες, ρατσιστικά και ομοφοβικά σχόλια και επιθέσεις, όλα αυτά χτισμένα σε ένα γερό θεμέλιο που ονομάζεται πατριαρχία. Αυτό λοιπόν, μου προκαλεί μεγάλη ταραχή και ως γυναίκα και ως άνθρωπο. Λέω μέσα μου: Mα πώς γίνεται να εξηγούμε και να επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα εν έτη 2022; Να όμως που από τα αποτελέσματα φαίνεται πως χρειάζεται. Θέλει συνεχή αγώνα και προσπάθεια από όλους μας για να έρθει η κοινωνία σε ισορροπία ώστε να ζούμε ελεύθεροι και χαρούμενοι. Νικόλ Χ.: Για να είμαι ειλικρινής, με ανακούφιση και ελπίδα για μια πιο συνειδητή και εξελιγμένη ανθρωπότητα. Είναι αναγκαίο τόσο να αναλαμβάνουμε το μερίδιο ευθύνης μας σε προσωπικό και σε συλλογικό επίπεδο όσο και να παίρνουμε θέση προς την προάσπιση μιας πιο ισότιμης συνύπαρξης. Πραγματικά χαίρομαι που σταδιακά σπάμε αυτή τη σιωπή του φόβου και τολμάμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας αλλά και να σταθούμε άφοβα υπέρ κάποιων συνανθρώπων μας που πέσαν θύματα όλων αυτών των καταστάσεων. Είναι σα να αποκτάμε δειλά δειλά την αυτεπίγνωση ότι αξίζουμε κάτι καλύτερο κι είμαστε δυνατοί και ικανοί να το απαιτούμε. Και παρατηρώ ότι όσο άσχημα είναι όλα αυτά που συμβαίνουν και αποκαλύπτονται τον τελευταίο καιρό (παρενοχλήσεις, βιασμοί, γυναικοκτονίες, και πόσα άλλα φρικτά) και μάλιστα μαζικά, τόσο περισσότερο αφυπνιζόμαστε ως ανθρωπότητα και αποζητάμε το φως. Γενικά αυτό μόνο καλό προμηνύει αν δεν εστιάζουμε στην καταστροφολογία αλλά στο πώς μπορούμε, ο καθένας απ’ τη μεριά του, να λάβουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης στο να αποτρέψουμε να ξανασυμβούν τέτοια περιστατικά. Γιωρ. Κ.: Είναι ανακούφιση να συζητιούνται αυτά τα θέματα ανοιχτά και χωρίς ταμπού. Αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πως αυτοί που πρέπει να φοβούνται είναι οι θύτες και όχι τα θύματα. Αν κάτι μου δίνει ελπίδα για το μέλλον και την κοινωνία που ζούμε είναι ότι γίναμε μια γροθιά αγκαλιάσαμε τους ανθρώπους που είχαν την ανάγκη και στείλαμε αυτούς που έπρεπε στην φυλακή έστω και καθυστερημένα. Κι έχουμε δρόμο ακόμα. Είμαστε μόνο στην αρχή. Πρέπει ο κάθε άνθρωπος εκεί έξω. Σε κάθε γωνιά του κόσμου να αισθάνεται την ασφάλεια να βγει έξω και να μιλήσει. Είμαστε όλοι μαζί.
Εύα Μ: Αρχικά και εγώ διαφωνώ πολύ με τον όρο « διαφορετικός» γιατί έτσι είναι σαν να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους και να τους βάζουμε σε « ειδική κατηγορία». Επομένως ενώ αυτό γίνεται για λόγους πολιτικής ορθότητας επιτυγχάνει ακριβώς το αντίθετο. Το politically correct είναι καλό να υπάρχει χωρίς όμως να χάνουμε το μέτρο και την αλήθεια μας. Κων. Π. Σίγουρα το <διαφορετικό> πουλάει πολύ τα τελευταία χρόνια οπότε μια αρκετά μεγάλη μερίδα διαφήμισης αναφέρεται σε αυτό.Ο τομέας του εμπορείου και της διαφήμισης πάει πάντα ανάλογα με τα θέλω της νεολαίας για να έχει ζήτηση προφανώς.Η διαφορετικότητα έχει βρεί λοιπόν έναν δρόμο να προβάλλεται στον κόσμο με φυσιολογικό τρόπο.Σε μερικά χρόνια θέλω να πιστεύω ότι δεν θα λέμε <διαφορετικότητα>και τότε θα έχουμε κερδίσει και την ευκαιρία να διαγράψουμε την φράση <politically correct>. Νατ. Κ: Σίγουρα, το political correctness μπορεί να το εκμεταλλευτούν σε μεγάλο βαθμό ,το ίδιο όμως μπορεί να γίνει και με κάθε άλλη έννοια. Το πως μπορεί ο καθένας να το χρησιμοποιήσει είναι σχετικό. Σίγουρα υπάρχει το ενδεχόμενο να γίνει κατάχρηση του όρου αυτού και ξέρουμε ότι οι ακρότητες δεν είναι λειτουργικές. Ωστόσο, αυτό δεν καθιστά άχρηστη ή ασήμαντη την χρήση και την ύπαρξή του. Νικόλ Χ.: Πραγματικά είμαστε όλοι μοναδικοί και διαφορετικοί. Εξάλλου αν ήμασταν όλοι ίδιοι, θα ήταν πολύ βαρετή και προβλέψιμη η ζωή και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερα περιθώρια να εξελιχθούμε, να διευρύνουμε ορίζοντες. Το παράδοξο, βέβαια, είναι ότι μέσα από τη διαφορετικότητα μας, μοιάζουμε αρκετά. Εννοώ ότι όλοι οι άνθρωποι λίγο έως πολύ έχουμε τις ίδιες βασικές πυρηνικές ανάγκες και ένστικτα. Η κύρια διαφορά του καθενός έγκειται στο τρόπο που επιλέγει να τις καλύψει. Δε μας πέφτει λόγος για τις σεξουαλικές προτιμήσεις ενός ανθρώπου απ' τη στιγμή που δεν βλάπτει κανέναν η επιλογή του, με τον ίδιο τρόπο που δε μας αφορά και το τι γεύμα είχε σήμερα στο τραπέζι του. Ενδεχομένως να είναι απλά μια άλλη επιλογή απ’ τη δική μας. Και λοιπόν; Ποιος είναι αρμόδιος ως "Mr Right" να κρίνει μια επιλογή ως λάθος; Έχουμε, όντως, την τάση οι άνθρωποι να θέλουμε να είμαστε "politically correct" μέσω της διάκρισης του σωστού από το λάθος, μέσω της σύγκρισης και της διαστρεβλωμένης υποσυνείδητης πεποίθησης ότι μειώνοντας τον γείτονα, θα φανούμε ανώτεροι. Κι έτσι μπαίνουμε σε ένα γαϊτανάκι μαύρου - άσπρου και χάνουμε τη μαγεία των ενδιάμεσων αποχρώσεων. Κοινώς, ακολουθούμε τον κανόνα πιστά κι η όποια εξαίρεση είναι κατακριτέα. Θεωρώ ότι όλα είναι αλληλένδετα, οπότε ναι, οι εμπορικοί και πολιτικοί λόγοι είναι αρκετές φορές παράγοντες στο παιχνίδι της όποιας προβολής της εκάστοτε επικαιρότητας. Θα τολμήσω όμως να πω πως παρ' ότι είναι ο κανόνας, δε μ 'αρέσει να γενικεύω και να κατηγοριοποιώ ανθρώπους και καταστάσεις. Θέλω να πιστεύω και να ελπίζω ότι πάντα υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις, με αγνές προθέσεις και κίνητρα. Γιώρ. Κ.: Θα συμφωνήσω μαζί σου στο ότι ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Ο όρος "διαφορετικότητα" δεν μου είναι καθαρός γιατί από μικρός έχω μάθει να βλέπω τον κάθε άνθρωπο σαν μονάδα. Το politically correctness μπορεί να εκμεταλλευτεί όπως κάθε άλλος όρος. Είναι δύσκολο να κρατούνται οι ισορροπίες, θέλει δουλειά ατομική και συλλογική. Όλα όσα απασχολούν τους νέους σήμερα - και όσους δεν ξέχασαν πως κάποτε ήταν νέοι-έρχονται στο Θέατρο 104 από τις 11/2/2022!
Εύα Μ.: Σίγουρα οι άνθρωποι στις μέρες μας είναι αρκετά πιο εξοικειωμένοι με το να μιλάνε για το sex με μεγαλύτερη ελευθερία αλλά και πάλι μόνο όταν το sex αναφέρεται σε ετεροφυλόφιλα άτομα. Δυστυχώς σε ότι αφορά την lgbtq κοινότητα το θέμα του sex είναι ακόμα ταμπού γιατί η κοινωνία ό,τι δυσκολεύεται να εξηγήσει το βαφτίζει διαφορετικό , αφύσικο ή ακόμα και ανήθικο. Κων. Π: Το πως αντλεί κάποιος ηδονή είναι ξεκάθαρα δικό του θέμα και όπως ανέφερα προηγουμένως δεν μας αφορά! Τα μόνα ταμπού που θα πρέπει να υπάρχει για όλους μας, είναι η σεξουαλική παρενόχληση και η συνεύρεση με ανηλίκους, τα οποία επιβάλλεται να διώκονται ποινικά από το κράτος και από τη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος. Αυτού του είδους η μονόπλευρη, θα έλεγα, ηδονή είναι έγκλημα. Πέρα από αυτές τις κατηγορίες δεν υπάρχουν για εμένα ταμπού. Νατ. Κ: Όπως πρέπει να απενοχοποιηθούν χιλιάδες άλλα πράγματα, έτσι πρέπει και το sex. Είπαμε και προηγουμένως ότι εκσυγχρονιζόμαστε. Δεν γίνεται να κολλάμε σε μια λέξη η οποία αντί να της δώσουμε την ομορφιά που της αξίζει την συρρικνώνουμε και τη δείχνουμε με το δάχτυλο. Υπάρχει ακόμη κόσμος που συνδέει το sex με την αναπαραγωγή και μόνο. Η απόλαυση είναι σπουδαίο πράγμα και το πώς επιλέγει ο καθένας να τη γευτεί είναι δικό του θέμα. Ας πάψουμε να κατακρίνουμε τους άλλους και ας ασχοληθούμε με εμάς. Νικόλ Χ.: Φυσικά και αποτελεί και σήμερα ταμπού για μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Αλλά ερχόμαστε πάλι στο θέμα των επιλογών. Εννοείται πως ο καθένας κάνει τις επιλογές του στις προσωπικές του στιγμές και δεν εκφραζόμαστε όλοι με τους ίδιους τρόπους. Κατ' εμέ είναι απόλυτα σεβαστό να έχει κάποιος ταμπού ως προς τον τρόπο που ο ίδιος επιλέγει να εκφραστεί, αλλά θα πρέπει κι εκείνος να σέβεται την επιλογή του απέναντι στο πώς αντλεί ηδονή, χωρίς την ανάγκη να το κρίνει. Αποδοχή, δηλαδή, είναι η λέξη κλειδί για μένα. Ο καθένας να νιώθει ελεύθερος να εκφράζεται όπως επιθυμεί (από τη στιγμή, πάντα, που υπάρχει συγκατάθεση και δεν βλάπτει κανέναν) χωρίς τον φόβο του να "στιγματιστεί" από κάποιον. Γιωρ. Κ.: Ζούμε στο 2022. Θέλω να πιστεύω ότι δεν υπάρχει πουριτανισμός αλλά απομεινάρια του. Το σεξ δεν είναι μόνο για αναπαραγωγή. Είναι ευχαρίστηση και βιολογική ανάγκη. Αν αντιληφθούμε ότι είναι μια φυσική ανάγκη όπως το να πηγαίνουμε τουαλέτα θα καταλαβαίναμε και τις συνέπειες που έχει η καταπίεση των ορμών μας. Μεγάλωσα με βασική αρχή ότι η ελευθερία μου τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Η άντληση της ηδονής είναι προσωπική μας επιλογή. Το να σεβόμαστε τους άλλους ανθρώπους, τα ζώα, και τον πλανήτη που ζούμε δεν είναι επιλογή. Είναι υποχρέωση για μια λειτουργική κοινωνία.
Εύα Μ. : Εννοείται πως είναι απαραίτητο και δεν καταλαβαίνω γιατί τόσα χρόνια δεν έχουν γίνει κινήσεις για να εφαρμοστεί αυτό το μάθημα στα σχολεία. Βέβαια αυτό πρέπει να συμβεί με τον κατάλληλο τρόπο και με εκπαιδευτικούς που δεν θα «κουνάνε το δάχτυλο» στα παιδιά αλλά θα τους παρέχουν τις πληροφορίες με αλήθεια και αντικειμενικότητα. Κων. Π: Αυτό είναι ένα ευαίσθητο θέμα, εύκολα παρεξηγήσιμο. Σαφώς και τα παιδιά θα πρέπει να μάθουν την φύση του ανθρώπου, πως έρχεται στη ζωή και τι σημαίνει φέρνω έναν άνθρωπο στη ζωή. Η σεξουαλική αγωγή δυστυχώς <εισβάλλει>στις ζωές των παιδιών από πάρα πολύ νεαρή ηλικία και τα χειραγωγεί θα έλεγα με τον τρόπο που προβάλλεται στο ίντερνετ. Μαθαίνουν τη διαδικασία και όχι την ουσία. Επίσης στο ίντερνετ κανείς δε μιλάει για κινδύνους και προφυλάξεις.(Μιλάνε, αλλά μεταξύ μας, ποιο παιδί τα βλέπει;)Τα σχολεία λοιπόν με την οικογένεια φυσικά οφείλουν να δώσουν βάση στο να ενημερώσουν τους νέους και τις νέες για το πόση προσοχή και ευθύνη χρειάζεται αυτού του <είδους> γνώση. Νατ. Κ: Απλά απαραίτητο; Γιατί δεν έχει γίνει ακόμα;! Με ρωτήσατε προηγουμένως αν είναι ταμπού το sex. Τι κάνει η εκπαίδευση γι’ αυτό; τί έχει να πει, να προσφέρει; Απ΄ ό,τι φαίνεται με το να μην ενημερώνει τους μαθητές, τίποτα. Είναι χρέος του Υπουργείου Παιδείας να συμπεριλάβει τη σεξουαλική αγωγή στα σχολεία και μάλιστα να βρει έξυπνους τρόπους μετάδοσης της πληροφορίας στο νέο για το τι θα πρέπει να συγκρατήσει και να προσέξει από το συγκεκριμένο μάθημα. Δεν γίνεται να βγαίνουμε ξαφνικά στον έξω κόσμο έχοντας πάρει μια στο “περίπου” πληροφορία από το τι ενδεχομένως μπορεί να έχουμε ακούσει από κάποιο γονιό ή φίλο. Νικόλ. Χ: Γενικά η εκπαίδευση στα σχολεία είναι υπέρ του δέοντος "ακαδημαϊκή" και το λέω ως προς το πώς το βίωσα ως μαθήτρια. Θεωρώ το σύστημα εκμάθησης όπως και το υλικό διδαχής στα σχολεία πολύ φτωχό και όχι ουσιαστικά χρήσιμο για ένα παιδί ή έναν νέο. Αφορά μια ευαίσθητη ηλικία, όπου τα παιδιά διαμορφώνονται σ' αυτό το περιβάλλον και θεωρώ πως αυτό που έχουν πραγματικά ανάγκη ως πρωτεύον θεμέλιο είναι το τι άνθρωποι θα βγουν στον κόσμο. Συνεπώς, ναι. Η σεξουαλική αγωγή είναι ένα σαφώς πιο θεμελιώδες μάθημα (ειδικά συγκριτικά με άλλα) για ένα νέο παιδί ειδικά στην προεφηβεία και την εφηβεία. Αφορά ένα τελείως άγνωστο κομμάτι που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν και να διαχειριστούν στη ζωή τους κι είναι από τα θέματα που οι περισσότεροι νέοι δεν νιώθουν άνεση να συζητήσουν ούτε με γονείς αλλά ούτε και με φίλους κάποιες φορές. Θα ήταν, κατά πάσα πιθανότητα, και ένα μέσο μείωσης των ταμπού (καθώς δε θα αποτελούσε ένα τόσο άγνωστο τοπίο) καθώς και αυτοπροστασίας (πχ περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης-κακοποίησης κ.α.). Φυσικά, σε κάθε περίπτωση, αποτελεί σημαντικό παράγοντα το υλικό-περιεχόμενο του μαθήματος και σίγουρα ο τρόπος μετάδοσής του. Γιωργ. Κ.: Μόνο απαραίτητο το θεωρώ. Τα παιδιά σήμερα παίρνουν πληροφορίες από το διαδίκτυο.
Εύα Μ. : Γιατί είναι ένα πολύ σύγχρονο και νεανικό έργο που μιλάει για αυτά που απασχολούν τους νέους σήμερα με μία φρέσκια και χαρούμενη ματιά. Κων. Π.: Οι Νόμοι της Έλξης είναι ένα φρέσκο νεανικό έργο, που δείχνει και θίγει θέματα που μας αφορούν. Ασχολείται με τις ανθρώπινες σχέσεις, τη διαφορετικότητα προσωπικοτήτων και την προσπάθεια να καταφέρεις το ανέφικτο, που είναι να θέσεις <Νόμους> στην έλξη. Όλα αυτά με κωμική ματιά ως επί το πλείστον, που θα προσφέρει στους θεατές αυτό που μας λείπει στην μετά κόβιντ εποχή. Γέλιο! Νατ. Κ.: Οι Νόμοι της Έλξης είναι μια παράσταση πού απευθύνεται κυρίως στο νεότερο κόσμο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποκλείει το μεγαλύτερο ηλικιακά κοινό. Μέσα από την παράσταση ξετυλίγεται ένας ολόκληρος κόσμος για το πώς ο νέος ακολουθεί ή σπάει τις τάσεις, πως παλεύει για κάτι καλύτερο από αυτό που ήδη καταφέρνει ή πως συμβιβάζεται με τη δουλειά και την καθημερινότητα, πως επικοινωνεί και δημιουργεί σχέσεις ή αντίστοιχα πως απομονώνεται στη μοναξιά. Όλα αυτά φανερώνονται με έναν diverse και σύγχρονο παλμό. Ο Γιώργος στο έργο του, έχει δώσει μεγάλη ζωντάνια μέσω του χιούμορ που εμπεριέχουν οι διάλογοί του. Και πάνω απ΄ όλα, το ρομάντζο ξεχειλίζει σε γωνίες της Αθήνας που όλοι έχουμε γνωρίσει κι αγαπήσει. Νικόλ. Χ.: Με έναν άμεσο τρόπο και βασισμένο στον τρόπο επικοινωνίας των νέων σήμερα, το έργο φέρνει στο φως το είναι και το φαίνεσθαι της εποχής, τις συμπλεγματικές συμπεριφορές, τις ανασφάλειες, τους φόβους, τις επιφανειακές σχέσεις και την δυσκολία που υπάρχει στην εποχή μας να "συνδεθούμε" μεταξύ μας πιο ουσιαστικά στις σχέσεις μας, και πολλούς ακόμα προβληματισμούς των ημερών. Θεματικές που αφορούν τους ανθρώπους ανά τις εποχές και θίγονται ανοιχτά, χωρίς ταμπού, βασισμένες στο σήμερα του 2022. Γιωρ. Κ.: Είναι ένα φρέσκο έργο που μιλάει ακριβώς στο σήμερα και η ιστορία διαδραματίζεται στην Αθήνα. Θεωρώ ότι είναι ένα έργο που ο καθ' ένας θα μπορούσε να ταυτιστεί σε κομμάτια και να βρει τον εαυτό του ενώ ταυτόχρονα πιστεύω ότι η δραματουργία και το ύφος του κειμένου είναι μια πρόταση που λείπει απ' την θεατρική σκηνή της Αθήνας.
(Όλοι μαζί) Κι εμείς ευχαριστούμε για τη φιλοξενία και την ουσιαστική επικοινωνία! Οι νέοι μιλούν με όρους θεατρικούς και αφήνουν το στίγμα τους στη μετά-κόβιντ εποχή Νόμοι της έλξης
Είδος: ρομαντική κομεντί Kείμενο / Σκηνοθεσία: Γιώργος Κατσιφής Κίνηση-Χορογραφίες: Φανή Παρλή Σχεδιασμός Φωτισμού: Αλέξανδρος Πολιτάκης Σκηνικά-Κουστούμια: η Ομάδα Μουσική παραγωγή/σύνθεση/sound design: Δημήτρης Μορφέας Σπανός Φωτογραφίες- σχεδιασμός αφίσας: Άρτεμις Σκεύα Σχεδιασμός αφίσας promo: Στέφανος Χατζηλάμπρος Επικοινωνία- Δημόσιες σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη Παίζουν οι ηθοποιοί (με αλφαβητική σειρά): Ναταλία Καντεμνίδη (Δανάη), Εύα Μοσχολιδάκη (Βίκυ), Κωνσταντίνος Πεσλής (Άρης), Νικόλ Χριστοδούλου (Αλίκη) Ευχαριστούμε θερμά για την πολύτιμη βοήθειά του τον Θέμη Καραμουρατίδη. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή στις 21:00 για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων Πρεμιέρα: 11/2/2022 Διάρκεια: 70 λεπτά Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων), 7 ευρώ (ατέλειες) Αγορά εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/festival/theater/ii-nomii-tis-elxis/ Θέατρο 104 Ευμολπιδών 39, Γκάζι, (κοντά στο σταθμό μετρό Κεραμεικός) Τηλ. 210 3455020, 6951 269828
0 Comments
Leave a Reply. |
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος